Deniz ineklerinin evrimi

Bir deniz ineğinin ayağı. Deniz ineklerinin fillerle yakın akraba olduğu düşünülüyor.

Sirenia, modern "deniz inekleri" (deniz inekleri ve Dugong) ve onların soyu tükenmiş akrabalarından oluşan plasentalı memeliler takımıdır. Onlar var olan tek otçul deniz memelileri ve tamamen suda yaşayan tek otçul memeli grubudur. Sirenlerin 50 milyon yıllık bir fosil kaydına sahip olduğu düşünülüyor (erken Eosen-son). Oligosen ve Miyosen sırasında mütevazı bir çeşitlilik elde ettiler, ancak o zamandan beri iklimsel soğuma, oşinografik değişiklikler ve insan müdahalesinin bir sonucu olarak azaldılar.. İki cins ve dört tür mevcuttur: Atlantik kıyıları boyunca Amerika ve Batı Afrika'nın nehirleri ve kıyılarında yaşayan üç denizayısı türünü içeren Trichechus ve Hint vilePasifik okyanuslarında bulunan Dugong. 

Kökenler

Berta ve Sumich, 1999'a dayanan Siren Hareketinin Evrimi.

Daryl P. Domning ve Deniz Memelileri Ansiklopedisine dayanan Sirenia'nın Evrimi.

Amazon deniz ineği

Dosya:Dugong.gif

Dugong

Dosya:West indian manatee.gif

Batı Hint deniz ineği

Sirenianlar, Proboscidea (filler) ile birlikte, soyu tükenmiş Desmostylia ve muhtemelen soyu tükenmiş Embrithopoda ile birlikte Tethytheria'yı oluşturur. Tethytheria'nın, antik Tethys Okyanusu kıyılarındaki ilkel toynaklı memelilerden ("condylarthlar") evrimleştiği düşünülmektedir.

Tethytheria, Hyracoidea (hyraxes) ile birleşerek Paenungulata adı verilen bir klad oluşturur. Paenungulata ve Tethytheria (özellikle ikincisi), morfolojik ve moleküler yorumlardan güçlü destek alan, en az tartışmalı memeli dalları arasındadır. Sirenia'nın ataları Balinalar ve Yüzgeçayaklılarınki'nden uzaktır, ancak aynı zamanda sucul bir yaşam tarzı geliştirdikleri düşünülür.

Fosil tarihi

Prorastomus, Eosen'den erken bir sirenian

Fosil kayıtlarında sirenlerin ilk görünümü erken Eosen sırasındaydı ve geç Eosen'de sirenianlar önemli ölçüde çeşitlendi. Nehirlerin, haliçlerin ve kıyıya yakın deniz sularının sakinleri, hızla yayılmayı başardılar. Bugüne kadar bilinen en ilkel siren, Prorastomus , Eski Dünya'da değil Jamaika'da bulundu; ancak daha yakın zamanda çağdaş Sobrarbesiren İspanya'dan ele geçirilmiştir. Bilinen ilk dört ayaklı siren, erken Eosen'den Pezosiren'di. Prorastomidae ve Protosirenidae familyalarından bilinen en eski deniz ineklerinin her ikisi de Eosen ile sınırlıdır ve yaklaşık bir domuz büyüklüğünde, dört ayaklı amfibi yaratıklardır. Eosen sona erdiğinde, Dugongidae'nin ortaya çıkışı geldi; sirenliler, arka uzuvları olmayan yüzgeç benzeri ön ayakları, yatay kuyruk yüzgeci olan güçlü kuyruğu, deniz memelileri gibi suda hareket ettiren yukarı ve aşağı hareketleriyle tanıdık tamamen suda yaşayan aerodinamik vücutlarını edinmişlerdi.

Ortaya çıkan son siren ailesinin, Trichechidae'nin geç Eosen veya erken Oligosen'deki erken dugongidlerden kaynaklandığı düşünülmektedir. Geçerli Fosil kayıtları belgeleri hindlimb ve pelvik azalma (bir sakrum (Prorastomidae) bağlı iyi gelişmiş arka ayaklarında bazı büyük aşamaları, iyi azaltılabilir veya Dugongidae ve Trichechidae) (devamsızlık uygun sakrum (Protosirenidae) olmadan arka ayaklarında geliştirilmiş ve arka ayaklarında innominate azaltmıştır.

Sirenliler ilk evrimleştiğinden beri, muhtemelen deniz çayırlarına ve suda yaşayan anjiyospermlere (çiçekli bitkiler) bağlı olarak, otçullardı. Bugüne kadar, hemen hemen hepsi tropikal ( Steller's Sea Cow, dikkate değer istisna dışında), deniz ve angiosperm tüketicileri olarak kaldı. Deniz inekleri, büyük akciğerleri olan sığ dalgıçlardır. Su altında kalmalarına yardımcı olacak ağır iskeletleri var; kemikler pachyostotik (şişmiş) ve osteosklerotik (yoğun), özellikle de genellikle fosil olarak bulunan kaburgalar.

Eosen sirenleri, Mesozoyik memeliler gibi, ancak diğer Senozoyik olanların aksine, onlara 3.1.5.3 diş formülü veren dört küçük azı dişi yerine beş tane var. Bu durumun sirenlerde gerçekten ilkel bir tutulum olup olmadığı halen tartışılmaktadır.

Diğer memelilerdeki türlerin tanımlanması için yanak dişlerine güvenilmesine rağmen, sirenianlar aralarında morfolojilerinde önemli ölçüde farklılık göstermezler, ancak neredeyse her zaman iki sıra büyük, yuvarlak uçlu (bunobilophodont) düşük tepeli (brakiyodont) olurlar. Sirenian iskeletlerinin en kolay tanımlanabilen kısımları kafatası ve mandibuladır. Özellikle ön ve diğer kafatası kemikleri karakterizedir. Çoğu türde bulunan bir çift dişi andıran birinci üst kesici diş dışında, en erken sirenliler hariç, ön dişler (ön dişler ve köpek dişleri) hiçbirinde yoktur.

Ayrıca bakınız

• Deniz memelilerinin evrimi

 

İleri okuma

• "Sirenian Evolution". Encyclopedia of Marine Mammals. San Diego: Academic Press. 2002. ss. 1083–1086. ISBN 978-0125513401. 978-0125513401
• "5. Diversity, Evolution, and Adaptation of Sirenians and Other Marine Mammals". Return to the Sea: The Life and Evolutionary Times of Marine Mammals. Berkeley: University of California Press. 2012. ss. 127–149. ISBN 978-0-520-27057-2. 978-0-520-27057-2
• "5. Sirenian and Other Marine Mammals: Evolution and Systematics". Marine Mammals: Evolutionary Biology. 2nd. Academic Press. 2006. ss. 89–110. ISBN 978-0-12-369499-7. 978-0-12-369499-7
• "3. Affinities, origins and diversity of the Sirenia through time". Ecology and Conservation of the Sirenia: Dugongs and Manatees. Conservation Biology. 18. Cambridge: Cambridge University Press. 2012. ss. 35–77. ISBN 978-0-521-71643-7. 978-0-521-71643-7
  • Ekler
• "Iterative Evolution of Sympatric Seacow (Dugongidae, Sirenia) Assemblages during the Past ~26 Million Years". PLoS ONE. 7 (2): e31294. 2012. doi:10.1371/journal.pone.0031294. PMC 3272043 $2. PMID 22319622. 
• Sirenlerin Kökeni
• Makro-evrim, en iyi haliyle Christina Reed, Geotimes Aralık 2001
• Sirenia'nın Evrimi Caryn Self-Sullivan tarafından Sirenian International'da

Dış bağlantılar

• Denizayısı ve Fil Fosilleri