Rufus Isaacs
Rufus P. Isaacs | |
|---|---|
| Doğum | 11 Haziran 1914 New York |
| Ölüm | 18 Ocak 1981 (66 yaşında) |
| Milliyet | Amerikalı |
| Mezun olduğu okul(lar) | Kolombiya Üniversitesi Massachusetts Teknoloji Enstitüsü |
| Tanınma nedeni | Diferansiyel oyunlar |
| Kariyeri | |
| Doktora danışmanı | Edward Kasner |
Rufus Philip Isaacs (11 Haziran 1914 - 18 Ocak 1981) özellikle 1950'li ve 1960'lı yıllarda diferansiyel oyunlar üzerine yaptığı çalışmalarla öne çıkan bir oyun teorisyeniydi.
Biyografi[değiştir | kaynağı değiştir]
Isaacs 11 Haziran 1914'te New York'ta doğdu.[1] 1948'den 1954/1955 kışına kadar RAND Corporation için çalıştı. Araştırmaları prenses ve canavar oyunu gibi klasik takip-kaçırma tipi sıfır toplamlı dinamik iki oyunculu oyunlardan kaynaklanıyordu. 1942 yılında Rose Bicov ile evlendi ve iki kızları oldu.
Saf matematik alanındaki çalışmaları arasında monodiffrik fonksiyonlar, kesirli mertebeden eşlemeler, çizge teorisi, analitik fonksiyonlar ve sayı teorisi yer almaktadır. Çizge kuramında ilk iki sonsuz snark ailesini oluşturdu. Uygulamalı matematik alanında ise aerodinamik, elastisite, optimizasyon ve diferansiyel oyunlar üzerinde çalışmıştır. Lisans derecesini 1936 yılında MIT'den, yüksek lisans ve doktora derecelerini ise sırasıyla 1942 ve 1943 yıllarında Columbia Üniversitesi'nden almıştır. Savaş bittikten sonraki ilk görevi Notre Dame'dı, ancak maaş sorunları nedeniyle 1947'de ayrıldı. RAND'dayken çalışmalarının çoğu gizliydi ve bu nedenle RAND'dan ayrıldıktan on yıl sonra diferansiyel oyunlar üzerine klasik metninin yayınlanmasına kadar bilinmiyordu. RAND'dan sonraki kariyeri büyük ölçüde savunma ve aviyonik endüstrilerinde geçti. RAND'deyken Richard E. Bellman, Leonard D. Berkovitz, David H. Blackwell, John M. Danskin, Melvin Dresher, Wendell H. Fleming, Irving L. Glicksberg, Oliver A. Gross, Samuel Karlin, John W. Milnor, John F. Nash ve Lloyd S. Shapley gibi araştırmacılarla çalıştı. Çalışmaları, ekonomi ve diğer birçok alanda yaygın olarak kullanılan dinamik programlama (Richard E. Bellman) ve Pontryagin maksimum prensibi (Breitner 2005) gibi temel kavramlar da dahil olmak üzere matematiksel optimizasyon üzerinde önemli bir etkiye sahiptir.
Isaacs, 1967'den 1977'deki emekliliğine kadar Johns Hopkins Üniversitesi'nde Matematik Bilimleri ve Elektrik Mühendisliği profesörü olarak görev yapmıştır.
Seçilen çalışma(lar)[değiştir | kaynağı değiştir]
Isaacs, Rufus. Differential Games, John Wiley and Sons, 1965.
Ödüller[değiştir | kaynağı değiştir]
Isaacs, yenilikçi çalışmaları nedeniyle birçok ödül aldı. 1961'den 1963'e kadar SIAM Öğretim Görevlisi oldu. 1965 yılında Amerika Yöneylem Araştırmaları Derneği tarafından Frederick W. Lanchester Ödülü'ne layık görüldü.[2]
Uluslararası Dinamik Oyunlar Derneği yönetim kurulu 2003 yılında, 2004 yılından itibaren her sempozyumda iki akademisyenin "dinamik oyunlar teorisi ve uygulamalarına olağanüstü katkılarını" ödüllendirmek üzere bir ödül oluşturmaya karar verdi. Ödüle Isaacs'in adı verilmiştir.[3]
Bu ödülün sahipleri şunlardır:
- Yu-Chi Ho ve George Leitmann (2004)
- Nikolay Krasovskii ve Wendell Fleming (2006)
- Pierre Bernhard ve Alain Haurie (2008)
- Tamer Başar ve Geert Jan Olsder (2010)
- Steffen Jørgensen ve Karl Sigmund (2012)
- Eitan Altman ve Leon Petrosyan (2014)
- Martino Bardi ve Ross Cressman (2016)
- Andrzej Nowak ve Georges Zaccour (2018)
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Who was Who in America, 1981, Vol 7.
- ^ O'Connor, John J.; Robertson, Edmund F., "Rufus Isaacs", MacTutor Matematik Tarihi arşivi
- ^ "ISDG - Isaacs' Award". 13 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- Yu, P. L. "An appreciation of professor Rufus Isaacs" Journal of Optimization Theory and Applications, Springer Netherlands. Cilt 27, Sayı 1 / Ocak, 1979
- Breitner, M. H. "Isaacs'in Katkıları Işığında Diferansiyel Oyunların Oluşumu", Optimizasyon Teorisi ve Uygulamaları Dergisi, Springer Hollanda. Cilt 124, Sayı 3 / Mart, 2005
