Gaius Crastinus
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Ağustos 2023) |
Gaius Crastinus (yaklaşık MÖ 85 – MÖ 48), Galya Savaşları sırasında Jül Sezar'ın 10. lejyonunda bir askerdi.
Kariyer[değiştir | kaynağı değiştir]
8. veya 9. lejyona ilk olarak MÖ 65'te, Pompey İspanya'da bu iki lejyonu ilk kez topladığında katılmıştı. Sezar tarafından özenle seçildikten sonra, MÖ 61'de ilk kurulduğunda 10. lejyona çaylak bir centurio olarak transfer oldu. 10. lejyona katıldıktan sonra bir centuria'ya komuta etti. Crastinus, Sezar'ın Galya seferleri sırasında savaştı ve Galyalı şef Vercingetorix'in Roma Cumhuriyeti güçlerine teslim olmasına tanık olduğu Alesia Savaşı'nda yer aldı. Savaşın başlarında Crastinus, Helvetlerin bir ırmağı geçme girişimini püskürttüğü sırada birliğine komuta etti. Sezar'ın en iyi askerleri arasında saydığı Crastinus, Sezar tarafından Primipilus veya "Birinci Alay" yüzbaşı rütbesine yükseltildi. Bu rütbe olağanüstü bir prestije sahipti, çünkü bu rütbedeki yüzbaşılar bir Lejyonda birinci (primus) ve en önemli bölüğe komuta ediyordu. Bu rütbe ile Crastinus, askere alınmış herhangi bir Roma askerinin mümkün olan en yüksek rütbesi olduğundan, lejyonundaki diğer tüm yüzbaşıları da geride bırakmış olacaktı.
Ölüm[değiştir | kaynağı değiştir]
MÖ 48'de Pharsalus Muharebesi'nde öldü ve Sezar'ın sağ kanadından Pompey'in hattına karşı açılan saldırıda gönüllülerden oluşan öncü gruba liderlik ederken yaşamsal bir rol oynadı. Sezar'ın De Bello Civili'de bildirdiği gibi, yoldaşlarını şöyle ateşlerdi: "Eski yoldaşlarım, beni izleyin ve generalinize gerçek hizmetinizi verin. Geriye sadece bu savaş kaldı; bittiğinde o (Sezar) onurunu geri kazanacak ve biz de özgürlüğümüzü geri kazanacağız." Sonra Sezar'a döndü ve şöyle dedi: "Bugün, yaşasam da ölsem de minnettarlığınızı kazanacağım." Ağzına bir gladius sokan bir düşman lejyoneri tarafından öldürülmeden önce neredeyse düşman hattını yarıp geçti.[1] Appianus, savaştan sonra Sezar'ın kendisinin Crastinus'a borçlu olduğunun söylendiğini, ona kahramanca ayinler yaptığını ve bir sunak diktiğini aktardı.[2]
Tarihçi Ross Cowan, Crastinus'un Sezar'ın bir ritüele göre (devotio) zafer kazanmasını sağlama almak için Yeraltı Tanrılarına kendini kurban olarak sunduğu hipotezini ileri sürüyor. Bu törende, bir Romalı asker savaşta ölmeyi teklif eder ve karşılığında düşmanın yok edilmesini sağlamak için ruhunu yeraltı tanrılarına adar.[3] Tarihçi Luciano Canfora, Crastinus figürünü, bir intihar görevi için gönüllü olma noktasına dek tamamen Sezaryan partisine bağlı bir siyasi komiser figürüne benzetiyor.[4]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Caesar, De Bello Civili, 3.90-99;