Uzak okuma
Uzak okuma, edebi bilimlerde edebi eleştiri yapılırken veya dilbilimsel çözümlemeler için sahip olunan verilerin bilgisayarlar yardımıyla analiz edildiği okuma biçimidir.
Uzak okuma, dijitalleşme süreci ile birlikte dijitalleşen yüksek sayıdaki kitapların aynı anda birlikte analizi için kullanılır ve bu yönü ile bir insanın hayatında okuyamayacağı kitapları analiz etmesine yardımcı olur.
Kavram ilk olarak 2000 yılında edebiyat eleştirmeni Franco Moretti tarafından Conjectures on World Literature adlı makalede ortaya atılmıştır. Moretti bu makalesinde yerleşmiş ana eserler sebebiyle okunmayan eserlerin analiz edilebileceği yeni bir yöntemin ihtiyacından dem vurmuştur.[1]
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Moretti (2000). "Conjectures on World Literature". New Left Review. Cilt 1. 7 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mayıs 2020.