Babür Haremi
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Mayıs 2022) |
Babür Haremi, Hint Yarımadası'nda Babür imparatorlarının haremiydi. Arapça: حريم ḥarīm, "dokunulmaz kutsal yer; ailenin kadın üyeleri" ve Arapça: حرام Haram, "yasak; kutsal" anlamına gelen kelimelerden türemiştir. Aynı zamanda evin 'iç dairesi' anlamına gelen Sanskritçe anthapura kelimesine de benzer. Genellikle çok eşli bir evde yaşayan kadınlar alanı ve erkeklere yasak olan ayrılmış mahalleler anlamına geliyordu.
Yasak bir yer olan Harem, sürekli spekülasyon ve merak konusu olmuştur. Kadınların İmparatora olan yakınlıkları açısından düzenlendiği canlı ve büyük bir fiziksel alandı.
Tarih[değiştir | kaynağı değiştir]
Kadın[değiştir | kaynağı değiştir]
Haremler eşler, kadın akrabalar, cariyeler ve erkek bebeklerden oluşuyordu.[kaynak belirtilmeli] Kadınların çoğu genellikle evlilik, doğum, randevular veya hediye olarak Harem'e girmiştir.[1]
Kadınlar katı Purdah kurallarına göre yönetiliyorlardı ve haremde istedikleri gibi hareket edemiyorlardı; ancak birçok kadın hac işleri için yerel tapınaklara veya İmparatorla birlikte avlanmak ve gezmek için seyahat etmiştir. Her zaman süslü tahtırevanlarla veya fillerin sırtında taşınırlardı. Harem içinde maddi olarak lüks ve rahat bir yaşam sürmüşlerdir.
Harem'e bağlı bahçeler, çeşmeler ve su kanalları vardı. Babür Hareminde mahkûmların temel ihtiyaçlarını karşılayan çeşitli bölümler vardı. Yiyecekler Bawarchikhana olarak bilinen Kraliyet Mutfağı'ndan sağlanıyordu ve Ekber Khanah içme suyu ve şarap sağlıyordu. Ritab Khanah ekmek sağlamaktan sorumluydu ve Maywa Khanah haneye meyve veriyordu. Elbiseler, mücevherler, süslü eşyalar ve diğer ev eşyaları gibi kişisel kullanım eşyaları İmparatorluk Karkhanah tarafından sağlandı.[2]
Hiyerarşi[değiştir | kaynağı değiştir]
Harem sadece kadınların yaşadığı bir yer değildi. Orada bebekler doğdu ve çocuklar büyüdü. Harem çevresinde pazarlar, çarşılar, çamaşırhaneler, mutfaklar, oyun alanları, okullar ve hamamlar vardı.
Harem bir hiyerarşiye sahipti, baş yetkilileri imparatorun eşleri ve kadın akrabalarıydı ve onların altında cariyeler vardı.[3] Haremde anneler, üvey anneler, teyzeler, anneanneler, üvey kardeşler, kız kardeşler, kızlar ve diğer kadın akrabalar yaşardı. Ayrıca bekleyen bayanlar, hizmetçiler, hizmetçiler, aşçılar, kadınlar, memurlar ve gardiyanlar da vardı.[4]
Babür İmparatorluğunun haremi, hadımların yanı sıra Urdubegis adlı kadın savaşçılar tarafından korunuyordu.[5]
Ekber Reformu[değiştir | kaynağı değiştir]
Fatehpur Sikri'nin inşasıyla birlikte İmparator Ekber Şah, Zenana'sının yönetimini organize etme ihtiyacını gördü. Sarayın bu kısmı saygın bir şekilde beş binden fazla kadına ev sahipliği yapıyordu.[6] Abu'l-Fazl ibn Mubarak, Ekbername'de her kadının kendi odası olduğunu iddia ederken, sadece kraliyet ailesinin üyelerinin ve imparatorun favorilerinin kendi dairelerine sahip olması daha olasıdır.[7]
Zenana, (kadın) darogalar sakinlerin örgütsel ihtiyaçlarını karşılayan ve barışı korumak için çalışan bölümlere ayrıldı. Zenana'daki diğer idari pozisyonlar arasında tehwildarlar veya zenana sakinlerinin maaşlarından ve mali taleplerinden sorumlu hesap görevlileri vardı. En yüksek otoritenin kadın hizmetçisi olan mahaldar, genellikle zenanadan imparatora bir istihbarat kaynağı olarak hareket etti. Anagalar veya kraliyet süt hemşireleri, amaçları tam anlamıyla idari olmasa da rütbeye yükseltildi.[8]
İş aktivitesi[değiştir | kaynağı değiştir]
Babür kadınları finansal kaynaklar üzerinde kontrole sahipti ve çeşitli ekonomik faaliyetlerde bulundular. Yıllık gelir elde ediyorlardı ve hadımları ticaret aracıları olarak kullanıyorlardıı. Şah Cihan'ın kızı Cihanara Begüm, Şah Cihan'ın yeni başkenti Şahcihanabadın birçok mimari projesine katkıda bulundu ve kız kardeşi Roshanara'nın yıllık geliri genellikle yüksek imparatorluk mansabdarlarınınkine eşit bir gelir elde etti.[9] Ayrıca iç ticaret üzerinde güçlü bir idari kontrole sahiptiler ve çeşitli şehirlerden büyük gelirler elde ettiler. Cihanara, yurtdışı ticaretin karlı bir merkezi olan liman kenti Nur Cihan'dan iç ticaretten gişe sistemi ile 230.000 mahmudiye gelir elde etti. Monarşiyi ve imparatorluğu güçlendirmek için Ekonomik anlayışlarını Siyasi Faaliyetlerle birleştirdiler.[10]
Hümayunname[değiştir | kaynağı değiştir]
Humayünname Babür kadınlarının yaşamları hakkında bir fikir veren bir eserdir. Humayün'ün kız kardeşi Gülbadan Begüm tarafından yazılmıştır. Bu eserde İmparatorluktaki çatışmaları ve gerilimleri ve kadınların bu sorunların çözümünde nasıl arabulucu bir rol oynadığını ayrıntılı olarak anlatılıyor.[11][12] Ayrıca kadınların kendi dünyalarında yaşanan siyasi değişimleri ve bunlarda nasıl bir rol oynadıklarını bildiklerini belirtiyor.[11]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Karuna Sharma (2009) A Visit to the Mughal Harem: Lives of Royal Women, South Asia: Journal of South Asian Studies, 32:2, 155-169, DOI: 10.1080/00856400903049457
- ^ Royal Mughal Ladies and Their Contributions
- ^ "Inside the Harem of the Mughals". 14 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021.
- ^ "Royal Mughal Ladies and Their Contributions". 2 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021.
- ^ "Chapter 19: Armed Women Retainers in the Zenanas of Indo-Muslim Rulers: The case of Bibi Fatima". Women in the medieval Islamic world : Power, patronage, and piety. 1st. New York: St. Martin's Press. 1998. ss. 429-467. ISBN 0312224516.
- ^ The Ain-i Akbari. 3rd. New Delhi: Munishram Manoharlal. 1977. ss. 45-47. 19 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Şubat 2021.
- ^ Domesticity and Power in the Early Mughal World. Cambridge: Cambridge University Press. 2005. s. 166. ISBN 0521850223.
- ^ The Mughal Harem. New Delhi: Aditya Prakashan. 1988. ss. 14, 52. ISBN 8185179034.
- ^ National Council of Education Research and Training. Themes in Indian History. Publication Division, Secretary.
- ^ Karuna Sharma (2009) A Visit to the Mughal Harem: Lives of Royal Women, South Asia: Journal of South Asian Studies, 32:2, 155-169, DOI: 10.1080/00856400903049457
- ^ a b Gulbadan Begum, Humayun Nama.
- ^ SAI Tirmizi, Edicts from the Mughal harem.