Akılcılar
 | Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Akılcılar, İslam dünyasında akla güvenen, akıl ve pozitif bilimler yoluyla Tanrı’ya ulaşılabileceğini savunan düşünce akımının takipçileridir. Aristoteles'in akılcılığının kullanılarak gerçeklere ulaşılabileceğini ve bunun Kur'an, dolayısıyla İslam ile çelişmeyeceğini savunmuşlardır.
Temsilcileri[değiştir | kaynağı değiştir]
Akımın önde gelen temsilcileri, El Kindî (801-873), Fârâbî (870~872-950~951), İbn-i Sina (980-1037), İbni Haytam, İbn Rüşd (1126-1198) gibi filozof ve bilim adamlarıdır.[1]
Akımın gözden düşmesi[değiştir | kaynağı değiştir]
İbn Rüşd, Sevilla ve daha sonra Kordoba valisi sıfatıyla, siyasi entrikaların kurbanı ve köktenciliğin boy hedefi haline geldi. Halife Ebu Yakup Yusuf ölüp 1184'te yerini oğlu Ebu Yusuf alınca, İbn Rüşd gözden düştü. Yeni halifenin emriyle, mantık ve bilimin incelenmesi yasaklandı. İbn Rüşd en sonunda, Kordoba'dan uzaklaştırıldı. Felsefe öğrencileriyle birlikte, küçük bir taşra kasabasına nakledildi. Bazı bariz bilimsel olanların dışında tüm kitapları çıkarılan emirler uyarınca toplu olarak yakıldı.[2]
Takipçileri[değiştir | kaynağı değiştir]
14. yüzyılda İbni Haldun (1332-1406), 19. yüzyılda Seyyid Ahmed Han (1817-1879), Seyyid Emir Ali (1849-1924), Seyyid Cemaleddin Efganî (1838-1897) gibi isimler akılcıların izinden ilerlediler.[2]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Çınar, İkram (Nisan 2014). "Felsefe, Bilim ve Bilgi". Eğitişim Dergisi, 42. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2019.
- ^ a b Hodbhoy, Pervez (1992). Bilim ve İslam: Bağnazlığa karşı akılcılığın savaşımı (İslam and Science) Önsözü. İstanbul: Cep Yayınları. 29 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2019.