Özne-fiil-nesne
Dilbilimsel tipoloji'de özne-fiil-nesne (subject-verb-object veya SVO), öznenin birinci, fiil'in ikinci ve nesnenin üçüncü çıktığı bir cümle yapısıdır. Örneğin, "I learn English".[1] Diller, işaretlenmemiş cümlelerde (yani, alışılmadık bir kelime sırasının vurgu için kullanılmadığı cümlelerde) bu öğelerin hakim sıralamasına göre sınıflandırılabilir. Etiket, genellikle konuları olmayan ergaktif diller için kullanılır, ancak bir temsilci-fiil nesnesi sırası vardır.[2]
SVO olarak kabul edilen diller şunları içerir: Arnavutça, Boşnakça, Çince (Kantonca ve Mandarin), İngilizce, Estonyaca, Fince, Fransızca, Ganda, Yunanca, Hausa, İzlandaca (V2 kısıtlaması ile), İtalyanca, Javanalılar, Kashubian, Sırpça, Hırvatça, Slovence, İspanyolca, Swahili, Tayca ve Lao, Sırpça, Hırvatça, Letonyalı, Makedonca, Malayca (Malezya ve Endonezce), Modern İbranice, Lehçe, Portekizce, Quiche, Reo Rapa, Rumence, Rotuman, Ukraynaca, Vietnamca, Yoruba ve Zulu.[3]
SOV, Klasik Yunanlar tarafından tercih edilme eğiliminde olmasına rağmen, eski Yunancanın özgür sözdizimi vardır. Bununla birlikte, birçok ünlü cümle SVO'dur.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2018.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2018.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Şubat 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Şubat 2018.