Nu metal: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmemiş revizyon][kontrol edilmemiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
Luckas-bot (mesaj | katkılar)
k Bot değişikliği Ekleniyor: ta:நியூ மெட்டல்
TXiKiBoT (mesaj | katkılar)
k Bot değişikliği Değiştiriliyor: ca:Nu metal
74. satır: 74. satır:
[[be-x-old:Ню-мэтал]]
[[be-x-old:Ню-мэтал]]
[[bg:Ню метъл]]
[[bg:Ню метъл]]
[[ca:Nu Metal]]
[[ca:Nu metal]]
[[cs:Nu metal]]
[[cs:Nu metal]]
[[da:Nu-metal]]
[[da:Nu-metal]]

Sayfanın 23.33, 2 Ekim 2010 tarihindeki hâli

Nü metal
Önemli çalgılarVokal - Elektro Gitar - Bass - Turntable - Rap Vokal - Bateri - Programlama - Beatbox - Klavye - Synthesizer


Nü metal, heavy metal'in bir alt türü. 90'lı yılların başında popüler olan Nü Metal, 2000'li yıllara geldiğimizde hala popülerliğini yitirmedi. Basit olan rap ve pop kültürü silsileleri metal ve rock müzik içinde yer alamayacağı tezi ile çoğu radikal metal dinleyicisi tarafından dışlanmaktadır. Bir yandan, Nü Metal'in diğer metal türlerine göre radyolarda ve televizyonlarda daha fazla çalınması ve başka türleride içine alarak, metal müzikteki bazı kalıpları yıkması yüzünden, metal dinleyicileri tarafından genellikle dışlanmıştır. Bu yüzden Nü Metal yapan bazı gruplar bunu açıkça söylememiştir.

Kökenler

İlk olarak "Nü Metal" terimi Ekim-1995'te bir Coal Chamber konserinde, röportaj için gelen bir dergi ekibinin bu müziği 'New Metal' olarak adlandırmasıyla kullanıldı. Daha öncede Korn, Deftones ve P.O.D. için Funk Metal terimi kullanılmıştı.[1]

"Nü Metal" vs. "New Metal" karşılaştırmaları "Get Thrashed" isimli filme kadar sürdü.[2]

Nü metal akımının başlangıcı ise, şüphesiz Korn'un demo kaydıyla olmuştur. (Neidermeyer's Mind, 1993) Korn müziği, daha eski bir grup olan Mike Patton'un grubu Mr. Bungle'ı andırıyordu, onlar Korn'un bu müziğini, "Bungle Müziği" olarak tanımladı. Üstelik Korn, Kerrang!' isimli bir kanalda,Mike Patton'un diğer grubu olan Faith No More'dan şöyle bahsetti, 'Biz onlardan etkilendik çünkü onlar bir metal grubunda yapılmayacak şeyler yaptılar.' Nü metal grupları da çoğu kez metal grupları kadar geleneksel olmadıklarını ifade etmişlerdir.[3]

Korn geleneksel 6 telli gitarların yerine 7 telli gitar kullanmıştır. Steve Vai bu gitarları teknik gitaristler için tanıtmıştır. Fakat, Korn'un gitaristi Munky, 7 telli gitar kullanabilecek derecede teknik bir gitarist değildir.[4] 7 telli gitar'ı bir Nü Metal markası olması için çalmıştır.

Yapımcı Ross Robinson, "Nü Metal'in Babası" olarak anılır, çünkü mükemmel nü metal albümlerinin yapımcılığına imza atmıştır, Korn'un ilk albümü gibi.

Popülarite

Nü metal'in popülaritesi 1998 yılında Korn'un 3.albümü olarak bilinen Follow the Leader sayesinde zirveye çıkmıştır, bu albüm dünya çapında 9 milyon kopya satmıştır. Sonraki yıllarda bir çok Nü Metal grubu MTV gibi tv kanallarına çıkmaya başlamıştır.Coal Chamber, Limp Bizkit ve Staind gibi gruplar o yıllarda bir çok hit çıkaran albümler yaptılar.

Los Angeles dışından da Static-X, Coal Chamber, Spineshank gibi Nü Metal akımının ilk dalgasını oluşturan bir çok grup, bir çok yerde çalmaya ve tanınmaya başladı. Des Moines'ten Slipknot, Atlanta'dan Sevendust, Jacksonville'den Limp Bizkit, Chicago'dan Disturbed, Phoenix'den Soulfly, Lawrence, Massachusetts'den Godsmack ve San Diego'den P.O.D. bu akımı ilk oluşturan gruplardandır.

Başka bir destekte Family Values Tour, Lollapalooza ve Ozzfest gibi festivallerden geldi ve Nü Metal'in popülaritesi daha da arttı. Woodstock ise 1999 yılından sonra Nü Metal'i desteklemeye başlamıştır.

2000 yılına geldiğimizde, daha fazla grup bu akıma katıldı. Bunlardan biri, Linkin Park ilk albümleri "Hybrid Theory" ile 'diamond hit' ödülünü aldı, yılın en çok satan albümler listesine girdi, bir diğeri Papa Roach ilk albümleri Infest ile 'platinium hit' ödülünü aldı. P.O.D. ve Disturbed gibi diğer gruplar ise ünlü gruplar arasına girmeyi başardı. 2001'de, Nü Metal albümleri açısından doruk noktasıydı. Bazı gruplar dağıldı fakat, bu tarzı korumak için çaba gösteren çoğu grup, başarılı albümlere imza attı. Bu albümlerden bazıları; Staind'in Break the Cycle, P.O.D.'in Satellite, Slipknot Iowa.

Sene 2003, Nü Metal'in popülaritesinde ciddi bir azalma oldu. Korn'un uzun zamandır beklenen 5.albümü Untouchables, Linkin Park'ın ikinci albümü "Meteora", Limp Bizkit'in 4.albümü Results May Vary, ve Papa Roach'un 3.albümü Lovehatetragedy önceki albümler kadar satmadı. Ayrıca, Nü Metal grupları radyolarda daha az çalmaya başladı ve MTV Good Charlotte ve Fall Out Boy gibi pop punk ve emo gruplarına yönelmeye başladı. Daha sonra Nü Metal grupları tarzlarını değiştirmeye başladı. Papa Roach Hard Rock yapmaya başladı , Staind; Post-Grunge, Slipknot; Metalcore , Disturbed; Heavy Metal, Static X; Endüstriyel Metal, Linkin Park; Alternatif Rock, Adema; Alternatif Rock, Deftones ve System of a Down Alternatif Metal olarak yola devam ettiler.

Müzikal Özellikler

Nü metal grupları genellikle agresif bir vokale sahiptir. Funk, Punk, Metal gibi bir çok farklı karakterde olabilir.Rap vokal ise tercihen kullanılır.

Korn'dan Jonathan Davis, Linkin Park'tan Mike Shinoda ve Chester Bennington, Chevelle'den Pete Loeffler, Slipknot 'tan Corey Taylor, Taproot'tan Stephen Richards, Disturbed'dan David Draiman ve Limp Bizkit'ten Fred Durst gibi bir çok isim; tarzlarını yaratırken Maynard James Keenan'den esinlenmiştir, Fred Durst'ın favori grubu Tool'dur ve en büyük esinlenme kaynağıdır.[5] Bununla birlikte Faith No More'ın vokalisti Mike Patton da Nü Metal vokallerinin esinlenmesinde itibarlı bir yere sahiptir.

Nü Metal bas partları çoğu kez, funk, hiphop ve başka tarzları anımsatabilir. Bas gitar'da slap bass tekniği yaygındır. Nü Metal'de bas, çoğu zaman müziğin arkasından ilerler. Bazı Nü Metal basçıları 4 telli yerine 5 telli bas tercih ederler.

Bazı Nü Metal grupları, daha çeşitli müzik yapabilmek için DJ'e önem verirler. Örnek vericek olursak; Deftones'dan Frank Delgado, Slipknot'tan Sid Wilson, Linkin Park'tan Mr. Hahn ve Limp Bizkit'ten DJ Lethal bu DJ'lerin bazılarıdır.


Referanslar

  1. ^ Iannini, Tommaso (2003). Nu Metal. Giunti. ISBN 8809030516. 
  2. ^ Get Thrashed: The Story of Thrash Metal
  3. ^ Christie, Ian (2003). Sound of the Beast: The Complete Headbanging History of Heavy Metal. HarperCollins. ISBN 0380811278. 
  4. ^ http://www.youtube.com/watch?v=oKsGpl6lgbk&feature=PlayList&p=5C01582172FDF350&index=0&playnext=1
  5. ^ Biography on Fred Durst's website

Dış bağlantılar