Aleksandr Markoviç Polyakov
Aleksandr Markoviç Polyakov (d. 27 Eylül 1945, Moskova), Rus teorik fizikçidir.[1] Daha önce Moskova'daki Landau Enstitüsünde çalışmış Polyakov, 1990'dan beri ise Princeton Üniversitesinde fizik profösörüdür.
Önemli keşifler[değiştir | kaynağı değiştir]
Polyakov, Gerard 't Hooft'tan bağımsız olarak, Abelian olmayan ayar teorisinde Hooft-Polyakov monopolü olarak adlandırılan çalışma da dahil olmak üzere, kuantum alan teorisine bir dizi temel katkılarıyla bilinir. Polyakov ve ortak yazarlar BPST instantonu keşfetti ve bu da QCD'deki vakum açısının keşfedilmesine yol açtı. Sicim teorisinin yol integral formülasyonu, teorinin kavramsal ve matematiksel anlaşılması üzerinde derin ve kalıcı etkilere sahipti. Alexander Belavin ve Alexander Zamolodchikov ile yazdığı "İki boyutlu kuantum alan teorisinde sonsuz konformal simetri" adlı makalesi, iki boyutlu konformal alan teorisinin temellerini attı ve klasik statüye sahiptir. Polyakov ayrıca Kenneth G. Wilson'ın Nobel ödüllü çalışmasından bağımsız olarak yeniden normalleştirmenin ardındaki kavramsal çerçeveyi aydınlatmada önemli bir rol oynadı. D-branes kullanarak AdS / CFT'nin atılımından çok önce gösterge / dizi ikilisinde öncü fikirler formüle etti. Başkalarının aktif çalışmasından yıllar veya hatta on yıllar önce gelen diğer kavrayışlı varsayımlar arasında, gösterge ve sicim teorilerinin bütünleştirilebilirliği ve türbülans hakkında belirli fikirler yer alır.
Polyakov, kariyerinin çok erken dönemlerinde, 1965 öğrenci çalışmasında (Alexander Migdal ile birlikte), Peter Higgs ve diğerlerinin yayınlarından biraz sonra ancak bağımsız olarak dinamik bir Higgs mekanizması önerdi. Makale JETP’nin Yazı İşleri Dairesi tarafından ertelendi ve yalnızca 1966’da yayınlandı.
Onurlar ve ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]
Alexander Polyakov, ICTP'nin Dirac Madalyası ve 1986'da Dannie Heineman Matematiksel Fizik Ödülü, 1994'te Lorentz Madalyası, 1996'da Oskar Klein Madalyası, 2010'da Harvey Ödülü, Lars Onsager Ödülü (A.Belavin ile birlikte) ile ödüllendirildi. ve A. Zamolodchikov) 2011'de ve Temel Fizik Ödülü 2013'te. 19 Kasım 2021'de Alman Fizik Derneği, Alexander Polyakov'a 2021 Max Planck Madalyası vereceğini duyurdu. Polyakov, 1984'te Sovyet Bilimler Akademisi'ne, 1998'de Fransız Bilimler Akademisi'ne ve 2005'te ABD Ulusal Bilimler Akademisi'ne (NAS) seçildi
Ünlü alıntılar[değiştir | kaynağı değiştir]
"Geçmişin çöpü çoğu zaman bugünün hazinesine dönüşüyor (ve tam tersi)."
"Yol integralleri için tablo yok."
"Kaynar su üzerinde çalışarak temel parçacıkları öğrenmek istedim."
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Buchwald, Jed Z. (2013). The Oxford handbook of the history of physics (1. bas.). Oxford, Birleşik Krallık: Oxford University Press. ISBN 978-0198805328.
