Özer Kabaş
Özer Kabaş (1938, Mersin - 1998, İstanbul), Türk ressam.
| Özer Kabaş | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 1938 Mersin, Türkiye |
| Ölüm | 1998 İstanbul |
| Uyruk | Türkiye |
| Yakınları | Eşi: Ayma Kabaş |
| Çocukları | Yula Kabaş |
| Alanı | Resim, baskı, desen |
| Sanat eğitimi | Yale Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi |
Yaşamı[değiştir | kaynağı değiştir]
Mersinli tüccar bir baba ile İstanbullu bir annenin oğludur.
1957'de Robert Kolej Mühendislik Okulundan (günümüzde Boğaziçi Üniversitesi) mezun oldu. 1957-1962 yıllarında Amerika’da Yale Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümünde eğitim gördü. Joseph Albers ve Jack Tworkow gibi sanatçıların öğrencisi oldu. Mezun olduğu yıl ilk kişisel sergisini ABD'de açtı. Aynı yıl Türkiye’ye döndü. 1964-1974 yıllarında Robert Kolej'de ve 1971'den itibaren Boğaziçi Üniversitesi'nde öğretim üyesi olarak çalıştı.[1] 1971'de iki kardeşi ile birlikte kurduğu Urart Sanat Atölyesinde modern takı tasarımında öncülük yaptı. 1983'te Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde dersler vermeye başladı. 1990 yılında Resim Ana Sanat Dalı'nda profesör oldu. 1991'de Resim Bölümü Başkanı oldu.[2]
1975'ten itibaren resimlerinde ağırlıklı olarak deniz ve denizcilik konularını işledi. Ölümünün 10. yılı olan 2008'de Yapı Kredi Kâzım Taşkent Sanat Galerisi’nde geniş bir retrospektif sergisi açıldı ve kitabı yayınlandı.[3]
Sanatı[değiştir | kaynağı değiştir]
| “ | Desen, kurgu, boya sıralamasının akademik modern sanata da epey yerleşmiş olan evcil ve tertipli yönteminin tepetaklak olduğu bir döneme tanık olarak yurda döndük. Desen, sürüş, boya sıralamasındaki değişken, dinamik ve estetik ögeleri figür deformasyon ve ifadesini yoğunlaştırmak ve pekiştirmek için kullanarak eleştirel türde sosyal içerikli resimler yaptım. Kendi yaptığım resimlerde de gördüm ki, deseni resmin sonuna kadar taşımak, fırçayla barıştırmak, desenin önemini azaltmıyor, tersine desen resmin sonucuna yönelik renklerle barışarak, çağdaş bir biçimde hayatiyet kazanıp, fırça ve boyanın içine yürüyerek resim bitinceye kadar kendini canlı tutuyor. | „ |
Numan Serteli, Kabaş'ın yapıtlarını şöyle betimler:
| “ | Deniz, Özer Kabaş'ın tablolarıyla anlattığı öykülerin ana mekanıdır..
Genelde hırçın dalgalı denizler, denizlerin üstünde çırpınan kürekli ya da yelkenli tekneler; teknelerdeki yaşlı-genç "çıplak" kadınlar, erkekler, çocuklar, keçiler, boğalar, kaplumbağalar, horozlar, balıklar ve -inanılmaz ama gerçek- köküyle birlikte sökülüp götürülen ağaçlar.. Ve tüm bu keşmekeşin içinde birbirlerinden kopmaları imkansız "anne ve bebek"ler..[4] |
„ |
Kişisel sergileri[değiştir | kaynağı değiştir]
- 1962 - Ross Talalay Galerisi, New Haven, ABD
- 1965 - Türk-Alman Kültür Merkezi, Beyoğlu
- 1968 - Şehir Galerisi, Beyoğlu
- 1971 - Takı sergisi, Hilton
- 1979 - İstanbul Sanat Bayramı, Yeni Eğilimler, Aya İrini
- 1982 - Maçka Sanat Galerisi
- 1987 - Maçka Sanat Galerisi
- 1993 - Yapı Kredi Kâzım Taşkent Sanat Galerisi
- 1993 Yapı Kredi İzmir Sanat Galerisi
- 1998 - Yapı Kredi Kâzım Taşkent Sanat Galerisi
Ödülleri[değiştir | kaynağı değiştir]
- 1962 - Yale Üniversitesi, desen dalında En Başarılı Öğrenci Ödülü
- 1965 - 11. TMTF Uluslararası Kültür Festivali, gravür dalında 35 yaş altı En İyi Türk Sanatçısı Ödülü
- 1967 - 1. Hisar Kısa Film Yarışması, 16. mm. dalında İstanbul Hatırası adlı filmiyle Birincilik Ödülü
- 1973 - Akbank Yaratıcı Gücü Teşvik Yarışması, kuyumculuk dalında Üçüncülük Ödülü
- 1980 - Resim Heykel Müzesi ve Derneği Günümüz İstanbul Sanatçıları Sergisi Başarı Ödülü[5]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "Özer Kabaş". Turkish Paintings. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2017.
- ^ Özer, Sancar. "Yorgun Ama Güçlü Denizcilerin Ressamı Özer Kabaş". Lebriz. Erişim tarihi: 2 Nisan 2017.
- ^ "Özer Kabaş - Retrospektif". Yapı Kredi Yayınları. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2017.
- ^ Serteli, Numan. "Özer Kabaş Sergisi". 22 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2018.
- ^ "Suyu tuvale yazdı". arkitera.com. 3 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Nisan 2017.