Nesnel çöküş teorisi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Objektif çöküş teorisi(QMSL), anlık yer belirleme modeli olarak da bilinir ve kuantum mekaniği problemlerinin yorumsal açıklayıcısıdır. Bunlar gerçekçi, bilinmezci ve gizli değişkenleri reddeder. Bu yaklaşım Copenhagen yorumuna yakındır ama daha kesin olarak objektiftir.

En çok bilinen Teorileri:

Diğer Yaklaşımlarla Karşılaştırılması[değiştir | kaynağı değiştir]

Çökme teorisi [Çok sayıda Evren] yorumu teorisinin yerini aldı,ve süreci tutan dalga fonksiyonunun dallanan kısmı kesilir ve gözlenmemiş davranış ortadan kalkar. Objektif çöküş teorisi Copenhagen yorumundan farklı ama hem dalga fonksiyonuyla hem de ontolojik olarak nesnel çöküşle ilişkilidir. Copenhagen Yorumu çöküşü içerir ama dalga fonksiyonun nesnel gerçekliği hakkında tarafsızdır çünkü Copenhagen stilinin çöküşle ilişkisi olasıdır. Çöküş stili öznel ya da bilgilendirici bir olgudur. Nesnel teorilerde ontolojik olarak gerçek dalganın yerini tutan matematiksel dalga vardır ve çöküş rastgele oluşur (anlık yer belirleme) ya da bazı fiziksel eşiklere ulaştığında gözlemcilerle özel bir rol oynamaz.

Çeşitlilikler[değiştir | kaynağı değiştir]

Objektif çöküş teorileri bugünün tamamlanmamış biçimliğini göz önüne aldı (bu sebeple objektif çöküş teorileri yorumlarından daha doğrudur). İki alt birime bölünürler, depending on how the hypothesised mechanism of collapse stands in relation to the unitary evolution of the wavefunction.

  1. Çöküş , dalga fonksiyonunun evrimiyle birlikte bulundu, bazen denklemler modifiye edilerek küçük bir parçanın doğrusallıktan sapmasıyla karşılaşıyor. En iyi örneği Ghirardi-Rimini-Weber teorisidir (GRW).[1] (GRW).
  2. Dalga fonksiyonun değişmeden kalması ve eklenen çöküş süreci en azından hipotezdi. En bilinen örneği Penrose Yorumudur, o da genel rölativitenin uzay zamandaki yerçekimi stresiyle ilişkilidir.

Problemler ve Eksiklikler[değiştir | kaynağı değiştir]

GRW çökme teorisi bazı kendine has problemlere sahipti. Enerjinin korunumunu ihlal eden bu teorileri uzak tutmak amacıyla tamamlanmamış çökmeler için matematik gerekti. Tek ölçülebilen değer neredeyse bütün dalga fonksiyonlarını içerdi. Bu yorumun nasıl ucuna takıldığı açık değil. Küçük bir madde çöktüğünde küçük bir olasılıkla madde bir durumdan diğerine sıçrayabilir. Bütün bu seçenekler mantığa aykırıdır.

Orijinal QMSL teorilerinin eksiklikleri vardı ve sistemlerin pek çok parçacık içermesine izin vermiyorlardı, aynı simetri ve antisimetriye saygı duymadıkları gibi. Bu problem gözden geçirilip belirtildi ve orijinal CSL (devam eden anlık yer belirleme) 1990 yılında Ghirardi tarafından geliştirildi.

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Frigg, Roman GRW theory 24 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. in F. Weinert, D. Greenberger, B. Falkenburg, K. Hentschel (2008) A Compendium of Quantum Physics, Springer-Verlag

Ayrıca[değiştir | kaynağı değiştir]