Kokulu ardıç
| Kokulu ardıç | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
| Korunma durumu | |||||||||||||||||
 Asgari endişe altında (IUCN 3.1) | |||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||||
| Juniperus foetidissima Willd., Sp. Pl., ed. 4, 4: 853 (1806).
| |||||||||||||||||
Kokulu ardıç (Juniperus foetidissima), servigiller (Cupressaceae) familyasından olan bir ardıç türüdür.
Coğrafi dağılım bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Güneydoğu Avrupa'dan kaydedildi: Arnavutluk, Yunanistan, Makedonya; Doğu Avrupa: Ukrayna: Kırım; Kafkasya: Ermenistan, Azerbaycan, Gürcistan, Krasnodar, Stavropol; Batı Asya: Kıbrıs, Kuzeybatı İran, Lübnan, Türkiye; ve Orta Asya: Türkmenistan.[1]
Habitat ve Ekoloji bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Akdeniz çalılıklarında, Juniperus-Quercus çalılıklarında, açık çam ormanlarında ve diğer iğne yapraklı ormanlarda, Pinus brutia, Pinus nigra, Juniperus excelsa, Juniperus drupacea, Juniperus oxycedrus, Cedrus libani, Abies cephalonica, Abies cilicica, Abies nordmanniana, Quercus ilex, Pistacia lentiscus, vb. Genellikle kireçtaşı kayalıklarda veya kayalık yamaçlarda veya serpantin veya diğer baz bakımından zengin kayalarda, sığ topraklarda yetişir. Rakım aralığı 700 m ila 2.000 m arasındadır. İklim, kışların daha kuru ve daha soğuk olduğu daha karasal iç bölgelere geçişler ile Akdeniz'dir.[1]
Tehdit bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu yaygın tür yok olma tehdidi altında değildir, ancak aşırı otlatma ve yangın sıklığındaki artış yerel olarak sorunlu olabilir.[1]
Kullanım ve Ticaret bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Geçmişte mobilya gibi dayanıklı malzemelerin yapımında büyük ağaçlar kullanılmıştır, ancak ticari kullanımı artık sınırlıdır. Bazı bölgelerde hala bu türden yakacak odun elde edilebilir. Yetiştirmede nadirdir.[1]
Koruma işlemleri bilgileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Bu tür birkaç korunan alanda mevcuttur. Bazı son derece büyük ve yaşlı ağaçlar, örn. Türkiye'nin güneyinde Mersin, Kadıncık Deresi, tek tek ağaçlar olarak korunmaktadır.[1]