Tetraiyodoetilen

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Tetraiyodoetilen
Adlandırmalar
tetraiodoethene
Periyodoetilen, Periyodoeten, Diyiodoform, etilen tetraiyodür
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChEMBL
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.007.434 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 208-176-2
UNII
  • InChI=1S/C2I4/c3-1(4)2(5)6
    Key: ZGQURDGVBSSDNF-UHFFFAOYSA-N
  • C(=C(I)I)(I)I
Özellikler
Kimyasal formül C2I4
Molekül kütlesi 531,64 g mol−1
Görünüm sarı kristal katı
Koku kokusuz[1]
Yoğunluk 2.98
Erime noktası 187-192 °C (369-378 °F; 460-465 K)[2]
Kaynama noktası Süblimleşir[2]
Çözünürlük (su içinde) çözünmez
Çözünürlük Kloroform, karbon disülfür, benzen ve toluende çözünür[3]
Tehlikeler
GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar GHS07: Zararlı
İşaret sözcüğü Warning
Tehlike ifadeleri H302, H312, H315, H319, H332, H335
Önlem ifadeleri P261, P264, P264+P265, P270, P271, P280, P301+P317, P302+P352, P304+P340, P305+P351+P338, P317, P319, P321, P330, P332+P317, P337+P317, P362+P364, P403+P233, P405, P501
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Tetraiyodoetilen (TIE) veya diiyodoform, C
2
I
4
kimyasal formülüne sahip, etilenin periyot analoğudur. Karbon tetraiyodür ve diiyodoasetilenin bozunma ürünüdür.[4] Benzen ve kloroformda çözünen ancak suda çözünmeyen, kokusuz sarı, kristal bir katıdır.[2] Antiseptik olarak ve pestisit ve fungisit formülasyonlarında bir bileşen olarak kullanılmıştır.[5][6]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; tie isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ a b c Lide, D. R. (1995). CRC Handbook of Chemistry and Physics. (Special Student Edition): A Ready-Reference Book of Chemical and Physical Data. CRC-Press. Page 522
  3. ^ a b Diiodoform in Notes on New Remedies. (1893). USA: Lehn & Fink.
  4. ^ Peculiar Decomposition of Diiodoacetylene, Victor Meyel and Wilhelm Pemsel (1896)
  5. ^ The Code of Federal Regulations of the United States of America (1984). U.S. Government Printing Office.
  6. ^ Iodine and Plant Life: Annotated Bibliography, 1813-1949. With Review of the Literature. (1950). UK: Chilean Iodine Educational Bureau. page 22