Tabut

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Tabut, bir mezara yerleştirilirken
The Old Shepherd's Chief Mourner (Edwin Landseer, 1837)

Tabut, ölünün içine konulduğu sandık biçiminde araç, sal, ölü salı.[1]

Tabutlar, çelik, çeşitli ahşap türleri, cam elyafı veya geri dönüştürülmüş kraft kağıdı gibi malzemeden yapılmıştır. Bambu, X-Board, söğüt veya muz yaprağı gibi tamamen doğal malzemelerden yapılmış tabutlara ilgi artıyor.

Tarihi[değiştir | kaynağı değiştir]

İslamiyet dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]

Ölen kişinin çıktığı toprağa kavuşması amaçlandığı için Müslümanlığın ilk dönemlerinde ölü, tabutsuz toprağa gömülmüştür. İslam tarihinde ilk tabut, İslam peygamberi Muhammed'in kızı ve Ali'nin eşi Fatıma için kullanılmıştır. Tabutta ölünün taşınması dışında herhangi bir dini önemi yoktur ve süslenmez.

Kremasyon[değiştir | kaynağı değiştir]

Batı dünyasında kremasyonun canlanmasıyla imalatçılar, kremasyon tercih edenler için seçenekler sunmaya başladı. Doğrudan kremasyon için bazen bir karton kutu kullanıldı. Cenaze ziyareti veya geleneksel cenaze hizmetleri isteyenler için bir çeşit tabut da kullanılmaktadır.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "tabut isim Arapça t¥b°t". Türk Dil Kurumu. 3 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2013.