Halife bin Hayyat
Ebu Amr Halife bin Hayyat eş-Şeybânî el-Basrî[1] (Arapça: خليفة بن خياط) (d.160/161 H./777 - ö.239/240 H./854) bir İslam bilginidir.
Ailesi Irak'ın Basra yerlisiydi. Dedesi tanınmış bir muhaddis veya gelenekçiydi ve Halife de bununla ünlenmiştir. Onun öğrencisi olan büyük İslam alimleri arasında Buhari ve Ahmed bin Hanbel de vardı.
Tabakat (biyografiler) ve Tarih (tarih) olmak üzere ikisi günümüze ulaşan en az dört eser yazdı.[kaynak belirtilmeli] Sonuncusu, en eski üç Arap tarihinden biri olduğu için değerlidir, ancak tam metin, yerel kuru iklimin yardımcı olduğu Tamegroute'deki Nasiriyye‘de 1966'da 11. yüzyıldan kalma bir kopya bulunana kadar bilinmiyordu. Suriyeli tarihçi Süheyl Zakkar tarafından incelendikten sonra 1967'de yayınlandı.[kaynak belirtilmeli]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- J. Schacht (1969), "The Kitāb al-Tārīḫ of Khalifa bin Hayyat", Arabica, 16, 79-81. Schacht el yazmasını buldu ve makalede eski öğrencilerinden birinin yayınını inceliyor.
- ^ "HALÎFE b. HAYYÂT - TDV İslâm Ansiklopedisi". TDV İslam Ansiklopedisi. 21 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2022.