Bruce Mau

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bruce Mau Kanadalı bir tasarımcıdır. Mau, Bruce Mau Design'ın yaratıcı direktörü ve Sınırsız Enstitü'nün kurucusudur.

Bruce Mau (25 Ekim 1959) Kanadalı tasarımcı ve eğitimci. Kariyerine grafik tasarımcı olarak başladı ancak daha sonra mimarlık, sanat, müzeler, film, eko-çevre tasarımı ve kavramsal felsefeye odaklandı.[1] Mau, Pratt Enstitüsü'nde, Lisansüstü Mimarlık ve Kentsel Tasarım bölümünde Misafir Profesör olarak görev yapmaktadır.[2]

Bruce Mau 1985-2010 arasında Bruce Mau Design'ın (BMD) yaratıcı direktörüydü. 2003'te Toronto George College Koleji Tasarım Okulu ile işbirliği içinde Sınırsız Enstitü'yü kurdu.[3] 2010 yılında Mau, Bisi Williams ile, Chicago'daki The Massive Change Network'ü kurdu.[4][5] 2015 yılında, küresel marka deneyimi sağlayıcısı Freeman, Mau'yu Tasarım Şefi olarak atadı.

2010 yılında CannonDesign Architects ve VS Furniture ile birlikte geliştirdiği The Third Teacher (Üçüncü Öğretmen) projesi, tasarım kültürünü kullanarak okullarda eğitim ve öğretimin kalitesini yükseltmeyi amaçlıyordu. Bu proje 2019 yılında Türkiye'de, Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığı ve Vehbi Koç Vakfı ortaklığında, vakfın Beykoz'da açtığı "model okul", Beykoz Koç Ortaokulu'nda hayata geçirildi.[6][7]

Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]

1998 yılında Chrysler Tasarım İnovasyon Ödülü'nü, 1999 yılında Toronto Arts Mimarlık ve Tasarım Ödülü'nü ve 2007'de Amerikan Grafik Sanatlar Enstitüsü (AIGA) Madalyası'nı ödülünü aldı.[8] 2015 yılında bir sergi tasarımıyla,Philadelphia Sanat Müzesi'nin Collab Tasarım Mükemmelliği Ödülü'nü aldı.[9] Mau, tasarım teorisine, tasarım uygulamalarına ve kamuoyu farkındalığına katkıları nedeniyle Cooper Hewitt 2016 Design Mind Ulusal Tasarım Ödülü'nün de sahibi oldu.[10][11]

Kitapları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • S, M, L, XL (Rem Koolhaas ile birlikte) (1995)
  • Life Style (2000)
  • Massive Change (2004)
  • The Third Teacher: 79 Ways You Can Use Design to Transform Teaching & Learning (CannonDesign Architects ve VS Furniture ile birlikte) (2009) (Üçüncü Öğretmen, Tasarımı Kullanarak Eğitim ve Öğretimi Dönüştürmenin 79 Yolu, 2019, Vehbi Koç Vakfı Yayınları, ISBN 978-975-7078-54-8)
  • Bruce Mau: MC24: Bruce Mau's 24 Principles for Designing Massive Change in your Life and Work (2020)

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Bruce Mau: From Innovative Graphic Designer to World-Class Conceptualist". Chicago Magazine. Chicago Tribune Media Group. 6 Temmuz 2010. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2014. 
  2. ^ "Campus Directory". Pratt Institute (İngilizce). 6 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2018. 
  3. ^ "Bruce Mau uses design to create positive change". The Globe and Mail. The Globe and Mail Inc. 22 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. 
  4. ^ "Innovation Gurus: Bruce Mau and John Kao". Entrepreneur. Entrepreneur Media. 29 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. 
  5. ^ "Bruce Mau leads design brainstorm by encouraging leaps in thought". Chicago Tribune. Chicago Tribune. 23 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. 
  6. ^ "Beykoz Koç Ortaokulu". 6 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ ""The Third Teacher" Kitabından Esinlenen Model Okul: Beykoz Koç Ortaokulu". Arkitera. Erişim tarihi: 18 Aralık 2019. 
  8. ^ "Bruce Mau". AIGA. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Temmuz 2018. Born 1959, Sudbury, Ontario 
  9. ^ "Designing the Future with Bruce Mau". University of Pennsylvania. University of Pennsylvania School of Design. 22 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2016. 
  10. ^ "Freeman's Chief Design Officer Bruce Mau Recognized with Cooper Hewitt 2016 National Design Award: Design Mind". News Channel 10. Frankly Media and Raycom Media. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2016. 
  11. ^ Lasky (5 Mayıs 2016). "National Design Awards Announced". The New York Times. 9 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2016. 

Dış Bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]