İçeriğe atla

Gence Hanları Sarayı

Koordinatlar: 40°40′45″K 46°21′06″D / 40.67917°K 46.35167°D / 40.67917; 46.35167
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Gence Hanları Sarayı
AzericeGəncə xanlarının sarayı
1960'ların sonlarında Gence Han sarayının kalıntıları
1960'ların sonlarında Gence Han sarayının kalıntıları
Harita
Genel bilgiler
TürSaray
Mimari tarzAzerbaycan mimarisi
KonumGence HanlığıRus İmparatorluğu
Koordinatlar40°40′45″K 46°21′06″D / 40.67917°K 46.35167°D / 40.67917; 46.35167
YıkılmaGence Savaşı'ndan (1804) sonra

Gence Hanları Sarayı (AzericeGəncə xanlarının sarayı), Gence Hanlığı'nın son hükümdarı Cevad Han'ın sarayıydı. Saray Gence Ulu Camii'nin batısında, Gence şehrinin merkezinde yer almaktadır.[1] Şu anda sarayın olduğu yerde "Bakü Sineması" yer almaktadır.[2] Gence'nin son hükümdarı olan Cevad Han Türbesi de sarayın yakınlarında yer almaktadır.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

Yazılı kaynaklara göre, Cevad Han Sarayı iki yüzyıl önce Gence'deki “Bakü Sineması"nın bulunduğu yerde inşa edildi. Saraydan Gence'nin yeraltı yollarına girişler vardı. Bu yollardan yakındaki Çorak Hamam ve Ulu Cami'ye (Şah-Abbas Camii) ulaşmak mümkündü.[2]

Aralık 1803'te, Rus birlikleri tarafından Gence'ye yapılan saldırıdan önce, saray yaklaşık 233,8 m²lik bir alanı kaplamaktaydı.[1]

Han'ın saray kalıntılarının fotoğraflarına A. Salamzade, E. Avalov ve R. Salayev'in "Azerbaycan'ın Tarihi Kentlerinin Korunması ve Restorasyonu Sorunları" kitabında (Bakü, 1979) yer verilmektedir.[3]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Бобровский П. О. Исторiя 13-го Лейбъ-Гренадерскаго Эриванскаго Его Величества полка за 250 лѣтъ. Часть третья. — СПб., 1893. — p. 209. — 393 pages.
  2. ^ a b Tarixin qaranlıq məqamlarına işıq salan yeraltı yollar 30 Temmuz 2013 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi // Газета «Культура» (Mədəniyyət). 7 july 2010.
  3. ^ А. В. Саламзаде, Э. В. Авалов и Р. Д. Салаев. Проблемы сохранения и реконструкции исторических городов Азербайджана / Под ред М. А. Усейнова. — Б.: Элм, 1979. — p. 125.