Banach sabit nokta teoremi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Banach sabit nokta teoremi metrik uzaylar teorisinde kullanılan önemli bir araçtır, belli koşulları sağlayan fonksiyonların sabit noktalarının olduğunu garanti eder ve bu sabit noktanın konstruktuf şekilde bulunmasını sağlar. Teorem Stefan Banach'ın (1892–1945) adıyla anılır ve ilk olarak onun tarafından 1922[1] yılında bulunmuştur.

Teorem[değiştir | kaynağı değiştir]

(X, d) boş olmayan, bir tam metrik uzay olsun. T : XX, X üzerinde bir büzüşme olsun, yani negatif olmayan öyle bir q < 1 sayısı olsun ki tüm x, y 'ler için

olsun. O zaman T 'nin X'in içinde x* diye bir sabit noktası (yani T(x* ) = x* 'i sağlayan noktası) vardır ve bu nokta biriciktir.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya" (PDF). 5 Haziran 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2010.