Şi Cinping

Bağlantıları değiştir
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Bu bir Çin adıdır; soyadı Şi/Xí (习).
Şi Cinping
习近平 (Basitleştirilmiş Çince)
Şi Cinping (2023)
Çin Komünist Partisi Genel Sekreteri
Görevde
Makama geliş
15 Kasım 2012
Yerine geldiği Hu Cintao
Çin Halk Cumhuriyeti Devlet Başkanı
Görevde
Makama geliş
14 Mart 2013
Başbakan Li Keçiang
Li Çiang
Başkan Yardımcısı Li Yuanchao
Wang Çişan
Yerine geldiği Hu Cintao
Merkezi Askeri Komisyonu Başkanı
Görevde
Makama geliş
15 Kasım 2012 (Parti Komisyonu)
14 Mart 2013 (Devlet Komisyonu)
Yerine geldiği Zeng Qinghong
Komünist Parti Ulusal Güvenlik Komisyonu Başkanı
Görevde
Makama geliş
25 Ocak 2014
Yerine geldiği Zeng Qinghong
Merkezi Kapsamlı Derinleşme Reformları Komisyonu Başkanı
Görevde
Makama geliş
28 Mart 2018
Merkezi Mali ve Ekonomik İlişkiler Komisyonu Başkanı
Görevde
Makama geliş
2 Nisan 2018
Dış İlişkiler Komisyonu Başkanı
Görevde
Makama geliş
15 Mayıs 2018
8. Çin Halk Cumhuriyeti Devlet Başkan Yardımcısı
Görev süresi
15 Mart 2008 - 14 Mart 2013
Yerine gelen Li Yuanchao
Kişisel bilgiler
Doğum 15 Haziran 1953 (70 yaşında)
Pekin, Çin
Partisi Çin Komünist Partisi
Evlilik(ler)
  • Ke Lingling
    (e. 1979; boşanmış 1982)
  • Peng Liyuan (e. 1987)
Çocuk(lar) Şi Mingze
Yaşadığı yer Zhongnanhai
Bitirdiği okul Tsinghua Üniversitesi
Dini Yok (ateist)
Genel Sekreter Hu Cintao
İmzası
Resmî site Şi Cinping'in Çin Devlet Ağındaki Biyografisi
Askerî hizmeti
Bağlılığı Çin Komünist Partisi
Branşı Çin Halk Kurtuluş Ordusu
Hizmet yılları 1979-1982
Komutası Merkez Askeri Komisyon Genel Müdürlüğü (1979–1982, Savunma Bakanı Geng Biao'nun sekreteri olarak)

Şi Cinping veya Xi Jinping (Basitleştirilmiş Çince: 习近平; Geleneksel Çince: 習近平; pinyin: Xí Jìnpíng; Wade–Giles: Hsi2 Chin4-p῾ing2; Çince telaffuz: [ɕǐ tɕîn pʰǐŋ]; d. 15 Haziran 1953, Pekin), Çin Komünist Partisi (ÇKP)[1] Genel Sekreteri, Çin Halk Cumhuriyeti (ÇHC) Başkanı[2] ve Merkez Askeri Komisyon (MAK) başkanı[3] olarak görev yapan Çinli bir siyasetçidir. Çin’in 2012’den bu yana “en üst düzey lideri” olup ÇKP’den 2016’da resmen “ana lider” unvanını aldı.[4] Genel sekreter olarak Şi, Çin'in en üst karar organı olan Çin Komünist Partisi'nin Politbüro Daimi Komitesi'nde eski bir başkanlık görevinde bulundu.[5]

Şi, İkinci Dünya Savaşı'ndan ve Çin Halk Cumhuriyeti'nin kuruluşundan sonra doğan ilk genel sekreterdir. Çinli Komünist kıdemli Şi Çongşun'un oğlu, Kültür Devrimi sırasında babasının tasfiyesini takiben bir genç olarak kırsal Yanchuan ilçesine sürgün edildi ve parti sekreteri olarak çalıştığı Liangjiahe köyünde bir mağarada yaşadı.[6] Tsinghua Üniversitesinde "İşçi-Köylü-Asker öğrencisi"[7] olarak okuduktan sonra, Şi, Çin'in kıyı illerinde siyasi olarak saflardan yükseldi. Şi, 1999'dan 2002'ye kadar Fujian valisi ve 2002'den 2007'ye kadar komşu Zhejiang’ın parti sekreteri olan Vali idi. Chen Liangyu’nun görevden alınmasının ardından, 2007’de kısa bir süre parti sekreteri olarak Şanghay’a transfer edildi. Politbüro’ya katıldı. Daimi Komite ve merkez sekreteryası Ekim 2007’de Hu Cintao’nun halefi olarak gelecek beş yılını harcadı. Şi, 2008-2013 yılları arasında başkan yardımcısı ve 2010-2012 yılları arasında Merkezi Askeri Komisyon başkan yardımcısı olarak görev yaptı.

Şi, iktidara geldiğinden beri, parti disiplinini uygulamak ve iç birliği sağlamak için çok çeşitli önlemler aldı. İmza yolsuzlukla mücadele kampanyası, Politbüro Daimi Komitesi üyeleri de dahil olmak üzere önde gelen görevdeki ve emekli Komünist Parti yetkililerinin çöküşüne yol açtı.[8] Çinli bir milliyetçi olarak nitelendirilen Şi,[9] sivil toplum ve ideolojik söylem üzerindeki kısıtlamaları sıkıştırarak Çin’deki İnternet sansürlüğünü “internet egemenliği” kavramı olarak savundu.[10][11] Şi, "Çin Rüyası" sloganı altında bireysel ve ulusal özlemlere vurgu yaparak, yasalara uygun hareket etmek ve yasal kurumları güçlendirmek için daha fazla sosyalist piyasa ekonomik reformları çağrısında bulundu.[12] Ayrıca, özellikle Çin-Japonya ilişkileri, Çin'in Güney Çin Denizi'ndeki iddiaları ve serbest ticaret ve küreselleşmenin önde gelen savunucusu olma rolüyle ilgili olarak, daha iddialı bir dış politika savundu.[13] Şi, Kuşak ve Yol Girişimi ile Çin'in Afrika ve Avrasya etkisini artırmaya çalıştı.[8][14]

Halk Cumhuriyeti'nin beşinci nesil liderliğinin temel figürü olarak kabul edilen Şi,[15] çok çeşitli liderlik pozisyonları alarak kurumsal gücü önemli ölçüde merkezileştirdi. Modern Çin tarihinin en güçlü liderlerinden biri olduğu söylenen Şi'nin siyasi düşünceleri parti ve devlet anayasalarına yazıldı ve 2018'de önderliğinde, devlet anayasası, devlet başkanlığı dönem sınırı kaldıracak şekilde değiştirildi.[16] 2018 yılında, Forbes onu dünyadaki en güçlü ve etkili kişi olarak sıraladı.[17][18][19]

Şi, bir ateisttir.

Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]

1969-1975 yılları arasında Şansi eyaletindeki parti gençlik kollarında görev alan Şi, 1975 ile 1979 yılları arasında Pekin'deki Tsinghua Üniversitesi'nin Kimya Mühendisliği bölümünü tamamladı. Ülkede parti içi yükselmede gençlik kollarında görev almanın önemli olduğu ifade edilmekte ve Şi'nin bu dönemdeki kariyerinin siyasal yükselmede önemli olduğu kabul edilmektedir.[kaynak belirtilmeli]

1979-1982 yılları arasında merkezi ordu komitesi ofisi sekreterliği yapan Şi, daha sonra 1985 yılına kadar Hıbey eyaleti Cıngding kasabasında parti komitesi yardımcı sekreterliği gibi görevlerde bulundu.

Şi, 1985-1988 yılları arasında Çin'in güneyindeki Fucien eyaletinin Şiamın kentinde vali yardımcılığı yaptı ve 1996 yılına kadar Fucien eyaleti parti organlarında çeşitli görevler yürüttü.

1996 ile 2002 yılları arasında Fucien eyaleti parti komitesi sekreter yardımcısı görevini yürüten Şi, 2002-2007 arası Çin'in ana kesimindeki en zengin eyalet olan Cıciang'da parti komitesi sekreterliği yaptı.

Şi Cinping, 2007 yılında ise Çin'in ekonomik başkenti Şanghay şehri parti komitesi sekreterliği görevini üstlendi.

2007 yılından bu yana aynı zamanda Politbüro daimi üyesi olan Şi, 2008 yılında da Çin Devlet Başkan Yardımcısı görevine getirildi.

7 Kasım 2012'de yapılan 18. ÇKP Ulusal Kongresi hazırlık toplantıları sonucu kongrenin genel sekreterliği görevine getirilen Şi, aynı zamanda 18. Ulusal Kongrenin merkezi komite üyeliği görevini üstlendi.

İdeoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Xi, "Çin'i yalnızca sosyalizm kurtarabilir" dedi.[20] Xi ayrıca Çin'e özgü sosyalizmin "ulusal gençleşmeyi gerçekleştirmenin tek doğru yolu" olduğunu ilan etti.[21] BBC News'e göre, ÇKP'nin 1970'lerde ekonomik reformları başlatmasından bu yana komünist ideolojisini terk ettiği düşünülürken, bazı gözlemciler Xi'nin komünist proje fikrine daha çok inandığına inanılıyor.[22] Eski Avustralya başbakanı Kevin Rudd tarafından Marksist-Leninist olarak tanımlandı.[23] Xi'nin ideolojiye öncelik verme vurgusu, Partinin eninde sonunda komünizmi gerçekleştirme hedefini yeniden öne sürmeyi ve komünizmi uygulanamaz veya alakasız bularak reddedenleri azarlamayı da içeriyordu. [24] Xi, komünist ideali, bir Parti üyesinin omurgasındaki "kalsiyum" olarak tanımladı.Bu olmadan, Parti üyesi siyasi çürümenin osteoporoza(kemik erimesi) maruz kalacak ve dik duramayacaktı. [24]

Sosyalizmin eninde sonunda kapitalizme karşı zafer kazanacağı görüşünü savunan Xi, "Marx ve Engels'in kapitalist toplumun temel çelişkilerine ilişkin analizleri geçerliliğini yitirmiş değil, kapitalizmin yok olması ve sosyalizmin kazanmasının kaçınılmaz olduğu yönündeki tarihsel materyalist görüş de geçerliliğini yitirmiş değil" dedi.[25] Xi, Batı'dan etkilenen ekonominin etkisini azaltmayı amaçlayan, Çin'deki akademisyenler için önemli bir çalışma konusu olarak "Çin Özelliklerine Sahip Sosyalist Ekonomi Politiğin" arttırılmasını istedi.[25] Her ne kadar sermayenin düzensiz genişlemesi olarak gördüğü şeye bir son verilmesi çağrısında bulunsa da, "kamuya açık olmayan sermaye de dahil olmak üzere her türlü sermayenin canlılığını teşvik etmek ve olumlu rolünü tam anlamıyla ortaya koymak gerektiğini" de söyledi.[25]

“ Çin'in başarısı sosyalizmin ölmediğini kanıtlıyor ve sosyalizm gelişiyor. Şunu hayal edin: Çin'de sosyalizm başarısız olsaydı, komünist partimiz Sovyetler Birliği'ndeki parti gibi çökseydi, o zaman küresel sosyalizm uzun bir karanlık çağa girerdi. Ve komünizm, Karl Marx'ın bir zamanlar söylediği gibi, belirsizlik içinde dolaşan unutulmaz bir hayalet olacaktır.

- Xi Jinping 2018'deki bir konuşma sırasında [26]

„

Xi, "hükümet, ordu, toplum ve okullar, kuzey, güney, doğu ve batı, parti hepsine liderlik ediyor" diyerek ÇKP'nin ÇHC üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmasını destekledi.[27] 2021'de ÇKP'nin 100. yıldönümünde, "Çin Komünist Partisi olmasaydı yeni Çin olmazdı ve ulusal canlanma olmazdı" ve "Partinin liderliği Çin özelliklerine sahip sosyalizmin tanımlayıcı özelliğidir ve bu sistemin en büyük gücünü oluşturmaktadır" dedi[28] Pek çok gerilemeye rağmen Çin'in ÇKP altında büyük ilerleme kaydettiğini belirterek, "Çin özelliklerine sahip sosyalizmin 21. yüzyıl sosyalist gelişiminin standart taşıyıcısı haline geldiğini" söyledi.[29] Ancak aynı zamanda ÇKP yönetimindeki Çin'in gençleşmesini tamamlamasının uzun zaman alacağı ve bu zaman dilimi içerisinde parti üyelerinin ÇKP yönetiminin çökmesine izin vermemek için uyanık olmaları gerektiği konusunda da uyardı.[29]

Çin
Şu madde dizisinin bir parçasıdır:
Çin
devlet yapısı
Liderlik

Mevcut liderlik

Komünist Parti
İdeoloji
Anayasa · Hukuk
Yasama
Yürütme
Birleşik Cephe
Askeri
Yargı
Propaganda
Dış ilişkiler
İlgili konular

Xi, Çin'de çok partili sistemi reddederek "anayasal monarşi, imparatorluk restorasyonu, parlamentarizm, çok partili sistem ve başkanlık sistemini denedik ama hiçbiri işe yaramadı" dedi.[30] Ancak Xi, Çin'i bir demokrasi olarak değerlendiriyor ve "Çin'in sosyalist demokrasisi en kapsamlı, gerçek ve etkili demokrasidir" diyor.[31] Çin'in demokrasi tanımı liberal demokrasilerden farklı olup kökleri Marksizm-Leninizm'e dayanmaktadır ve "halkın demokratik diktatörlüğü" ve " demokratik merkeziyetçilik " ifadelerine dayanmaktadır.[31] Xi ayrıca "halkın efendisi olması" anlamına geldiğini söylediği "tüm süreçli halk demokrasisi" terimini de türetti.[32] Yabancı analistler ve gözlemciler, Çin'in bir demokrasi olduğuna geniş ölçüde karşı çıkıyor ve Çin'in tek partili otoriter bir devlet, Xi'nin ise otoriter bir lider olduğunu söylüyor. [39] Aralarında Almanya Dışişleri Bakanı Annalena Baerbock'un da bulunduğu bazı gözlemciler,[40] selefleriyle karşılaştırıldığında, etrafındaki gücün büyük ölçüde merkezileştiğini öne sürerek Xi'yi diktatör olarak adlandırdılar.[41][42] Xi ayrıca modernleşmenin tek yolu olarak Batılılaşmayı reddetti ve bunun yerine Çin tarzı modernleşme dediği şeyi teşvik etti.[43] Çin tarzı modernleşmenin bir parçası olarak beş kavramı belirledi: büyük bir nüfusun modernizasyonu, ortak refah, maddi ve kültürel-etik ilerleme, insanlık ve doğa arasındaki uyum ve barışçıl kalkınma.[44]

Kişisel hayat[değiştir | kaynağı değiştir]

Xi Jinping, Peng Liyuan ve ABD Başkanı Barack Obama, Lincoln Yatak Odasında

Xi'nin ilk evliliği, 1980'lerin başında Çin'in Birleşik Krallık Büyükelçisi Ke Hua'nın kızı Ke Lingling'le oldu. Birkaç yıl içinde boşandılar.[45] İkilinin "neredeyse her gün" kavga ettiği söylendi ve boşandıktan sonra Ke İngiltere'ye taşındı.[46] 1987 yılında Xi, önde gelen Çinli halk şarkıcısı Peng Liyuan ile evlendi.[47] Xi ve Peng, 1980'lerde birçok Çinli çift gibi arkadaşları tarafından tanıştırıldı. Xi'nin flörtleri sırasında akademisyen olduğu ve şarkı söyleme teknikleri hakkında bilgi aldığı söyleniyor.[48] Çin'de tanınan bir isim olan Peng Liyuan, siyasi yükselişine kadar halk tarafından Xi'den daha iyi tanınıyordu. Çift, büyük ölçüde ayrı mesleki yaşamları nedeniyle sıklıkla ayrı yaşıyordu. Peng, seleflerine kıyasla Çin'in First Lady'si olarak çok daha görünür bir rol oynadı. Örneğin Peng, Mart 2014'te Çin'e yaptığı yüksek profilli ziyarette ABD First Lady'si Michelle Obama'yı ağırladı [49] Xi ve Peng'in, 2015 baharında Harvard Üniversitesi'nden mezun olan Xi Mingze adında bir kızları var. Harvard'dayken takma ad kullandı ve Psikoloji ve İngilizce okudu.[50] Xi'nin ailesinin, Pekin'in kuzeybatısındaki CMC tarafından yönetilen bir bahçe ve yerleşim bölgesi olan Jade Spring Hill'de bir evi var.[51] Haziran 2012'de Bloomberg News, Xi'nin geniş aile üyelerinin ticari çıkarlarının önemli olduğunu yazdı, ancak onlara yardım etmek için müdahale ettiğine dair hiçbir kanıt yoktu.[52] Bloomberg News web sitesi, makaleye yanıt olarak Çin anakarasında engellendi.[53] The New York Times, Xi'nin yolsuzlukla mücadele kampanyası başlatmasından bu yana, aile üyelerinin 2012'den itibaren kurumsal ve gayrimenkul yatırımlarını sattığını bildirdi [54] ÇKP'nin Politbüro'sunun yedi mevcut ve eski üst düzey lideri de dahil olmak üzere üst düzey Çinli yetkililerin akrabalarının isimleri Panama Belgelerinde yer alıyor. Bunların arasında Xi'nin kayınbiraderi Deng Jiagui de var.[55] Deng'in İngiliz Virgin Adaları'nda iki paravan şirketi vardı ve Xi, Politbüro Daimi Komitesi'nin bir üyesiydi, ancak Xi, Kasım 2012'de ÇKP'nin genel sekreteri olduğunda bu şirketler hareketsiz durumdaydı.[56]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Wikimedia Commons'ta Xi Jinping ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "China's 'Chairman of Everything': Behind Xi Jinping's Many Titles". The New York Times. 15 Ekim 2017. 10 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. Bay Xi'nin en önemli unvanı, Komünist Partideki en güçlü pozisyon olan genel sekreterdir. Çin'in tek parti sisteminde, bu sıralama ona hükümet üzerinde neredeyse kontrolsüz bir yetki veriyor. 
  2. ^ "Who's Who in China's New Communist Party Leadership Lineup". Bloomberg News. 15 Kasım 2012. 24 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 59 yaşındaki Xi Jinping, 82 milyon üyeli Komünist Parti'nin genel sekreterliğine seçildi ve Mart ayında çoğunlukla törensel bir görev olan cumhurbaşkanlığını Hu Jintao'dan devralmaya hazırlanıyor. 
  3. ^ "Who's Who in China's Leadership". 16 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  4. ^ Wu, Zhong (23 Ekim 2016). "All hail Xi, China's third 'core' leader". atimes.com. 22 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2016. 
  5. ^ "A simple guide to the Chinese government". South China Morning Post. 13 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2018. Xi Jinping, Çin siyasi sisteminin en güçlü figürüdür. O, Çin Devlet Başkanıdır ancak asıl etkisi Çin Komünist Partisi Genel Sekreteri konumundan gelmektedir. 
  6. ^ "For China's Rising Leader, A Cave Was Once Home". npr.org. 19 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ekim 2018. 
  7. ^ Denis Fred Simon; Cong Cao (19 Mart 2009). China's Emerging Technological Edge: Assessing the Role of High-End Talent. Cambridge University Press. ss. 28-. ISBN 978-0-521-88513-3. 24 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  8. ^ a b "China's Soft-Power Deficit Widens as Xi Tightens Screws Over Ideology". the China Brief. Brookings Institution. 5 Aralık 2014. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  9. ^ Kuhn, Robert Lawrence (6 Haziran 2013). "Xi Jinping, a nationalist and a reformer". South China Morning Post. 5 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  10. ^ Tiezzi, The, Shannon. "China's 'Sovereign Internet'". The Diplomat (İngilizce). 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2017. 
  11. ^ Ford, Peter (18 Aralık 2015). "On Internet freedoms, China tells the world, 'leave us alone'". The Christian Science Monitor. ISSN 0882-7729. 4 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2017. 
  12. ^ "Xi Jinping calls for a Chinese dream". The Daily Telegraph. 14 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2013. 
  13. ^ 王毅：指导新形势下中国外交的强大思想武器 [Wang Yi: Powerful ideological weaponry for the purpose of channelling China under new circumstances)]. Communist Party of China News (Çince). 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Eylül 2017. 
  14. ^ "Implications for Africa from China's One Belt One Road Strategy". Africa Center. 22 Mart 2019. 11 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2019. 
  15. ^ "deckblatt-ca-data sup-form.pdf" (PDF). 17 Şubat 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 October 2010. 
  16. ^ Choi, Chi-yuk; Jun, Mai (18 Eylül 2017). "Xi Jinping's political thought will be added to Chinese Communist Party constitution, but will his name be next to it?". South China Morning Post. 23 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Eylül 2017. 
  17. ^ "Xi Jinping becomes world's most powerful leader, Modi ranked 9th: Forbes- News Nation". News Nation. 9 Mayıs 2018. 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  18. ^ Bosilkovski, David M. Ewalt, Igor (31 Mayıs 2018). "The World's Most Powerful People 2018". Forbes. 24 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2019. 
  19. ^ "SA-born Elon Musk has been named the world's 25th most influential person for revolutionising transportation 'both on earth and in space'". www.businessinsider.co.za. 27 Ekim 2018. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ağustos 2019. 
  20. ^ Tian, Yew Lun (9 Eylül 2021). "Analysis: Unleashing reforms, Xi returns to China's socialist roots". Reuters (İngilizce). Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. 
  21. ^ "Socialism with Chinese characteristics only correct path toward national rejuvenation: Xi". China Daily. 9 Ekim 2021. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. 
  22. ^ McDonell, Stephen (22 Eylül 2021). "Changing China: Xi Jinping's effort to return to socialism". BBC News (İngilizce). Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. 
  23. ^ Rudd, Kevin (10 Ekim 2022). "The World According to Xi Jinping". Foreign Affairs (İngilizce). Erişim tarihi: 12 Ekim 2022. 
  24. ^ a b Pieke & Hofman 2022.
  25. ^ a b c Hancock, Tom (6 Haziran 2022). "Marxism Makes a Comeback in China's Crackdown on 'Disorderly Capital'". Bloomberg News. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. 
  26. ^ "Xi article gives insight into China's direction ahead of party congress". South China Morning Post (İngilizce). 16 Eylül 2022. Erişim tarihi: 14 Mart 2024. 
  27. ^ Gan, Nectar (25 Ekim 2017). "The Communist Party's tighter grip on China in 16 characters". South China Morning Post (İngilizce). Erişim tarihi: 14 Ağustos 2022. 
  28. ^ "Full text of Xi Jinping's speech on the CCP's 100th anniversary". Nikkei Asia (İngilizce). 1 Temmuz 2021. Erişim tarihi: 14 Ağustos 2022. 
  29. ^ a b Zheng, William (16 Eylül 2022). "Xi article gives insight into China's direction ahead of party congress". South China Morning Post (İngilizce). Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. 
  30. ^ "Xi says multi-party system didn't work for China". Reuters (İngilizce). 2 Nisan 2014. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2022. 
  31. ^ a b "Democracy". Decoding China (İngilizce). 4 Şubat 2021. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2022. 
  32. ^ Chen, Stella (23 Kasım 2021). "Whole-Process Democracy". China Media Project (İngilizce). Erişim tarihi: 13 Ağustos 2022. 
  33. ^ Brady, Anne-Marie (2015). "China's Foreign Propaganda Machine". Journal of Democracy (İngilizce). 26 (4). ss. 51-59. doi:10.1353/jod.2015.0056. ISSN 1086-3214. 
  34. ^ Amako, Satoshi (2 Ocak 2018). "China's authoritarian path to development: is democratization possible?, by Liang Tang, Abingdon, Routledge, 2017, 263pp., Şablon:Text: 978-1-138-01647-7". Journal of Contemporary East Asia Studies. 7 (1). ss. 81-83. doi:10.1080/24761028.2018.1483700 Özgürce erişilebilir. ISSN 2476-1028. 
  35. ^ Tung, Hans H. (2019). Economic Growth and Endogenous Authoritarian Institutions in Post-Reform China. Palgrave Macmillan. ISBN 978-3-030-04828-0. 
  36. ^ Howell, Jude; Pringle, Tim (2019). "Shades of Authoritarianism and State–Labour Relations in China" (PDF). British Journal of Industrial Relations (İngilizce). 57 (2). ss. 223-246. doi:10.1111/bjir.12436. ISSN 1467-8543. 
  37. ^ Düben, Björn Alexander (3 Mart 2020). "Xi Jinping and the End of Chinese Exceptionalism". Problems of Post-Communism. 67 (2). ss. 111-128. doi:10.1080/10758216.2018.1535274. ISSN 1075-8216. 
  38. ^ Tung, Hans H. (2019). Economic Growth and Endogenous Authoritarian Institutions in Post-Reform China. Palgrave Macmillan. ISBN 978-3-030-04828-0. 
  39. ^ [33][34][35][36][37][38]
  40. ^ "Germany's Baerbock calls China's Xi Jinping a dictator". POLITICO (İngilizce). 16 Eylül 2023. Erişim tarihi: 18 Eylül 2023. 
  41. ^ Phillips, Tom (26 Şubat 2018). "'Dictator for life': Xi Jinping's power grab condemned as step towards tyranny". The Guardian (İngilizce). Erişim tarihi: 12 Ağustos 2019. 
  42. ^ Gueorguiev, Dimitar (4 Aralık 2019). "Is China a dictatorship?". The Washington Post (İngilizce). Erişim tarihi: 14 Temmuz 2021. Yes, Xi Jinping is a dictator. 
  43. ^ "Xi Rejects Westernization in Show of Faith in Self Reliance". Bloomberg News. 8 Şubat 2023. Erişim tarihi: 10 Şubat 2023. 
  44. ^ Xi, Jinping (16 Ekim 2022). "Hold High the Great Banner of Socialism with Chinese Characteristics and Strive in Unity to Build a Modern Socialist Country in All Respects". Qiushi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2023. 
  45. ^ Yuan, Elizabeth (8 Kasım 2012). "Xi Jinping: From 'sent-down youth' to China's top". CNN. 8 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2012. 
  46. ^ Osnos, Evan (30 Mart 2015). "Born Red". The New Yorker. 4 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2019. 
  47. ^ Magnier, Mark (23 Ekim 2007). "China's 'fifth generation' of leaders reflects nation's shifts". Los Angeles Times. 23 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2009. 
  48. ^ Page, Jeremy (12 Şubat 2012). "Meet China's Folk Star First Lady-in-Waiting". The Wall Street Journal. 11 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2012. 
  49. ^ Beech, Hannah (21 Mart 2014). "Michelle Obama Tours Beijing With China's First Lady". Time. 26 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2014. 
  50. ^ Osnos, Evan (6 Nisan 2015). "What Did China's First Daughter Find in America?". The New Yorker. 30 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2018. 
  51. ^ Qiao, Long (20 Şubat 2015). "Beijing Police Detain Hundreds For Trying to Visit Chinese Leaders Over New Year". Radio Free Asia. 1 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2018. 
  52. ^ Bennett, Amanda; Hirschberg, Peter (29 Haziran 2012). "Xi Jinping Millionaire Relations Reveal Fortunes of Elite". Bloomberg News. 4 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2019. 
  53. ^ Branigan, Tania (29 Haziran 2012). "China blocks Bloomberg for exposing financial affairs of Xi Jinping's family". The Guardian. 20 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Eylül 2012. 
  54. ^ Forsythe, Michael (17 Haziran 2012). "As China's Leader Fights Graft, His Relatives Shed Assets". The New York Times. 16 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2014. 
  55. ^ Rauhala, Emily (4 Nisan 2016). "The Panama Papers are super awkward for Beijing". The Washington Post. 21 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2019. 
  56. ^ Schmitz, Rob (4 Nisan 2016). "Xi Jinping's family linked to Panama Papers". Marketplace. 7 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Nisan 2016. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Şi_Cinping&oldid=32459577" sayfasından alınmıştır