Margarita Marinova

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Margarita Marinova
Doğum1980 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
Sofya Bunu Vikiveri'de düzenleyin
Alma mater
İşveren
  • Lunar and Planetary Institute Bunu Vikiveri'de düzenleyin

Margarita Marinova, (1980, Sofya) Bulgar havacılık mühendisi.[1] SpaceX'te Kıdemli Mars ve Araç Sistemleri Geliştirme Mühendisi olarak görev yapmaktadır.[2]

Hayatı[değiştir | kaynağı değiştir]

Margarita Marinova 1980'de Bulgaristan'da doğmuştur ve İngilizce, Bulgarca, Rusça, Almanca ve Fransızca olmak üzere beş dil bilmektedir.[3] 10 yaşındayken Toronto'ya taşınmadan önce bir yıl Viyana'da yaşamıştır.[4] Annesi ve babası bilgisayar mühendisidir.[5] Lise yıllarında uluslararası Mars Topluluğu'nun Toronto Şubesi'nin kurucu başkanlığını yapmıştır.[6][7] 18 yaşına geldiğinde beş bilim makalesinin ortak yazarlığını yapmıştır.[3] Yetişkin danışmanlarından her zaman cesaret alamasa da, bir gün Mars'ı ziyaret etmeye kararlı olduğunu: "Lisede rehberlik danışmanım bana nasıl bir Amerikan üniversitesine asla giremeyeceğime dair büyük bir konuşma yaptı" sözleriyle ifade etmiştir.[3]

Marinova, sıvı roket tahriki konusunda uzmanlaşarak 2003 yılında MIT'de Havacılık ve Uzay Mühendisliği alanında lisans diplomasını aldı.[8][9] Lisans öğrencisiyken, sera etkisini tetiklemek ve sonunda Mars'ı yaşanabilir hale getirmek amacıyla perflorokarbonların (PFC'ler) ısıtıcı etkileri üzerine NASA Ames Araştırma Merkezi'nden Chris McKay ile çalıştı.[9] 2003 yılında Almanya'ya taşındı ve bir yıl boyunca Airbus Safran Launchers'ta Kalorimetrik Nozul Programı üzerinde çalıştı ve burada bir motor roket nozulunda ısı transferini araştırmıştır.[8] 2006 yılında Caltech'te Gezegen Bilimi alanında yüksek lisans derecesini ve 2010 yılında Oded Aharonson'un gözetiminde "Gezegen ölçeğindeki etkilerin sonuçları ve Sahra'nın aşırı kurak çekirdeğindeki karbonatların etkileri üzerine araştırmalar" doktorasını tamamlamıştır.[10][11] Caltech'teyken, 2008'de Nature dergisinde yayınlanan ve Mars'ın kuzey ve güney yarıküreleri arasındaki yüzey yaşı ve göreceli yükseklik arasındaki ikiliğin, Mars'ın tarihinin erken dönemlerinde büyük bir çarpma aracının çarpmasından kaynaklanabileceğini gösteren bir çalışmaya öncülük etmiştir.[12]

Araştırmaları[değiştir | kaynağı değiştir]

Falcon 9 ilk aşama test atışları (2)

Marinova, 2010 yılında NASA ile çalışmaya başlamış ve burada Mars'ı anlamak için Dünya analoglarını (Kuzey Kutbu, Sahra Çölü, Kilimanjaro Dağı ve Antarktika'nın Kuru Vadileri dahil) kullanmıştır.[13] Burada, Antarktika'da üç Avustralya yazını geçirerek, gelecekte Mars'a yapılacak bir görev için buza nüfuz eden tatbikatları test eden yedi ekip üyesinden biriydi.[14][15] Derin buz toplamak ve organik madde ve yaşam belirtileri aramak için yer buzunu birkaç metre derine sokan NASA'nın IceBite'ı, Astrobiyoloji Dergisi için Marinova tarafından belgelenmiştir.[16][17][18][19] Daha sonra Pavilion Lake Araştırma Projesi'ne katılarak Kanada'daki Pavilion Lake'teki mikrobiyalitlerin dağılımı ve morfolojisi üzerinde çalışmıştır.[8][20][21] NASA için son projesi, astronot, mühendis ve bilim adamlarından oluşan grupları üç kişiye kadar dünyanın tek deniz altı araştırma istasyonu olan Aquarius su altı laboratuvarında yaşamaya gönderen Ekstrem Ortamlar Görev Operasyonları (NEEMO ) üzerinedir.[13][22]

Marinova, 2013 yılında SpaceX'e Araç Sistemleri ve Tahrik Mühendisi olarak katılmıştır.[23][24][25] Falcon 9'un ilk aşamasında kullanılmak üzere yoğunlaştırılmış yakıtlara ilişkin araştırma programının Araç Liderliğini yapmış,[26] 2017 yılında Kıdemli Mars Geliştirme Mühendisi olmuştur.[4] Mars 2020'nin ötesinde Mars yeraltı erişimine yönelik bilim sorularını, işbirliklerini ve görev tekliflerini belirleyen bir Caltech kuluçka makinesinin Ekip Lideridir.[27]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Margarita Marinova". Creative Destruction Lab (İngilizce). 20 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2022. 
  2. ^ "Career Profile: Margarita Marinova - SR. Mars Development Engineer". Let's Talk Science (İngilizce). 12 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2023. 
  3. ^ a b c "We Become What We Believe | MIT Spectrum". MIT Spectrum (İngilizce). 2 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  4. ^ a b "CurioCity - CurioCité | Margarita Marinova - Sr. Mars Development". explorecuriocity.org (İngilizce). 1 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  5. ^ "Margarita Marinova: Turning the Red Planet Green Inevitable Step - Novinite.com - Sofia News Agency". 12 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  6. ^ "TO-Mars: Chapter Chronicle". chapters.marssociety.org. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  7. ^ "We Become What We Believe". MIT Spectrum (İngilizce). 2 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ocak 2023. 
  8. ^ a b c "Margarita Marinova | Pavilion Lake Research Project". www.pavilionlake.com. 14 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  9. ^ a b "DMNS : Water & Life on Mars?". www.dmns.org. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  10. ^ Inquiries into the consequences of planetary-scale impacts and the implications of carbonates in the hyper-arid core of the Sahara. Caltech (phd tez). 4 Haziran 2010. doi:10.7907/AA8Q-2954. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  11. ^ "Using global warming to create conditions for life on Mars". 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  12. ^ Marinova, Margarita M.; Aharonson, Oded; Asphaug, Erik (2008). "Mega-impact formation of the Mars hemispheric dichotomy". Nature (İngilizce). 453 (7199): 1216-1219. doi:10.1038/nature07070. ISSN 0028-0836. PMID 18580945. 
  13. ^ a b "NASA - Meet the NEEMO 15 Support Team". www.nasa.gov (İngilizce). 22 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  14. ^ "NASA Astrobiology". astrobiology.nasa.gov (İngilizce). 15 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  15. ^ "Breaking Antarctica's ice". 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  16. ^ "IceBite Blog: University Valley - Astrobiology Magazine". Astrobiology Magazine (İngilizce). 18 Ocak 2010. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  17. ^ "IceBite Blog: Visiting Lake Joyce - Astrobiology Magazine". Astrobiology Magazine (İngilizce). 11 Ocak 2010. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  18. ^ "NASA Drill Team Breaking the Antarctic Ice". Space.com. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  19. ^ "The USAP Portal: Science and Support in Antarctica - 2012-2013 Science Planning Summaries". www.usap.gov. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  20. ^ Marinova, M.; Laval, B.; McKay, C. P.; Shepard, R.; Lim, D. S.; Forrest, A.; Andersen, D.; Arnold, R.; Brady, A. L. (1 Aralık 2009). "Physical influences on microbialite morphological variation and distribution in Pavilion Lake, British Columbia, Canada". AGU Fall Meeting Abstracts. 21: B21A-0320. 
  21. ^ pavilionlakeblog (27 Haziran 2010), Ask a Scientist #1 - Pavilion Lake Research Project - Dr. Margarita Marinova, 15 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 14 Ocak 2018 
  22. ^ "NEEMO 15: Scenes From Training Week – AnaBlogs: Blogs from Analog Missions". blogs.nasa.gov (İngilizce). 23 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  23. ^ "What scientists say about Elon Musk's idea to nuke Mars". Los Angeles Times (İngilizce). ISSN 0458-3035. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  24. ^ "Margarita Marinova Flyer" (PDF). Colorado. 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  25. ^ Dujmovic, Jurica. "Here's how we could warm up Mars and make it more habitable". MarketWatch (İngilizce). 15 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  26. ^ "A conversation with Space X's Margarita Marinova". Canada 2067 (İngilizce). 26 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018. 
  27. ^ Chatila, Iryna. "Workshop: Next-Generation Approach for Detecting Climate-Carbon Feedbacks - Space-Based Integration of Carbonyl Sulfide (OCS), CO2, and Solar Induced Fluorescence (SIF)". kiss.caltech.edu (İngilizce). 14 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ocak 2018.