Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio
Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio | |
|---|---|
 | |
| Doğum | Scipio Nasica MÖ 95 |
| Ölüm | MÖ 46 Hippo Regius |
Quintus Caecilius Metellus Pius Scipio[1] (yaklaşık MÖ 95 – 46), Romalı bir senatör ve askeri komutandı. Jül Sezar ile Magnus Pompey liderliğindeki Senato arasındaki iç savaş sırasında, Pompey'in sadık bir destekçisiydi. Lejyonları, Sezar'ın güçlerine karşı yenildiği Pharsalus ve Thapsus savaşlarında yönetti. Daha sonra intihar etti.
Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]
Scipio MÖ 95'te Praetor olan Publius Cornelius Scipio Nasica ve Licinia'nın oğlu olarak doğdu. Scipio'nun babası görevinden kısa bir süre sonra öldü.[2] İki oğlu ve iki kızı hayatta kaldı. Büyükbabaları Crassus tarafından evlat edinildi.[3]
Scipio MÖ 59'da Türbin kürsüsünde görevliydi. Ancak asilzade statüsü bu makamı elinde tutmasına karşı çıkıyordu. Scipio'nun bir pleb gensine tarafından evlat edinilmesi, onu teknik olarak bir tribünlüğe hak kazandırmıştı.[4] MÖ 57'de, evlatlık babasının ölümünden sonra, MÖ 55'te Pompey ve Marcus Crassus'un ikinci konsüllüğü sırasında Praetordu.
MÖ 53'te Scipio, Marcus Messalla ile beraber Interrex oldu. Pompey'in yeni dul kalan kızı ile evlendikten sonra MÖ 52'de konsül oldu.[5]
MÖ 49 yılının Ocak ayında Scipio senatoyu Sezar'a savaşı kaçınılmaz kılan ültimatom vermeye ikna etti. Galya fetihlerinden dolayı askerlik ve valilik görevlerini fazlasıyla dolduran Sezar'ı yargılamak için Roma'ya çağırmışlardı.[6] Scipio, Suriye eyaletinin prokonsülü oldu. Kışı geçirmek için kaldığı Suriye ve Asya'da gemi, asker ve para toplamak için genellikle baskıcı yöntemler kullanmıştı.
Sezar ile yaptığı son muharebe olan Hippo Regius Muharebesini kaybetti. Tüm Senatörler öldürülürken Scipio meşhur "Ölümü fethetmek" düşüncesi ile intihar etti.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Chilver, Guy Edward Farquhar; Badian, Ernst (30 Temmuz 2015). "Caecilius Metellus Pius Scipio, Quintus, consul, 52 BCE". Oxford Research Encyclopedia of Classics (İngilizce). doi:10.1093/acrefore/9780199381135.013.1230. 7 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2023.
- ^ Cicero, Brutus 212.
- ^ Ronald Syme, The Augustan Aristocracy (Oxford University Press, 1989), p. 244.
- ^ "Epigraphik Datenbank". db.edcs.eu. 7 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2023.
- ^ Lily Ross Taylor, "Caesar's Colleagues in the Pontifical College," American Journal of Philology, vol. 63 (1942) 385–412, especially pp. 398, 412.
- ^ Batstone, William W.; Damon, Cynthia (26 Ekim 2006). Caesar's Civil War (İngilizce). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-803697-5. 7 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2023.
