Çavdar: Revizyonlar arasındaki fark

Çavdar
Biyolojik sınıflandırma
Âlem:	Plantae;
Sınıf:	Liliopsida;
Familya:	Poaceae - Buğdaygiller;
Cins:	Secale;

Etkileşimli olarak geçmişe göz at

[kontrol edilmiş revizyon]

← Önceki sürümle aradaki fark Sonraki sürümle aradaki fark →

İçerik silindi İçerik eklendi

GörselVikimetin

Satır içi

Sayfanın 13.15, 29 Mayıs 2021 tarihindeki hâli

Çavdar (Secale cereale), Poaceae (buğdaygiller) familyasından bir tahıl bitkisi.

Çavdarın ilk kez İÖ 6500 yıllarında Asya'nın güneybatısında yetiştirildiği sanılmaktadır. Soğuğa en dayanıklı tahıl olan çavdar yüksek yerleri, kumlu ve gevşek toprakları sever. Rusya, İskandinav ülkeleri gibi kışları çok sert geçen yörelerde bile yetiştirilir ve sonbaharda ekilip ertesi yıl yaz başlarında biçilir. Üstelik buğday, arpa, mısır ve pirinç tarımına elverişli olmayan en verimsiz topraklarda bile öbür tahıllardan daha iyi ürün verir. Tahıllara büyük zarar veren külleme ve pas hastalıkları ile zararlı böceklerden de pek fazla etkilenmeyen çavdarın en önemli zararlısı çavdar mahmuzu hastalığına yol açan bir asklımantardır.

Genellikle 1-2 metre yüksekliğe ulaşan çavdarın görünümü arpaya çok benzer. Taneleri buğdaya göre daha ince uzun, kavuzları daha dar, kılçıkları da oldukça kısadır. Daha çok ekmeklik un ve hayvan yemi olarak değerlendirilen çavdarın bileşiminde karbonhidrat, protein, potasyum ve B vitamini bulunur.

Çavdar unundan yapılan ekmek de buğday ekmeği gibi hafif olur. Buğday ve çavdar ununda bulunan protein karışımları (glüten) hamurun kabararak esnek ve yumuşak olmasını sağlar. Bu yüzden, başka tahılların unundan ekmek yapılırken hamura buğday ya da çavdar unu katılması gerekir.

Dünya genelinde, besin olarak kullanılan çavdar miktarı bu amaçla kullanılan buğdayın yarısı kadardır. Besin değeri yüksek olan çavdar başka tahıllarla karıştırılarak hayvanlara da yedirilir. Dünyanın çeşitli yörelerinde çavdardan viski, cin, votka gibi aklollü içkiler ve kvas denen Rus birası yapılır. İnce uzun, esnek ve sağlam olan çavdar sapları da çatı kaplaması, şilte dolgusu, örme şapka, kâğıt ve mukavva yapımında kullanılır.

Yılda 30 milyon ton dolayında olan dünya çavdar üretiminin üçte birinden fazlasını Rusya sağlar. Doğu Avrupa ülkelerinde ve Almanya Federal Cumhuriyeti'nde de geniş çapta çavdar üretimi yapılır. Türkiye'de 1960 yılında 650 bin hektar olan çavdar ekim alanı 1987'de 242 bin hektara kadar düşmüştür. Bu alandan elde edilen ürün 1987 verilerine göre 380 bin ton dolayındadır. 85 bin tonu geçen üretimiyle Kayseri ilk sırada yer alır. Niğde, Sivas, Yozgat, Nevşehir ve Konya öteki önemli çavdar üreticisi illerdir.

Üretim ve tüketim istatistikleri

enüst on üretici — 2005 (milyon metrik ton)
Rusya	3,6
Polonya	3,4
Almanya	2,8
Belarus	1,2
Ukrayna	1,1
Çin	0,6
Kanada	0,4
Türkiye	0,3
ABD	0,2
Avusturya	0,2
Dünya Toplamı	13,3
Kaynak: Gıda ve Tarım Örgütü (FAO)^[1]

Çavdar öncelikle doğuda, merkezi ve kuzey Avrupa'da yetişir. Ana çavdar kuşağı Kuzey Almanya'dan Polonya,Ukrayna,Belarus,Litvanya,Letonya, merkezi ve kuzey Rusya içlerine yayılır.Çavdar ayrıca Kuzey Amerika' da (Kanada,Birleşik Devletler), Güney Amerika'da (Arjantin),Türkiye,Kazakistan ve Kuzey Çin' de yetişir. Çavdarın üretim seviyesi üretici ulusların çoğunda talep azlığından dolayı düşer. Örnek olarak çavdar üretimi Rusya'da 1992 yılında 13.9 milyon metrik ton iken 2005 yılında 3.6 milyon metrik tona düşmüştür.Ayni duruma uyan ülkeler aşağıdaki gibidir:

Polonya'da 1992 yılı 5.9 milyon metrik ton, 2005 yılı 3.4 milyon metrik ton;

Almanya'da 1992 yılı 3.3 milyon metrik ton, 2005 yılı 2.8 milyon metrik ton;

Belarus'da 1992 yılı 3.1 milyon metrik ton, 2005 yılı 1.2 milyon metrik ton;

Çin'de 1992 yılı 1.7 milyon metrik ton, 2005 yılı 0.6 milyon metrik ton;

Kazakistan 1992 yılı 0.6 milyon metrik ton, 2005 yılı 0.02 milyon metrik ton;

Çavdarın çoğu, üretildiği ülkede tüketilmektedir ve sadece komşu ülkelere ihraç edilmekte olup dünya çapında ihracatı yoktur.

Notlar

^ "Tüm büyük gıda ve tarımsal mallar ve üreticileri". 21 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2007.

[1] "Tüm büyük gıda ve tarımsal mallar ve üreticileri". 21 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2007.

[1]

@@ 35. satır: / 35. satır: @@
 Çavdarın ilk kez İÖ 6500 yıllarında [[Asya]]'nın güneybatısında yetiştirildiği sanılmaktadır. Soğuğa en dayanıklı tahıl olan çavdar yüksek yerleri, kumlu ve gevşek toprakları sever. [[Rusya]], İskandinav ülkeleri gibi kışları çok sert geçen yörelerde bile yetiştirilir ve sonbaharda ekilip ertesi yıl yaz başlarında biçilir. Üstelik [[buğday]], [[arpa]], [[Mısır (bitki)|mısır]] ve [[pirinç]] tarımına elverişli olmayan en  verimsiz topraklarda bile öbür tahıllardan daha iyi ürün verir. Tahıllara büyük zarar veren [[külleme]] ve pas hastalıkları ile zararlı [[böcek]]lerden de pek fazla etkilenmeyen çavdarın en önemli zararlısı [[çavdar mahmuzu]] hastalığına yol açan bir asklımantardır.
-Genellikle 1-2 metre yüksekliğe ulaşan çavdarın görünümü arpaya çok benzer. Taneleri buğdaya göre daha ince uzun, kavuzları daha dar, kılçıkları da oldukça kısadır. Daha çok [[ekmek]]lik un ve hayvan yemi olarak değerlendirilen çavdarın bileşiminde [[karbonhidrat]], [[protein]], [[potasyum]] ve [[B vitamini]] bulunur.
+Genellikle 1-2 metre yüksekliğe ulaşan çavdarın görünümü arpaya çok benzer. Taneleri buğdaya göre daha ince uzun, kavuzları daha dar, [[Kılçık (botanik)|kılçık]]ları da oldukça kısadır. Daha çok [[ekmek]]lik un ve hayvan yemi olarak değerlendirilen çavdarın bileşiminde [[karbonhidrat]], [[protein]], [[potasyum]] ve [[B vitamini]] bulunur.
 Çavdar unundan yapılan ekmek de buğday ekmeği gibi hafif olur. Buğday ve çavdar ununda bulunan protein karışımları ([[glüten]]) hamurun kabararak esnek ve yumuşak olmasını sağlar. Bu yüzden, başka tahılların unundan ekmek yapılırken hamura buğday ya da çavdar unu katılması gerekir.