Britannicus: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmemiş revizyon] | [kontrol edilmemiş revizyon] |
Tyrex rean (mesaj | katkılar) Değişiklik özeti yok |
Tyrex rean (mesaj | katkılar) Değişiklik özeti yok |
||
| 8. satır: | 8. satır: | ||
[[Image:Claudiusreal.jpg|left|thumb|300px|Britannicus'un doğumu anısına bastırılmış [[sestertius]]]] |
[[Image:Claudiusreal.jpg|left|thumb|300px|Britannicus'un doğumu anısına bastırılmış [[sestertius]]]] |
||
Britannicus, bir ihtimale göre, [[12 Şubat]] [[41]]'de [[Roma İmparatoru]] [[Claudius]] ve karısı [[Messalina]]'nın oğlu olarak doğmuşturmargin<ref>Levick'e göre bu tarih bir yıl hatalıdır</ref>. Claudius'un en büyük oğlu yaklaşık 14 yaşında yaklaşık 20 yıl önce öldüğünden babasının hayatta kalan tek erkek çocuğudur. Bu sepeble, babasının varisi olduğunun bir işareti olarak yine onun [[praenomen]]'ini (Roma yurttaşının ilk adı) alacak şekilde '''Tiberius Claudius Germanicus''' adı verilmiştir. Britannicus'un babası sadece bir ay önce tahta çıkmıştı ve varisi olarak oğlunun doğmasıyla konumunu daha da güçlendirdi. Doğumun anısına, ön yüzünde ''Spes Augusta'' - (imparatorluk ailesinin umudu) yazan [[sestertius|sestertii]] bastırıldı. İki yıl sonra, 43 yılında, Senato tarafından Claudius'a Britanya'nın fethi onuruna '''"Britannicus"''' unvanı |
Britannicus, bir ihtimale göre, [[12 Şubat]] [[41]]'de [[Roma İmparatoru]] [[Claudius]] ve karısı [[Messalina]]'nın oğlu olarak doğmuşturmargin<ref>Levick'e göre bu tarih bir yıl hatalıdır</ref>. Claudius'un en büyük oğlu yaklaşık 14 yaşında yaklaşık 20 yıl önce öldüğünden babasının hayatta kalan tek erkek çocuğudur. Bu sepeble, babasının varisi olduğunun bir işareti olarak yine onun [[praenomen]]'ini (Roma yurttaşının ilk adı) alacak şekilde '''Tiberius Claudius Germanicus''' adı verilmiştir. Britannicus'un babası sadece bir ay önce tahta çıkmıştı ve varisi olarak oğlunun doğmasıyla konumunu daha da güçlendirdi. Doğumun anısına, ön yüzünde ''Spes Augusta'' - (imparatorluk ailesinin umudu) yazan [[sestertius|sestertii]] bastırıldı. İki yıl sonra, 43 yılında, Senato tarafından Claudius'a Britanya'nın fethi onuruna '''"Britannicus"''' unvanı verildi. İmparator bu unvanı kendisi için kullanmayı reddetse de oğlu adına kabul etti. Bu onun gelecek kuşaklar tarafından da tanınanacak olduğu adı oldu. Suetonius'a göre Claudius, Britannicus'a çok düşkündü. Kamu etkinliklerinde onu yanında gezdiriyor ve kalabalıklardan da benzer cevabı alabilmek için "İyi şanslar oğlum!" diye bağırıyordu. Erken olgunlaşmış bir çocuk olduğu söylenir. |
||
==Annesi Messalina'nın ölümü == |
==Annesi Messalina'nın ölümü == |
||
| 14. satır: | 14. satır: | ||
==Üvey kardeşi Nero'nun yükselişi== |
==Üvey kardeşi Nero'nun yükselişi== |
||
Annesinin ölümünün ardından Britannicus'un sorumluluğu Claudius'a geçti. Yetişkin bir varisin eksikliği İmparatoru, özellikle diğer [[Julio-Claudian Hanedanı|Julio-Claudian]]'larca hanedanı devirmeye yönelik tertiplerin tehlikesiyle karşı karşıya bırakıyordu. İddialara göre, daha büyük bir varis bularak aile içindeki çekişmeleri durdurabilmek için son yetişkin Julian olan [[Genç Agrippina]] ile evlendi. Kısa bir süre sonra da Agrippina'nın Britaniccus'tan daha büyük olan ve doğrudan Augustus'un soyundan gelen oğlu [[Nero]]'yu evlat edindi. [[Nero]], Britannicus'un kız kardeşi [[Claudia Octavia]] ile evlendi ve Britannicus'un taht için yeterli olgunluğa ulaşacağı zamana kadar ortak varis olarak adlandırıldı. Nero popüler genç bir adamdı ve evlatlık edinilmesi gerçekten de Claudius'un saltanatının ikinci yarısında ona karşı yapılan tertiplerin azalmasına neden oldu. Britannicus üvey ailesiyle uyum sağlayamamıştı. [[Tacitus]], evlatlık edinilmesinden çok sonraları bile Nero'yu doğum adı "Domitius" olarak çağırmaya devam ettiğini aktarır. Her halukarda bu iddaaların Britannicus'un düşmanları tarafından yapıldığı hatırda tutulmalıdır. Buna, çocukların etkinliklerde birlikte onurlandırılmaları ve Nero'nun erkekliğe dah erken adım atmasının kıskançlığı da dahildir. Nero bu hakaretlere Britannicus'un gayri meşru olduğu ısrarla tekraralayarak karşılık verdi ancak Claudius bu iddaa'ya inandığına dair her hangi bir berlirti vermedi. Tacitus, Agrippina ve Nero'ya karşı muhalif olmak için nedenleri olanlar bu tarışmalardan bir avantaj sağlayabilmek için Britannicus'un etrafında bir grup olduşturdular. Agrippina bu destekçilerden Britannicus'un çevresini değiştirerek misilleme yaptı. Özel eğitmeni ve Messalina tarafından piyon olarak kullanılan Sosibius vakit geçirilmeden bertaraf edildi. Claudius'un bunu, [[Damnatio Memoriae]] uygulanmış eski resmi karısı ile olan bağlantısı nedeniyle bunu kabul etmiş olması muhtemeldir. |
|||
After the downfall of his mother, Britannicus' youth became a liability for Claudius. The lack of an adult heir made the emperor vulnerable to conspiracies aimed at overthrowing the dynasty, especially those by other [[Julio-Claudian dynasty|Julio-Claudians]]. It was suggested that he should find an older heir and try to bring an end to strife within the family by marrying [[Agrippina the Younger]], the last adult Julian. Shortly after Claudius married Agrippina, he adopted her son [[Nero]], who was older than Britannicus and a direct descendant of [[Augustus]]. [[Nero]] was married to Britannicus' sister [[Claudia Octavia]] and named joint-heir with Britannicus until such time as the latter came of age. Nero was a popular young man, and his adoption did indeed stave off coup attempts in the second half of Claudius' reign. Britannicus did not get along with his step-family. According to the historian [[Tacitus]], Britannicus continued to refer to Nero by his birth-name, Domitius, long after the adoption. However, it must be remembered that this was an accusation, made by enemies of Britannicus. This included public events where the boys were honored as a pair, and jealousy was heightened by Nero's rise to manhood. Nero reacted to these slights by insisting that Britannicus was illegitimate, but Claudius gave no indication of believing this. Tacitus reports that those who had reason to oppose Agrippina and Nero formed a faction around Britannicus, taking advantage of this discord. Agrippina retaliated against these supporters with force, changing Britannicus' circle. His tutor, Sosibius, had once been a tool of Messalina's, and Agrippina quickly disposed of him. Claudius may have agreed to this because of their links to his old officially [[damnatio memoriae|damned]] wife. Such warring factions would have undermined his very reason for adopting Nero and marrying Agrippina. |
|||
==Babası Claudius'un ölümü == |
==Babası Claudius'un ölümü == |
||
Sayfanın 08.12, 7 Kasım 2007 tarihindeki hâli
 | Bu sayfanın ya da bir kısmının Türkçeye çevrilmesi gerekmektedir. Bu sayfanın tamamı ya da bir kısmı Türkçe dışındaki bir dilde yazılmıştır. Madde, alakalı dilin okuyucuları için oluşturulmuşsa o dildeki Vikipedi'ye aktarılmalıdır. İlgili değişiklikler gerçekleşmezse maddenin tamamının ya da çevrilmemiş kısımların silinmesi sözkonusu olabilecektir. İlgili çalışmayı yapmak üzere bu sayfadan destek alabilirsiniz |
| ||||||||||||||||||||||
Tiberius Claudius Caesar Britannicus (12 Şubat 41 - 11 Şubat 55) Roma İmparatoru Claudius ve üçüncü karısı Roma İmparatoriçesi Messalina'nın oğlu. Babasın tahta çıkmasında kısa bir süre sonra doğduğu için veraset göstergesi olarak kabul edildi. Annesi öldürülüp babası Claudius Genç Agrippina ile evlendiğinde genç bir çocuktu. Bu Agrippina'nın büyük oğlu Nero'ya onun elemine etme şansı verdi. Nero tahta çıkar çıkmaz onu 14. yaş gününden hemen önce öldürttü .
Doğumu ve çocukluğu
Britannicus, bir ihtimale göre, 12 Şubat 41'de Roma İmparatoru Claudius ve karısı Messalina'nın oğlu olarak doğmuşturmargin[1]. Claudius'un en büyük oğlu yaklaşık 14 yaşında yaklaşık 20 yıl önce öldüğünden babasının hayatta kalan tek erkek çocuğudur. Bu sepeble, babasının varisi olduğunun bir işareti olarak yine onun praenomen'ini (Roma yurttaşının ilk adı) alacak şekilde Tiberius Claudius Germanicus adı verilmiştir. Britannicus'un babası sadece bir ay önce tahta çıkmıştı ve varisi olarak oğlunun doğmasıyla konumunu daha da güçlendirdi. Doğumun anısına, ön yüzünde Spes Augusta - (imparatorluk ailesinin umudu) yazan sestertii bastırıldı. İki yıl sonra, 43 yılında, Senato tarafından Claudius'a Britanya'nın fethi onuruna "Britannicus" unvanı verildi. İmparator bu unvanı kendisi için kullanmayı reddetse de oğlu adına kabul etti. Bu onun gelecek kuşaklar tarafından da tanınanacak olduğu adı oldu. Suetonius'a göre Claudius, Britannicus'a çok düşkündü. Kamu etkinliklerinde onu yanında gezdiriyor ve kalabalıklardan da benzer cevabı alabilmek için "İyi şanslar oğlum!" diye bağırıyordu. Erken olgunlaşmış bir çocuk olduğu söylenir.
Annesi Messalina'nın ölümü
Britannicus 48 yılında, Messalina'nın ölümüne yol açan bir olayların bir parçası oldu. Messalina'nın aynı anda ikinci kocası olarak evlendiği Gaius Silius çocuğu kendi oğlu olarak evlatlık edindi. Ardından açıkça Claudius'u devirerek Britannicus'un tahta çıkmasından sonra imparatorluk naibi olma planları yapmaya başladılar. Messalina belki de oğlunun babasıyla birlikte öldürülmesini engellemenin tek yolunun bu olduğunu düşünmüştü. Messalina ve Silius, düğünlerindne kısa bir süre sonra boşandılar ve ölüme mahkum edilince planlarını yerine getirme şansları kalmadı.
Üvey kardeşi Nero'nun yükselişi
Annesinin ölümünün ardından Britannicus'un sorumluluğu Claudius'a geçti. Yetişkin bir varisin eksikliği İmparatoru, özellikle diğer Julio-Claudian'larca hanedanı devirmeye yönelik tertiplerin tehlikesiyle karşı karşıya bırakıyordu. İddialara göre, daha büyük bir varis bularak aile içindeki çekişmeleri durdurabilmek için son yetişkin Julian olan Genç Agrippina ile evlendi. Kısa bir süre sonra da Agrippina'nın Britaniccus'tan daha büyük olan ve doğrudan Augustus'un soyundan gelen oğlu Nero'yu evlat edindi. Nero, Britannicus'un kız kardeşi Claudia Octavia ile evlendi ve Britannicus'un taht için yeterli olgunluğa ulaşacağı zamana kadar ortak varis olarak adlandırıldı. Nero popüler genç bir adamdı ve evlatlık edinilmesi gerçekten de Claudius'un saltanatının ikinci yarısında ona karşı yapılan tertiplerin azalmasına neden oldu. Britannicus üvey ailesiyle uyum sağlayamamıştı. Tacitus, evlatlık edinilmesinden çok sonraları bile Nero'yu doğum adı "Domitius" olarak çağırmaya devam ettiğini aktarır. Her halukarda bu iddaaların Britannicus'un düşmanları tarafından yapıldığı hatırda tutulmalıdır. Buna, çocukların etkinliklerde birlikte onurlandırılmaları ve Nero'nun erkekliğe dah erken adım atmasının kıskançlığı da dahildir. Nero bu hakaretlere Britannicus'un gayri meşru olduğu ısrarla tekraralayarak karşılık verdi ancak Claudius bu iddaa'ya inandığına dair her hangi bir berlirti vermedi. Tacitus, Agrippina ve Nero'ya karşı muhalif olmak için nedenleri olanlar bu tarışmalardan bir avantaj sağlayabilmek için Britannicus'un etrafında bir grup olduşturdular. Agrippina bu destekçilerden Britannicus'un çevresini değiştirerek misilleme yaptı. Özel eğitmeni ve Messalina tarafından piyon olarak kullanılan Sosibius vakit geçirilmeden bertaraf edildi. Claudius'un bunu, Damnatio Memoriae uygulanmış eski resmi karısı ile olan bağlantısı nedeniyle bunu kabul etmiş olması muhtemeldir.
Babası Claudius'un ölümü
The actions Claudius took to preserve his rule in the short-term were not easily undone as Britannicus approached manhood. In late 54, Britannicus was within 6 months of reaching manhood by Roman tradition, and had matured early. According to the historian Suetonius, Claudius began to mention divorcing Agrippina and dismissing Nero now that he was no longer needed. In preparation, Claudius commended both his son and adopted son to the Senate as equals in his last Senate address. Suetonius reports that Claudius now admonished his son to grow up quickly, implying that everything would be righted when he assumed the toga virilis.
Sadly for Britannicus, Nero's supporters acted to prevent this. On October 13, 54, Claudius died, perhaps by natural causes or perhaps murdered by Agrippina. Tacitus claims that Britannicus and his sisters were locked in their rooms to ensure that no counter claim could be made to Nero's succession. Nero spoke the elegy at the emperor's funeral and took sole power. Claudius' new will, which either granted joint-rule to Britannicus and Nero or just Britannicus, was suppressed by the new emperor's men in the senate[2]. The freedman Narcissus, Britannicus' champion according to Tacitus, was quickly put to death. Britannicus was pushed to the background.
Ölümü
Britannicus survived for a few months under the rule of his adopted brother, mostly ignored, but the doings of his step-mother Agrippina led to his death. In early 55, one of Agrippina's favorites, the freedman Pallas, was sacked from his job as secretary of the treasury - a post he had held since the reign of Claudius. According to Tacitus, Agrippina reacted violently to this slight by Nero. She declared that she repented of her actions to bring Nero to the throne, and would throw in her lot with Britannicus, the true heir who would soon come of age. She threatened to take the boy to the Praetorian camp, where she would admit to murdering Claudius and Britannicus would be declared emperor. Nero did not take this threat lightly.
Tacitus recounts Nero's numerous attempts to publicly undermine Britannicus' image. One such attempt was when Nero asked Britannicus to sing at a drunken party, months before his 14th birthday. Britannicus however, not only avoided humiliation, but also generated sympathy amongst the guests, after singing a poem telling the tale of how he had been cast aside in favour of Nero. Tacitus also stated that a few days before his death, Britannicus was sexually molested by Nero.
According to Tacitus, Nero moved against Britannicus, employing the same poisoner, Locusta, who had been hired to murder his father, Claudius. The first dose failed, and Nero decided to throw caution in the wind. Britannicus was poisoned at a dinner party attended by his sister, Claudia Octavia, Agrippina, and several other notables. The assassin avoided being given away by a food taster by adding the poison to his drink when Britannicus asked for it to be cooled, as he felt it was too hot. The substance was instantly fatal, and Britannicus fell to the floor foaming at the mouth. He died on February 11, 55, one day before his 14th birthday, less than a month before he was to assume manhood, and just four months after his father's death[3]. Nero dismissed the murder by claiming that the boy suffered from epilepsy. Some modern historians, particularly Anthony Barrett, suggest that he may have indeed suffered from the disease, and that a particularly bad seizure killed him. This may also be the reason for his eclipse by Nero - although Claudius never spurned his son on purpose. Britannicus was quickly buried in the Mausoleum of Augustus, the last of the Julio-Claudians to be interred there.
According to Suetonius, Britannicus was good friends with the future Emperor Titus, whose father Vespasian had commanded legions in Britain. As part of the Flavian's attempts to link themselves with the Julio-Claudians, Titus claimed that he had been seated with Britannicus on the night he was killed. He even claimed to have tasted the poison, which resulted in a serious and long illness. Titus would go on to erect a gold statue of his friend, and issue coins in his memory.
Dipnotlar
- ^ Levick'e göre bu tarih bir yıl hatalıdır
- ^ Barrett argues that Tacitus reference to the will being suppressed so as to prevent outrage about Nero meant that the will did not name Nero as primary or sole heir. Therefore the Senate's elevation of Nero would cause outrage if the will were read
- ^ According to Barrett. Most authors agree he died in that month
Kaynaklar
- Barrett, Anthony. Agrippina: Sex, Power, and Politics in the Early Empire.(Agrippina:İmparatorluğun erken döneminde Seks, güç ve politika) Yale University Press. New Haven, 1999, (İngilizce)
- Dio Cassius. Historia Romanum. (Roma Tarihi), Kitaplar LX-LXII, (İngilizce)
- Levick, Barbara. Claudius. Yale University Press. New Haven, 1990, (İngilizce)
- Momigliano, Arnaldo. Claudius: the Emperor and His Achievement. Trans. W.D. Hogarth. W. Heffer and Sons. Cambridge, 1934, (İngilizce)
- Oost, S.V., "The Career of M. Antonius Pallas" (M. Antonius Pallas'ın kariyeri) American Journal of Philology, 79 (1958). 113-139, (İngilizce)
- Scramuzza, Vincent. The Emperor Claudius. (İmparator Claudius), Harvard University Press. Cambridge, 1940, (İngilizce)
- Suetonius. Oniki Sezar Claudius'un hayatı., (İngilizce)
- Suetonius. Oniki Sezar. Titus'un hayatı., (İngilizce)
- Tacitus. Yıllıklar. Kitaplar XI-XIII, (İngilizce)
- Şablon:Kaynak wiki