Peter L. Hurd
Peter L. Hurd | |
|---|---|
 | |
| Mezun olduğu okul(lar) | Carleton Üniversitesi, Simon Fraser Üniversitesi, Stockholm Üniversitesi |
| Tanınma nedeni | parmak uzunluğu ve parmak oranı, özellikle çatışmalarda sosyal davranış |
| Kariyeri | |
| Dalı | Biyoloji, Psikoloji |
| Çalıştığı kurumlar | Austin Teksas Üniversitesi, Alberta Üniversitesi |
Peter L. Hurd biyoloji alanında uzmanlaşmış bir akademisyendir. 2001 yılından bu yana[1] Psikoloji Bölümü Biyobiliş Birimi ve Alberta Üniversitesi Sinirbilim Merkezi'nde Doçent olarak görev yapmaktadır. Araştırmaları öncelikli olarak saldırgan davranışların evriminin incelenmesine odaklanmakta, saldırganlık, iletişim ve çatışan çıkarlara sahip hayvanlar arasında gerçekleşen diğer sosyal davranışları araştırmaktadır. Bu araştırmanın başlıca araçları matematiksel modellemedir (esas olarak oyun teorisi ve genetik algoritmalar). Ayrıca cinsel farklılaşma sürecinin sosyal davranışlarda bireysel farklılıkları nasıl ortaya çıkardığı ile de ilgilenmektedir.
Hurd, erkeklerde saldırganlık eğilimi ile yüzük parmağının uzunluğunun işaret parmağına oranı arasında pozitif bir korelasyon olduğunu gösteren parmak oranları üzerine bir çalışma yürütmüştür. Bu çalışmalar medyada büyük ilgi görmüş, BBC,[2] The New York Times,[3] Discover Magazine,[4] Scientific American Mind,[5] National Geographic[6] ve Jay Leno'da[7] haber yapılmıştır.
Araştırma[değiştir | kaynağı değiştir]
Hayvan sinyalizasyonunun evrimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Hurd'un en çok atıfta bulunulan makalelerinden bazıları çiftleşme gösterilerinin evrimi ile ilgilidir, özellikle de cinsel olarak seçilen özelliklerin engelli gösteriler olmaktan ziyade alıcılarının duyusal veya tanıma sistemlerinde önceden var olan önyargılardan yararlanmak için evrimleştiği fikri[8][9] Hurd, oyun teorik modelleri kullanarak geleneksel (engelli olmayan) tehdit gösterilerinin evrimsel istikrarını göstererek hayvan iletişiminin engel ilkesi görüşüne karşı çıkmıştır.[10][11][12] Bu teorik çalışmaya ampirik destek de ekleyen Hurd, kuşlardaki tehdit göstergelerinin[13] ve kertenkele Anolis carolinensis'teki kafa sallama göstergelerinin[14] handikaptan ziyade geleneksel sinyaller olduğunu savunmuştur. Hurd, biyolojideki handikap modellerinin baskınlığını, geleneksel sinyalleri modellemekten aciz basit sinyal oyunlarının kullanılmasına bağlamaktadır.[15]
Saldırganlık[değiştir | kaynağı değiştir]
Hurd, dövüşme davranışı modellerini aşağıdakiler tarafından yönlendirilenler olarak sınıflandırmıştır:
- dövüşme yeteneği (diğer bir deyişle kaynak tutma potansiyeli),
- kazanmanın algılanan değeri ve
- saldırganlık ve son özellikteki -saldırganlık- varyasyon biyolojik olarak anlamlı bir şekilde mevcutsa, gelişimin erken bir aşamasında ömür boyu sabitlenmesi gerektiğini savunmaktadır.[16]
Hem insan hem de insan olmayan hayvanlar üzerinde yapılan birçok çalışma, yetişkin saldırganlığındaki bireyler arası varyasyonun büyük ölçüde doğum öncesi androjenlere maruz kalma ile düzenlendiğini göstermektedir. Basamak oranı (2D:4D, işaret parmağının yüzük parmağı uzunluğuna oranı) doğum öncesi testosteron maruziyeti için yaygın olarak kullanılan bir ölçüdür. Hurd, daha kadınsı tipik rakam oranlarına sahip erkeklerin, daha erkeksi tipik rakam oranlarına sahip erkeklere göre daha düşük saldırganlık eğilimi gösterdiğini ortaya koymuştur.[17]
Rakam oranı[değiştir | kaynağı değiştir]
Hurd, parmak oranıyla ilgili diğer araştırmalarının yanı sıra, çoğu laboratuvar faresinde cinsiyetler arasında parmak oranı açısından bir fark olmamasına rağmen, erkek kardeşlerin yanında doğum yapan yavruların, rahim komşuları kız kardeş olanlara göre daha yüksek parmak oranına sahip olduğunu[18][19] ve popülasyonlar arasındaki parmak oranlarındaki büyük farklılıkların Allen kuralı ve Bergmann kuralı ile açıklanabileceğini göstermiştir.[20]
Akademik geçmiş[değiştir | kaynağı değiştir]
Gençliğinde anarko-punk hareketinden ve Jonathan Kozol ve A. S. Neill'in Summerhill Okulu gibi etkilerden güçlü bir şekilde etkilenen Hurd, Colonel By Secondary School'a hevesli bir şekilde devam ederken öğrenciler tarafından yönetilen özgür okul grubunun hevesli bir üyesiydi.[21] Daha sonra 1990 yılında Kanada'daki Carleton Üniversitesi'nde lisans eğitimini tamamladı ve ardından 1993 yılında Simon Fraser Üniversitesi'nde yüksek lisans yaptı. Teksas Üniversitesi'nde Mike Ryan ile doktora sonrası burs programına başlamadan önce Stockholm Üniversitesi'nde doktora yapmak üzere İsveç'e taşınmıştır (1997 yılında ödüllendirilmiştir). Hurd daha sonra 2000 yılında Teksas Üniversitesi'nde öğretim görevlisi olmuş ve 2001 yılında Kanada'daki Alberta Üniversitesi'ne Yardımcı Doçent olarak geçmiştir. Hurd 2007 yılında Doçentliğe terfi etmiştir.
Yayınlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Cinsel Gelişim 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Sayfa (93–107)
- Otizm Araştırma ve Tedavisi 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Sayfa numaraları: 6634584)
- Psikiyatride Sınırlar 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Avrupa Nörobilim Dergisi 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Genel ve Karşılaştırmalı Endokrinoloji 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Hayvan Davranışı 27 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Sayfalar 95-102)
- Otizm Araştırma ve Tedavisi
- Psikiyatri Araştırması (Sayfalar 94-99)
- Nöropsikoloji (Sayfalar 347-351)
- Zooloji (Sayfalar 115-125)
- Royal Society Açık Bilim (Sayfa numaraları: 170350.)[22]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Pete Hurd, PhD, MSc, BSc - Directory@UAlberta". apps.ualberta.ca (İngilizce). 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2022.
- ^ Article on The BBC website 8 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Retrieved June 2007)
- ^ Nicholas Bakalar, "What else His Ring Finger Says" the New York Times, D6 (2005)
- ^ "Discover magazine Article". 23 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2022.
- ^ "Scientific American Mind article". 28 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2022.
- ^ Summary of National Geographic Article 27 Ekim 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Research Overview with Reference to Jay Leno". 5 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2022.
- ^ Hurd PL, Wachtmeister C-A & Enquist M, 1995. Darwin's principle of antithesis revisited: a role for perceptual biases in the evolution of intraspecific signals. Proceedings of the Royal Society of London B259: 201-205.
- ^ Ryan MR, Rand W, Hurd PL, Phelps SM & Rand AS, 2003. Generalization in response to allopatric mate recognition signals. American Naturalist 161: 380-394.
- ^ Hurd PL, 1997. Is signalling of fighting ability costlier for weaker individuals? Journal of Theoretical Biology 184: 83-88.
- ^ Hurd PL & Enquist M. 1998. Conventional signalling in aggressive interactions: the importance of temporal structure. Journal of Theoretical Biology 192: 197-211.
- ^ Enquist M, Ghirlanda S, and Hurd, PL. 1998. Discrete conventional signalling of continuously varying resource value. Animal Behaviour 56: 749--753.
- ^ Hurd, PL; Enquist, M. 2001. Threat display in birds. Canadian Journal of Zoology 79: 931-942.
- ^ Hurd PL, 2004. Conventional displays: evidence for socially mediated costs of threat displays in a lizard. Aggressive Behavior 30: 326-341.
- ^ Hurd PL & Enquist M. 2005. A strategic taxonomy of biological communication. Animal Behaviour 70: 1155-1170.
- ^ Hurd PL. 2006. Resource holding potential, subjective resource value, and game theoretical models of aggressiveness signalling. Journal of Theoretical Biology 241: 639-648.
- ^ Bailey AA & Hurd PL, 2005. Finger length ratio predicts physical aggression in men but not women. Biological Psychology 68: 215-222
- ^ Bailey AA, Wahlsten D & Hurd PL, 2005. Digit ratio (2D:4D) and behavioral differences between inbred mouse strains. Genes, Brain & Behavior 4: 318-323.
- ^ Hurd PL, Bailey AA, Gongal PA, Yan RH, Greer JJ & Pagliardini S. 2007. Intrauterine position effects on anogenital distance and digit ratio in male and female mice. Archives of Sexual Behavior (in press).
- ^ Hurd PL & van Anders SM. 2007. Latitude, digit ratios, and Allen's and Bergmann's rules: A comment on Loehlin, McFadden, Medland, and Martin (2006). Archives of Sexual Behavior 36: 139-141.
- ^ University of Alberta, Undergrad Psychology Association "Professor of the Month" interview, https://www.ualberta.ca/~upa/prof_hurd.htm 21 Şubat 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Pete Hurd, PhD, MSc, BSc - Directory@UAlberta". apps.ualberta.ca (İngilizce). 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2022.
