İbrani alfabesi

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İbrani alfabesi (İbraniceאָלֶף־בֵּית עִבְרִי, romanize: Alefbet ivri), Sami dilleri grubuna bağlı ve İsrail'in resmî dili olan İbranicenin ve Aşkenaz Yahudilerinin konuştuğu bir Cermen dili olan Yidiş (Yahudi Almancası) ile Sefarad Yahudilerinin dili olan Ladino (Yahudi İspanyolcası) gibi diğer Yahudi dillerinin yazımında kullanılan Arami alfabesi kökenli bir ünsüz alfabesi.

Birçok Sami dilinde olduğu gibi İbrani alfabesi de sağdan sola doğru yazılan 22 temel sessiz harften oluşmaktadır. Harfler bitiştirilmez ve ayrı yazılır. Beş harfin sonda yazılışı farklıdır ve bunlara sofit denir. Sesli harfler (נִקּוּד, nikkud; çoğulu: nikkudot), ana harflerin altına konulan işaretler ile gösterilir. Ancak bu noktalamalar çoğu zaman kullanılmaz. Bunlar; ancak dini metinler, sözlükler ve yabancı kelimelerin doğru okunuşunu göstermek için kullanılır.

Her İbranice harfin sayısal bir değeri bulunmaktadır. Örneğin, alefin sayısal değeri 1 ve yodun sayısal değeri 10'dur; 11 sayısı ise bu iki harfin kullanımıyla gerçekleşir (יא).

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihi açıdan paleo-İbrani alfabesi olarak da isimlendirilen Fenike alfabesi Yahudi metinlerinde kullanılmış ana yazıyı oluşturmuştur, ancak bu yazının kullanımı MÖ 6. yüzyıl civarında Babil Sürgünü döneminde kalkmış ve Asur kökenli Arami alfabesi kullanılmaya başlanmıştır.[1] Modern İbrani alfabesi Arami alfabesinden türemiş olmakla birlikte, Sâmirî alfabesi hala eski alfabeden evrilmiş bir yazı sistemi kullanmaktadır.[2] Tarih boyunca az çok şekil değişiklikleri geçirmiş olan İbrani alfabesinin Antik Dönem İbrani Alfabesi, Kare Yazı, El Yazısı, Raşi ve Solitreo gibi biçimleri de bulunmaktadır.

Harfler ve okunuşları[değiştir | kaynağı değiştir]

İbrani dilinde İbrani alfabesi yazısı
Simge Harf adı Ses değeri Sayısal (Matematiksel) değeri
א alef - (1) 1
ב bet, ve b, v 2
ג gimel g 3
ד dalet d 4
ה he h (2) 5
ו vav v 6
ז zayin z 7
ח het kh (ya da h) (3) 8
ט tet t 9
י yud y (4) 10
ך* ve כ kaf, haf k, kh, h 20
ל lamed l 30
מ ve ם* mem m 40
ן* ve נ nun n 50
ס sameh s 60
ע ayin - (5) 70
פ ve ף* pe ve fe p, f 80
צ ve ץ* tsadik ts (ya da tz/z) 90
ק kuf k ya da q 100
ר reş r 200
ש şin, sin ş, s 300
ת tav t 400

Tarihi İbrani alfabesi varyantları[değiştir | kaynağı değiştir]

Harf
isimleri
(Kodsuz)
Varyantlar
Çağdaş İbranice Eski Ahit İbranicesi
Serif Sans-
serif
Tek Aralıklı El Yazısı Raşi Fenikece Paleo-İbranice Aramice
Alef א א א Alef Alef
Bet ב ב ב Beth Bet
Gimel ג ג ג Gimel Gimel
Dalet ד ד ד Daleth Daled
He ה ה ה He Heh
Vav ו ו ו Waw Vav
Zayin ז ז ז Zayin Zayin
Het ח ח ח Heth Khet
Tet ט ט ט Teth Tet
Yod י י י Yodh Yud
Kaf כ כ כ Kaf Khof
Final Kaf ך ך ך
Lamed ל ל ל Lamedh Lamed
Mem מ מ מ Mem Mem
Sonda Mem ם ם ם
Nun נ נ נ Nun Nun
Sonda Nun ן ן ן
Samekh ס ס ס Samekh Samekh
Ayin ע ע ע Ayin Ayin
Pe פ פ פ Pe Pey
Sonda Pe ף ף ף
Tsadi צ צ צ Sade Tzadi ,
Sonda Tsadi ץ ץ ץ
Qof ק ק ק Qof Quf
Reş ר ר ר Res Resh
Şin ש ש ש Sin Shin
Tav ת ת ת Taw Tof
  • Bazı harflerin yanında bulunan yıldız işareti o harfin sadece kelime sonunda kullanıldığına işarettir.
  • C sesi gimal harfinin üzerine ayraç koyularak elde edilir.
  • Ç sesi tsadi harfinin üzerine ayraç koyularak elde edilir.
  • J sesi zayin harfinin üzerine ayraç koyularak elde edilir.
  • İbranicede W sesi bulunmazken W sesi olan yabancı kelimeler için çift vav kullanılır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ The Mishnah, ed. Herbert Danby, Oxford University Press: Oxford 1933, s.v. Megillah 1:8, p. 202 (note 20); Yadayim 4:5-6, p. 784 (note 6) (0-19-815402-X)
  2. ^ Angel Sáenz-Badillos (1993). A History of the Hebrew Language. Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 0-521-55634-1.