Amerika Birleşik Devletleri Yüksek Mahkemesi yargıçlarının ideolojik eğilimleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Amerika Birleşik Devletleri Yüksek Mahkemesi, ABD'nin en yüksek federal mahkemesidir. Amerika Birleşik Devletleri Anayasası'nın 3.maddesinin takibinde 1789'da kurulmuştur ve nihai (çoğunlukla isteğe bağlı) temyiz mahkemesi olarak diğer federal ve eyalet mahkemelerinin üstündedir, federal yasayla beraber nadiren orijinal karar üstüne de karar alabilir. ABD'nin yasal sistemine uygun olarak ABD Anayasası dahil diğer federal kanunların yorumlayıcısı Yüksek Mahkeme'dir, fakat bunu zaten karara bağlanmış davalarda gerçekleştirir. Politik detaylara sahip davalarda da karar alabilir fakat haksız politik sorular söz konusuysa veya silah kullanımı konularında hükûmetin bir yargı kolundansa yönetici durumundadır.

1869'daki Yargı Kanunu ile beraber Mahkeme ABD Başyargıcı ve ABD Başkanı'nın atayıp Senato'nun onayladığı sekiz yardımcı yargıçtan oluşur. Yargıçlar kararlarını hem yasal doktrini yorumlayarak hem de emsal olarak gösterilebilecek kanun uygulamalarına dayandırarak alırlar. Çoğu durumunda kanun yorumlamak nettir ve oy birliğiyle gerçekleşir. Fakat daha karışık ve ihtilafa yol açabilecek davalarda Mahkeme ayrıma düşer.

Modern söylevlerde Mahkeme yargıçları genellikle muhafazakar, merkeziyetçi, yasaların liberal felsefesini destekleyenler ve adli yorumlayıcılar olarak kategorize edilirler. Uzun süredir genel kabul edilen görüş bir yargıcın oylarının o kişinin adli karar alma felsefesiyle beraber ideolojik eğilimlerini, kişisel özelliklerini, değerlerini, politik felsefelerini ve politika tercihlerini gösterdiği yönündedir. Gittikçe artan akademik araştırmalar bunu doğrulamıştır, araştırmacılar yargıçların çoğunlukla kendi anlayışlarına uygun olarak oy verdiklerini ortaya koydular.[1][2] Analistler farklı metodlar kullanarak her yargıcın belli dönemlerdeki spesifik yönelimlerini ortaya koymuştur.

Zaman içindeki ideolojik eğilimler[değiştir | kaynağı değiştir]

Analistler dikkatli bir şekilde Yüksek Mahkeme'nin adli kararlarını -oyları ve yargıçların yazılı beyanlarını- bununla beraber yetiştirilmelerini, hangi politik partiye eğilimli olduklarını, konuşmalarını, Senato'nun ataması döneminde onlar hakkında yazılmış makaleleri, atandıkları dönemdeki politik atmosferi ve çalışmalarını incelemişlerdir.[3] Bu bilgilere dayanarak her yargıcın ideolojik eğilimini ortaya koymuşlardır ve yargıçların gelecekteki davalarda verecekleri oyların sonuçlarını öngörmüşlerdir.

Yüksek Mahkeme oylarının istatiksel analiziyle beraber araştırmacılar bir yargıcın ideolojik yönelimini muhafazakar-liberal çizelgesine koymanın vereceği oyların çoğunu öngörmeye yeteceği sonucuna varmışlardır.[4] İlaveten, geliştirilmiş istatiksel analiz kullanarak yargıçların politika tercihlerinin zamanla değiştiğini ortaya çıkarmışlardır.[5][6][7] Yargıçların ideolojik eğilimleri (ve zaman içindeki değişimleri) iki grup araştırmacının farklı modeller kullanarak yaptığı araştırma sonuçlarında görülebilir:

Andrew D.Martin ve Kevin M.Quinn, Markov zincirli Monte Carlo metodlarını kullanarak Bayes teoreminin ölçüm modeliyle ideal noktaları (tek boyutlu bir skalada politika tercihleri) Yüksek Mahkeme'de 1937 yılından beri yargıçlar tarafından verilmiş bütün oylar üstünde uyguladılar.[8][9][10][11] Aşağıdaki grafik analizlerinin sonucunu gösteriyor: Kasım 1937'de başlamış dönemden Kasım 2019'a kadar her yargıcın ideolojik eğilimi.[12][13] Skala ve sıfır noktası isteğe bağlı yorumlanabilir- sadece çizgiler arasındaki farklılık önemli. Her farklı renk Yüksek Mahkeme'deki bir koltuğu temsil ediyor, bu şekilde emekli olan yargıçlardan yeni atanmış yargıçlara geçiş kolayca takip ediliyor. Siyah çizgiler Başyargıç'ın eğilimini gösteriyor. Sarı çizgi ise medyan yargıcın tahmini olarak durduğu yer- Duncan Black'in medyan oy veren teorisine göre genelde dengeyi değiştiren oy bu kişiye ait oluyor.[14]

ABD Yüksek Mahkeme Yargıçlarının Martin-Quinn Puanlarının 1937'den 2019'a kadar Grafiği

Michael A.Bailey ise Markov zincirli Monte Carlo'nun Bayes teorimi metodunu biraz daha değiştirerek ideolojik eğilimleri daha farklı bir skalada belirtti.[15][16][17] Davaları takvimdeki yıllarına göre analiz etti ve Mahkeme'nin baktığı her davaya ait oy bilgisine çoğunluğun fikrini, yargıçların önceki davalarda zıtlaştıkları veya hemfikir oldukları görüşlerini ekledi, ayrıca ABD Kongresi'nin benzer mevzuat kararlarındaki oylarını, Solicitors General'ın ve Kongre'nin bilirkişi raporlarını, Kongre'nin ve başkanlığın Mahkeme davalarındaki pozisyonlarını da dikkate aldı. Bu ilave bilgilerle daha zengin bir veri tabanı oluşturdu, tercih değerlerini Kongre'nin ve başkanların ideolojik eğilimlerini inceleyen DW-Nominate Common Space sonuçlarına daha yakın hale getirdi.[18] Bununla beraber, sadece savaş sonrasındaki önemli konulardaki oylara ve davalara baktı: suç, sivil haklar, ifade özgürlüğü, din, kürtaj ve gizlilik. Federalizmi veya ekonomik meseleleri dahil etmedi.[15][19]

Aşağıdaki grafikte 1950'den 2011'e, her yargıcın yıllara göre ideolojik eğitimi görülebilir.[20] Skala ve sıfır nokttası DW-Nominate Common Space skorlarıyla az çok eşdeğerdir, fakat bunun dışında isteğe bağlı yorumlanabilir. Yukarıdaki grafikteki gibi, her renk başka bir Yüksek Mahkeme koltuğunu temsil eder. Siyah çizgi Başyargıç'a aittir. Sarı ise medyan yargıcına.

Yüksek Mahkeme Yargıçlarının Bailey Puanlarının Grafiği 1950–2011

Bu grafikler veri kaynaklarının seçiminden, veri kapsamından, karmaşık davaların kodlanmasından, parametrelerin ayarlanmasından ve istatiksel metodlarından ötürü farklılık gösterir. Bu iki grafikte bulunan çizgiler geniş bir belirsizlik alanı bırakır. Bu analizler istatistiklere ve olasılıklara dayandığından ötürü bütünüyle kabul edilmemelidir.[21][22] Yüksek Mahkeme'nin kabul ettiği davaların yapısından ötürü yargıçlar diğer davalarda olabileceklerinden daha muhafazakar veya daha liberal görünebilirler. Açıkça bazı davalar diğerlerinden daha önemli olmasına rağmen grafiklerde bütün davalar aynı değere sahiptir.[23][24] Yine de yargıçların ideolojik yönelimlerine genel bir bakış açısıdır ve Mahkeme'nin yöneliminin görsel bir sunumudur.

1937'den bu yana ideolojik değişimler[değiştir | kaynağı değiştir]

1930'un başlarında (Martin-Quinn grafiğinin gösterdiğinden daha önce) "Dört Atlı" (Yargıç James McReynolds, Pierce Butler, George Sutherland ve Willis Van Devanter) Başkan Franklin D. Roosevelt'in sunduğu New Deal (Türkçe: Yeni Düzen) planına karşıydı. Liberal "Üç Silahşör" (Yargıç Harlan Stone, Benjamin Cardozo ve Louis Brandeis) ise destekliyordu. İki yargıç (Başyargıç Charles Evans Hughes ve Yargıç Owen Roberts) genelde sonucu yönlendiren oyları veriyordu.

Martin-Quinn grafiğinde görüldüğü gibi 1939 döneminde Roosevelt Mahkeme'yi güçlü liberaller olan Hugo Black, William O.Douglas ve Frank Murphy dahil dört yeni yargıç atarak liberal bir pozisyona yönlendirdi. Bununla beraber muhafazakar Başyargıçlar Harlan Stone ve Fred Vinson'ın önceliğinde Mahkeme 1950'lerin başından itibaren daha muhafazakar bir yol izledi.

1953'te Başkan Dwight Eisenhower, Earl Warren'ı Başyargıç olması üzere atadı ve iki grafikte de bu noktadan sonra Mahkeme Warren'ın daha da liberalleşmesi ve yanına William Brennan, Arthur Goldberg, Abe Fortas ve Thurgood Marshall gibi yargıçları almasıyla beraber Mahkeme'nin daha liberal bir yön izlediği görülür (fakat sonrasında Black ve Felix Frankfurter muhafazakarlaşmıştır). 1970'lerde Mahkeme Başkan Richard Nixon'ın Başyargıç Warren Burger'ı ve güçlü muhafazakarlar olan yargıçlar Lewis Powell, William Rehnquist ve Harry Blackmun'u atamasıyla beraber muhafazakarlaşmıştır, Başkan Ronald Reagan'ın Rehnquist'i Başyargıçlığa atamasıyla beraber muhafazakarlık artmaya devam etmiştir (fakat Blackmun zamanla liberalleşmiştir). Mahkeme yargıç Antonin Scalia (Başkan Ronald Reagan tarafından atanmıştır), Clarence Thomas (Başkan George H.W.Bush tarafından atanmıştır) ve Samuel Alito ile Başyargıç John Roberts (ikisi de Başkan George W.Bush tarafından atanmışlardır) atanmalarıyla beraber daha da muhafazakarlığa yönelmiştir. Bu dönemde Yargıç David Souter liberalleşmiştir.[25]

Şu anki Roberts Mahkemesi daha muhafazakarlaşmıştır, içinde Yargıç Gorsuch ve Yargıç Kavanaugh (Başkan Trump tarafından atanmış) bulunan beş muhafazakar yargıç vardır. Birçok davada muhalif olanlar Yargıç Sotomayor ve Kagan'dır (Başkan Obama tarafından atanmış), ayrıca Yargıç Ginsburg daha da liberalleşmiştir, Yargıç Breyer da öyle (ikisi de Başkan Clinton tarafından atanmışlardır.)[13][26]

En değişken koltuk 10.Koltuk olarak görülmektedir (açık mavi çizgiler), 1939'a kadar muhafazakar Pierce Butler'a, 1949'a kadar liberal Frank Murphy'e, 1967'ye kadar o zaman ılımlı-muhafazakar olan Tom Clark'a, 1991'e kadar güçlü liberal Thurgood Marshall'a sonunda da Clarence Thomas'a aittir. Yargıç Harry Blackmun'un çizgisi diğer birçok yargıcın da ideolojik değişimlerini gösterir. Blackmun (mor çizgi) ilk dönemi olan 1969-70'te muhafazakar bir skora sahipti (Quinn-Martin=1.462, Bailey=0.43) fakat 1993-94, yani son döneminde liberalleşmişti (Quinn-Martin=-1.932, Bailey=-0.81). Medyan yargıç (sarı arka plan çizgisiyle gösterilen) 1962'den 1993'e kadar Byron White iken 1994-2005'te Sandra Day O'Connor, 2006'dan 2018'e ise Anthony Kennedy olmuştur.

Grafiklerde görülebileceği gibi, 1938 döneminden itibaren Earl Warren dışındaki her Başyargıç (siyah çizgiler) medyan yargıca kıyasla daha muhafazakar bir ideolojik eğilime sahipti.

1946-2017 arasında yayın alanına göre "liberal" oy yüzdesi[değiştir | kaynağı değiştir]

Aşağıda görülen sıralı tabloda Yüksek Mahkeme Veritabanı'ndan derlenmiş Yüksek Mahkeme yargıçlarının "liberal" yüzdesi görülebilir.[27] Tabloda verilen yargıçların görev süresi 1946 döneminden sonradır, veriler 2016-2017 dönemiyle biter.

"Liberal" terimi Yüksek Mahkeme Veritabanı'na göre farklı problem alanlarında yargıçların verdiği oyların yönünü temsil eder. Özellikle kriminal prosedür, sivil haklar ve ABD Anayasası'nın Birinci Ek Maddesi ile alakalı konularda, örneğin kriminal prosedür davalarını, kadın ve azınlık haklarını, kişi haklarını devlete karşı savunan Birinci Ek Madde davalarında.Fıkra inceleme davalarında devleti destekleyen veya kişiye karşı duran oy liberal kabul edilir. Terimin kullanımı hem devlete hem kişilere karşı sendika desteklendiğindeki sendika davalarında ve federal düzen otoritesine, rekabet yanlılarına, serbest meslek karşıtlığına, sorumluluk yanlılarına, yaralanmış kişileri destekleyenlere, iflas kavramını destekleyenlere karşı durup sadece devlete destek verildiğinde uygunsuzdur. Federalizm ve federal vergi davalarında ise liberallik ulusal devlet kavramını desteklemek demektir.

  • # (Yargıç) - Yüksek Mahkeme Yargıcı'nın atanma sıırası
  • Yargıç-Yargıcın adı
  • Onaylanan yıl - Yüksek Mahkeme tarafından onaylanan yıl
  • Pozisyon - Başyargıç veya yardımcı yargıç
  • Ceza muhakemesi usulü - daha yüksek sayı, mahkûmların yargı usulü hakları dışında, suçla itham edilen kişilerin haklarını ilgilendiren davalarda sanık yanlısı oylar anlamına gelir.
  • Medeni haklar - daha yüksek bir sayı, ırka (Yerli Amerikalılar dahil), yaşa, yoksulluğa, oylamaya, ikamete, orduya veya engelli statüsüne, cinsiyete veya yabancılaşmaya dayalı sınıflandırmalarla ilgili Birinci Ek Madde'nin özgürlük davalarında müdahaleye izin verenoy anlamına gelir.
  • Birinci Ek Madde- daha yüksek bir sayı, konuşma konusunda bireysel özgürlükleri savunan oyları yansıtır.
  • Sendika - daha yüksek bir sayı, işçi faaliyeti içeren durumlarda sendika yanlısı oy anlamına gelir.
  • Ekonomik - daha yüksek bir sayı, ticari iş faaliyetlerine karşı daha fazla oy anlamına gelir, Ayrıca yaralı kişileri veya nesneleri içeren davalar, işverenlerle ilgili çalışan eylemleri, imar düzenlemeleri ve kampanya harcamalarını içerenler dışındaki yolsuzluğun düzenlenmesi anlamına gelir.
  • Federalizm - daha yüksek bir sayı, eyalet ve federal mahkemeler arasındaki ve federal mali taleplerin önceliğini içerenler hariç, federal ve eyalet hükûmetleri arasındaki çatışmalarda daha büyük, daha güçlü bir hükûmete oy vermek anlamına gelir.
  • Federal vergiler - daha yüksek bir sayı, İç Gelir Kanunu ve ilgili yasaları içeren durumlarda hükûmetin vergi kavramlarını ve politikalarını tanımlama ve uygulama yeteneğini genişleten daha fazla oy anlamına gelir.

Vurgulanmış satır, yargıcın şu an Mahkeme'de görev aldığını gösterir.

# Yargıç Atandığı yıl Ayrıldığı yıl Pozisyon Ceza muhakemesi Sivil haklar Birinci Ek Madde Sendika Ekonomi Federalizm Federal vergiler
85 Vinson, Fred M.Fred M. Vinson 1946 1953 Başyargıç 27.0% 45.3% 26.2% 34.1% 59.9% 51.5% 74.5%
86 Clark, Tom C.Tom C. Clark 1949 1967 Yardımcı 32.1% 53.5% 37.1% 61.9% 72.5% 51.3% 74.8%
87 Minton, ShermanSherman Minton 1949 1956 Yardımcı 23.1% 36.2% 27.0% 55.9% 62.0% 53.3% 75.6%
88 Warren, EarlEarl Warren 1953 1969 Başyargıç 73.3% 81.0% 83.5% 70.2% 81.3% 72.1% 80.0%
89 Harlan II, John MarshallJohn Marshall Harlan II 1955 1971 Yardımcı 37.8% 42.0% 44.2% 53.8% 36.7% 50.0% 70.6%
90 Brennan Jr., William J.William J. Brennan Jr. 1956 1990 Yardımcı 76.2% 82.5% 84.5% 65.8% 69.8% 66.3% 70.3%
91 Whittaker, Charles EvansCharles Evans Whittaker 1957 1962 Yardımcı 39.8% 44.2% 36.5% 40.5% 33.6% 52.4% 63.2%
92 Stewart, PotterPotter Stewart 1958 1981 Yardımcı 44.9% 48.4% 63.0% 57.3% 45.0% 56.5% 66.4%
93 White, ByronByron White 1962 1993 Yardımcı 32.9% 55.2% 39.2% 62.6% 59.3% 66.9% 84.7%
94 Goldberg, ArthurArthur Goldberg 1962 1965 Yardımcı 75.0% 98.0% 96.2% 61.1% 63.2% 53.3% 77.3%
95 Fortas, AbeAbe Fortas 1965 1969 Yardımcı 81.5% 82.1% 79.5% 60.0% 72.2% 64.3% 46.7%
96 Marshall, ThurgoodThurgood Marshall 1967 1991 Yardımcı 80.1% 84.5% 83.4% 68.9% 63.0% 68.6% 74.2%
97 Burger, Warren E.Warren E. Burger 1969 1986 Başyargıç 19.0% 37.4% 30.9% 43.3% 45.0% 66.7% 72.1%
98 Blackmun, HarryHarry Blackmun 1970 1994 Yardımcı 42.3% 62.1% 56.2% 61.8% 55.0% 67.4% 74.4%
99 Powell Jr., Lewis F.Lewis F. Powell Jr. 1971 1987 Yardımcı 28.4% 40.3% 46.1% 51.1% 45.6% 59.0% 56.1%
100 Rehnquist, WilliamWilliam Rehnquist[a] 1971 1986 Yardımcı 14.1% 24.1% 18.1% 48.9% 43.5% 29.1% 62.5%
101 Stevens, John PaulJohn Paul Stevens 1975 2010 Yardımcı 66.9% 64.3% 66.9% 63.9% 56.2% 56.9% 59.4%
102 O'Connor, Sandra DaySandra Day O'Connor 1981 2006 Yardımcı 26.4% 45.4% 41.8% 42.7% 46.5% 48.3% 58.9%
100 Rehnquist, WilliamWilliam Rehnquist[b] 1986 2005 Başyargıç 19.6% 30.6% 26.1% 33.3% 49.4% 46.1% 77.8%
103 Scalia, AntoninAntonin Scalia 1986 2016 Yardımcı 27.4% 30.6% 30.5% 33.8% 46.2% 52.0% 69.7%
104 Kennedy, AnthonyAnthony Kennedy 1988 2018 Yardımcı 33.3% 44.0% 46.0% 39.7% 44.6% 56.3% 81.0%
105 Souter, DavidDavid Souter 1990 2009 Yardımcı 57.2% 69.3% 70.8% 58.8% 54.2% 64.8% 70.7%
106 Thomas, ClarenceClarence Thomas 1991 - Yardımcı 22.4% 25.0% 32.2% 30.8% 46.2% 47.4% 58.7%
107 Ginsburg, Ruth BaderRuth Bader Ginsburg 1993 2020 Yardımcı 62.3% 70.0% 69.4% 72.2% 56.6% 60.6% 80.6%
108 Breyer, StephenStephen Breyer 1994 - Yardımcı 55.6% 69.7% 55.8% 77.1% 50.0% 67.7% 79.4%
109 Roberts, JohnJohn Roberts 2005 - Başyargıç 31.1% 42.4% 50.0% 41.2% 44.5% 73.2% 90.9%
110 Alito, SamuelSamuel Alito 2006 - Yardımcı 18.6% 38.8% 39.0% 31.3% 42.4% 68.4% 81.8%
111 Sotomayor, SoniaSonia Sotomayor 2009 - Yardımcı 66.9% 70.7% 67.7% 61.5% 50.0% 63.0% 100.0%
112 Kagan, ElenaElena Kagan 2010 - Yardımcı 62.5% 71.9% 68.0% 66.7% 50.0% 75.0% 80.0%
113 Gorsuch, NeilNeil Gorsuch[c] 2017 - Yardımcı 0.0% 50.0% 100.0% No cases 33.3% No cases No cases
114 Kavanaugh, BrettBrett Kavanaugh 2018 - Yardımcı
  1. ^ William Rehnquist's terms as Associate Justice and Chief Justice are listed separately.
  2. ^ William Rehnquist's terms as Associate Justice and Chief Justice are listed separately.
  3. ^ Percentages for Neil Gorsuch may be misleading since he had participated in only a few cases through 2017.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Segal, Jeffrey A.; Spaeth, Harold J. (2002). The Supreme Court and the Attitudinal Model Revisited. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521783514.
  2. ^ Segal, Jeffrey A.; Spaeth, Harold J. (2002). The Supreme Court and the Attitudinal Model Revisited. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521783514
  3. ^ Zorn and Caldeira provide a good overview of these methods and their limitations: Zorn, Christopher; Caldeira, Gregory A. (5 Şubat 2008). "Measuring Supreme Court Ideology". 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2020. 
  4. ^ Some examples: Grofman, Bernard; Brazill, Timothy J. (2002). "Identifying the median justice on the Supreme Court through multidimensional scaling: Analysis of 'natural courts' 1953–1991" (PDF). Public Choice. 112: 55–79. doi:10.1023/A:1015601614637. Grofman and Brazill performed multidimensional scaling (MDS) using SYSTAT 5.0 of the entire range of cases considered by the Supreme Court, 1953–1991. Analyzing terms with an unchanging membership ("natural courts") and a complete bench of nine members (3,363 cases), they found that a one-dimensional scale provided a satisfactory explanation of votes and that the degree of unidimensionality generally rose over the years. "On average, over the 15 courts, the mean r2 values are 0.86 for a one dimensional metric MDS solution, and 0.97 for a two dimensional metric MDS solution." Poole, Keith (10 July 2003). "The Unidimensional Supreme Court". Retrieved 27 November 2012. The bottom line is that the current Court is basically unidimensional. Poole used various statistical measures to show that a unidimensional scale provides a good measure of the Rehnquist Court during the 8-year period 1995–2002
  5. ^ Martin, Andrew D.; Quinn, Kevin M. (2007). "Assessing Preference Change on the US Supreme Court" (PDF). The Journal of Law, Economics, & Organization. 23 (2): 365–385. doi:10.1093/jleo/ewm028.
  6. ^ Epstein, Lee; Martin, Andrew D.; Quinn, Kevin M.; Segal, Jeffrey A. (2007). "Ideological Drift among Supreme Court Justices: Who, When, and How Important?" (PDF). Northwestern University Law Review. 101 (4): 1483–1503.
  7. ^ Ruger, Theodore W. (2005). "Justice Harry Blackmun and the Phenomenon of Judicial Preference Change" (PDF). Missouri Law Review. 70: 1209. Archived from the original (PDF) on 2010-06-01. Retrieved 2012-12-10
  8. ^ Martin, Andrew D.; Quinn, Kevin M. (2002). "Dynamic Ideal Point Estimation via Markov Chain Monte Carlo for the U.S. Supreme Court, 1953–1999" (PDF). Political Analysis. 10 (2): 134–153. doi:10.1093/pan/10.2.134.
  9. ^ Martin, Andrew D.; Quinn, Kevin M. (2 May 2001). "The Dimensions of Supreme Court Decision Making: Again Revisiting The Judicial Mind". CiteSeerX 10.1.1.24.1490. Cite journal requires |journal= (help)
  10. ^ Martin, Andrew D.; Quinn, Kevin M.; Epstein, Lee (2005). "The Median Justice on the United States Supreme Court". North Carolina Law Review. 83: 1275–1322.
  11. ^ Jackman provides a simple description of this kind of statistical analysis: Jackman, Simon (2011). Statistical Inference, Classical and Bayesian. International Encyclopedia of Political Science. doi:10.4135/9781412959636.n585. ISBN 9781412959636. Archived from the original on 2013-11-12. Retrieved 2012-12-10
  12. ^ Martin, Andrew; Quinn, Kevin. "Martin–Quinn scores: measures".
  13. ^ a b Silver, Nate (29 March 2012). "Supreme Court May Be Most Conservative in Modern History". FiveThirtyEight. In his FiveThirtyEight blog, Silver graphed the Martin–Quinn data to show the movement of the median, most conservative, and most liberal justices over time
  14. ^ Black, Duncan (February 1948). "On the rationale of group decision-making". Journal of Political Economy. 56 (1): 23–34. doi:10.1086/256633. JSTOR 1825026
  15. ^ a b Bailey, Michael A. (August 2012). "Measuring Court Preferences, 1950–2011: Agendas, Polarity and Heterogeneity" (PDF). Retrieved 20 November 2012
  16. ^ Bailey, Michael A.; Maltzman, Forrest (2011). The constrained court: law, politics, and the decisions justices make. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0691151052
  17. ^ Clinton, Joshua; Jackman, Simon; Rivers, Douglas (May 2004). "The Statistical Analysis of Roll Call Data" (PDF). American Political Science Review. 98 (2): 355. CiteSeerX 10.1.1.186.3440. doi:10.1017/S0003055404001194
  18. ^ Epstein, Lee; Martin, Andrew D.; Segal, Jeffrey A.; Westerland, Chad (May 2007). "The Judicial Common Space" (PDF). Journal of Law, Economics, and Organization. 23 (2): 303–325. doi:10.1093/jleo/ewm024. Archived from the original (PDF) on 2010-10-08. Retrieved 2012-12-10. The [NOMINATE] Common Spaces scores are bounded below by −1 and above by 1, whereas the Martin–Quinn scores are theoretically unbounded (currently, they range from about –6 [Justice Douglas] to 4 [Justice Thomas]).
  19. ^ Bailey, Michael A. (July 2007). "Comparable Preference Estimates across Time and Institutions for the Court, Congress, and Presidency" (PDF). American Journal of Political Science. 51 (3): 433–448. doi:10.1111/j.1540-5907.2007.00260.x.
  20. ^ "Bailey dataset". Retrieved 22 November 2012
  21. ^ Ho, Daniel E.; Quinn, Kevin M. (June 2010). "How Not to Lie with Judicial Votes: Misconceptions, Measurement, and Models" (PDF). California Law Review. 98 (3): 813–876. Archived from the original (PDF) on 2010-12-09. Retrieved 2012-12-10.
  22. ^ Carroll, Royce; Lewis, Jeffrey B.; Lo, James; Poole, Keith T.; Rosenthal, Howard (November 2009). "Comparing NOMINATE and IDEAL: Points of Difference and Monte Carlo Tests" (PDF). Legislative Studies Quarterly. 34 (4): 555–591. doi:10.3162/036298009789869727. Archived from the original (PDF) on 2013-03-30. Retrieved 2012-12-10.
  23. ^ Farnsworth, Ward (September 2007). "The Use and Limits of Martin–Quinn Scores to Assess Supreme Court Justices, with Special Attention to the Problem of Ideological Drift". Northwestern University Law Review. 101 (4): 1891–1903. SSRN 1000986
  24. ^ McGuire, Kevin T.; Vanberg, Georg; Smith Jr., Charles E.; Caldeira, Gregory A. (October 2009). "Measuring Policy Content on the U.S. Supreme Court" (PDF). The Journal of Politics. 71 (4): 1305–1321. doi:10.1017/s0022381609990107.
  25. ^ Liptak, Adam (24 July 2010). "Court Under Roberts Is Most Conservative in Decades". New York Times.
  26. ^ Epstein, Lee; Landes, William M.; Posner, Richard A. (2013). "How Business Fares in the Supreme Court" (PDF). Minnesota Law Review. 97: 1431–1472. We find that five of the ten Justices who, over the span of our study (the 1946 through 2011 Terms), have been the most favorable to business are currently serving, with two of them ranking at the very top among the thirty-six Justices in our study
  27. ^ Epstein, Lee; Walker, Thomas G.; Staudt, Nancy; Hendrickson, Scott; Roberts, Jason (November 1, 2017). "The U.S. Supreme Court Justices Database". Retrieved November 2, 2017.

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Amerika_Birleşik_Devletleri_Yüksek_Mahkemesi_yargıçlarının_ideolojik_eğilimleri&oldid=32622089" sayfasından alınmıştır