Uçansu Şelalesi
| Uçansu şelalesi | |
|---|---|
 Uçansu Şelalesi | |
 | |
| Genel Bilgiler | |
| Konum | Serik, Antalya, Türkiye |
| Koordinatlar | 37°12′0″K 30°54′36″D / 37.20000°K 30.91000°D |
| Yükseklik | 70-51,5 m (230-169 ft) |
| Genişlik | 20 m (66 ft) |
  Uçansu Şelalesi  Uçansu Şelalesi  Uçansu Şelalesi | |
Uçansu şelalesi, Antalya ili, Serik ilçesi, Gebiz Beldesine bağlı Akçapınar köyü sınırlarında yer alır. Antalya'ya 57 km, Serik'e 54 km mesafededir. Denizden kuşuçumu uzaklığı 38 km, deniz seviyesinden yüksekliği 400 m'dir. Yukarı Uçansu şelalesi 70 m, Aşağı Uçansu şelalesi 51,5 m'den dökülür. Gebiz beldesinden sonra stabilize olan yol bahar mevsiminde su yükselmesi nedeniyle bazen geçit vermemektedir.[1] Kireç taşının (kalker) hakim olduğu arazide, Havutlu ve Bal derelerinin birleşiminden oluşan Uçandere şelaleyi oluşturmaktadır.
Yukarı Uçandere şelalesi döküldüğü alanda 20 m genişlik, 6 m en, 2,5 m derinlikte dev kazanı oluşturur. Başlangıç noktasında 2,5 m genişliğinde olan çağlayan suları, dev kazanına ulaştığında 20 metre genişliğe ulaşarak üçgenimsi bir görünüm alır. Dökülme yüzeyi kireçtaşından oluştuğu için küçük sarkıtlar oluşmuştur, bu alanda büyük bir kayalık kısımda kopma oluşmuştur. Akışına devam eden Uçandere 800 metre kadar batıda 51,5 m'lik Aşağı Uçansu şelalesini oluşturur. Burada da 18 m en, 10 m boy, 4 m derinlikte dev kazanı oluşur.[2]
Kış ve baharları çoşan şelalelerin suları Akdeniz kuraklığına bağlı olarak yazları azalır, aşırı kuraklarda kurur. Yakın çevrede Kozan köyü çevresinde Pednelissos antik harabeleri yer alır. Şelaleler, Türkiye'nin en uzun yürüyüş rotası olan Aziz Paulus Yolu üzerinde yer alır.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Uçansu". Serik Belediyesi. Erişim tarihi: 11 Mart 2014.[ölü/kırık bağlantı]
- ^ Yrd.Doç.Dr. ATAYETER, Yıldırım; ÇİLOĞLU, M. Hakan; BÜYÜKKAL, Ahmet Hamdi (16 Temmuz 2007). "UÇANSU ÇAĞLAYANLARI" (PDF). MARMARA COĞRAFYA DERGİSİ SAYI:16. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2014.