Rezonans (fizik)

Sönümlü bir basit harmonik osilatörde sönüm azalırken genliğin artışı ve rezonans frekansına yaklaşan frekans

Rezonans, fizikte bir sistemin (genellikle doğrusal bir sistemin) bazı frekanslarda diğerlerine nazaran daha büyük genliklerde salınması eğilimidir. Bunlar, o sistemin rezonans (tınlaşım) frekansları olarak adlandırılır. Bu frekanslarda küçük periyodik kuvvetler bile çok büyük genlikler üretebilir.

Rezonanslar, sistemin iki ya da daha fazla farklı yükleme biçimleri arasında enerji depolayabildiği ya da transfer edebildiğinde (sarkaç durumunun kinetik ve potansiyel enerjisi gibi) meydana gelir. Ancak döngüler arasında “sönüm” adı verilen bazı kayıplar söz konusudur. Sönüm küçük olduğunda rezonans frekansı yaklaşık olarak sistemin doğal frekansına eşittir. Bazı sistemlerin birden fazla, ayrı rezonans frekansları vardır.

Rezonans olayı , akustik, elektromanyetik, nükleer manyetik (NMR ), elektron spin (ESR) ve kuantum dalga fonksiyonu rezonansları gibi bütün titreşim tipleri ya da dalgalarda oluşur. Rezonant (yani “tınlayan”) sistemler titreşim üretmek (örn. Müzik aletleri) ya da birçok frekansı yapısında bulunduran karmaşık titreşimlerden özel frekansları ayırt etmek için kullanılır.

Rezonans, 1602 yılında sarkaç ve müzik aletleri üzerine araştırmaları sonucunda, Galileo Galilei tarafından keşfedilmiştir.

Mekanik rezonans Bir cismi ötelenme , eğilme , burulma gibi temel hareket biçimlerinde , bir uç konumdan diğerine geri gelme süresi rezonans frekansını belirler . Rezonansa neden olan kuvvet periyodik ve yeterli büyüklükte olursa cisim parçalanabilir. Örneğin deprem dalgalarının frekansı bina rezonans frekansına yakın yada eşit ise binanın taşıyıcı bileşenlerinden birinin kopma yada kırılma olasılığı büyüktür . Gerilmiş bir müzik aletinin belirli bir frekansta titreşmesi rezonansa örnektir.

Gyanbay 02:03, 25 Ekim 2010 (UTC)