Öğrenci sendromu

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Öğrenci sendromu, çoğu insanın, bir işe tam anlamıyla kendisini vermeye, iş teslim tarihinden önceki mümkün olan en son anda başlamasına karşılık gelen durumu ifade eder. Halk arasında; "bir işi son ana bırakmak", "işin son ana kalması", "yumurtanın kapıya dayanması", tabirleriyle de ifade edilir. Bu durum beraberinde kişisel görev zamanlaması tahminleri içerisine dahil edilmiş bariyerlerin boşa çıkmasına sebebiyet verir.[1]

Bu durum Eliyahu M. Goldratt tarafından Critical Chain (Kritik zincir) isimli kitabında belirtilmiştir.

Öğrenci sendromu, abuli halinin, iyi amaçlar güden daha planlı bir biçimidir. Mesela, bir öğrenci veya öğrenci grubu, eğitmenlerine gidip teslim tarihinin ertelenmesini isterken, ek süre verilirse projelerinin çok daha iyi olacağını savunacak ve iyi niyetle böyle bir istekte bulunacaklardır. Aslında, çoğu öğrencinin başka işleri veya yükümlülükleri, tamamiyle ödevleri veya projelerini iyileştirmeye adamayı amaçladıkları süre üzerinde bir talep yaratacaktır. Bu, nihayetinde, teslim tarihi yaklaştıkça, öğrencileri genellikle ek süreleri olmasını arzuladıkları duruma benzer bir durumla baş başa bırakacaktır. Öğrenci sendromu, teknik olmayan bir deyişle, hafızanın çalışma biçimiyle savunulabilir. Bu teze göre, kısa süreli hafızadaki bilgiler zamanla silikleşiceğinden, uzun soluklu kalıcılığı azaltmasına ve aralıklı tekrara göre daha etkisiz olmasına rağmen, mümkün olan en son anda çalışmak (bilgi bindirmesi), sınav sırasında daha çok şeyin hatırlanmasını sağlıyacaktır. Çalışmanın son ana bırakılması ve yüklü bilgi bindirmesi, uzun zaman kalıcılığında etkili olmadığından eğitimciler tarafından tavsiye edilmez.[2]

Aynı davranış biçimi, ticari alanda da karşımıza çıkar. Proje ve görev planlaması sırasında, görevlerin sarkması olasılığına karşı, bir zaman veya kaynak bariyeri ayrılır. Fakat, Öğrenci sendromu sebebiyle, göreve olası en son zamanda başlanmasıyla, yedekte tutulması gereken bu tür bariyerler önceden kullanılmış olur.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Goldratt, Eliyahu (1997). Critical Chain. The North River Press. ss. 124. 0884291536. 
  2. ^ Cramming reduces long-term retention 29 Mart 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., DailyIndia.com