Ev işletmeciliği

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Ev işletmeciliği, küçük işletme türlerinden biridir. Bu, işletme sahibinin ev ofisinden (SOHO) yönetilir. Lokasyona ek olarak, ev işleri genellikle çok az sayıda çalışanı olmasıyla tanımlanır.[1] Çoğu zaman bu, aile şirketi'ne dönüşür. En yaygın ev işletmeciliği türleri yemek, aksesuar, resim gibi ürün satışları, ayrıca hukuki, tıbbi ve diğer hizmet türleridir.[2] Dünyada tanınan pek çok büyük şirketler ilk olarak ev işletmeciliğinden kurulmaya başlamıştır. Bu işletmecilik türünde giderler ev faturaları, eşyaları ve kırtasiyesinden ibarettir. Ancak bu durum kişileri ev tasarrufuna itmektedir. Çünkü ticari bir iş bünyesinde "tasarrufu" barındırır.[3]

Ayrıca yakın gelecekte insanların tamamen evden çalışacağı söylentileri nedeniyle firmalar şimdiden iş modellerini ve planlarını buna göre oluşturmaya başlamıştır. Hatta öyle ki devletler bile bu 'evden çalışma' modelini desteklemekte. Evden işlerini yürüten kişilere çeşitli hibeler ve destekler vermektedir. Almanya devleti işi bir adım daha ileri götürerek "evden çalışma hakkı" olduğuna dair yasal düzenlemeler yapma yoluna bile gitmiştir.[4]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Arşivlenmiş kopya". 21 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2020. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 31 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Mayıs 2020. 
  3. ^ Eraslan, Yusuf. "Ev Ekonomisi İçin Tasarruf Yöntemleri". Parlak Fikirler. Erişim tarihi: 17 Aralık 2020. 
  4. ^ "Working from home could become a legal right in Germany". Fortune (İngilizce). 13 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2020.