Sorumluluk: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Buzuldiyar (mesaj | katkılar)
Devriyeler
7.345 değişiklik
Gerekçe: Nedensiz içerik silinmesi
Etiket: Elle geri alma
Cartsterta (mesaj | katkılar)
Devriyeler
3.590 değişiklik
+Deneme amaçlı değişiklik
Etiketler: Ücretsiz blog veya wiki bağlantısı içeren madde Görsel Düzenleyici Yeni kullanıcı görevi Yeni gelen görevi: genişletme
1. satır: 1. satır:
'''Sorumluluk''', [[etik]] ve yönetim açısından cevap verebilirlik, suçlanabilirlik, sorumluluk ve hesap verme beklentisidir.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|başlık=The Quest for Responsibility|tarih=February 1938|sayı=1|sayfalar=1-25|dergi=American Political Science Review|cilt=33|doi=10.2307/1949761|soyadı=Dykstra|ad=Clarence A.|jstor=1949761|s2cid=143587418}}</ref>
'''Sorumluluk''' veya '''hesap verebilirlik''', [[etik]] ve yönetim açısından cevap verebilirlik, suçlanabilirlik, sorumluluk ve hesap verme beklentisidir.<ref>{{Akademik dergi kaynağı|başlık=The Quest for Responsibility|tarih=February 1938|sayı=1|sayfalar=1-25|dergi=American Political Science Review|cilt=33|ad=Clarence A.|soyadı=Dykstra|doi=10.2307/1949761|jstor=1949761|s2cid=143587418}}</ref>

Yönetişimde, hesap verebilirlik, "eylemlerinden dolayı hesaba çekilmek" temel tanımının ötesine geçmiştir.<ref>{{cite journal|title='Accountability': An Ever-Expanding Concept?|issue=3|pages=555–573|journal=[[Public Administration (journal)|Public Administration]]|year=2000|volume=78|doi=10.1111/1467-9299.00218|last=Mulgan|first=Richard}}</ref><ref>{{cite journal|title=The Chameleon of Accountability: Forms and Discourses|issue=2/3|pages=219–237|journal=Accounting, Organizations and Society|year=1995|volume=20|doi=10.1016/0361-3682(93)E0003-Y|last=Sinclair|first=Amanda}}</ref> Hesap verebilirlik sıkça "A, A'nın (geçmiş veya gelecekteki) eylem ve kararları hakkında B'yi bilgilendirmek, bunları gerekçelendirmek ve olası bir kötü davranış durumunda cezalandırılmak üzere B'ye hesap vermek durumunda olduğunda A'nın B'ye karşı sorumlu olduğu bir ilişki" şeklinde tanımlanır ve daha fazlasını içerir. Hesap verebilirlik, uygun muhasebe uygulamaları olmaksızın var olamaz; yani muhasebe eksikliği hesap verebilirliğin yokluğu anlamına gelir. Hesap verebilirliğe katkıda bulunan diğer önemli bir alan ise iyi kayıt yönetimidir.<ref>David, R. (2017). Contribution of records management to audit opinions and accountability in government. South African Journal of Information Management, 19(1), 1–14. https://doi.org/10.4102/sajim.v19i1.771</ref><ref>Williams, Reyes(2006) Leadership accountability in a globalizing world. London: Palgraave Macmillan.</ref><ref>{{cite book|title=The Self-Restraining State: Power and Accountability in New Democracies|chapter=Conceptualizing Accountability|pages=13–28|location=London|publisher=Lynne Rienner Publishers|year=1999|isbn=978-1-55587-773-6|last=Schedler|first=Andreas|editor=Andreas Schedler|editor2=Larry Diamond|editor3=Marc F. Plattner}}</ref>

== Tarihçe ==
"Hesap verebilirlik" terimi, geç Latince "accomptare" (hesap vermek) kelimesinden türetilmiştir ve bu da "computare" (hesaplamak) kelimesinin önekli bir şeklidir. "Computare" kelimesi ise "putare" (hesaplamak) kelimesinden türetilmiştir. İngilizce'de kelime 13. yüzyılda Norman İngiltere'sinde kullanılmaya başlamış olmasına rağmen, hesap verme kavramı, [[Antik Mısır]], [[İsrail]], [[Babil]], [[Yunanistan]] ve daha sonra [[Roma İmparatorluğu|Roma'da]] gelişen yönetim ve borç verme sistemleriyle ilgili kayıt tutma faaliyetlerine dayanan kadim köklere sahiptir..<ref>{{cite journal|title=Judicial Accountability and Immunity in Roman Law|date=January 2001|issue=1|pages=51–70|journal=American Journal of Legal History|volume=45|doi=10.2307/3185349|last=Plescia|first=Joseph|jstor=3185349}}</ref><ref>{{cite book|url=https://archive.org/details/publicsectorethi00samf|title=Public Sector Ethics: Finding And Implementing Values|chapter=Clarifying Accountability: An Ethical Theory Framework|pages=[https://archive.org/details/publicsectorethi00samf/page/n78 68]–81|location=Leichhardt, NSW, Australia|publisher=The Federation Press/Routledge|year=1998|last=Dubnick|first=Melvin|editor=Charles Sampford|editor2=Noel Preston|editor3=C. A. Bois|url-access=limited}}</ref><ref>{{cite journal|title=The Origins of Accountability: Everything I Know About the Sovereign's Immunity, I Learned from King Henry III|date=Winter 2005|issue=2|pages=393–480|journal=St. Louis University Law Journal|volume=49|last=Seidman|first=Gary I}}</ref><ref>{{cite book|title=the Rule of Law|chapter=The Legal Codes of Ancient Israel|pages=101–119|location=NY|publisher=New York University Press|year=1994|last=Walzer|first=Michael|editor=Ian Shapiro}}</ref><ref>{{cite journal|title=Accounting, Control and Accountability: Preliminary Evidence from Ancient Egypt|date=December 1997|issue=6|pages=563–601|journal=[[Critical Perspectives on Accounting]]|volume=8|doi=10.1006/cpac.1997.0123|last=Ezzamel|first=Mahmoud}}</ref><ref>{{cite journal|title=The Law Code of Hammurabi|date=July 1929|issue=7|pages=437–441|journal=American Bar Association Journal|volume=15|last=Urch|first=Edwin J.}}</ref><ref>Oxford English Dictionary 2nd Ed.</ref><ref>{{cite book|url=https://archive.org/details/accountabilityin0000robe|title=Accountability in Athenian Government|location=Madison, WI|publisher=University of Wisconsin Press|year=1982|isbn=9780299086800|last=Roberts|first=Jennifer T.|url-access=registration}}</ref>

== Siyaset ve sorumluluk ==
Siyasi sorumluluk, bir politikacının halk adına seçimler yapması ve halkın politikacıyı ödüllendirebilme veya cezalandırabilme yeteneğine sahip olması durumudur.<ref name=":0">{{cite book|title=Electoral Accountability and the Control of Politicians: Selecting Good Types versus Sanctioning Poor Performance|location=Cambridge, MA|publisher=Cambridge University Press|year=1999|last=Fearon|first=James}}</ref> [[Temsilî demokrasi|Temsilî demokrasilerde]], vatandaşlar periyodik seçimler aracılığıyla seçilmiş yetkililere yetki devretmekte ve çıkarlarını temsil etmek veya hareket etmek için bu yetkilileri görevlendirmektedir.<ref name=":0" /> Bu durumda, insanların çıkarlarıyla ayrışan bir güce sahip olan yöneticilerin, niçin insanların en iyi çıkarlarını gözetmek adına hareket edeceklerini sorgulamak gerekmektedir.<ref name=":1">{{cite book|title=Democracy, accountability, and representation|date=2003|publisher=Cambridge University Press|isbn=9780521641531|oclc=58400209|author1=Przeworski, Adam|author2=Stokes, Susan Carol|author3=Manin, Bernard}}</ref> Vatandaşlar, çıkarlarına aykırı hareket edebilecek politikacıları tehdit etmek veya ödüllendirmek suretiyle onlara güvenebilirler. <ref name=":1" /> Hesap verme, vatandaşların sadece kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden temsilcileri tekrar seçmek için oy kullanmaları ve temsilcilerin de tekrar seçilmelerine yardımcı olacak politikaları seçmeleri durumunda gerçekleşir.<ref name=":1" /> Hükümetler, seçmenlerin hükümetin kendi çıkarları doğrultusunda hareket edip etmediğini anlayabilmesi ve onları uygun şekilde cezalandırabilmesi durumunda "sorumlu" olarak kabul edilir, böylece vatandaşların çıkarları doğrultusunda hareket eden mevcut yöneticiler yeniden seçilir ve bu çıkarları gözetmeyenler ise seçimleri kaybeder.<ref name=":1" />

Temsilciler, iki mekanizma aracılığıyla hesap verebilirler: seçimle değiştirme ve rasyonel öngörü.<ref name=":2">{{cite journal|title=Dynamic Representation|issue=3|pages=543–565|journal=American Political Science Review|volume=98|last1=Stimson|first1=James A.|last2=MacKuen|first2=Michael B.|last3=Erikson|first3=Robert S.}}</ref> Seçimle değiştirme, vatandaşların çıkarlarıyla uyumlu olmayan temsilcileri değiştirmek için oy kullanmalarını içerir. Rasyonel öngörü ise temsilcilerin seçmenlerinin beklentilerine uygun şekilde yönetmek için olumsuz sonuçlardan kaçınmak için gelecekteki sonuçları öngörmelerini gerektirir.<ref name=":2" /> Vatandaşlar temsilcilerin eylemleri hakkında tam olarak bilgili olmasalar bile, temsilcilerin vatandaşlar tarafından hesaba çekileceklerine inanmaları durumunda hala sorumluluk sağlanabilir ve temsilciler vatandaşların çıkarlarına uygun şekilde hareket ederler.<ref>{{cite book|url=https://archive.org/details/logicofcongressi00arno|title=The logic of congressional action.|date=1990|publisher=Yale University Press|isbn=0300056591|oclc=472546186|last=Arnold, R. Douglas.|url-access=registration}}</ref>

=== Seçimler ve sorumluluk ===
Seçimle hesap verebilirlik, vatandaşların oy kullanarak siyasetçilere ceza verme veya ödüllendirme işlemidir, ancak diğer politik hesap verebilirlik biçimleri de mevcuttur.<ref name=":1" />

Bazı araştırmacılar, daha geniş sonuçlar çıkarmak için dünyanın durumu hakkında varsayımlar yapan formel teorileri kullanarak hesap verebilirliği ele almışlardır. Seçmenlerin, kötü performansa yanıt olarak mevcut görevlileri görevden alması durumunda temsilciler hesap verebilir.<ref name=":3">{{cite book|title=Democracy, Accountability, and Representation|date=September 1999|isbn=9780521646161|doi=10.1017/cbo9781139175104|last1=Przeworski|first1=Adam|last2=Stokes|first2=Susan Carol Stokes|last3=Stokes|first3=Susan C.|last4=Manin|first4=Bernard}}</ref> Siyasetçiler, kötü performansın bir sonucu olarak oy paylarında azalma yaşarken, iyi performansları için oy paylarında artış görmeleri daha az olasıdır.<ref name=":4">{{cite journal|url=https://columbiapeseminar.files.wordpress.com/2019/09/martin_raffler_fault-lines.pdf|title=Fault Lines: The Effects of Bureaucratic Power on Electoral Accountability|access-date=6 December 2019|archive-date=6 December 2019|archive-url=https://web.archive.org/web/20191206135401/https://columbiapeseminar.files.wordpress.com/2019/09/martin_raffler_fault-lines.pdf|date=4 August 2019|journal=American Journal of Political Science|last1=Martin|first1=Lucy|last2=Raffler|first2=Pia|url-status=live}}</ref> Seçim, seçmenlerin çıkarlarını en iyi şekilde temsil edecek adayları seçme şeklinde gerçekleşen bir diğer hesap verme yöntemidir. Bu hesap verme yöntemleri, seçmenlerin yaptırım ve seçim kullanarak temsilcilerini hesap vermekle eş zamanlı olarak tutmaları şeklinde gerçekleşebilir. Bu sonuçlar, seçmenlerin mevcut hükümetin uyguladığı politikaları gözlemlemediğini, ancak kendi refahlarını bildiğini varsayımına dayanmaktadır.

Seçmenlerin hükümeti yaptırımda bulunmasını zorlaştıran bazı faktörler vardır. Politikacıların sonuçlar üzerinde kontrol sahibi olmadığı durumlarda, hesap verme mekanizması zayıflar çünkü onları sorumlu tutmak daha zor olur.<ref name=":4" />

Ayrıca, kuruluşlar seçimleri adil bir şekilde izleyemiyor ve seçmenlere bilgi sağlayamıyorsa, seçmenler mevcut yetkilileri yaptırımlarla cezalandırmada zorluk yaşar.<ref name=":5">Grossman, Guy, Michelitch, Kristin, & Prato, Carlo. 2018. Candidate Entry & Vote Choice in the Wake of Incumbent Performance Transparency. ''EGAP Pre-analysis Plan''.</ref> Bu nedenle, seçmenlerin mevcut yetkilinin performansı hakkında daha fazla bilgi sahibi olduğu durumlarda, mevcut yetkilinin yaptırımlara tabi tutulma olasılığı daha yüksektir. Ayrıca, mevcut yetkililer yaptırımlarla karşılaştığında, meydan okuyanların yarışa katılma olasılığı daha yüksektir.

Seçimlerin genellikle hükümetin vatandaşlara karşı hesap verme düzeyini artırdığına inanılırken, bu durum daha az eşitlikçi politika sonuçlarına yol açabilir, çünkü hükümete hesap soranlar genellikle toplumun daha zengin kesimlerinden gelmektedir. Örneğin, New York eyaletinde seçilmiş ve atanmış mülkiyet değerlendiricileri üzerine yapılan bir çalışma, mülkiyet değerlendiricilerinin seçildiği durumlarda daha zengin evlere göre daha fakir evlere göre daha düşük vergilendirme politikalarına yol açtığını göstermektedir.<ref name=":29">{{Cite journal|url=https://www.journals.uchicago.edu/doi/full/10.1086/683026|title=The Distributional Impact of Greater Responsiveness: Evidence from New York Towns|date=January 2016|issue=1|pages=105–119|journal=The Journal of Politics|volume=78|issn=0022-3816|doi=10.1086/683026|last=Sances|first=Michael W.|s2cid=155437616}}</ref>

=== Yönetim ve sorumluluk ===
Hükümet görevlilerinin güç ve kaynaklarının kullanımı hakkında tatmin edici bir açıklama yapma sorumluluğuna atıfta bulunulur. Sıklıkla gücün insanları bozduğu ve mutlak gücün ise mutlak bir şekilde insanları bozduğu söylenir. Bu nedenle, hesap verebilirliği kontrol etmek, Kamu Yönetimi'nin başarısının temelidir.

==== Kamu varlıkları ====
Siyasetçiler, hesap verebilirlik aracı olarak kamu hizmetleri sunma konusunda teşvik edilebilir. Seçmenlerin sonuçların kredisi ve suçlaması yapabilme yeteneği, kamu hizmetleri sunumunun derecesini de belirler. Araştırmalar, kamu hizmeti sunumunun, sonuçları memurlara değil politikacılara atfedebilme yetisine bağlı olduğunu göstermektedir.<ref name=":16">Martin, Lucy, & Raffler, Pia. forthcoming. Fault Lines: the Effects of Bureaucratic Power on Electoral Accountability. American Journal of Political Science.</ref> Bu, kıtlık yardımı veya içme suyu gibi daha kısa vadeli ve görünür girişimler ve sonuçlarla desteklenebilirken, hijyen ve eğitim gibi düşük görünürlüklü konuların kredilendirilmesinin zor olabileceği ve dolayısıyla daha az olası olduğu anlamına gelmektedir.<ref name=":15">{{cite journal|title=The Politics of Public Services: A Service Characteristics Approach|date=October 2015|language=en|pages=275–285|journal=World Development|volume=74|doi=10.1016/j.worlddev.2015.05.018|last1=Batley|first1=Richard|last2=Mcloughlin|first2=Claire|doi-access=free}}</ref>

Seçmenlerin liderleri hesaplamak için kamu mallarının sağlanmasıyla nasıl bir yaklaşım sergilediği konusunu belirleyen başka bir koşul, kamu mallarının önceliklendirilmesinin doğrudan oylama yoluyla mı yoksa bir yönetim organına devredilerek mi belirlendiğidir. Yeni Meksika'da yapılan bir deney, eyaletin 2008 özel yaz yasama oturumu sırasında önerilen harcamalarla ilgili olarak, politikacıların seçmenlerin politika tercihlerini öğrendiklerinde tutumlarını güncellediğini göstererek, temsilci demokrasinin politikacılar seçmen tercihlerini öğrendiğinde hesap verebilirliği artırabileceğine dair kanıtlar sunmaktadır.<ref name=":17">{{cite journal|title=Can Learning Constituency Opinion Affect How Legislators Vote? Results from a Field Experiment|date=22 August 2011|issue=1|pages=55–83|journal=Quarterly Journal of Political Science|volume=6|doi=10.1561/100.00011019|author1-link=Daniel M. Butler|last=Butler|first=Daniel M.|s2cid=155004601}}</ref> Ancak, Afganistan'da kırsal kalkınma projeleriyle ilgili yapılan 2016 araştırması, seçmenlerin tercihlerini doğrudan oy sandığında önceliklendirdiklerinde, yönetim komitesinin kalkınma projelerini önceliklendirdiği durumlara kıyasla yerel yönetimin kalitesini daha yüksek algıladıklarını ortaya koymaktadır.<ref name=":18">Beath, Andrew, Christia, Fotini, & Enikolopov, Ruben. 2017. Direct democracy and resource allocation: Experimental evidence from Afghanistan. Journal of Development Economics, 124, 199–213.</ref> Bu zıt sonuçlar, temsilci-vekalet tartışmasını ortaya koyarken, Afganistan deneyinde oylama ile karar verilen projelerde komiteye göre objektif üstün sonuçların olmaması, hangi kamu malının öncelikli olması gerektiğini belirlemede her ikisinin de üstün olmadığını göstermektedir.<ref>{{cite journal|title=Representation Rethought: On Trustees, Delegates, and Gyroscopes in the Study of Political Representation and Democracy|date=May 2009|issue=2|language=en|pages=214–230|journal=American Political Science Review|volume=103|issn=0003-0554|doi=10.1017/S0003055409090261|last=Rehfeld|first=Andrew|s2cid=53957756}}</ref><ref>{{cite journal|title=Delegates or Trustees? A Theory of Political Accountability|date=October 2009|issue=4|language=en|pages=1225–1237|journal=The Journal of Politics|volume=71|issn=0022-3816|doi=10.1017/S0022381609990260|last1=Fox|first1=Justin|last2=Shotts|first2=Kenneth W.|s2cid=9879793}}</ref>

Diğer araştırmalar, seçmenlerin kamu mallarının sağlanması konusunda siyasetçileri sorumlu tutmak için seçimleri kullandığını göstermektedir. Hindistan'da kırsal bölgeler, elektrik için sabit bir ücret ödemektedir, ancak Uttar Pradesh eyaletinde seçim yıllarında hat kaybı - faturalandırılmayan ancak tüketilen elektrik - seçim yılı olmayan yıllara göre önemli ölçüde daha yüksektir ve hat kaybındaki artışlar güvenilir bir şekilde seçimsel kazanımları öngörmektedir. Bu bağlamda, 2007 seçimlerinde faturalandırılmayan elektriğin %10 artışına karşılık, seçmenler mevcut siyasetçilere parti koltuklarında %12'lik bir artışla ödüllendirmiştir. Gana'da ise yol koşullarının iyileştirilmesi, mevcut partilerin oy oranında artışla ilişkilidir. Ancak, her iki araştırma sonucu da seçmenlerin kamu malı hizmetini siyasetçilere atfetme yeteneği bağlamına dayanmaktadır.<ref name=":19">{{cite journal|title=Electoral cycles in electricity losses in India|date=February 2014|language=en|pages=619–625|journal=Energy Policy|volume=65|doi=10.1016/j.enpol.2013.09.060|last1=Min|first1=Brian|last2=Golden|first2=Miriam}}</ref><ref name=":20">{{cite journal|url=https://ora.ox.ac.uk/objects/uuid:219e71c2-1b53-41de-b418-b61f10bf2039|title=Attribution And Accountability: Voting for roads in Ghana|date=October 2015|issue=4|language=en|pages=656–689|journal=World Politics|volume=67|issn=0043-8871|doi=10.1017/S0043887115000209|last=Harding|first=Robin|s2cid=20470554}}</ref><ref name=":16" />

Seçimle belirlenen [[Otoriteryanizm|otoriter rejimlerde]], siyasetçiler kamu mallarının sağlanması için baskılara cevap verme teşviki de olabilir.<ref name=":21">{{cite journal|title=Electoral Authoritarianism and Human Development|date=October 2015|issue=12|language=en|pages=1526–1562|journal=Comparative Political Studies|volume=48|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414015582051|last=Miller|first=Michael K.|s2cid=154285722}}</ref><ref name=":23">{{cite journal|title=Elections, Information, and Policy Responsiveness in Autocratic Regimes|date=May 2015|issue=6|language=en|pages=691–727|journal=Comparative Political Studies|volume=48|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414014555443|last=Miller|first=Michael K.|s2cid=154879177}}</ref> Otoriter hükümetlerin parti meclislerinde koltuk kaybettikçe, eğitim, sağlık ve emeklilik gibi kamu mallarına harcamaları arttırdığına dair kanıtlar bulunmaktadır.<ref name=":21" /> Seçimle işbaşına gelen otoriter yönetimlerde daha yüksek yaşam kalitesi, sivil özgürlükler ve insan gelişimi gibi kanıtlar da bulunmaktadır. Bu da, otoriter yöneticilerin seçimleri halkın hoşnutsuzluğunu ve muhalefetini izlemek için bir işaret olarak kullandığını ve bunun sonucunda hoşnutsuz vatandaşların şikayetlerini azaltmak için kamu malları sağlama konusunda adımlar attığını gösteren teorinin inandırıcılığını artırmaktadır, hatta demokrasi olmayan rejimlerde bile.<ref name=":23" />

Seçimlerin tanıtılmasının genellikle kamu mallarının sağlanmasını iyileştirdiği düşünülse de, bazı durumlarda araştırmacılar bunun kalitesini azaltabileceğini göstermiştir.<ref name=":30">{{Cite journal|url=https://www.cambridge.org/core/journals/british-journal-of-political-science/article/abs/personnel-politics-elections-clientelistic-competition-and-teacher-hiring-in-indonesia/0E22D74A8A945DC2AB502DF643327558|title=Personnel Politics: Elections, Clientelistic Competition and Teacher Hiring in Indonesia|date=October 2020|issue=4|language=en|pages=1283–1305|journal=British Journal of Political Science|volume=50|issn=0007-1234|doi=10.1017/S0007123418000601|last1=Pierskalla|first1=Jan H.|last2=Sacks|first2=Audrey|s2cid=149452970}}</ref> Örneğin, Endonezya'da yerel bölge ofisi için doğrudan seçimlerin tanıtılması, kamu eğitim sektöründe bürokratların işe alım sürecine siyasi müdahaleye neden oldu ve eğitim sağlanmasının kalitesini düşürdü: siyasetçiler, özellikle seçim yıllarında, eğitim sektöründe himaye pozisyonlarını dağıtmak için teşvik edildi ve böyle pozisyonlar eklendiğinde öğrenci test puanları daha düşük oldu.<ref name=":30" />

== Seçim dışı hesap verilebilirlik ==
Hükümetler, vatandaşların hükümeti cezalandırarak ve/veya ödüllendirerek onu vatandaşların en iyi çıkarlarını takip etmeye yönlendirebilmesi durumunda sorumluluk altındadır. Demokratik teoriyi inceleyen bilim insanları, sorumluluğun sağlanmasında seçimlerin rolünü vurgularken, <ref>{{Cite journal|title=The control of politicians: An economic model|date=March 1973|issue=1|pages=19–42|journal=Public Choice|volume=14-14|issn=0048-5829|doi=10.1007/bf01718440|last=Barro|first=Robert J.|s2cid=154999534}}</ref><ref>{{Cite journal|url=http://eprints.lse.ac.uk/2308/1/The_Political_Economy_of_Government_Responsiveness_Theory_and_Evidence_from_India.pdf|title=The Political Economy of Government Responsiveness: Theory and Evidence from India|date=2002|journal=SSRN Working Paper Series|issn=1556-5068|doi=10.2139/ssrn.319012|last1=Besley|first1=Timothy J.|last2=Burgess|first2=Robin|s2cid=8657561}}</ref><ref>{{Cite journal|title=Incumbent performance and electoral control|date=1986|issue=1–3|pages=5–25|journal=Public Choice|volume=50|issn=0048-5829|doi=10.1007/bf00124924|last=Ferejohn|first=John|s2cid=153577661}}</ref><ref>{{Citation|title=Elections and Representation|date=13 September 1999|pages=29–54|work=Democracy, Accountability, and Representation|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-0-521-64616-1|doi=10.1017/cbo9781139175104.002|last1=Manin|first1=Bernard|last2=Przeworski|first2=Adam|last3=Stokes|first3=Susan C.}}</ref><ref>{{Cite book|title=Capitalism, Socialism and Democracy|date=5 April 2010|isbn=9780203857090|doi=10.4324/9780203857090|last=Schumpeter|first=Joseph A.}}</ref> Demokrasilerde ve demokrasi olmayan ülkelerde seçim dışı hesap verme şekillerini araştıran başka bir akademik çalışma alanı bulunmaktadır.<ref name="Madestam 1633–1685">{{Cite journal|url=https://www.zora.uzh.ch/id/eprint/137648/1/Do_political_protests_akz_man.pdf|title=Do Political Protests Matter? Evidence from the Tea Party Movement*|date=30 September 2013|issue=4|pages=1633–1685|journal=The Quarterly Journal of Economics|volume=128|issn=0033-5533|doi=10.1093/qje/qjt021|last1=Madestam|first1=Andreas|last2=Shoag|first2=Daniel|last3=Veuger|first3=Stan|last4=Yanagizawa-Drott|first4=David}}</ref><ref name="Bratton 419">{{Cite journal|title=Popular Protest and Political Reform in Africa|date=July 1992|issue=4|pages=419|journal=Comparative Politics|volume=24|issn=0010-4159|doi=10.2307/422153|last1=Bratton|first1=Michael|last2=van de Walle|first2=Nicolas|jstor=422153}}</ref><ref name=":24">{{Cite journal|url=https://escholarship.org/uc/item/6ss13791|title=Non‐Governmental Monitoring of Local Governments Increases Compliance with Central Mandates: A National‐Scale Field Experiment in China|date=8 May 2019|issue=3|pages=626–643|journal=American Journal of Political Science|volume=63|issn=0092-5853|doi=10.1111/ajps.12428|last1=Anderson|first1=Sarah E.|last2=Buntaine|first2=Mark T.|last3=Liu|first3=Mengdi|last4=Zhang|first4=Bing|s2cid=164557135}}</ref><ref name=":26">{{Cite journal|url=http://nbn-resolving.de/urn:nbn:de:bsz:352-2-icfg5bmham6a3|title=Traditional Political Institutions and Democracy: Reassessing Their Compatibility and Accountability|date=16 June 2019|issue=12|pages=1747–1774|journal=Comparative Political Studies|volume=52|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414019852686|last1=Baldwin|first1=Kate|last2=Holzinger|first2=Katharina|s2cid=197832991}}</ref> Ve atanan liderlerin genel halkın çıkarlarını temsil etmelerini sağlayan koşullar da araştırılmaktadır.<ref name=":25">{{Cite journal|title=Solidary Groups, Informal Accountability, and Local Public Goods Provision in Rural China|date=2007|issue=2|pages=355–372|journal=The American Political Science Review|volume=101|doi=10.1017/S0003055407070153|last=Tsai|first=Lily|s2cid=146348780}}</ref><ref>{{Cite book|title=Making autocracy work|date=2007|publisher=Centre for Economic Policy Research|oclc=255778387|last=Besley, Timothy J.}}</ref><ref name=":27">{{Cite book|title=The Paradox of Traditional Chiefs in Democratic Africa|publisher=Cambridge University Press|year=2015|last=Baldwin|first=Kate}}</ref><ref>{{Cite journal|title=Elected MPs, Traditional Chiefs, and Local Public Goods: Evidence on the Role of Leaders in Co-Production From Rural Zambia|issue=12|pages=1925–1956|journal=Comparative Political Studies|year=2019|volume=52|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414018774372|last=Baldwin|first=Kate|s2cid=158062055}}</ref>

=== Siyasi protesto ===
Protestolar sonrası siyasi değişiklikler, protestoların kendileri veya protestoların gözlemlenebilir olgularının altında yatan siyasi tercihlerdeki değişimlerin birer sonucu olabilir. Amerika Birleşik Devletleri'nde Tea Party hareketi üzerine yapılan bir çalışma, protestoların kendisinin siyasi değişime etkisi olduğunu göstermiştir.<ref name="Madestam 1633–1685" /> Diğer bilim insanları, protestoların gelişmekte olan ülkelerde siyasi değişiklikler üzerindeki etkisini incelemişlerdir. Ekonomik zorluklar ve siyasi baskılar nedeniyle başlayan kitlesel protestolar, Sahra Altı Afrika'da 16 ülkede gerçekleşmiş ve bölgedeki 21 hükümet önemli siyasi reformlar gerçekleştirmiştir, bunlar arasında çok partili seçimlere geçiş de bulunmaktadır.<ref name="Bratton 419" /> 1980'lerde Afrika'daki otoriter rejimler, kırsal protestolardan daha görünür ve daha kolay şekilde harekete geçirilebilen kentsel huzursuzlukları önlemek amacıyla pazarda çiftçilerin maliyetini düşürerek kırsal çiftçilerin aleyhine kent çalışanları lehine piyasayı bozmuştur.<ref>{{Cite book|title=Markets and States in Tropical Africa: The Political Basis of Agricultural Policies|publisher=University of California Press|year=1981|last=Bates|first=Robert}}</ref>

=== Sivil toplum ===
Demokrasilerde, gönüllü dernekler, çıkar grupları ve birlik faaliyetleri hükümetin performansını iyileştirebilir.<ref>{{Cite journal|title=Social Capital: Explaining Its Origins and Effects on Government Performance|date=October 1998|issue=4|pages=686–693|journal=British Journal of Political Science|volume=28|issn=0007-1234|doi=10.1017/s0007123498000313|last1=BOIX|first1=CARLES|last2=POSNER|first2=DANIEL N.|s2cid=4503343}}</ref><ref>{{Cite journal|title=Civil Society and Social Capital Beyond Putnam|date=September 1998|issue=1|pages=124–139|journal=American Behavioral Scientist|volume=42|issn=0002-7642|doi=10.1177/0002764298042001010|last1=EDWARDS|first1=BOB|last2=FOLEY|first2=MICHAEL W.|s2cid=144681913}}</ref><ref>{{Cite book|title=Civil Society: The critical History of an Idea|publisher=New York University Press|year=1999|last=Ehrenberg|first=John}}</ref><ref>{{Cite book|title=Making Democracy Work|date=27 May 1994|publisher=Princeton University Press|isbn=978-1-4008-2074-0|doi=10.2307/j.ctt7s8r7|last1=Putnam|first1=Robert D.|last2=Leonardi|first2=Robert|last3=Nonetti|first3=Raffaella Y.|s2cid=155009926}}</ref> Bir çalışma ayrıca sivil toplum kuruluşlarının, Çin gibi otoriter rejimlerde, yerel hükümetin performansını merkezi hükümetin standartlarına göre artırabileceğini göstermiştir. Bu kuruluşlar, yerel hükümetin performansını izleyerek ve bilgi açıklanarak, yerel hükümetin performansını artırabilirler.<ref name=":24" /> Kırsal Çin'de, ortak ahlaki yükümlülükler ve çıkarlar üzerine kurulu dayanışma grupları, grup üyelerinin yerel yetkilileri sorumlu tutabilmesini sağlayabilir.<ref name=":25" />

Yerel düzeyde, seçilmiş yetkililerin iş performansını etkileyen çeşitli sorumluluk önlemleri bulunmaktadır.<ref name=":6">{{cite journal|url=http://eprints.lse.ac.uk/101596/1/ofosu_fairelections.pdf|title=Do Fairer Elections Increase the Responsiveness of Politicians?|date=2 August 2019|issue=4|pages=963–979|journal=American Political Science Review|volume=113|issn=0003-0554|doi=10.1017/s0003055419000479|last=OFOSU|first=GEORGE KWAKU|s2cid=201385531}}</ref><ref name=":7">{{cite journal|title=Can Good Politicians Compensate for Bad Institutions? Evidence from an Original Survey of Italian Mayors|date=2018|journal=SSRN Working Paper Series|issn=1556-5068|doi=10.2139/ssrn.3239492|last=Carreri|first=Maria|s2cid=160023663}}</ref><ref name=":8">{{cite journal|title=Accountability and Local Elections: Rethinking Retrospective Voting|date=August 2007|issue=3|pages=844–858|journal=The Journal of Politics|volume=69|issn=0022-3816|doi=10.1111/j.1468-2508.2007.00579.x|last1=Berry|first1=Christopher R.|last2=Howell|first2=William G.|s2cid=42972242}}</ref> Uganda'da, yaklaşan rekabetçi bir seçimi olan bir bölgede, görevlerini ne kadar iyi yerine getirdiği konusunda halka bilgi veren sivil toplum kuruluşları (STK'lar), mevcut bir yetkilinin kalan görev süresi boyunca performansını artırır.<ref>{{cite journal|title=Information Dissemination, Competitive Pressure, and Politician Performance between Elections: A Field Experiment in Uganda|date=1 February 2018|issue=2|pages=280–301|journal=American Political Science Review|volume=112|issn=0003-0554|doi=10.1017/s0003055417000648|last1=GROSSMAN|first1=GUY|last2=MICHELITCH|first2=KRISTIN|s2cid=15659219}}</ref> Bu çalışmaların aksine, altı ülkede yapılan yedi deneyin sonuçlarını inceleyerek yapılan 2019 tarihli bir meta-analiz, STK'ların seçmen bilgilendirme kampanyalarının siyasi sorumluluk üzerinde herhangi bir etkisi olmadığını ortaya koymaktadır.<ref>{{cite book|title=Information, Accountability, and Cumulative Learning|date=4 July 2019|isbn=9781108381390|editor-first=Thad|editor2-first=Guy|editor3-first=Macartan|editor4-first=Susan D.|editor5-first=Craig|editor6-first=Gareth|editor-last=Dunning|editor2-last=Grossman|editor3-last=Humphreys|editor4-last=Hyde|editor5-last=McIntosh|editor6-last=Nellis|doi=10.1017/9781108381390|s2cid=243627947}}</ref> Gana'da, seçim günü ilçe düzeyindeki pozisyonlar için sandık merkezlerinin denetlenmesi ve yaklaşan bir seçimde denetimin farkına varılması, görevdeki yetkililer arasında iş performansını artırmaktadır çünkü bu yetkililer, merkezi hükümetin Seçim Bölgesi Geliştirme Fonu tahsislerinin daha fazlasını halka yönelik kamu hizmetlerine harcamaktadır.<ref name=":6" /> Daha zayıf kurumlara sahip yerlerde, vatandaşlar daha yetenekli liderleri seçtiklerinde, bu yetkililerin kötü gayri resmi kurumların engellerini aşma ve seçim bölgesi için daha fazla mal ve uzun vadeli yatırım projeleri sunma yetenekleri artar, vergileri artırmadan.<ref name=":7" /> Ayrıca, birçok yerel seçim, okul kurulu üyesi veya şerif gibi tek bir fonksiyonu olan görevleri yerine getiren pozisyonlar için yapılmaktadır. Bu seçilmiş yetkililer, görevlerine yönelik olarak başlıca medya aracılığıyla halka sunulan bilgilere dayanarak sorumluluk taşımaktadır.<ref name=":8" /> Medya bu pozisyonlarla ilişkili veri eğilimlerine odaklandığında, seçmenler bu bilgileri kullanarak görevdeyken gösterilen performansa dayanarak mevcut görevliyi geriye dönük olarak desteklemek veya karşı oy kullanmak için kullanabilmektedir.<ref name=":8" />

=== Kamuoyu yoklaması ===
Kamuoyu yoklamaları aracılığıyla oluşturulan onaylama oranları, görevdeki bir yetkilinin dönemi boyunca iş performansının bir ölçüsünü oluşturur ve bu durum, görevlinin koltuğunu koruyup korumayacağı veya yeniden seçime katılıp katılmayacağı konusunda sonuçlar doğurur.<ref name=":9">{{cite journal|title=Job Approval and Senate Election Outcomes in the United States|date=May 2008|issue=2|pages=245–261|journal=Legislative Studies Quarterly|volume=33|issn=0362-9805|doi=10.3162/036298008784311019|last=HIGHTON|first=BENJAMIN}}</ref><ref name=":10">{{cite journal|title=Party, Performance, and Strategic Politicians: The Dynamics of Elections for Senator and Governor in 2006|date=December 2008|issue=4|pages=384–409|journal=State Politics & Policy Quarterly|volume=8|issn=1532-4400|doi=10.1177/153244000800800403|last1=Brown|first1=Adam R.|last2=Jacobson|first2=Gary C.|s2cid=154373150}}</ref> Bu onaylama oranları, Bayesian Model Averaging tahminlerine dahil edilen diğer faktörlerle birleştirildiğinde seçim sonuçlarının öngörücüsüdür.<ref>{{cite journal|title=Was the 2000 Presidential Election Predictable?|date=October 2001|issue=4|language=en|pages=815–819|journal=Political Science & Politics|volume=34|issn=1049-0965|doi=10.1017/S1049096501000750|last1=Erikson|first1=Robert S.|last2=Bafumi|first2=Joseph|last3=Wilson|first3=Bret|s2cid=153487954}}</ref>Amerika Birleşik Devletleri'nde, senatör iş onaylama oranları, bir senatörün emekli olup olmayacağını, mevcut görevdeki senatöre meydan okumak isteyen adayların kalitesini, senatörün yeniden seçilmek için toplayabileceği miktarda para miktarını ve seçimin sonucunu etkiler.<ref name=":9" /> Bu nedenle, stratejik olarak görev süresi boyunca onaylama oranları düşük olan mevcut senatörler daha az yeniden seçilmeyi hedefleyecektir.<ref name=":9" /><ref name=":10" />

== Seçilmemiş liderler ve sorumluluk ==

=== Güç kaybetme korkusu ===
Seçici kitlenin liderin iktidarda kalabilmesi ve lideri görevden alabilme yeteneği olan kişilerden oluştuğu ifade edilir.<ref>{{Cite journal|title=Political Institutions, Policy Choice and the Survival of Leaders|date=17 September 2002|issue=4|pages=559–590|journal=British Journal of Political Science|volume=32|issn=0007-1234|doi=10.1017/s0007123402000236|last1=BUENO DE MESQUITA|first1=BRUCE|last2=MORROW|first2=JAMES D.|last3=SIVERSON|first3=RANDOLPH M.|last4=SMITH|first4=ALASTAIR|s2cid=40514840}}</ref> Seçici kitlenin iktidardaki liderden aşırı bir şekilde bağımlı olmadığı durumlarda, seçici kitlenin kötü performans sergileyen liderleri görevden alabilmesi mümkün olur ve bu, seçici kitlenin sağladığı hesap verme sayesinde otoriter rejimlerin tüm insanlar için daha iyi performans göstermesini mümkün kılar.<ref name=":28">Besley, Timothy and Masayuki Kudamatsu. 2007. "[http://eprints.lse.ac.uk/3764/1/Making_Autocracy_Work.pdf Making Autocracy Work]." Working paper.</ref>

=== Ahlaki duruş ve sosyal normlar ===
Kırsal Çin'deki dayanışma grupları, yerel yetkilileri sorumlu tutabilir. Bunun için iki şart vardır: 1) Dayanışma grubu, yerel yönetimin yetki alanındaki herkesi kapsamalıdır ve 2) yerel yetkililer, grup üyeleri olarak gruba dahil olmalıdır; bu gruplardan gelen tanınma, yerel yetkililerin resmi görevlerini yerine getirmesini teşvik eder çünkü grup içinde yüksek ahlaki değerlere sahip olmak önemlidir.<ref name=":25" />

=== Paylaşılan ilgi alanları ===
Zambiya'daki geleneksel liderler, kamu mallarını sağlama konusunda seçim teşviki olmamasına rağmen yerel halka hizmet etmektedir.<ref name=":27" /> Birçok geleneksel şef, liderlik ettikleri topluluklardan kalıcı olarak ayrılmaz ve gelirlerinin önemli bir kısmını yerel kaynaklardan elde eder. Bu nedenle, geleneksel liderler, Olson'ın iddiasındaki sabit haydutlar gibi, mevcut durumda yerel kamu mallarının sağlanmasına yardımcı olabilir ve zaman içinde toplumun gelişiminden faydalanabilir.<ref name=":27" /><ref name=":26" />

== Hesap verilebilirlik ve yolsuzluk ==
Siyasi yolsuzluk, "kamu görevinin özel kazançlar için kötüye kullanılması veya istismarı" anlamına gelir. Yolsuzluk uygulamaları arasında sahtekarlık, kamu fonlarının zimmete geçirilmesi veya rüşvet kabul etmek gibi bazı örnekler yer alır.<ref name=":11">{{cite journal|title=The Electoral Consequences of Corruption|date=11 May 2017|issue=1|pages=391–408|journal=Annual Review of Political Science|volume=20|issn=1094-2939|doi=10.1146/annurev-polisci-052715-111917|last1=De Vries|first1=Catherine E.|last2=Solaz|first2=Hector|doi-access=free}}</ref><ref>{{cite journal|url=https://academic.oup.com/qje/article/123/2/703/1930865|title=Exposing Corrupt Politicians: The Effects of Brazil's Publicly Released Audits on Electoral Outcomes|date=1 May 2008|issue=2|language=en|pages=703–745|journal=The Quarterly Journal of Economics|volume=123|issn=0033-5533|doi=10.1162/qjec.2008.123.2.703|last1=Ferraz|first1=Claudio|last2=Finan|first2=Frederico|citeseerx=10.1.1.222.8752|s2cid=8148400}}</ref><ref>{{cite book|title=Helping Countries Combat Corruption. The Role of the World Bank|publisher=World Bank|year=1997}}</ref> Yolsuzluk, politikacıların değerlendirmeleri açısından olumsuz olabilir, çünkü yurttaşlar, yolsuzluğu zayıf performansın bir işareti olarak algılayabilir ve bu durum, mevcut görevlileri cezalandırmaya teşvik edebilir.<ref name=":13">{{cite journal|title=Does Corruption Information Inspire the Fight or Quash the Hope? A Field Experiment in Mexico on Voter Turnout, Choice, and Party Identification|date=1 January 2015|issue=1|pages=55–71|journal=The Journal of Politics|volume=77|issn=0022-3816|doi=10.1086/678766|last1=Chong|first1=Alberto|last2=De La O|first2=Ana L.|last3=Karlan|first3=Dean|last4=Wantchekon|first4=Leonard|s2cid=8379010}}</ref> Aslında, geriye dönük oy verme modeline göre, seçmenler iyi politikacıların davranışlarını ödüllendirerek iyi performansı teşvik ederken, kötü performansı cezalandırmak için yolsuz politikacıları cezalandırması beklenir.<ref name=":11" /> Ancak, son çalışmalar, seçmenlerin genel olarak yolsuzluğa tepki gösterdiğini, ancak sıklıkla yolsuzlukla suçlanan mevcut politikacıları cezalandırmada başarısız olduklarını göstermektedir; ayrıca bazı seçmenlerin de temsilcilerinin yolsuz uygulamalarından faydalandığını ve bu tür politikacıları tercih etmeyi tercih ettiklerini belirtmektedir.<ref name=":12">{{cite journal|title=Political Corruption Traps*|date=July 2018|issue=3|language=en|pages=413–428|journal=Political Science Research and Methods|volume=6|issn=2049-8470|doi=10.1017/psrm.2016.45|last1=Klašnja|first1=Marko|last2=Little|first2=Andrew T.|last3=Tucker|first3=Joshua A.|s2cid=155201513}}</ref><ref name=":11" /> Üstelik, yüksek düzeyde yolsuzluk olan ortamlarda, seçmenler diğerlerinin de yolsuz olduğunu düşündükleri için daha hoşgörülü veya hatta yolsuz politikacıları tercih edebilirler; bu durumda "seçmenlerin genellikle yolsuz politikacıları elde tutmaya istekli oldukları" ve "siyasi yolsuzluk tuzağı" olarak adlandırılan bir yolsuzluk dengesi oluşur.<ref name=":12" /> Yüksek yolsuzluk denge durumu, yolsuz politikacılar, yolsuzluğa hoşgörü gösteren ve yolsuz politikacıları elde tutan seçmenler ile yolsuz uygulamalara eğilimli olan potansiyel adaylar veya meydan okuyanlar arasındaki etkileşim nedeniyle zor kırılır ve yolsuzluğun devam etmesine yol açar.<ref name=":12" />

Demokrasi genel olarak yolsuzluğu azaltmada etkisiz gibi görünürken, ekonomik gelişme yolsuzluğun azalmasıyla ilişkilidir. Basın özgürlüğü, bu eylemleri ortaya çıkararak yolsuzluğun azaltılmasına katkıda bulunur.<ref name=":14">{{cite book|title=Routledge handbook of comparative political institutions|location=Milton Park, Abingdon, Oxon|others=Gandhi, Jennifer, 1975–, Ruiz-Rufino, Rubén|isbn=978-1-315-73137-7|oclc=907374446}}</ref> Aslında, bir yolsuz hükümetin (örneğin, Peru'da 1998-2000 yılları arasında Fujimori hükümeti) denge ve denetim kurumlarını stratejik olarak zayıflattığına dair belgeler, medyanın -örneğin gazetelerin ve özellikle televizyonun- geniş kapsamlı bilgi yayma yeteneği nedeniyle önemli olduğunu göstermektedir.<ref>{{cite journal|url=https://www.cesifo-group.de/DocDL/cesifo1_wp1173.pdf|title=How to Subvert Democracy: Montesinos in Peru|date=December 2004|issue=4|language=en|pages=69–92|journal=Journal of Economic Perspectives|volume=18|issn=0895-3309|doi=10.1257/0895330042632690|last1=Mcmillan|first1=John|last2=Zoido|first2=Pablo|s2cid=219372153}}</ref> Ayrıca, yolsuzlıkla suçlanan mevcut yetkilileri hesap verebilir tutan ve dürüst olmayan siyasetçileri destekleyen yerel medyanın -yerel radyo istasyonları gibi- önemine dair kanıtlar da bulunmaktadır.<ref>{{cite journal|title=DOI Name 10.1162 Values}}</ref> Bununla birlikte, yolsuzlukla ilgili bilgiler sadece iktidar partileri için oy kaybına neden olmakla kalmaz, aynı zamanda muhalefet partileri için de geçerlidir ve parti bağlılığının erozyonuna yol açar; bu da yolsuzlukla ilgili bilgilerin vatandaşların siyasi süreçten uzaklaşmasına da neden olur.<ref name=":13" />

Yolsuzlukla ilgili bilimsel literatür, bir ülkenin yolsuzluk düzeyi üzerinde siyasi kurumların rolü konusunda karışık sonuçlar bulmaktadır.<ref name=":14" /> Örneğin, bazı bilimsel araştırmalar, daha fazla yatay sorumluluk veya hükümetin farklı kolları arasında denetimin genel olarak yolsuzluğu azaltacağını öne sürmektedir.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=9mxDs4-tcHsC&dq=-%09Kiewiet,+D.+Roderick,+and+Mathew+D.+McCubbins.+1991.+The+Logic+of+Delegation.+Chicago:+University+of+Chicago+Press&pg=PP14|title=The Logic of Delegation|date=1991-06-18|language=en|publisher=University of Chicago Press|isbn=978-0-226-43531-2|last1=Kiewiet|first1=D. Roderick|last2=McCubbins|first2=Mathew D.}}</ref> Ancak, diğer araştırmalar, denetimin artması durumunda bir koldaki aktörlerin diğer koldaki aktörleri baskı altında tutarak işbirliği yapmasına yol açabileceğini göstermektedir: Gana'da, politikacıların bürokrasiyi denetlemek için daha fazla takdir yetkisi olduğunda (örneğin, uymayan bürokratlara transfer tehdidiyle), bürokratların politikacılar adına daha fazla yolsuzluğa karışma olasılığı daha yüksektir.<ref>{{Cite journal|url=https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/ajps.12495|title=Unprincipled Principals: Co-opted Bureaucrats and Corruption in Ghana|date=2020|issue=2|language=en|pages=209–222|journal=American Journal of Political Science|volume=64|issn=1540-5907|doi=10.1111/ajps.12495|last=Brierley|first=Sarah|s2cid=202313542}}</ref>

Yolsuzluğun düşük hesap verilebilirliğiyle mücadele etmek zordur ve bazı yolsuzlukla mücadele faaliyetleri olumsuz sonuçlara yol açabilir.<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/books?id=VXgLDgAAQBAJ&dq=corruption+fisman&pg=PP1|title=Corruption: What Everyone Needs to Know|date=2017|language=en|publisher=Oxford University Press|isbn=978-0-19-046397-7|last1=Fisman|first1=Raymond|last2=Golden|first2=Miriam A.}}</ref> Örneğin, özel sektör çalışması kamu sektörü çalışmasından daha iyi ücretlendirildiği yerlerde (örneğin, Çin), yüksek niteliklere sahip bireyler kamu sektörü çalışmasını sadece yolsuzluk faaliyetleri yoluyla daha fazla kazanç elde etme imkanı sunduğu için çekici bulabilirler; hükümetin yolsuzlukla mücadele faaliyetleri sonucunda bürokrasinin kalitesi ve genel temsil düzeyi azalabilir.<ref>{{Cite journal|url=https://www.cambridge.org/core/journals/british-journal-of-political-science/article/abs/price-of-probity-anticorruption-and-adverse-selection-in-the-chinese-bureaucracy/5CF35E3428FEE88814270F861360D3B8|title=The Price of Probity: Anticorruption and Adverse Selection in the Chinese Bureaucracy|date=n.d.|language=en|pages=41–64|journal=British Journal of Political Science|volume=52|issn=0007-1234|doi=10.1017/S0007123420000393|last1=Jiang|first1=Junyan|last2=Shao|first2=Zijie|last3=Zhang|first3=Zhiyuan|s2cid=234411216}}</ref> Öte yandan, stratejik kaçınma ve istenmeyen sonuçlara rağmen, yolsuzlukla mücadele girişimlerinin faydalı olduğunu gösteren kanıtlar bulunmaktadır, çünkü bunlar kötüye kullanımı azaltır ve sosyal refahı artırır, hatta stratejik kaçınma oranının görece yüksek olduğu durumlarda bile.<ref>{{cite journal|title=How to fight corruption|date=26 May 2017|issue=6340|language=en|pages=803–804|journal=Science|volume=356|issn=0036-8075|pmid=28546172|doi=10.1126/science.aan0815|last1=Fisman|first1=Raymond|last2=Golden|first2=Miriam|bibcode=2017Sci...356..803F|s2cid=206658780}}</ref>

== Seçim manipülasyonu ve sorumluluk ==
Demokratik ortamlarda politik sorumluluk üzerine yapılan çalışmalar, seçimlerin hesap verebilirliği teşvik etmedeki temel rolünü vurgulamıştır. Seçimler aracılığıyla vatandaşlar, geçmiş performansa dayanarak hükümetleri hesap verebilir kılar.<ref>{{cite book|title=Democracy, accountability, and representation|date=1999|location=Cambridge, U.K.|publisher=Cambridge University Press|others=Przeworski, Adam., Stokes, Susan Carol., Manin, Bernard.|isbn=0-521-64153-5|oclc=40256085}}</ref><ref>{{cite document|title=Making Autocracy Work|date=1 May 2007|language=en|location=Rochester, NY|last1=Besley|first1=Timothy J.|last2=Kudamatsu|first2=Masayuki|ssrn=1127017}}</ref> Ancak, seçimlerin hesap verebilirliği teşvik etmedeki rolü genellikle seçim manipülasyonu ve hileler tarafından zayıflatılmaktadır.<ref name=":02">{{cite book|title=Why governments and parties manipulate elections : theory, practice, and implications|date=2013|location=Cambridge|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-1-107-30688-2|oclc=826857655|author1=Simpser, Alberto}}</ref> Seçim manipülasyonu, vatandaşların liderleri görev performanslarına dayalı olarak seçimler aracılığıyla görevden alma yeteneklerini engellediği için hesap verebilirliği bozar ve hatta demokratik kurumların sağlamlaşmasını zayıflatabilir.<ref>{{cite thesis|url=https://escholarship.org/uc/item/2bs339cm|title=Voting, Fraud, and Violence: Political Accountability in African Elections|publisher=University of California San Diego|year=2014|last=Long|first=James Dunway}}</ref>

Seçim manipülasyonu nadir değildir: bazı tahminlere göre son iki on yılda seçimlerin dörtte biri önemli ölçüde manipülasyona maruz kalmıştır.<ref name=":02" /> Bu, rakip partileri ve adayları yasaklama, şiddet ve tehdit kullanma, seçmen kaydı ve oy sayımını manipüle etme gibi geniş bir ön-seçim ve seçim günü taktiklerini içerir.<ref>{{cite journal|title=The Menu of Manipulation|date=2002|issue=2|language=en|pages=36–50|journal=Journal of Democracy|volume=13|issn=1086-3214|doi=10.1353/jod.2002.0031|last=Schedler|first=Andreas|s2cid=154830665}}</ref> Seçim manipülasyonu ve sahtekarlığı önleme amacıyla yapılan bazı hesap verebilirlik çalışmaları, cep telefonu uygulamalarının kullanılmasıyla sandık sonuçlarının izlenmesi ve yayılması, yerli veya uluslararası seçim gözlemcilerinin istihdam edilmesi gibi önlemler belirli ölçüde başarı elde etmiştir.<ref name=":12b">{{cite journal|url=http://eprints.lse.ac.uk/102931/1/In.pdf|title=Institutional Corruption and Election Fraud: Evidence from a Field Experiment in Afghanistan|date=2015|issue=1|language=en|pages=354–381|journal=American Economic Review|volume=105|issn=0002-8282|doi=10.1257/aer.20120427|last1=Callen|first1=Michael|last2=Long|first2=James D.}}</ref><ref name=":22">{{cite journal|url=http://nrs.harvard.edu/urn-3:HUL.InstRepos:9282597|title=Deterring or Displacing Electoral Irregularities? Spillover Effects of Observers in a Randomized Field Experiment in Ghana|date=2012|issue=1|language=en|pages=292–307|journal=The Journal of Politics|volume=74|issn=0022-3816|doi=10.1017/S0022381611001368|last1=Ichino|first1=Nahomi|last2=Schündeln|first2=Matthias|s2cid=10426326}}</ref><ref name=":32">{{cite journal|title=In the Shadow of Democracy Promotion: Strategic Manipulation, International Observers, and Election Boycotts|date=2009|issue=3|language=en|pages=392–415|journal=Comparative Political Studies|volume=42|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414008325571|last1=Beaulieu|first1=Emily|last2=Hyde|first2=Susan D.|s2cid=155078768}}</ref> Ancak, hükümetler bazen sadece gözlemcileri ve denetim kurumlarını aldatmak için manipülasyon türünü veya yerini değiştirirler.<ref name=":22" /><ref name=":32" />

Hükümetler, siyasetçiler ve siyasi partiler, görevden alınma ihtimali olduğunda ve güçlerine yönelik kurumsal kısıtlamaların az olduğunu düşündüklerinde, seçim manipülasyonu ve sahtekarlığa daha fazla başvurma eğilimindedir.<ref>{{cite journal|title=When Do Governments Resort to Election Violence?|date=6 September 2012|language=en|journal=British Journal of Political Science|location=Rochester, NY|last1=Hafner-Burton|first1=Emilie Marie|last2=Hyde|first2=Susan D.|last3=Jablonski|first3=Ryan S.|ssrn=1667063}}</ref> Öte yandan, düşük siyasi rekabet, başkanlık görev sürelerinin kaldırılması gibi bazı manipülasyon biçimleriyle de ilişkilendirilmiştir.<ref>{{cite journal|title=Presidential Term Limit Contravention: Abolish, Extend, Fail, or Respect?|date=2019|issue=10|language=en|pages=1500–1534|journal=Comparative Political Studies|volume=52|issn=0010-4140|doi=10.1177/0010414019830737|last=McKie|first=Kristin|s2cid=159155380|doi-access=free}}</ref> Ayrıca, uzun süre görev süresinde bulunan adayların seçim hilelerine başvurma olasılığı daha yüksektir.<ref name=":12b" /> Ancak, hükümetler seçimlerde sadece bir seçimi kazanmak veya daha uzun süre iktidarda kalmak amacıyla değil, aynı zamanda seçim sonrası nedenlerle de seçim manipülasyonuna başvurabilir. Bu nedenler arasında muhalefetin gücünü azaltmak ve sonraki dönemde toplum üzerindeki baskıyı artırmak yer alabilir.<ref name=":02" />

== Bilbiyografya ==

* [[Mark Bovens|Bovens, Mark]]. ''The Quest for Responsibility: Accountability and Citizenship in Complex Organisations'' (Cambridge University Press, 1998).
* Mastop, Rosja. "Characterising Responsibility in Organisational Structures: The Problem of Many Hands" in ''Deontic Logic in Computer Science'', eds. G. Governatori and G. Sartor (Berlin: Springer-Verlag, 2010). pp.&nbsp;274–287. {{ISBN|978-3-540-70524-6}}
* Thompson, Dennis F. "Responsibility for Failures of Government: The Problem of Many Hands," ''American Review of Public Administration'' 44:3 (2014), 259–273.
* Thompson, Dennis F. "The Responsibility of Advisers" in ''Restoring Responsibility: Ethics in Government, Business and Healthcare'' (Cambridge University Press, 2005), pp.&nbsp;33–49. {{ISBN|978-0521547222}}

== Daha fazlası için ==

* Mark Bovens, "Two concepts of accountability: accountability as a virtue and as a mechanism," ''West European Politics'' 33 (2010), 946–967.
* Sterling Harwood, "Accountability," in John K. Roth, ed., Ethics: Ready Reference (Salem Press, 1994), reprinted in Sterling Harwood, ed., Business as Ethical and Business as Usual (Wadsworth Publishing Co., 1996).
* David Luban, Alan Strudler, and David Wasserman, "Moral Responsibility in the Age of Bureaucracy," ''Michigan Law Review'' 90 (1992), 2348–2392.
* Romm, Norma RA (2001) Accountability in Social Research. New York: Springer. [https://www.springer.com/social+sciences/book/978-0-306-46564-2]
* Dennis Thompson, "The Responsibility of Advisers" in ''Restoring Responsibility: Ethics in Government, Business and Healthcare'' (Cambridge University Press, 2005), pp.&nbsp;33–49. {{ISBN|978-0521547222}}
* Williams, Christopher (2006) Leadership accountability in a globalizing world. London: Palgrave Macmillan.
* Painter-Morland Mollie, [[Ghislain Deslandes]], (2015), "Authentic leading as relational accountability: Facing up to the conflicting expectations of media leaders", ''Leadership'', online available 2 April, DOI:1742715015578307.

== Dış bağlantılar ==
{{Wiktionary|accountability}}{{Wikiquote}}

* {{Commons category-inline}}
* [http://www.accountabilitycircle.org Citizens' Circle for Accountability]
* [http://www.accountabilityindia.in/ Accountability Initiative]
* [http://www.transassoc.com/organizational-realities-volume-2 Organizational Realities – Accountability: What Does It Really Mean?]
* [https://web.archive.org/web/20141202010617/http://internationalbudget.org/what-we-do/ International Budget Partnership: What We Do]
{{Authority control}}

== Kaynakça ==
== Kaynakça ==
{{Kaynakça}}
{{Kaynakça}}

Sayfanın 16.47, 9 Haziran 2023 tarihindeki hâli

Sorumluluk veya hesap verebilirlik, etik ve yönetim açısından cevap verebilirlik, suçlanabilirlik, sorumluluk ve hesap verme beklentisidir.[1]

Yönetişimde, hesap verebilirlik, "eylemlerinden dolayı hesaba çekilmek" temel tanımının ötesine geçmiştir.[2][3] Hesap verebilirlik sıkça "A, A'nın (geçmiş veya gelecekteki) eylem ve kararları hakkında B'yi bilgilendirmek, bunları gerekçelendirmek ve olası bir kötü davranış durumunda cezalandırılmak üzere B'ye hesap vermek durumunda olduğunda A'nın B'ye karşı sorumlu olduğu bir ilişki" şeklinde tanımlanır ve daha fazlasını içerir. Hesap verebilirlik, uygun muhasebe uygulamaları olmaksızın var olamaz; yani muhasebe eksikliği hesap verebilirliğin yokluğu anlamına gelir. Hesap verebilirliğe katkıda bulunan diğer önemli bir alan ise iyi kayıt yönetimidir.[4][5][6]

Tarihçe

"Hesap verebilirlik" terimi, geç Latince "accomptare" (hesap vermek) kelimesinden türetilmiştir ve bu da "computare" (hesaplamak) kelimesinin önekli bir şeklidir. "Computare" kelimesi ise "putare" (hesaplamak) kelimesinden türetilmiştir. İngilizce'de kelime 13. yüzyılda Norman İngiltere'sinde kullanılmaya başlamış olmasına rağmen, hesap verme kavramı, Antik Mısır, İsrail, Babil, Yunanistan ve daha sonra Roma'da gelişen yönetim ve borç verme sistemleriyle ilgili kayıt tutma faaliyetlerine dayanan kadim köklere sahiptir..[7][8][9][10][11][12][13][14]

Siyaset ve sorumluluk

Siyasi sorumluluk, bir politikacının halk adına seçimler yapması ve halkın politikacıyı ödüllendirebilme veya cezalandırabilme yeteneğine sahip olması durumudur.[15] Temsilî demokrasilerde, vatandaşlar periyodik seçimler aracılığıyla seçilmiş yetkililere yetki devretmekte ve çıkarlarını temsil etmek veya hareket etmek için bu yetkilileri görevlendirmektedir.[15] Bu durumda, insanların çıkarlarıyla ayrışan bir güce sahip olan yöneticilerin, niçin insanların en iyi çıkarlarını gözetmek adına hareket edeceklerini sorgulamak gerekmektedir.[16] Vatandaşlar, çıkarlarına aykırı hareket edebilecek politikacıları tehdit etmek veya ödüllendirmek suretiyle onlara güvenebilirler. [16] Hesap verme, vatandaşların sadece kendi çıkarları doğrultusunda hareket eden temsilcileri tekrar seçmek için oy kullanmaları ve temsilcilerin de tekrar seçilmelerine yardımcı olacak politikaları seçmeleri durumunda gerçekleşir.[16] Hükümetler, seçmenlerin hükümetin kendi çıkarları doğrultusunda hareket edip etmediğini anlayabilmesi ve onları uygun şekilde cezalandırabilmesi durumunda "sorumlu" olarak kabul edilir, böylece vatandaşların çıkarları doğrultusunda hareket eden mevcut yöneticiler yeniden seçilir ve bu çıkarları gözetmeyenler ise seçimleri kaybeder.[16]

Temsilciler, iki mekanizma aracılığıyla hesap verebilirler: seçimle değiştirme ve rasyonel öngörü.[17] Seçimle değiştirme, vatandaşların çıkarlarıyla uyumlu olmayan temsilcileri değiştirmek için oy kullanmalarını içerir. Rasyonel öngörü ise temsilcilerin seçmenlerinin beklentilerine uygun şekilde yönetmek için olumsuz sonuçlardan kaçınmak için gelecekteki sonuçları öngörmelerini gerektirir.[17] Vatandaşlar temsilcilerin eylemleri hakkında tam olarak bilgili olmasalar bile, temsilcilerin vatandaşlar tarafından hesaba çekileceklerine inanmaları durumunda hala sorumluluk sağlanabilir ve temsilciler vatandaşların çıkarlarına uygun şekilde hareket ederler.[18]

Seçimler ve sorumluluk

Seçimle hesap verebilirlik, vatandaşların oy kullanarak siyasetçilere ceza verme veya ödüllendirme işlemidir, ancak diğer politik hesap verebilirlik biçimleri de mevcuttur.[16]

Bazı araştırmacılar, daha geniş sonuçlar çıkarmak için dünyanın durumu hakkında varsayımlar yapan formel teorileri kullanarak hesap verebilirliği ele almışlardır. Seçmenlerin, kötü performansa yanıt olarak mevcut görevlileri görevden alması durumunda temsilciler hesap verebilir.[19] Siyasetçiler, kötü performansın bir sonucu olarak oy paylarında azalma yaşarken, iyi performansları için oy paylarında artış görmeleri daha az olasıdır.[20] Seçim, seçmenlerin çıkarlarını en iyi şekilde temsil edecek adayları seçme şeklinde gerçekleşen bir diğer hesap verme yöntemidir. Bu hesap verme yöntemleri, seçmenlerin yaptırım ve seçim kullanarak temsilcilerini hesap vermekle eş zamanlı olarak tutmaları şeklinde gerçekleşebilir. Bu sonuçlar, seçmenlerin mevcut hükümetin uyguladığı politikaları gözlemlemediğini, ancak kendi refahlarını bildiğini varsayımına dayanmaktadır.

Seçmenlerin hükümeti yaptırımda bulunmasını zorlaştıran bazı faktörler vardır. Politikacıların sonuçlar üzerinde kontrol sahibi olmadığı durumlarda, hesap verme mekanizması zayıflar çünkü onları sorumlu tutmak daha zor olur.[20]

Ayrıca, kuruluşlar seçimleri adil bir şekilde izleyemiyor ve seçmenlere bilgi sağlayamıyorsa, seçmenler mevcut yetkilileri yaptırımlarla cezalandırmada zorluk yaşar.[21] Bu nedenle, seçmenlerin mevcut yetkilinin performansı hakkında daha fazla bilgi sahibi olduğu durumlarda, mevcut yetkilinin yaptırımlara tabi tutulma olasılığı daha yüksektir. Ayrıca, mevcut yetkililer yaptırımlarla karşılaştığında, meydan okuyanların yarışa katılma olasılığı daha yüksektir.

Seçimlerin genellikle hükümetin vatandaşlara karşı hesap verme düzeyini artırdığına inanılırken, bu durum daha az eşitlikçi politika sonuçlarına yol açabilir, çünkü hükümete hesap soranlar genellikle toplumun daha zengin kesimlerinden gelmektedir. Örneğin, New York eyaletinde seçilmiş ve atanmış mülkiyet değerlendiricileri üzerine yapılan bir çalışma, mülkiyet değerlendiricilerinin seçildiği durumlarda daha zengin evlere göre daha fakir evlere göre daha düşük vergilendirme politikalarına yol açtığını göstermektedir.[22]

Yönetim ve sorumluluk

Hükümet görevlilerinin güç ve kaynaklarının kullanımı hakkında tatmin edici bir açıklama yapma sorumluluğuna atıfta bulunulur. Sıklıkla gücün insanları bozduğu ve mutlak gücün ise mutlak bir şekilde insanları bozduğu söylenir. Bu nedenle, hesap verebilirliği kontrol etmek, Kamu Yönetimi'nin başarısının temelidir.

Kamu varlıkları

Siyasetçiler, hesap verebilirlik aracı olarak kamu hizmetleri sunma konusunda teşvik edilebilir. Seçmenlerin sonuçların kredisi ve suçlaması yapabilme yeteneği, kamu hizmetleri sunumunun derecesini de belirler. Araştırmalar, kamu hizmeti sunumunun, sonuçları memurlara değil politikacılara atfedebilme yetisine bağlı olduğunu göstermektedir.[23] Bu, kıtlık yardımı veya içme suyu gibi daha kısa vadeli ve görünür girişimler ve sonuçlarla desteklenebilirken, hijyen ve eğitim gibi düşük görünürlüklü konuların kredilendirilmesinin zor olabileceği ve dolayısıyla daha az olası olduğu anlamına gelmektedir.[24]

Seçmenlerin liderleri hesaplamak için kamu mallarının sağlanmasıyla nasıl bir yaklaşım sergilediği konusunu belirleyen başka bir koşul, kamu mallarının önceliklendirilmesinin doğrudan oylama yoluyla mı yoksa bir yönetim organına devredilerek mi belirlendiğidir. Yeni Meksika'da yapılan bir deney, eyaletin 2008 özel yaz yasama oturumu sırasında önerilen harcamalarla ilgili olarak, politikacıların seçmenlerin politika tercihlerini öğrendiklerinde tutumlarını güncellediğini göstererek, temsilci demokrasinin politikacılar seçmen tercihlerini öğrendiğinde hesap verebilirliği artırabileceğine dair kanıtlar sunmaktadır.[25] Ancak, Afganistan'da kırsal kalkınma projeleriyle ilgili yapılan 2016 araştırması, seçmenlerin tercihlerini doğrudan oy sandığında önceliklendirdiklerinde, yönetim komitesinin kalkınma projelerini önceliklendirdiği durumlara kıyasla yerel yönetimin kalitesini daha yüksek algıladıklarını ortaya koymaktadır.[26] Bu zıt sonuçlar, temsilci-vekalet tartışmasını ortaya koyarken, Afganistan deneyinde oylama ile karar verilen projelerde komiteye göre objektif üstün sonuçların olmaması, hangi kamu malının öncelikli olması gerektiğini belirlemede her ikisinin de üstün olmadığını göstermektedir.[27][28]

Diğer araştırmalar, seçmenlerin kamu mallarının sağlanması konusunda siyasetçileri sorumlu tutmak için seçimleri kullandığını göstermektedir. Hindistan'da kırsal bölgeler, elektrik için sabit bir ücret ödemektedir, ancak Uttar Pradesh eyaletinde seçim yıllarında hat kaybı - faturalandırılmayan ancak tüketilen elektrik - seçim yılı olmayan yıllara göre önemli ölçüde daha yüksektir ve hat kaybındaki artışlar güvenilir bir şekilde seçimsel kazanımları öngörmektedir. Bu bağlamda, 2007 seçimlerinde faturalandırılmayan elektriğin %10 artışına karşılık, seçmenler mevcut siyasetçilere parti koltuklarında %12'lik bir artışla ödüllendirmiştir. Gana'da ise yol koşullarının iyileştirilmesi, mevcut partilerin oy oranında artışla ilişkilidir. Ancak, her iki araştırma sonucu da seçmenlerin kamu malı hizmetini siyasetçilere atfetme yeteneği bağlamına dayanmaktadır.[29][30][23]

Seçimle belirlenen otoriter rejimlerde, siyasetçiler kamu mallarının sağlanması için baskılara cevap verme teşviki de olabilir.[31][32] Otoriter hükümetlerin parti meclislerinde koltuk kaybettikçe, eğitim, sağlık ve emeklilik gibi kamu mallarına harcamaları arttırdığına dair kanıtlar bulunmaktadır.[31] Seçimle işbaşına gelen otoriter yönetimlerde daha yüksek yaşam kalitesi, sivil özgürlükler ve insan gelişimi gibi kanıtlar da bulunmaktadır. Bu da, otoriter yöneticilerin seçimleri halkın hoşnutsuzluğunu ve muhalefetini izlemek için bir işaret olarak kullandığını ve bunun sonucunda hoşnutsuz vatandaşların şikayetlerini azaltmak için kamu malları sağlama konusunda adımlar attığını gösteren teorinin inandırıcılığını artırmaktadır, hatta demokrasi olmayan rejimlerde bile.[32]

Seçimlerin tanıtılmasının genellikle kamu mallarının sağlanmasını iyileştirdiği düşünülse de, bazı durumlarda araştırmacılar bunun kalitesini azaltabileceğini göstermiştir.[33] Örneğin, Endonezya'da yerel bölge ofisi için doğrudan seçimlerin tanıtılması, kamu eğitim sektöründe bürokratların işe alım sürecine siyasi müdahaleye neden oldu ve eğitim sağlanmasının kalitesini düşürdü: siyasetçiler, özellikle seçim yıllarında, eğitim sektöründe himaye pozisyonlarını dağıtmak için teşvik edildi ve böyle pozisyonlar eklendiğinde öğrenci test puanları daha düşük oldu.[33]

Seçim dışı hesap verilebilirlik

Hükümetler, vatandaşların hükümeti cezalandırarak ve/veya ödüllendirerek onu vatandaşların en iyi çıkarlarını takip etmeye yönlendirebilmesi durumunda sorumluluk altındadır. Demokratik teoriyi inceleyen bilim insanları, sorumluluğun sağlanmasında seçimlerin rolünü vurgularken, [34][35][36][37][38] Demokrasilerde ve demokrasi olmayan ülkelerde seçim dışı hesap verme şekillerini araştıran başka bir akademik çalışma alanı bulunmaktadır.[39][40][41][42] Ve atanan liderlerin genel halkın çıkarlarını temsil etmelerini sağlayan koşullar da araştırılmaktadır.[43][44][45][46]

Siyasi protesto

Protestolar sonrası siyasi değişiklikler, protestoların kendileri veya protestoların gözlemlenebilir olgularının altında yatan siyasi tercihlerdeki değişimlerin birer sonucu olabilir. Amerika Birleşik Devletleri'nde Tea Party hareketi üzerine yapılan bir çalışma, protestoların kendisinin siyasi değişime etkisi olduğunu göstermiştir.[39] Diğer bilim insanları, protestoların gelişmekte olan ülkelerde siyasi değişiklikler üzerindeki etkisini incelemişlerdir. Ekonomik zorluklar ve siyasi baskılar nedeniyle başlayan kitlesel protestolar, Sahra Altı Afrika'da 16 ülkede gerçekleşmiş ve bölgedeki 21 hükümet önemli siyasi reformlar gerçekleştirmiştir, bunlar arasında çok partili seçimlere geçiş de bulunmaktadır.[40] 1980'lerde Afrika'daki otoriter rejimler, kırsal protestolardan daha görünür ve daha kolay şekilde harekete geçirilebilen kentsel huzursuzlukları önlemek amacıyla pazarda çiftçilerin maliyetini düşürerek kırsal çiftçilerin aleyhine kent çalışanları lehine piyasayı bozmuştur.[47]

Sivil toplum

Demokrasilerde, gönüllü dernekler, çıkar grupları ve birlik faaliyetleri hükümetin performansını iyileştirebilir.[48][49][50][51] Bir çalışma ayrıca sivil toplum kuruluşlarının, Çin gibi otoriter rejimlerde, yerel hükümetin performansını merkezi hükümetin standartlarına göre artırabileceğini göstermiştir. Bu kuruluşlar, yerel hükümetin performansını izleyerek ve bilgi açıklanarak, yerel hükümetin performansını artırabilirler.[41] Kırsal Çin'de, ortak ahlaki yükümlülükler ve çıkarlar üzerine kurulu dayanışma grupları, grup üyelerinin yerel yetkilileri sorumlu tutabilmesini sağlayabilir.[43]

Yerel düzeyde, seçilmiş yetkililerin iş performansını etkileyen çeşitli sorumluluk önlemleri bulunmaktadır.[52][53][54] Uganda'da, yaklaşan rekabetçi bir seçimi olan bir bölgede, görevlerini ne kadar iyi yerine getirdiği konusunda halka bilgi veren sivil toplum kuruluşları (STK'lar), mevcut bir yetkilinin kalan görev süresi boyunca performansını artırır.[55] Bu çalışmaların aksine, altı ülkede yapılan yedi deneyin sonuçlarını inceleyerek yapılan 2019 tarihli bir meta-analiz, STK'ların seçmen bilgilendirme kampanyalarının siyasi sorumluluk üzerinde herhangi bir etkisi olmadığını ortaya koymaktadır.[56] Gana'da, seçim günü ilçe düzeyindeki pozisyonlar için sandık merkezlerinin denetlenmesi ve yaklaşan bir seçimde denetimin farkına varılması, görevdeki yetkililer arasında iş performansını artırmaktadır çünkü bu yetkililer, merkezi hükümetin Seçim Bölgesi Geliştirme Fonu tahsislerinin daha fazlasını halka yönelik kamu hizmetlerine harcamaktadır.[52] Daha zayıf kurumlara sahip yerlerde, vatandaşlar daha yetenekli liderleri seçtiklerinde, bu yetkililerin kötü gayri resmi kurumların engellerini aşma ve seçim bölgesi için daha fazla mal ve uzun vadeli yatırım projeleri sunma yetenekleri artar, vergileri artırmadan.[53] Ayrıca, birçok yerel seçim, okul kurulu üyesi veya şerif gibi tek bir fonksiyonu olan görevleri yerine getiren pozisyonlar için yapılmaktadır. Bu seçilmiş yetkililer, görevlerine yönelik olarak başlıca medya aracılığıyla halka sunulan bilgilere dayanarak sorumluluk taşımaktadır.[54] Medya bu pozisyonlarla ilişkili veri eğilimlerine odaklandığında, seçmenler bu bilgileri kullanarak görevdeyken gösterilen performansa dayanarak mevcut görevliyi geriye dönük olarak desteklemek veya karşı oy kullanmak için kullanabilmektedir.[54]

Kamuoyu yoklaması

Kamuoyu yoklamaları aracılığıyla oluşturulan onaylama oranları, görevdeki bir yetkilinin dönemi boyunca iş performansının bir ölçüsünü oluşturur ve bu durum, görevlinin koltuğunu koruyup korumayacağı veya yeniden seçime katılıp katılmayacağı konusunda sonuçlar doğurur.[57][58] Bu onaylama oranları, Bayesian Model Averaging tahminlerine dahil edilen diğer faktörlerle birleştirildiğinde seçim sonuçlarının öngörücüsüdür.[59]Amerika Birleşik Devletleri'nde, senatör iş onaylama oranları, bir senatörün emekli olup olmayacağını, mevcut görevdeki senatöre meydan okumak isteyen adayların kalitesini, senatörün yeniden seçilmek için toplayabileceği miktarda para miktarını ve seçimin sonucunu etkiler.[57] Bu nedenle, stratejik olarak görev süresi boyunca onaylama oranları düşük olan mevcut senatörler daha az yeniden seçilmeyi hedefleyecektir.[57][58]

Seçilmemiş liderler ve sorumluluk

Güç kaybetme korkusu

Seçici kitlenin liderin iktidarda kalabilmesi ve lideri görevden alabilme yeteneği olan kişilerden oluştuğu ifade edilir.[60] Seçici kitlenin iktidardaki liderden aşırı bir şekilde bağımlı olmadığı durumlarda, seçici kitlenin kötü performans sergileyen liderleri görevden alabilmesi mümkün olur ve bu, seçici kitlenin sağladığı hesap verme sayesinde otoriter rejimlerin tüm insanlar için daha iyi performans göstermesini mümkün kılar.[61]

Ahlaki duruş ve sosyal normlar

Kırsal Çin'deki dayanışma grupları, yerel yetkilileri sorumlu tutabilir. Bunun için iki şart vardır: 1) Dayanışma grubu, yerel yönetimin yetki alanındaki herkesi kapsamalıdır ve 2) yerel yetkililer, grup üyeleri olarak gruba dahil olmalıdır; bu gruplardan gelen tanınma, yerel yetkililerin resmi görevlerini yerine getirmesini teşvik eder çünkü grup içinde yüksek ahlaki değerlere sahip olmak önemlidir.[43]

Paylaşılan ilgi alanları

Zambiya'daki geleneksel liderler, kamu mallarını sağlama konusunda seçim teşviki olmamasına rağmen yerel halka hizmet etmektedir.[45] Birçok geleneksel şef, liderlik ettikleri topluluklardan kalıcı olarak ayrılmaz ve gelirlerinin önemli bir kısmını yerel kaynaklardan elde eder. Bu nedenle, geleneksel liderler, Olson'ın iddiasındaki sabit haydutlar gibi, mevcut durumda yerel kamu mallarının sağlanmasına yardımcı olabilir ve zaman içinde toplumun gelişiminden faydalanabilir.[45][42]

Hesap verilebilirlik ve yolsuzluk

Siyasi yolsuzluk, "kamu görevinin özel kazançlar için kötüye kullanılması veya istismarı" anlamına gelir. Yolsuzluk uygulamaları arasında sahtekarlık, kamu fonlarının zimmete geçirilmesi veya rüşvet kabul etmek gibi bazı örnekler yer alır.[62][63][64] Yolsuzluk, politikacıların değerlendirmeleri açısından olumsuz olabilir, çünkü yurttaşlar, yolsuzluğu zayıf performansın bir işareti olarak algılayabilir ve bu durum, mevcut görevlileri cezalandırmaya teşvik edebilir.[65] Aslında, geriye dönük oy verme modeline göre, seçmenler iyi politikacıların davranışlarını ödüllendirerek iyi performansı teşvik ederken, kötü performansı cezalandırmak için yolsuz politikacıları cezalandırması beklenir.[62] Ancak, son çalışmalar, seçmenlerin genel olarak yolsuzluğa tepki gösterdiğini, ancak sıklıkla yolsuzlukla suçlanan mevcut politikacıları cezalandırmada başarısız olduklarını göstermektedir; ayrıca bazı seçmenlerin de temsilcilerinin yolsuz uygulamalarından faydalandığını ve bu tür politikacıları tercih etmeyi tercih ettiklerini belirtmektedir.[66][62] Üstelik, yüksek düzeyde yolsuzluk olan ortamlarda, seçmenler diğerlerinin de yolsuz olduğunu düşündükleri için daha hoşgörülü veya hatta yolsuz politikacıları tercih edebilirler; bu durumda "seçmenlerin genellikle yolsuz politikacıları elde tutmaya istekli oldukları" ve "siyasi yolsuzluk tuzağı" olarak adlandırılan bir yolsuzluk dengesi oluşur.[66] Yüksek yolsuzluk denge durumu, yolsuz politikacılar, yolsuzluğa hoşgörü gösteren ve yolsuz politikacıları elde tutan seçmenler ile yolsuz uygulamalara eğilimli olan potansiyel adaylar veya meydan okuyanlar arasındaki etkileşim nedeniyle zor kırılır ve yolsuzluğun devam etmesine yol açar.[66]

Demokrasi genel olarak yolsuzluğu azaltmada etkisiz gibi görünürken, ekonomik gelişme yolsuzluğun azalmasıyla ilişkilidir. Basın özgürlüğü, bu eylemleri ortaya çıkararak yolsuzluğun azaltılmasına katkıda bulunur.[67] Aslında, bir yolsuz hükümetin (örneğin, Peru'da 1998-2000 yılları arasında Fujimori hükümeti) denge ve denetim kurumlarını stratejik olarak zayıflattığına dair belgeler, medyanın -örneğin gazetelerin ve özellikle televizyonun- geniş kapsamlı bilgi yayma yeteneği nedeniyle önemli olduğunu göstermektedir.[68] Ayrıca, yolsuzlıkla suçlanan mevcut yetkilileri hesap verebilir tutan ve dürüst olmayan siyasetçileri destekleyen yerel medyanın -yerel radyo istasyonları gibi- önemine dair kanıtlar da bulunmaktadır.[69] Bununla birlikte, yolsuzlukla ilgili bilgiler sadece iktidar partileri için oy kaybına neden olmakla kalmaz, aynı zamanda muhalefet partileri için de geçerlidir ve parti bağlılığının erozyonuna yol açar; bu da yolsuzlukla ilgili bilgilerin vatandaşların siyasi süreçten uzaklaşmasına da neden olur.[65]

Yolsuzlukla ilgili bilimsel literatür, bir ülkenin yolsuzluk düzeyi üzerinde siyasi kurumların rolü konusunda karışık sonuçlar bulmaktadır.[67] Örneğin, bazı bilimsel araştırmalar, daha fazla yatay sorumluluk veya hükümetin farklı kolları arasında denetimin genel olarak yolsuzluğu azaltacağını öne sürmektedir.[70] Ancak, diğer araştırmalar, denetimin artması durumunda bir koldaki aktörlerin diğer koldaki aktörleri baskı altında tutarak işbirliği yapmasına yol açabileceğini göstermektedir: Gana'da, politikacıların bürokrasiyi denetlemek için daha fazla takdir yetkisi olduğunda (örneğin, uymayan bürokratlara transfer tehdidiyle), bürokratların politikacılar adına daha fazla yolsuzluğa karışma olasılığı daha yüksektir.[71]

Yolsuzluğun düşük hesap verilebilirliğiyle mücadele etmek zordur ve bazı yolsuzlukla mücadele faaliyetleri olumsuz sonuçlara yol açabilir.[72] Örneğin, özel sektör çalışması kamu sektörü çalışmasından daha iyi ücretlendirildiği yerlerde (örneğin, Çin), yüksek niteliklere sahip bireyler kamu sektörü çalışmasını sadece yolsuzluk faaliyetleri yoluyla daha fazla kazanç elde etme imkanı sunduğu için çekici bulabilirler; hükümetin yolsuzlukla mücadele faaliyetleri sonucunda bürokrasinin kalitesi ve genel temsil düzeyi azalabilir.[73] Öte yandan, stratejik kaçınma ve istenmeyen sonuçlara rağmen, yolsuzlukla mücadele girişimlerinin faydalı olduğunu gösteren kanıtlar bulunmaktadır, çünkü bunlar kötüye kullanımı azaltır ve sosyal refahı artırır, hatta stratejik kaçınma oranının görece yüksek olduğu durumlarda bile.[74]

Seçim manipülasyonu ve sorumluluk

Demokratik ortamlarda politik sorumluluk üzerine yapılan çalışmalar, seçimlerin hesap verebilirliği teşvik etmedeki temel rolünü vurgulamıştır. Seçimler aracılığıyla vatandaşlar, geçmiş performansa dayanarak hükümetleri hesap verebilir kılar.[75][76] Ancak, seçimlerin hesap verebilirliği teşvik etmedeki rolü genellikle seçim manipülasyonu ve hileler tarafından zayıflatılmaktadır.[77] Seçim manipülasyonu, vatandaşların liderleri görev performanslarına dayalı olarak seçimler aracılığıyla görevden alma yeteneklerini engellediği için hesap verebilirliği bozar ve hatta demokratik kurumların sağlamlaşmasını zayıflatabilir.[78]

Seçim manipülasyonu nadir değildir: bazı tahminlere göre son iki on yılda seçimlerin dörtte biri önemli ölçüde manipülasyona maruz kalmıştır.[77] Bu, rakip partileri ve adayları yasaklama, şiddet ve tehdit kullanma, seçmen kaydı ve oy sayımını manipüle etme gibi geniş bir ön-seçim ve seçim günü taktiklerini içerir.[79] Seçim manipülasyonu ve sahtekarlığı önleme amacıyla yapılan bazı hesap verebilirlik çalışmaları, cep telefonu uygulamalarının kullanılmasıyla sandık sonuçlarının izlenmesi ve yayılması, yerli veya uluslararası seçim gözlemcilerinin istihdam edilmesi gibi önlemler belirli ölçüde başarı elde etmiştir.[80][81][82] Ancak, hükümetler bazen sadece gözlemcileri ve denetim kurumlarını aldatmak için manipülasyon türünü veya yerini değiştirirler.[81][82]

Hükümetler, siyasetçiler ve siyasi partiler, görevden alınma ihtimali olduğunda ve güçlerine yönelik kurumsal kısıtlamaların az olduğunu düşündüklerinde, seçim manipülasyonu ve sahtekarlığa daha fazla başvurma eğilimindedir.[83] Öte yandan, düşük siyasi rekabet, başkanlık görev sürelerinin kaldırılması gibi bazı manipülasyon biçimleriyle de ilişkilendirilmiştir.[84] Ayrıca, uzun süre görev süresinde bulunan adayların seçim hilelerine başvurma olasılığı daha yüksektir.[80] Ancak, hükümetler seçimlerde sadece bir seçimi kazanmak veya daha uzun süre iktidarda kalmak amacıyla değil, aynı zamanda seçim sonrası nedenlerle de seçim manipülasyonuna başvurabilir. Bu nedenler arasında muhalefetin gücünü azaltmak ve sonraki dönemde toplum üzerindeki baskıyı artırmak yer alabilir.[77]

Bilbiyografya

  • Bovens, Mark. The Quest for Responsibility: Accountability and Citizenship in Complex Organisations (Cambridge University Press, 1998).
  • Mastop, Rosja. "Characterising Responsibility in Organisational Structures: The Problem of Many Hands" in Deontic Logic in Computer Science, eds. G. Governatori and G. Sartor (Berlin: Springer-Verlag, 2010). pp. 274–287. 978-3-540-70524-6
  • Thompson, Dennis F. "Responsibility for Failures of Government: The Problem of Many Hands," American Review of Public Administration 44:3 (2014), 259–273.
  • Thompson, Dennis F. "The Responsibility of Advisers" in Restoring Responsibility: Ethics in Government, Business and Healthcare (Cambridge University Press, 2005), pp. 33–49. 978-0521547222

Daha fazlası için

  • Mark Bovens, "Two concepts of accountability: accountability as a virtue and as a mechanism," West European Politics 33 (2010), 946–967.
  • Sterling Harwood, "Accountability," in John K. Roth, ed., Ethics: Ready Reference (Salem Press, 1994), reprinted in Sterling Harwood, ed., Business as Ethical and Business as Usual (Wadsworth Publishing Co., 1996).
  • David Luban, Alan Strudler, and David Wasserman, "Moral Responsibility in the Age of Bureaucracy," Michigan Law Review 90 (1992), 2348–2392.
  • Romm, Norma RA (2001) Accountability in Social Research. New York: Springer. [1]
  • Dennis Thompson, "The Responsibility of Advisers" in Restoring Responsibility: Ethics in Government, Business and Healthcare (Cambridge University Press, 2005), pp. 33–49. 978-0521547222
  • Williams, Christopher (2006) Leadership accountability in a globalizing world. London: Palgrave Macmillan.
  • Painter-Morland Mollie, Ghislain Deslandes, (2015), "Authentic leading as relational accountability: Facing up to the conflicting expectations of media leaders", Leadership, online available 2 April, DOI:1742715015578307.

Dış bağlantılar

Kaynakça

  1. ^ Dykstra, Clarence A. (February 1938). "The Quest for Responsibility". American Political Science Review. 33 (1): 1-25. doi:10.2307/1949761. JSTOR 1949761. 
  2. ^ Mulgan, Richard (2000). "'Accountability': An Ever-Expanding Concept?". Public Administration. 78 (3): 555–573. doi:10.1111/1467-9299.00218. 
  3. ^ Sinclair, Amanda (1995). "The Chameleon of Accountability: Forms and Discourses". Accounting, Organizations and Society. 20 (2/3): 219–237. doi:10.1016/0361-3682(93)E0003-Y. 
  4. ^ David, R. (2017). Contribution of records management to audit opinions and accountability in government. South African Journal of Information Management, 19(1), 1–14. https://doi.org/10.4102/sajim.v19i1.771
  5. ^ Williams, Reyes(2006) Leadership accountability in a globalizing world. London: Palgraave Macmillan.
  6. ^ Schedler, Andreas (1999). "Conceptualizing Accountability". Andreas Schedler; Larry Diamond; Marc F. Plattner (Ed.). The Self-Restraining State: Power and Accountability in New Democracies. London: Lynne Rienner Publishers. ss. 13–28. ISBN 978-1-55587-773-6. 
  7. ^ Plescia, Joseph (January 2001). "Judicial Accountability and Immunity in Roman Law". American Journal of Legal History. 45 (1): 51–70. doi:10.2307/3185349. JSTOR 3185349. 
  8. ^ Dubnick, Melvin (1998). "Clarifying Accountability: An Ethical Theory Framework". Charles Sampford; Noel Preston; C. A. Bois (Ed.). Public Sector Ethics: Finding And Implementing Values. Leichhardt, NSW, Australia: The Federation Press/Routledge. ss. 68–81.  Geçersiz |url-erişimi=limited (yardım)
  9. ^ Seidman, Gary I (Winter 2005). "The Origins of Accountability: Everything I Know About the Sovereign's Immunity, I Learned from King Henry III". St. Louis University Law Journal. 49 (2): 393–480. 
  10. ^ Walzer, Michael (1994). "The Legal Codes of Ancient Israel". Ian Shapiro (Ed.). the Rule of Law. NY: New York University Press. ss. 101–119. 
  11. ^ Ezzamel, Mahmoud (December 1997). "Accounting, Control and Accountability: Preliminary Evidence from Ancient Egypt". Critical Perspectives on Accounting. 8 (6): 563–601. doi:10.1006/cpac.1997.0123. 
  12. ^ Urch, Edwin J. (July 1929). "The Law Code of Hammurabi". American Bar Association Journal. 15 (7): 437–441. 
  13. ^ Oxford English Dictionary 2nd Ed.
  14. ^ Roberts, Jennifer T. (1982). Accountability in Athenian Government. Madison, WI: University of Wisconsin Press. ISBN 9780299086800.  Geçersiz |url-erişimi=registration (yardım)
  15. ^ a b Fearon, James (1999). Electoral Accountability and the Control of Politicians: Selecting Good Types versus Sanctioning Poor Performance. Cambridge, MA: Cambridge University Press. 
  16. ^ a b c d e Przeworski, Adam; Stokes, Susan Carol; Manin, Bernard (2003). Democracy, accountability, and representation. Cambridge University Press. ISBN 9780521641531. OCLC 58400209. 
  17. ^ a b Stimson, James A.; MacKuen, Michael B.; Erikson, Robert S. "Dynamic Representation". American Political Science Review. 98 (3): 543–565. 
  18. ^ Arnold, R. Douglas. (1990). The logic of congressional action. Yale University Press. ISBN 0300056591. OCLC 472546186.  Geçersiz |url-erişimi=registration (yardım)
  19. ^ Przeworski, Adam; Stokes, Susan Carol Stokes; Stokes, Susan C.; Manin, Bernard (September 1999). Democracy, Accountability, and Representation. doi:10.1017/cbo9781139175104. ISBN 9780521646161. 
  20. ^ a b Martin, Lucy; Raffler, Pia (4 August 2019). "Fault Lines: The Effects of Bureaucratic Power on Electoral Accountability" (PDF). American Journal of Political Science. 6 December 2019 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 December 2019. 
  21. ^ Grossman, Guy, Michelitch, Kristin, & Prato, Carlo. 2018. Candidate Entry & Vote Choice in the Wake of Incumbent Performance Transparency. EGAP Pre-analysis Plan.
  22. ^ Sances, Michael W. (January 2016). "The Distributional Impact of Greater Responsiveness: Evidence from New York Towns". The Journal of Politics. 78 (1): 105–119. doi:10.1086/683026. ISSN 0022-3816. 
  23. ^ a b Martin, Lucy, & Raffler, Pia. forthcoming. Fault Lines: the Effects of Bureaucratic Power on Electoral Accountability. American Journal of Political Science.
  24. ^ Batley, Richard; Mcloughlin, Claire (October 2015). "The Politics of Public Services: A Service Characteristics Approach". World Development (İngilizce). 74: 275–285. doi:10.1016/j.worlddev.2015.05.018.  Geçersiz |doi-access=free (yardım)
  25. ^ Butler, Daniel M. (22 August 2011). "Can Learning Constituency Opinion Affect How Legislators Vote? Results from a Field Experiment". Quarterly Journal of Political Science. 6 (1): 55–83. doi:10.1561/100.00011019. 
  26. ^ Beath, Andrew, Christia, Fotini, & Enikolopov, Ruben. 2017. Direct democracy and resource allocation: Experimental evidence from Afghanistan. Journal of Development Economics, 124, 199–213.
  27. ^ Rehfeld, Andrew (May 2009). "Representation Rethought: On Trustees, Delegates, and Gyroscopes in the Study of Political Representation and Democracy". American Political Science Review (İngilizce). 103 (2): 214–230. doi:10.1017/S0003055409090261. ISSN 0003-0554. 
  28. ^ Fox, Justin; Shotts, Kenneth W. (October 2009). "Delegates or Trustees? A Theory of Political Accountability". The Journal of Politics (İngilizce). 71 (4): 1225–1237. doi:10.1017/S0022381609990260. ISSN 0022-3816. 
  29. ^ Min, Brian; Golden, Miriam (February 2014). "Electoral cycles in electricity losses in India". Energy Policy (İngilizce). 65: 619–625. doi:10.1016/j.enpol.2013.09.060. 
  30. ^ Harding, Robin (October 2015). "Attribution And Accountability: Voting for roads in Ghana". World Politics (İngilizce). 67 (4): 656–689. doi:10.1017/S0043887115000209. ISSN 0043-8871. 
  31. ^ a b Miller, Michael K. (October 2015). "Electoral Authoritarianism and Human Development". Comparative Political Studies (İngilizce). 48 (12): 1526–1562. doi:10.1177/0010414015582051. ISSN 0010-4140. 
  32. ^ a b Miller, Michael K. (May 2015). "Elections, Information, and Policy Responsiveness in Autocratic Regimes". Comparative Political Studies (İngilizce). 48 (6): 691–727. doi:10.1177/0010414014555443. ISSN 0010-4140. 
  33. ^ a b Pierskalla, Jan H.; Sacks, Audrey (October 2020). "Personnel Politics: Elections, Clientelistic Competition and Teacher Hiring in Indonesia". British Journal of Political Science (İngilizce). 50 (4): 1283–1305. doi:10.1017/S0007123418000601. ISSN 0007-1234. 
  34. ^ Barro, Robert J. (March 1973). "The control of politicians: An economic model". Public Choice. 14-14 (1): 19–42. doi:10.1007/bf01718440. ISSN 0048-5829. 
  35. ^ Besley, Timothy J.; Burgess, Robin (2002). "The Political Economy of Government Responsiveness: Theory and Evidence from India" (PDF). SSRN Working Paper Series. doi:10.2139/ssrn.319012. ISSN 1556-5068. 
  36. ^ Ferejohn, John (1986). "Incumbent performance and electoral control". Public Choice. 50 (1–3): 5–25. doi:10.1007/bf00124924. ISSN 0048-5829. 
  37. ^ Manin, Bernard; Przeworski, Adam; Stokes, Susan C. (13 September 1999), "Elections and Representation", Democracy, Accountability, and Representation, Cambridge University Press, ss. 29–54, doi:10.1017/cbo9781139175104.002, ISBN 978-0-521-64616-1 
  38. ^ Schumpeter, Joseph A. (5 April 2010). Capitalism, Socialism and Democracy. doi:10.4324/9780203857090. ISBN 9780203857090. 
  39. ^ a b Madestam, Andreas; Shoag, Daniel; Veuger, Stan; Yanagizawa-Drott, David (30 September 2013). "Do Political Protests Matter? Evidence from the Tea Party Movement*" (PDF). The Quarterly Journal of Economics. 128 (4): 1633–1685. doi:10.1093/qje/qjt021. ISSN 0033-5533. 
  40. ^ a b Bratton, Michael; van de Walle, Nicolas (July 1992). "Popular Protest and Political Reform in Africa". Comparative Politics. 24 (4): 419. doi:10.2307/422153. ISSN 0010-4159. JSTOR 422153. 
  41. ^ a b Anderson, Sarah E.; Buntaine, Mark T.; Liu, Mengdi; Zhang, Bing (8 May 2019). "Non‐Governmental Monitoring of Local Governments Increases Compliance with Central Mandates: A National‐Scale Field Experiment in China". American Journal of Political Science. 63 (3): 626–643. doi:10.1111/ajps.12428. ISSN 0092-5853. 
  42. ^ a b Baldwin, Kate; Holzinger, Katharina (16 June 2019). "Traditional Political Institutions and Democracy: Reassessing Their Compatibility and Accountability". Comparative Political Studies. 52 (12): 1747–1774. doi:10.1177/0010414019852686. ISSN 0010-4140. 
  43. ^ a b c Tsai, Lily (2007). "Solidary Groups, Informal Accountability, and Local Public Goods Provision in Rural China". The American Political Science Review. 101 (2): 355–372. doi:10.1017/S0003055407070153. 
  44. ^ Besley, Timothy J. (2007). Making autocracy work. Centre for Economic Policy Research. OCLC 255778387. 
  45. ^ a b c Baldwin, Kate (2015). The Paradox of Traditional Chiefs in Democratic Africa. Cambridge University Press. 
  46. ^ Baldwin, Kate (2019). "Elected MPs, Traditional Chiefs, and Local Public Goods: Evidence on the Role of Leaders in Co-Production From Rural Zambia". Comparative Political Studies. 52 (12): 1925–1956. doi:10.1177/0010414018774372. ISSN 0010-4140. 
  47. ^ Bates, Robert (1981). Markets and States in Tropical Africa: The Political Basis of Agricultural Policies. University of California Press. 
  48. ^ BOIX, CARLES; POSNER, DANIEL N. (October 1998). "Social Capital: Explaining Its Origins and Effects on Government Performance". British Journal of Political Science. 28 (4): 686–693. doi:10.1017/s0007123498000313. ISSN 0007-1234. 
  49. ^ EDWARDS, BOB; FOLEY, MICHAEL W. (September 1998). "Civil Society and Social Capital Beyond Putnam". American Behavioral Scientist. 42 (1): 124–139. doi:10.1177/0002764298042001010. ISSN 0002-7642. 
  50. ^ Ehrenberg, John (1999). Civil Society: The critical History of an Idea. New York University Press. 
  51. ^ Putnam, Robert D.; Leonardi, Robert; Nonetti, Raffaella Y. (27 May 1994). Making Democracy Work. Princeton University Press. doi:10.2307/j.ctt7s8r7. ISBN 978-1-4008-2074-0. 
  52. ^ a b OFOSU, GEORGE KWAKU (2 August 2019). "Do Fairer Elections Increase the Responsiveness of Politicians?" (PDF). American Political Science Review. 113 (4): 963–979. doi:10.1017/s0003055419000479. ISSN 0003-0554. 
  53. ^ a b Carreri, Maria (2018). "Can Good Politicians Compensate for Bad Institutions? Evidence from an Original Survey of Italian Mayors". SSRN Working Paper Series. doi:10.2139/ssrn.3239492. ISSN 1556-5068. 
  54. ^ a b c Berry, Christopher R.; Howell, William G. (August 2007). "Accountability and Local Elections: Rethinking Retrospective Voting". The Journal of Politics. 69 (3): 844–858. doi:10.1111/j.1468-2508.2007.00579.x. ISSN 0022-3816. 
  55. ^ GROSSMAN, GUY; MICHELITCH, KRISTIN (1 February 2018). "Information Dissemination, Competitive Pressure, and Politician Performance between Elections: A Field Experiment in Uganda". American Political Science Review. 112 (2): 280–301. doi:10.1017/s0003055417000648. ISSN 0003-0554. 
  56. ^ Dunning, Thad; Grossman, Guy; Humphreys, Macartan; Hyde, Susan D.; McIntosh, Craig; Nellis, Gareth, (Ed.) (4 July 2019). Information, Accountability, and Cumulative Learning. doi:10.1017/9781108381390. ISBN 9781108381390. 
  57. ^ a b c HIGHTON, BENJAMIN (May 2008). "Job Approval and Senate Election Outcomes in the United States". Legislative Studies Quarterly. 33 (2): 245–261. doi:10.3162/036298008784311019. ISSN 0362-9805. 
  58. ^ a b Brown, Adam R.; Jacobson, Gary C. (December 2008). "Party, Performance, and Strategic Politicians: The Dynamics of Elections for Senator and Governor in 2006". State Politics & Policy Quarterly. 8 (4): 384–409. doi:10.1177/153244000800800403. ISSN 1532-4400. 
  59. ^ Erikson, Robert S.; Bafumi, Joseph; Wilson, Bret (October 2001). "Was the 2000 Presidential Election Predictable?". Political Science & Politics (İngilizce). 34 (4): 815–819. doi:10.1017/S1049096501000750. ISSN 1049-0965. 
  60. ^ BUENO DE MESQUITA, BRUCE; MORROW, JAMES D.; SIVERSON, RANDOLPH M.; SMITH, ALASTAIR (17 September 2002). "Political Institutions, Policy Choice and the Survival of Leaders". British Journal of Political Science. 32 (4): 559–590. doi:10.1017/s0007123402000236. ISSN 0007-1234. 
  61. ^ Besley, Timothy and Masayuki Kudamatsu. 2007. "Making Autocracy Work." Working paper.
  62. ^ a b c De Vries, Catherine E.; Solaz, Hector (11 May 2017). "The Electoral Consequences of Corruption". Annual Review of Political Science. 20 (1): 391–408. doi:10.1146/annurev-polisci-052715-111917. ISSN 1094-2939.  Geçersiz |doi-access=free (yardım)
  63. ^ Ferraz, Claudio; Finan, Frederico (1 May 2008). "Exposing Corrupt Politicians: The Effects of Brazil's Publicly Released Audits on Electoral Outcomes". The Quarterly Journal of Economics (İngilizce). 123 (2): 703–745. CiteSeerX 10.1.1.222.8752 $2. doi:10.1162/qjec.2008.123.2.703. ISSN 0033-5533. 
  64. ^ Helping Countries Combat Corruption. The Role of the World Bank. World Bank. 1997. 
  65. ^ a b Chong, Alberto; De La O, Ana L.; Karlan, Dean; Wantchekon, Leonard (1 January 2015). "Does Corruption Information Inspire the Fight or Quash the Hope? A Field Experiment in Mexico on Voter Turnout, Choice, and Party Identification". The Journal of Politics. 77 (1): 55–71. doi:10.1086/678766. ISSN 0022-3816. 
  66. ^ a b c Klašnja, Marko; Little, Andrew T.; Tucker, Joshua A. (July 2018). "Political Corruption Traps*". Political Science Research and Methods (İngilizce). 6 (3): 413–428. doi:10.1017/psrm.2016.45. ISSN 2049-8470. 
  67. ^ a b Routledge handbook of comparative political institutions. Gandhi, Jennifer, 1975–, Ruiz-Rufino, Rubén. Milton Park, Abingdon, Oxon. ISBN 978-1-315-73137-7. OCLC 907374446. 
  68. ^ Mcmillan, John; Zoido, Pablo (December 2004). "How to Subvert Democracy: Montesinos in Peru" (PDF). Journal of Economic Perspectives (İngilizce). 18 (4): 69–92. doi:10.1257/0895330042632690. ISSN 0895-3309. 
  69. ^ "DOI Name 10.1162 Values". 
  70. ^ Kiewiet, D. Roderick; McCubbins, Mathew D. (1991-06-18). The Logic of Delegation (İngilizce). University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-43531-2. 
  71. ^ Brierley, Sarah (2020). "Unprincipled Principals: Co-opted Bureaucrats and Corruption in Ghana". American Journal of Political Science (İngilizce). 64 (2): 209–222. doi:10.1111/ajps.12495. ISSN 1540-5907. 
  72. ^ Fisman, Raymond; Golden, Miriam A. (2017). Corruption: What Everyone Needs to Know (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-046397-7. 
  73. ^ Jiang, Junyan; Shao, Zijie; Zhang, Zhiyuan (n.d.). "The Price of Probity: Anticorruption and Adverse Selection in the Chinese Bureaucracy". British Journal of Political Science (İngilizce). 52: 41–64. doi:10.1017/S0007123420000393. ISSN 0007-1234. 
  74. ^ Fisman, Raymond; Golden, Miriam (26 May 2017). "How to fight corruption". Science (İngilizce). 356 (6340): 803–804. Bibcode:2017Sci...356..803F. doi:10.1126/science.aan0815. ISSN 0036-8075. PMID 28546172. 
  75. ^ Democracy, accountability, and representation. Przeworski, Adam., Stokes, Susan Carol., Manin, Bernard. Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. 1999. ISBN 0-521-64153-5. OCLC 40256085. 
  76. ^ Besley, Timothy J.; Kudamatsu, Masayuki (1 May 2007). "Making Autocracy Work" (İngilizce). Rochester, NY. SSRN 1127017 $2. 
  77. ^ a b c Simpser, Alberto (2013). Why governments and parties manipulate elections : theory, practice, and implications. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-30688-2. OCLC 826857655. 
  78. ^ Long, James Dunway (2014). Voting, Fraud, and Violence: Political Accountability in African Elections (Tez). University of California San Diego. 
  79. ^ Schedler, Andreas (2002). "The Menu of Manipulation". Journal of Democracy (İngilizce). 13 (2): 36–50. doi:10.1353/jod.2002.0031. ISSN 1086-3214. 
  80. ^ a b Callen, Michael; Long, James D. (2015). "Institutional Corruption and Election Fraud: Evidence from a Field Experiment in Afghanistan" (PDF). American Economic Review (İngilizce). 105 (1): 354–381. doi:10.1257/aer.20120427. ISSN 0002-8282. 
  81. ^ a b Ichino, Nahomi; Schündeln, Matthias (2012). "Deterring or Displacing Electoral Irregularities? Spillover Effects of Observers in a Randomized Field Experiment in Ghana". The Journal of Politics (İngilizce). 74 (1): 292–307. doi:10.1017/S0022381611001368. ISSN 0022-3816. 
  82. ^ a b Beaulieu, Emily; Hyde, Susan D. (2009). "In the Shadow of Democracy Promotion: Strategic Manipulation, International Observers, and Election Boycotts". Comparative Political Studies (İngilizce). 42 (3): 392–415. doi:10.1177/0010414008325571. ISSN 0010-4140. 
  83. ^ Hafner-Burton, Emilie Marie; Hyde, Susan D.; Jablonski, Ryan S. (6 September 2012). "When Do Governments Resort to Election Violence?". British Journal of Political Science (İngilizce). Rochester, NY. SSRN 1667063 $2. 
  84. ^ McKie, Kristin (2019). "Presidential Term Limit Contravention: Abolish, Extend, Fail, or Respect?". Comparative Political Studies (İngilizce). 52 (10): 1500–1534. doi:10.1177/0010414019830737. ISSN 0010-4140.  Geçersiz |doi-access=free (yardım)
Taslak madde  Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi geliştirerek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Sorumluluk&oldid=29829012" sayfasından alınmıştır