İçeriğe atla

Yakut sığırı: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Sonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
Makina86 (mesaj | katkılar)
Beyaz liste
8.591 değişiklik
Çeviri bilgiler eklendi
(Fark yok)

Sayfanın 14.31, 9 Haziran 2020 tarihindeki hâli

Sakha dilinde yada Yakut dilinde Саха ынаҕа (Sakha ınaga) denilen Yakut sığırları Sakha Cumhuriyeti'ndeki Kuzey Kutup Dairesi'nin kuzeyinde yetiştirilen sığır türüdür. Aşırı sertlik ve donma sıcaklıklarına karşı toleransları nedeniyle tercih edilirler.

Tanımı

Yakut boğası

Yakut sığırları büyüklük olarak nispeten küçüktürler. Bu sığırlar omuz başlarında 110 ve 112 cm arası yüksekliğindedir ve 350 - 400 kg canlı ağırlıklara kadar ulaşırlar, boğalar r115 - 127 cm yüksekliğe ve 500 - 600 kg ağırlığa ulaşırlar. Kısa, güçlü bacakları ve derin ama nispeten dar bir göğsü vardır. Gerdan iyice gelişmiştir.[1][2] Renkleri değişir. Siyah, kırmızı veya benekli olabilir. Çoğu hayvanın arka tarafında beyaz bir dorsal strip vardır,[2][3] ve koyu renkli hayvanlarda boynuzlar arasındaki kıllar genellikle kırmızımsı kahverengidir.Geniş karnı ve uzun sindirim sistemi hem çim hem de göz atma 'dan etkin biçimde yararlanmalarını sağlar. Kısa mera mevsiminde ( Derialtı yağı) çok hızlı büyürler ve kışın yetersiz beslenme koşullarında hayatta kalırlar.[4][5][6]

Kalın kış postu, küçük, kıllı memesi, verimli ısıldüzenlemesi ve alçak metabolizma hızı Yakut sığırlarını donma sıcaklıklarına karşı dayanıklı yapar.[2][3][4] Bunun çarpıcı bir örneği, derin karlarda ve –40 ° C kadar düşük sıcaklıklarda taiga ormanı'nda üç ay boyunca kendi başına hayatta kalan birkaç inek örneğidir).[5]

Yakut sığırları tüberküloza, lösemiye ve Brusella'ya direnç gösterirler.[2][3]

Diğer sığırlarla ilişkisi

Yakut sığırları boğa sığırının Doğu Asya Turano-Moğol grubu'na aittir.[4][7] Bu sığır grubu dördüncü Yaban Öküzü evcilleştirme etkinliği'ni (ve Bos Toros tipi yaban öküzü arasında üçüncü olayı) temsil edebilir ve 35.000 yıl önce Yakın Doğu grubundan çıkmış olabilir.[8] Yakut sığırları Sibirya 'da kalan son yerli Turano-Moğol sığır ırkıdır, [4] ve dünya çapında kalan birkaç saf Turano-Moğol ırkından biridir.[7] Mevcut taurin sığır ırklarında bulunan beş mtDNA haplogroup lar (T, T1, T2, T3, T4), T2, T3 ve T4, Turano-Moğol grubunda olduğu gibi genellikle Yakut sığırlarında görülür. T4 sadece Doğu Asya ırklarında bulunur, T 1 sadece Yakın Doğu ırklarında bulunur ve T hem Yakın Doğu hem de Avrupa ırklarında bulunur. T2 ve T3 üç bölgenin de ırklarında görülür.[1][7] otozomal DNA işaretleyici 'nin çalışmaları yüksek genetik ayırt edici özellik gösterir ve diğer ırklardan uzun süreli genetik izolasyona işaret eder; bu türlerin normal kuzey sınırını aşan coğrafi izolasyonun nedeni olduğu varsayılabilir.[1][9]

Kullanımı

Yakut sığırları, süt ve et üreten ve aynı zamanda taslak hayvanlar olarak kullanılan üç amaçlı cins 'dir.[1][5] Ortalama süt verimi yılda yaklaşık 1.000 kg 'dur. Yakut ineklerinin ortalama sütü yağ içeriği 5,03 % ve ortalama protein içeriği% 4,69'dur.[1] Yakut sığırlarının etleri doğal ebrulu olarak ile bilinir.[5]

Geçmişi

Yakut sığırları yerli Sibirya sığır ırklarından türemiştir. Sakha (yani Yakutlar) 13. yüzyılda kuzeye göç ettiklerinde bu sığırı güney Baykal bölgesinden Lena nehrinin, Yana nehrinin, Indigirka nehrinin ve Kolyma nehrinin alt kollarına getirdi.[4] Yakutian atı ile birlikte, bu sığır Uzak Kuzey Rusya 'nın sert koşullarında Sakha kültürü et ve süt hayvancılığının temelini oluşturuyordu. Yakut sığırları 1929'a kadar safkandı ancak daha üretken Simmental sığırı ve Kholmogory sığırı ile geniş bir melezleme başladı.[2][4]Bu dönemde birçok ırk kaybedilirken, Yakut sığırları geleneksel sığır yetiştiricileri ve bireysel bilim insanlarınca kurtarıldı.[1][5]

Mevcut durum

Şu anda, hepsi Rusya Federasyonu'nun Saha Cumhuriyeti'nde (Yakutya) yaklaşık 1200 safkan Yakut sığırı vardır. Üreme popülasyonu sadece 525 damızlık inek ve 28 damızlık boğadan oluşur, geri kalanı çoğunlukla süt ineğidir.[1][4] Consequently, the Yakutian cattle are classified as an endangered breed by the Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO).[4]

Sığırların % 74'ü Kutup dairesi'nin 150 km kuzeyinde Lena Nehri' nin alt kısımlarında ve kuzeye yakın soğuk kutup Eveno-Bytantaysky Ulusal Bölgesi'nde bulunur gerisi bu yüzyılın ilk yıllarında Saha Cumhuriyeti'nin güney kısmına taşındı.[1][4] Özel çiftçiler ve tarım kooperatifleri tarafından yetiştirilirler ve tarım dışı hane halklarının özel kullanımı için birkaç baş hayvan yetiştirmek yaygındır. En büyük sürü Yakutya Tarımsal Araştırma Enstitüsü'nün deney çiftliğinde yapılır. üreme kayıtları, Yakutsk 'daki Yakutian Tarım Araştırma Enstitüsü Sığır Yetiştiriciliği Laboratuvarı tarafından muhafaza edilmektedir.[1] Kuzey Sibirya'nın aşırı iklim koşullarına uyumları, genetik farklılıkları ve sığır çeşitliliği 'nin sürdürülmesi için yüksek genetik değer ve kültürel değerleri, Rusya Federasyonu'nun onları korumaya yönelik yerli ırkı için dünyanın ilk koruma yasasını çıkardı.[9]

Ayrıca bakınız

Edebiyat


  1. ^ a b c d e f g h i Juha Kantanen (30 December 2009): ″Article of the month – The Yakutian cattle: A cow of the permafrost.″ GlobalDiv Newsletter, 2009, issue no. 12, pp. 3–6. 1 picture. Retrieved 30 June 2013.
  2. ^ a b c d e L.K. Ernst, N.G. Dmitriev (1989): ″Yakut (Yakutskii skot).″ In: N.G. Dmitriev, L.K. Ernst (eds.) (1989): Animal genetic resources of the USSR. FAO Animal Production and Health Paper 65. FAO Corporate Document Repository, Agriculture and Consumer Protection Department, Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO). Pp. 92–93. 92-5-102582-7. Pdf-version. Retrieved 30 June 2013.
  3. ^ a b c Food and Agriculture Organization of the United Nations / Domestic Animal Diversity Information System: ″Yakutskii Skot/Russian Federation.″ Retrieved 30 June 2013.
  4. ^ a b c d e f g h i Tapio, Ilma; Tapio, Miika; Li, Meng-Hua; Popov, Ruslan; Ivanova, Zoya; Kantanen, Juha (13 July 2010). "Estimation of relatedness among non-pedigreed Yakutian cryo-bank bulls using molecular data: implications for conservation and breed management". Genetics Selection Evolution. 42 (1): 28. doi:10.1186/1297-9686-42-28. PMC 2909159 $2. PMID 20626845. 
  5. ^ a b c d e Владимир Степанов (Vladimir Stepanov) (4 December 2011). "Рекорд выживаемости в экстремальных условиях в Эвено-Бытантайском районе поставили коровы якутской породы". Sakha News. 3 pictures. Erişim tarihi: 30 June 2013. 
  6. ^ Алексей Толстяков (Aleksej Tolstyakov): ″Yakutian cow (purebred indigenous species). Native born in Yakutia, Siberia / Russia.″ eYakutia, w/out date. 3 pictures. Retrieved 30 June 2013.
  7. ^ a b c Juha Kantanen, et al. (2009): "Maternal and paternal genealogy of Eurasian taurine cattle (Bos taurus)." Heredity (2009) 103, pp. 404–415; published online 15 July 2009. Pdf-version. Retrieved 30 June 2013.
  8. ^ Hideyuki Mannen; ve diğerleri. (August 2004). "Independent mitochondrial origin and historical genetic differentiation in North Eastern Asian cattle" (PDF). Molecular Phylogenetics and Evolution, Volume 32, issue 2. ss. 539–544. Erişim tarihi: 8 July 2013. 
  9. ^ a b genomic-resources ENAC (14 August 2012): ″Success case study – Yakutian Cattle in the land of permafrost.″ 1 picture. Retrieved 30 June 2013.
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Yakut_sığırı&oldid=22622619" sayfasından alınmıştır