Besin agarı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bir tabakta K12 E Coli kolonileri.

Besin agarı titiz olmayan organizmaların birçoğunun büyümesini destekleyen genel amaçlı besiyeri. Genellikle aşağıdaki maddeleri içerir (kütle/hacim):[1]

  • 0.5% Pepton - Organik nitrojen sağlar
  • 0.3% sığır/maya özütü - bunların suda çözünebilen bileşenleri vitamin, karbonhidrat, nitrojen ve tuz yönünden katkı sağlarlar.
  • 1.5% agar - ortamı katılaştırır
  • 0.5% Sodyum Klorür -  Çğu organizmanın stoplazmasında olduğu gibi karışımda da uyumu sağlar.
  • saf su - Birçok madde su aracılığı ile hareket eder
  • pH nötral olacak şekilde ayarlanır (6.8) at 25 °C.

Yukarıda bahsi geçen malzemeler birleştirilir. Ardından karıştıklarından ve sterilize olduklarından emin olmak için 1 dakikaya yakın kaynatılır. Daha sonra 50 °C (122 °F) civarından soğutulurlar ve hemen kapatılacak olan bir Petri kabının içine dökülürler. Kap ve agar birbirinituttuğunda Petri kapı ters yüz edilerek, sıklıkla  bir dah aki kullanım için soğutucuda saklanırlar. İnokülasyon, aktarma işlemi, soğuk bir kap yerine ılık bir kap ile gerçekleştirilir: eğer kap saklanmak için soğutucuya konulmuş ise inokülasyon öncesi oda sıcaklığında tekrar ılıklaştırılmalıdır.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Konuyla ilgili yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Lapage S., Shelton J. and Mitchell T., 1970, Methods in Microbiology', Norris J. and Ribbons D., (Eds.), Vol. 3A, Academic Press, London.
  • MacFaddin J. F., 2000, Biochemical Tests for Identification of Medical Bacteria, 3rd Ed., Lippincott, Williams and Wilkins, Baltimore.
  • Downes F. P. and Ito K., (Ed.), 2001, Compendium of Methods for the Microbiological Examination of Foods, 4th Ed., American Public Health Association, Washington, D.C.
  • American Public Health Association, Standard Methods for the Examination of Dairy Products, 1978, 14th Ed., Washington D.C.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ American Public Health Association, American Chemical Society, Association of Official Agricultural Chemists (1920). Standard Methods for the Examination of Water and Sewage. American public health association. s. 95. 24 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2017.