Asma
| Asma | |
|---|---|
| Üzüm (Vitis) | |
 Meyvesi ile Vitis californica |
Vitis (üzüm asmaları), çiçekli bitki Vitaceae familyasındaki asma bitkilerinin[1] kabul edilen 79 türünün bir cinsidir.
Cins, ağırlıklı olarak kuzey yarımküredeki türlerinden oluşur. Hem meyvenin doğrudan tüketimi hem de şarap yapmada fermantasyon için üzümlerin kaynağı olarak ekonomik açıdan önemlidir.
Asma araştırması ve yetiştirilmesine bağcılık denir.
Çoğu "Vitis" çeşidi, hem erkek hem de dişi üreme yapılarını içeren hermafrodit çiçekli rüzgarla tozlaşan çeşitlerdir. Bu çiçekler çiçeklenme adı verilen demetler halinde gruplandırılır. "Vitis vinifera" gibi birçok türde, başarıyla tozlaşan her çiçek salkımının bir üzüm salkımına dönüşmesiyle üzüm meyvesine dönüşür. Asmaların çiçekleri genellikle çok küçük olsa da, taneleri genellikle iridir ve meyvelerin içindeki tohumları dağıtmak için kuşları ve diğer hayvanları çeken tatlı tatlarla parlak renklidir.[2]
Asmalar genellikle sadece önceki büyüme mevsimi sırasında gelişen tomurcuklardan gelen sürgünlerde meyve verir.
Bağcılıkta, kış aylarında (ticari bağcılıkta hasattan sonra) sert ve odunsu sürgünleri olan önceki yılın büyümesini (veya "Bir yaşındaki odun") budama ilkelerden biridir. Bu asmalar ya 8 ila 15 tomurcuğu destekleyecek bir kamış ya da 2 ila 3 tomurcuk tutan daha küçük bir çıkıntı şeklinde budanır.[2]
Büyüme şekilleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Bazı bitkiler her zaman asma olarak büyürken, bazıları zamanın sadece bir kısmında asma olarak büyür. Örneğin, zehirli sarmaşık ve bittersweet, (Türkçe: acıtatlı) destek olmadığında çalılar kadar büyüyebilir ancak destek mevcut olduğunda asma olur.[3]
Asma, çok uzun sapları temelinde büyüme şekli gösterir. Bunun iki amacı vardır. Asma çok sayıda destekleyici dokuya enerji harcamayarak güneş ışığına ulaşmak yerine, bitkinin en az enerjisi ile büyüme için kaya cephelerini, diğer bitkileri veya diğer destekleri kullanır. Bu, Kudzu ve Japon hanımeli gibi bitkiler için oldukça başarılı büyüme şeklidir, her ikisi de Kuzey Amerika'nın bazı bölümlerinde istilacı egzotik bitkilerdir. Skototropizm geliştiren ve ışıktan uzaklaşan bazı tropik sarmaşıklar da vardır, bu bir tür negatif fototropizm'dir. Işıktan uzakta büyüme, asmanın bir ağaç gövdesine ulaşmasını sağlar ve daha sonra daha aydınlık bölgelere tırmanabilir.[4]
Asma büyüme şekli ayrıca bitkilerin yükseklere tırmanmadan bile geniş alanları hızla kolonileştirmesini sağlayabilir. Cezayir menekşesi (ing:periwinkle) ve yer sarmaşığı için durum böyledir. Aynı zamanda, küçük verimli toprak parçalarının daha fazla güneş ışığına maruz kalan ancak çok az veya hiç toprak içermeyen alanlara bitişik olduğu alanlardaki hayata bir uyumudur. Asma toprağa kök salabilir, ancak yapraklarının çoğunu daha aydınlık, açıkta kalan alanda bulundurarak her iki ortamdan da en iyi şekilde yararlanır.
Tırmanma alışkanlığının evrimi, bir dizi taksonomik bitki grubunun evrimsel başarısı ve çeşitlenmesiyle ilişkili kilit bir yenilik olarak ima edilmiştir.[5] Birçok farklı tırmanma yöntemi kullanılarak,[6] birçok bitki ailesinde bağımsız olarak evrimleşmiştir, örneğin:
- sapı bir desteğin etrafına sarmak (örneğin, gündüzsefası türleri, Ipomoea)
- tesadüfi, yapışan kökler yoluyla (örneğin sarmaşık, Hedera türleri)
- ikiz yaprak sapı ile (ör. Clematis türleri)
- özel sürgünler (Vitaceae), yapraklar (Bignoniaceae) ve hatta çiçek salkımları (Passiflora) olabilen sarılmaya yarayan filizler (ing:tendril) kullanarak
- sonunda kendilerini desteğe oldukça güçlü bir şekilde bağlayan yapışkan pedler üreten dallar kullanmak (Parthenocissus)
- dikenler (ör. tırmanma gül) veya kancalı dallar gibi diğer kancalı yapılar (ör. Artabotrys hexapetalus) kullanmak
Tırmanan çalı (Pieris phillyreifolia), köklere, dallara veya dikenlere tutunmadan tırmanan odunsu bir çalı-asmadır. Gövdesini, lifli kabuklu ağaçların (kel selvi gibi) kabuğundaki bir yarığa yönlendirir, burada gövde düzleştirilmiş bir profil benimser ve ağacı, ana ağacın dış kabuğunun altında büyütür. Köstebek (ing:Fetterbush) daha sonra ağacın tepesine yakın çıkan dalları gönderir.[7]
Çoğu asmalar çiçekli bitkilerdir. Bunlar wisteria, kivi meyvesi ve adi sarmaşık gibi odunsu asmalar veya tropik sarmaşıklar (ing:liana) ve otsu (odunsu olmayan) sarmaşıklar örneğin gündüzsefası (ing:morning glory) asmalar olarak ayrılabilir.
Garip bir asma bitkisi grubu, tırmanan eğrelti otları olarak adlandırılan eğrelti otu cinsi Lygodiumdur.[8] Kök tırmanmaz, aksine yapraklar (yapraklar) tırmanır. Yapraklar uçtan açılır ve teorik olarak büyümeyi asla bırakmaz; diğer bitkiler, kaya yüzeyleri ve çitler üzerinde yuvarlanırken çalılıklar oluşturabilirler.
Sarmaşık asmalar[değiştir | kaynağı değiştir]
Bine olarak da bilinen sarmaşık asmasında, sarmal'lar (ing:tendril) veya vantuzlar (ing:sucker) kullanarak tırmanan asmaların aksine sarmal içinde büyüyen sürgünleriyle tırmanan asmadır. Birçok sarmaşık sapının kavramalarına yardımcı olmak için sert gövdeleri veya aşağıyı gösteren kılları vardır. Şerbetçiotu (bira aromasında kullanılır) ticari olarak önemli bir bine örneğidir.[11][12]
Tırmanırken sürgün ucunun dönüş yönü özerktir ve (bazen hayal edildiği gibi) sürgünün güneşi gökyüzünde takip etmesinden kaynaklanmaz- bu nedenle bükülmenin yönü, bitkinin ekvator'un hangi tarafında büyüdüğüne bağlı değildir. Bu, runner fasulyesi (Phaseolus coccineus) ve gündüzsefası (Convolvulus türleri), diğerleri de dahil olmak üzere bazı çiftlerin her zaman saat yönünde, Fransız fasulyesi (Phaseolus vulgaris) ve tırmanıcı hanımeli (Lonicera türleri) dahil olmak üzere saat yönünün tersine sarılması gerçeğiyle gösterilir. Gündüzsefası ve hanımelinin zıt dönüşleri Michael Flanders ve Donald Swann tarafından yazılan ve söylenen hicivli şarkı "Misalliance"ın temasıydı.[13]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ "The Plant List: Vitis". Royal Botanic Gardens, Kew. 2013. 5 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b Wine & Spirits Education Trust "Wine and Spirits: Understanding Wine Quality" pgs 2-5, Second Revised Edition (2012), London, 9781905819157
- ^ "Creepers". mannuthynursery. 19 Şubat 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2013.
- ^ Glimn-Lacy, Janice; Kaufman, Peter B. (2006). Botany Illustrated. Springer. doi:10.1007/0-387-28875-9. ISBN 978-0-387-28870-3.
- ^ Gianoli, Ernesto (2004). "Evolution of a climbing habit promotes diversification in flowering plants". Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences. 271 (1552): 2011-2015. doi:10.1098/rspb.2004.2827. JSTOR 4142967. PMC 1691831 $2. PMID 15451690.
- ^ Putz, Francis E. "Vine Ecology". 21 Şubat 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2012.
- ^ Weakley, Alan (2010). Flora of the Southern and Mid-Atlantic States (PDF). s. 661. 22 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 3 Aralık 2021.
- ^ "Japanese climbing fern". Center for Aquatic and Invasive Plants. 13 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2013.
- ^ Haldeman, Jan. "As the vine twines". Native and Naturalized Plants of the Carolinas and Georgia. 22 Nisan 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2018.
- ^ Weakley, Alan S. (May 2015). Flora of the Southern and Mid-Atlantic States. UNC Herbarium, North Carolina Botanical Garden, University of North Carolina at Chapel Hill. 15 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ocak 2018.
- ^ bine 3 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Merriam-Webster
- ^ Cone Heads 3 Aralık 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. at Willamette Week
- ^ "Misalliance". 3 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2021.
