Ceset kokusu
Ceset kokusu, 800'den fazla farklı kimyasaldan oluşan kokudur.[1]
İçeriğiyle ilgili araştırmalar[değiştir | kaynağı değiştir]
2004'te, vücudun ayrışması sırasında açığa çıkan gazlar Tennessee Üniversitesi Antropolojik Araştırma Tesisi tarafından kataloglanmaya başlanmıştır. Araştırma, arama-kurtarma köpeklerinin insan cesetlerinin kokusunu tanımasının mümkün olup olmadığını belirlemek için başlatılmıştır.[2] Bir deneyde, hayvan ve insanların vücutlarından ayrışan etler şişelenip saklanmış ve dokular aynı koşullar altında muhafaza edilmiştir. 6 aylık deney süresi boyunca kalıntılardan periyodik olarak numuneler alınmış ve 452 organik bileşik tanımlanmıştır. İnsan cesedine organik bileşik bakımından en çok benzeyen cesedin domuz cesedi olduğu tespit edilmiştir. İki cesedin kokusunun bileşiği arasında sadece 5 ester farklılığı vardır.[3]
Bu çalışma faydalı bilgiler sağlarken, araştırmacılar köpeklerin insan cesetlerini bulacak şekilde eğitilmelerinin çok zor olduğunu fark etmiştir.[2] Buna karşın, deney sırasında kullanılan vücut dokuları, bedenin tamamı kullanılmış gibi genelleştirilmemelidir. Ayrıca adli antropolog Anna Williams, "Ayrışma süreci çevre koşullarına son derece bağlıdır ve cesedin kokusu hangi bakterilerin ne zaman aktif olduğuna bağlı olarak değişiklik gösterebilir." şeklinde bir açıklamada bulunmuştur.[4] Bu faktörler, yapay koşullarla elde edilen bulguların, “ceset kokusu”na dair kesin bir profil oluşturmaktan çok uzak olduğunu düşündürmektedir.
Kanıt olarak kullanımı[değiştir | kaynağı değiştir]
Mahkemede delil olarak "ceset kokusu"nun araştırılmasına izin verilmiştir. Casey Anthony'nin 2 yaşındaki kızını öldürmekle suçlandığı 2011 Caylee Anthony davasında, cesedi saklamakla suçlandığı arabanın bagajından gelen kokular analiz edilip bilirkişi tarafından değerlendirilmiştir.[5] Havanın analizinde 41 bileşik tespit edilmiş, ancak insan ayrışmasında ortaya çıkması beklenen elementler tespit edilmemiştir.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "The smell of death". Scienceline (İngilizce). 22 Şubat 2016. 25 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2020.
- ^ a b "Researchers isolate the 'human smell of death'". Science. 2015. 22 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2020. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "Pennisi" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ "Scientists are figuring out what makes human corpses smell like 'death'". Business Insider. 10 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Şubat 2020.
- ^ Augenstein (2015). "The smell of death could become forensic tool". Forensic Magazine. ProQuest 1721365863. (abonelik gereklidir)
- ^ "Forensic Analysis of the Casey Anthony Trial - Crime Museum". 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2020.