Nina Baginskaya
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Nina Baginskaya | |
|---|---|
 "Nina Baginskaya bayrakla sıradan pazar yürüyüşünde“ | |
| Kendi dilinde adı | Belarusça: Ніна Рыгораўна Багінская |
| Doğum | 30 Aralık 1946 |
| Milliyet | Belaruslu |
| Etnik köken |  Belaruslu |
| Meslek | Jeolog |
| Boy | 1,55 m (5 ft 1 in) |
Nina Baginskaya (Belarusça: Ніна Рыгораўна Багінская, romanizasyon: Nina Ryhoraŭna Bahinskaja, 30 Aralık 1946, Minsk, Belarus), bir Belarus insan hakları aktivisti, halk figürü ve jeologdur.
Biyografisi[değiştir | kaynağı değiştir]
Nina Baginskaya, 30 Aralık 1946'da Minsk, Beyaz Rusya'da doğdu. Küçük yaşlardan itibaren rekabetçi bir bisikletçiydi. Küçüklüğünde[netleştirme gerekli] bisiklet sürerken, bir araba ile çarpışması sonucu kafa travması geçirdi ve bu kaza epilepsi ile sonuçlandı.
Baginskaya, Belarus Bilişim Radyoelektronik Devlet Üniversitesi'nden radyo ekipmanı montajında uzmanlaşmıştı. Çocukluk hayali olan jeolog olma hayalinin ardından, Ivano-Frankivsk Petrol ve Gaz Enstitüsü'nden (Ukrayna) petrol ve gaz arama uzmanı olarak mezun oldu. Belarus Jeoloji Araştırma Enstitüsü'nde (BelNIGRI) jeolog olarak çalıştı.[1] Aynı zamanda Belarus Halk Cephesi'nin bir üyesi oldu ve enstitüsünde Belarus Halk Cephesi'nin yerel bir derneğini kurdu.
1988'den beri, Ataları Anma Günü'ndeki talep toplantısından başlayarak çeşitli protestolara aktif olarak katıldı. 1994 yılında A. G. Lukashenko Belarus'ta iktidara geldikten sonra, projesinin raporu Belarusça hazırlandığı için enstitüden ihraç edildi.
Polis tarafından onlarca kez gözaltına alındı ve günlerini geçici tecrit hücrelerinde geçirdi. 1 Ağustos 2014'te Minsk'teki KGB binası yakınında Sovyetler Birliği bayrağını yaktığı için tutuklandı; Bu gösteri, 1 Ağustos 1937'de on binlerce Belarus kültürel el yazmasının yakılması ve ardından eserin yazarlarının idam edilmesinin anısına yapıldı.[2][3][4]
2015 yılında Baginskaya, Ukrayna'daki Yevromaydan'da ölen Mikhail Zhiznevsky'nin anısına protestolara katıldığı için tutuklandı. 25 Mart 2017'de Minsk'te düzinelerce aktivistin tutuklandığı ve Özgürlük Günü'nde Belarus genelinde yüzlerce katılımcının gözaltına alındığı olaylardan sonra (“Beyaz Lejyon” davası), Nina Baginskaya beyaz-kırmızı-beyaz bayrak ve "Halka Özgürlük" yazan bir afiş ile her gün KGB binasına çıktı.
5 Nisan 2019'da başka bir protestoya katıldı. Bu protestonun amacı, 4 Nisan 2019'da 1930'larda vurulanların toplu mezarlarının çevresi boyunca inşa edilmiş olan 30 anma haçını yıkan sözde "peyzaj çalışmasını" engellemekti.[5] Belarus Hristiyan Demokrasisi eşbaşkanı ve politikacı Pavel Sevyarynets ve büyük beyaz-kırmızı-beyaz bayrakla gelen Nina Baginskaya gözaltına alındı.[6]
2020'de Baginskaya, 9 Ağustos'taki cumhurbaşkanlığı seçimlerinden sonra protestoları destekledi. Cesaretinden dolayı hareketin bir sembolü oldu. BBC News'e ve İsveç, Polonya, Almanya, Fransa'dan gazetecilerle röportajlar verdi. Maxim Katz, bölümlerden birini Youtube kanalında Baginskaya'ya ayırdı.[7]
Baginskaya, 2020 yılında kendisini durdurmaya ve elindeki bayrağını almaya çalışan çevik kuvvet polisine söylediği "Sadece yürüyorum" ifadesiyle ünlendi.
Eylül 2020'de Baginskaya, İtalyan Vogue dergisinde Belarus devriminin anası olarak yer aldı; Ivan Revyako tarafından fotoğraflandı.[8][9]
Baginskaya'nın protestolarda kullandığı tüm kırmızı-beyaz-kırmızı bayraklar kendisi tarafından dikildi. Baginskaya, insanların ona hediye etmeye çalıştıkları bayrakları kullanmadı. Başkaları için de bayraklar dikti. Yaptığı en büyük bayrak 9 metrelik bir bayraktı (9m x 4.5m); dikmesi üç gününü aldı.[10]
Baginskaya'nın yüzlerce protestoya katıldığı için kendisine yazılan cezalar on binlerce doları aştı. Yazlık mülkü devlet tarafından açık artırmada satıldı. Hükûmet, Baginskaya'nın emekli maaşının %50'sine el koymaktadır (2020'de emekli maaşı ayda 200 Belarus rublesiydi (77 ABD $)).[11][12]
Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- 2017 - Ivashkevich hatıra plaketi ile ödüllendirildi.
- 2018 - 1960'larda ve 1970'lerde Sovyet rejiminin siyasi tutsağı olan Sergei Khanzhenkov'un (1942-2016) adını taşıyan madalyanın ilk ödülü.
- 2018 - Belarus Demokratik Cumhuriyeti 100. Jübile Madalyası
- 2020 - Radyo Özgürlüğü'nden "Özgürlük İnsanları" ödülü.[13]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
- 2020 Belarus protestoları
- Beyaz-kırmızı-beyaz bayrak
- Özgürlük Günü (Beyaz Rusya)
- Kurapatı
- Maria Kalesnikava
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Белорусский научно-исследовательский геологоразведочный институт". 9 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "У здания КГБ задержана общественная активистка Нина Багинская, которая сожгла советский флаг". 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Репрессии 1937 года в Беларуси и пламя из рукописей в внутреннем дворе Минской тюрьмы НКВД". 4 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ ""Только одна ночь", изменившая белорусскую историю". 8 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "В Куропатах снова собирались активисты. Задержаны Нина Багинская и Павел Северинец".
- ^ "В Куропатах снова собирались активисты. Задержаны Нина Багинская и Павел Северинец".
- ^ "Нина Багинская «я гуляю!» и БЧБ (бело-красно-белый) флаг. Символы революции в Беларуси / Максим Кац". YouTube. 4 Eylül 2020. 1 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Bahinskaya (30 Eylül 2020). "Italian Vogue Publishes Photos Of Icon Protester Nina Baginskaya". BelarusFeed. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020.
- ^ "Photographer - PhotoVogue - Vogue". www.vogue.it. 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020.
- ^ "Легендарная Нина Багинская и заколдованный флаг". 2 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "«Пошла домой шить новый флаг. И точить новое древко» История Нины Багинской — «белорусской бабушки, которая просто гуляет», — рассказанная ей самой". 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Nina Baginskaya: "In order to pay all fines for participating in rallies, I need to live at least 120 years"". 2 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Ніна Багінская — «Чалавек Cвабоды – 2020»". Радыё Свабода (Belarusça). 10 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2021.
Bibliyografya[değiştir | kaynağı değiştir]
- Beyaz Rusya'da Diktatörlüğe Karşı Gelen 73 Yaşındaki Büyük Büyükanne ile Tanışın 27 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Çevik kuvvet polisini alan 73 yaşındaki Belaruslu protestocu Nina Baginskaya kimdir? 3 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Minsk'te Gözaltına Alınan Yüzlerce Kadın Arasında Beyaz Rusya'nın 73 Yaşındaki Protesto Simgesi 26 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Beyaz Rusya protestoları: Muhalefet ikonu, 73, Minsk'te gözaltına alınan yüzlerce kişi arasında 14 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Lukashenko, Belarus devrimci emeklisi Nina Baginskaya için "tutuklanmama" emri verdi 16 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Эвика Отто. Нина Багинская: «Чтобы уплатить все штрафы за участие в митингах, мне нужно прожить минимум 120 лет»[ölü/kırık bağlantı] // Комсомольская правда . 9 ay 2020.
- Лецішча 69-гадовай Ніны Багінскай выстаўлена на аўкцыён | Дача Нины Багинской выставлена на аукцион 11 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Радыё Свабода. 9 августа 2016.
- Штодня да будынка КДБ з пікетам выходзіць Ніна Багінская | Ежедневный пикет Нины Богинской 4 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Радыё Свабода. 8 апреля 2017.
- Ніна Багінская ў відэа да 10-годдзя "Белсату" // БЕЛСАТ HABER . 10 ноября 2017.
- Нина Багинская: «Что вы собираетесь найти в моих колготках?» 17 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Вясна . 11.04.2019.
- Валерия Уласик, Кехалаева. «Вышла, подняла флаг и стоит». Пенсионерка из Беларуси должна государству 16 тысяч долларов за акции протеста 5 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Настоящее Время. 19 июня 2019.
- «Пошла домой шить новый флаг. И точить новое древко »: История Нины Багинской -« белорусской бабушки, которая просто гуляет », - рассказанная ей самой 25 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Холод. 21.08.2020.
- Нина Багинская: «Белорусы не простят Лукашенко» // DW на русском. 30 августа 2020.
- Кто такая Нина Багинская, ставшая символом протестов в Беларуси? 6 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // BBC News - televíская служба. 4 yıl 2020.
- Ніна Багінская - гісторыя нязломнай жанчыны / Нина Багинская / Ток // NN VIDEO TV. 10 ay 2020. 15 Eylül 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Летервью с легендой белорусского протеста Ниной Багинской // Здесь and сейчас 13 Ekim 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Телеканал Дождь . 20 ay 2020.
- Нина Багинская «я гуляю! 1 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. »И БЧБ (бело-красно-белый) флаг. 1 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Символы революции в Беларуси / Максим Кац 1 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- // БЕЛСАТ LIFE . 12 Nisan 2020.
- // Телеканал Дождь . 22 октября 2020.
- İtalyan Vogue İkon Protestocusu Nina Baginskaya // BelarusFeed'in Fotoğraflarını Yayınladı 7 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. . 30 Eylül 2020.