Çin'in Moğollar tarafından fethi
| Çin'in Moğollar tarafından fethi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Moğol istilaları ve fetihler | |||||||||
 Günümüz Çin'inde bulunan Moğol seferleri. | |||||||||
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
1234 öncesi kuzey seferleri
|
1234 sonrası güney seferleri
| ||||||||
1234 sonrası güney seferleri
|
1234 sonrası güney seferleri
| ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
| |||||||||
.jpeg)
Moğolların Çin'i fethi, Moğol İmparatorluğu'nun 74 yıl boyunca (1205–1279) Çin üzerinde hüküm süren çeşitli imparatorlukları fethetmeye yönelik bir dizi büyük askeri çabasıydı. 13. yüzyılda yetmiş yıla yayıldı ve Kin hanedanı'nın yenilgisini, Karahıtaylar, Batı Şia Hanedanı, Tibet, Dali Krallığı, Güney Song ve Doğu Şia‘yı içeriyordu. Cengiz Han yönetimindeki Moğol İmparatorluğu, 1205 ve 1207'de Batı Şia'ya küçük ölçekli baskınlarla fethi başlattı.
1279'da Moğol hükümdarı Kubilay Han Çin geleneğinde resmi olarak Yuan Hanedanını kurdu, son Song direnişini ezerek Çin'in Moğol yönetimi altında yeniden birleşmesine işaret etti. İlk kez Han olmayan insanlar tüm ülkeyi yönetiyordu. Bu, Tibet'in Çin'in geri kalanıyla ilk kez birleşmesiydi.[1]
Batı Şia'nın Fethi[değiştir | kaynağı değiştir]
1200'lerin başında, yakında Cengiz Han olacak Timuçin, Moğolistan'daki gücünü pekiştirmeye başladı. Kerait lideri Tuğrul Han'ın 1203 yılında Timuçin'in güçlenen Moğol İmparatorluğu'nda ölmesinin ardından Kerait lideri Nilqa Senggum, küçük bir takipçi grubunu Batı Şia'ya götürdü.[2] Ancak yandaşlarının yerel halkı yağmalamaya başlamasının ardından Nilqa Senggum, Batı Şia bölgesinden sınır dışı edildi.[2]
Rakibi Nilga Senggum'un Batı Şia'daki geçici sığınağını bahane eden Timuçin, 1205 yılında Edsin bölgesindeki devlete karşı baskın başlattı.[2][3][4] Moğollar sınır yerleşimlerini yağmaladı ve yerel bir Batı Şia soylusu Moğol üstünlüğünü kabul etti.[5] Ertesi yıl, 1206'da Timuçin resmen tüm Moğolların hükümdarı Cengiz Han ilan edildi. 1207'de Cengiz, Batı Şia'ya başka bir baskın düzenleyerek Ordo bölgesini işgal etti ve 1208'de geri çekilmeden önce Sarı Irmak boyunca ana garnizon olan Wuhai'yi yağmaladı.[4][6]
1209'da Cengiz Han, Batı Şia'nın teslimiyetini sağlamak için daha büyük bir sefer başlattı. Wuhai dışında Kao Liang-Hui liderliğindeki bir kuvveti yendikten sonra Cengiz şehri ele geçirdi ve Sarı Irmak boyunca ilerledi, birkaç şehri ele geçirdi ve 150.000 kişilik iyi güçlendirilmiş bir garnizona sahip olan başkent Yinchuan'ı kuşattı.[7] Moğollar kuşatma savaşı konusunda henüz deneyimli değillerdi ve Sarı Irmak'ın yönünü değiştirip şehri sular altında bırakmak için set inşa etmeye çalıştılar. Ancak kanal kırıldı ve Moğol kampını sular altında bıraktı.[2] Hâlâ Moğolların tehdidi altında olan ve Kin hanedanından herhangi bir yardım alamayan İmparator Li Anquan, Moğollara teslim oldu ve kızı Çaka'yı Cengiz'le evlendirmek için deve, şahin ve kumaştan oluşan haraçla birlikte vererek sadakatini gösterdi.[8]
1210'daki yenilgilerinin ardından Batı Şia, sonraki on yıl boyunca Moğollara Jin'e karşı yardım ederek sadık Moğol vasalları olarak hizmet etti. 1219'da Cengiz Han, Orta Asya'daki Harezmşah hanedanına karşı sefer başlattı ve Batı Şia'dan askeri yardım talep etti. Ancak imparator ve askeri komutanı Asha, Cengiz'in Harezm'e saldırmak için çok az askeri olması durumunda üstün güç iddiasının olmayacağını belirterek sefere katılmayı reddetti.[9][10] Çileden çıkan Cengiz intikam yemini etti ve Harezm'i işgal etmek için oradan ayrılırken Batı Şia, Moğollara karşı Jin ve Song hanedanlarıyla ittifak kurmaya çalıştı.[11]
Cengiz, 1221'de Harezm'i mağlup ettikten sonra, ihanetlerinden dolayı Batı Şia'yı cezalandırmak için ordularını hazırladı ve 1225'te yaklaşık 180.000 kişilik bir kuvvetle saldırdı.[12] Hara-Hoto'yu aldıktan sonra Moğollar güneye doğru istikrarlı bir ilerlemeye başladı. Batı Şia birliklerinin komutanı Asha, başkent Yinchuan'dan 500 kilometrelik çöl boyunca batıya doğru yorucu bir yürüyüş gerektireceğinden Moğollarla karşılaşmayı göze alamadı ve bu nedenle Moğollar istikrarlı şekilde şehirden şehre ilerledi.[13] Batı Şia'nın şiddetli direnişinden öfkelenen Cengiz, kırsal kesimde yok edici savaş başlattı ve generallerine, şehirleri ve garnizonları giderken sistematik olarak yok etmelerini emretti.[9][11][14] Cengiz ordusunu böldü ve en batıdaki şehirlerle ilgilenmesi için general Subutay’yı gönderirken, Cengiz komutasındaki ana kuvvet doğuya, Batı Şia İmparatorluğu'nun ortasına doğru hareket etti ve Cengiz'in komutanı Chagaan'ın memleketi olması nedeniyle ele geçirildiğinde yıkımdan kurtulan Gancou'yu aldı.[15]
Ağustos 1226'da Moğol birlikleri, Batı Şia imparatorluğunun ikinci büyük şehri olan Wuwei'ye yaklaştı ve yıkımdan kaçmak için direnmeden teslim oldu.[16] 1226 sonbaharında Cengiz, Liangchow'u aldı, Helan Şan çölünü geçti ve Kasım ayında Yinchuan'dan sadece 30 kilometre uzaklıktaki Lingwu'yu kuşattı.[17][18] Burada, Sarı Irmak Muharebesi'nde Moğollar, kendilerine karşı bir karşı saldırı başlatan 300.000 Batı Şia kuvvetini yok etti.[17][19]
Cengiz 1227'de Yinchuan'a ulaştı, şehri kuşattı ve Batı Şia'ya takviye göndermelerini engellemek için Jin'e birkaç saldırı başlattı; bir kuvvet Jin'in başkenti Kaifeng'e kadar uzandı.[20] Yinchuan yaklaşık altı ay boyunca kuşatma altında kaldı, ardından Cengiz gizlice imparatoru öldürmeyi planlarken barış müzakerelerini başlattı.[21] Barış görüşmeleri sırasında Cengiz, Guyuan yakınlarındaki Liupan dağları çevresinde askeri operasyonlarına devam etti, Jin'in barış teklifini reddetti ve Song ile olan sınırlarına yakın bir yerde onları işgal etmeye hazırlandı.[22][23] Ancak Ağustos 1227'de Cengiz tarihsel olarak belirsiz bir nedenden dolayı öldü ve devam eden seferi tehlikeye atmamak için ölümü bir sır olarak saklandı.[24][25] Eylül 1227'de İmparator Mozhu Moğollara teslim oldu ve hemen idam edildi.[23][26] Moğollar daha sonra acımasızca Yinchuan'ı yağmaladı, şehir nüfusunu katletti, şehrin batısındaki imparatorluk mezarlarını yağmaladı ve Batı Şia devletinin etkili şekilde yok edilmesini tamamladı.[11][23][27][28]
|
Bu madde bir taslaktır. Bu maddeyi geliştirerek veya özelleştirilmiş taslak şablonlarından birini koyarak Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. |
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Hugh D. Walker "Traditional Sino-Korean Diplomatic Relations : A Realistic Historical Appraisal", Monumenta Serica, Vol. 24 (1965), pp. 155–16, (p.159)
- ^ a b c d May, Timothy (2012). The Mongol Conquests in World History. Londra: Reaktion Books. s. 1211. ISBN 9781861899712.
- ^ C. P. Atwood Encyclopedia of Mongolia and the Mongol Empire, p.590
- ^ a b de Hartog, Leo (2004). Genghis Khan: Conqueror of the World. New York City: I.B. Tauris. s. 59. ISBN 1860649726.
- ^ J. Bor Mongol hiigeed Eurasiin diplomat shashtir, vol.II, p.204
- ^ Rossabi, William (2009). Genghis Khan and the Mongol empire. Seattle: University of Washington Press. s. 156. ISBN 978-9622178359.
- ^ Jack Weatherford Genghis Khan and the Making of the Modern World, p.85
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 133. ISBN 9780312366247.
- ^ a b Kohn, George C. (2007). Dictionary of Wars (3cü bas.). New York City: Infobase Publishing. s. 205. ISBN 9781438129167.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 160. ISBN 9780312366247.
- ^ a b c Ebrey, Patricia Buckley (2012). East Asia: A Cultural, Social, and Political History (3cü bas.). Stamford, Connecticut: Cengage Learning. s. 199. ISBN 9781133606475.
- ^ Emmons, James B. (2012). "Genghis Khan". Li, Xiaobing (Ed.). China at War: An Encyclopedia. Santa Barbara, California: ABC-CLIO. s. 139. ISBN 9781598844153.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 212. ISBN 9780312366247.
- ^ Mote, Frederick W. (1999). Imperial China: 900–1800. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ss. 255–256. ISBN 0674012127.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. ss. 212–213. ISBN 9780312366247.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 213. ISBN 9780312366247.
- ^ a b Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 214. ISBN 9780312366247.
- ^ Hartog 2004, pg. 134
- ^ Tucker, Spencer C., (Ed.) (2010). A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle East: From the Ancient World to the Modern Middle East. Santa Barbara, Kaliforniya: ABC-CLIO. s. 276. ISBN 978-1851096725.
- ^ de Hartog, Leo (2004). Genghis Khan: Conqueror of the World. New York City: I.B. Tauris. s. 135. ISBN 1860649726.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 219. ISBN 9780312366247.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. ss. 219–220. ISBN 9780312366247.
- ^ a b c de Hartog, Leo (2004). Genghis Khan: Conqueror of the World. New York City: I.B. Tauris. s. 137. ISBN 1860649726.
- ^ Lange, Brenda (2003). Genghis Khan. New York City: Infobase Publishing. s. 71. ISBN 9780791072226.
- ^ Man, John (2004). Genghis Khan: Life, Death, and Resurrection. New York City: St. Martin's Press. s. 238. ISBN 9780312366247.
- ^ Sinor, D.; Shimin, Geng; Kychanov, Y. I. (1998). Asimov, M. S.; Bosworth, C. E. (Ed.). The Uighurs, the Kyrgyz and the Tangut (Eighth to the Thirteenth Century). Age of Achievement: A.D. 750 to the End of the Fifteenth Century. 4. Paris: UNESCO. s. 214. ISBN 9231034677.
- ^ Mote, Frederick W. (1999). Imperial China: 900–1800. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. s. 256. ISBN 0674012127.
- ^ Boland-Crewe, Tara; Lea, David, (Ed.) (2002). The Territories of the People's Republic of China. Londra: Europa Publications. s. 215. ISBN 9780203403112.