Foucher de Chartres: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
| 14. satır: | 14. satır: | ||
== Vakainamesi == |
== Vakainamesi == |
||
Foucher, üç kitaptan oluşan haçlı seferinin bir tarih yazdı. {{Kdş|Peters|1971|p=23-90}} 1101'de yazmaya başladı ve 1128 civarında bitirdi.{{Kdş|Peters|1971|p=23}} Vakainame, haçlı seferinin en iyi kayıtları arasında sayılmaktadır.{{Kdş|Peters|1971|p=23}} Vakainame'de, [[Papa II. Urbanus]]'un Kasım 1095'teki Clermont Konsili'nde [[Birinci Haçlı Seferi]] için çağrıda bulunduğu konuşması da yer almaktadır: |
Foucher, üç kitaptan oluşan haçlı seferinin bir tarih yazdı. {{Kdş|Peters|1971|p=23-90}} 1101'de yazmaya başladı ve 1128 civarında bitirdi.{{Kdş|Peters|1971|p=23}} Vakainame, haçlı seferinin en iyi kayıtları arasında sayılmaktadır.{{Kdş|Peters|1971|p=23}} Vakainame'de, [[Papa II. Urbanus]]'un Kasım 1095'teki Clermont Konsili'nde [[Birinci Haçlı Seferi]] için çağrıda bulunduğu konuşması da yer almaktadır: |
||
<blockquote>Doğuda yaşayan kardeşleriniz yardımınıza acilen ihtiyaç duyuyorlar ve onlara sıklıkla söz verilen yardımı vermek için acele etmelisiniz. Çünkü çoğunuzun duyduğu gibi, Türkler ve Araplar onlara saldırdılar ve Romanya [Yunan imparatorluğu] topraklarını işgal edip St. George kolu adı verilen Hellespont [Çanakkale Boğazı] ve Akdeniz kıyısına kadar Batıya ulaştılar. Bu Hristiyanların topraklarını gittikçe daha fazla işgal ettiler ve yedi savaşta onları aştılar. Birçok insanı öldürüp yakaladılar, kiliseleri yok ettiler ve imparatorluğu harap ettiler. Bu kirliliğin bu şekilde devam etmesine izin verirseniz, Tanrı'ya olan inancı onlar tarafından çok daha büyük bir saldırıya uğrayacaktır.<ref>{{Cite web|url=https://sourcebooks.fordham.edu/source/urban2-5vers.asp|title=Urban II (1088-1099): Speech at Council of Clermont, 1095, Five versions of the Speech|last=|first=|date=2019-10-01|website=Midieval Sourcebook|publisher=Fordham University|url-status=live|archive-url=|archive-date=|access-date=2020-01-15}}</ref> </blockquote> |
|||
<!-- |
<!-- |
||
<blockquote>[Your] brethren who live in the east are in urgent need of your help, and you must hasten to give them the aid which has often been promised them. For, as the most of you have heard, the Turks and Arabs have attacked them and have conquered the territory of Romania [the Greek empire] as far west as the shore of the Mediterranean and the Hellespont, which is called the Arm of St. George. They have occupied more and more of the lands of those Christians, and have overcome them in seven battles. They have killed and captured many, and have destroyed the churches and devastated the empire. If you permit them to continue thus for awhile with impurity, the faithful of God will be much more widely attacked by them.<ref>{{Cite web|url=https://sourcebooks.fordham.edu/source/urban2-5vers.asp|title=Urban II (1088-1099): Speech at Council of Clermont, 1095, Five versions of the Speech|last=|first=|date=2019-10-01|website=Midieval Sourcebook|publisher=Fordham University|url-status=live|archive-url=|archive-date=|access-date=2020-01-15}}</ref> </blockquote> |
|||
At the earliest, Fulcher began his chronicle in the late autumn of 1100, or at the latest in the spring of 1101, in a version that has not survived but which was transmitted to [[Europe]] during his lifetime. This version was completed around 1106 and was used as a source by [[Guibert of Nogent]], a contemporary of Fulcher in Europe. |
At the earliest, Fulcher began his chronicle in the late autumn of 1100, or at the latest in the spring of 1101, in a version that has not survived but which was transmitted to [[Europe]] during his lifetime. This version was completed around 1106 and was used as a source by [[Guibert of Nogent]], a contemporary of Fulcher in Europe. |
||
Sayfanın 07.12, 17 Mart 2020 tarihindeki hâli
Foucher de Chartres (İngilizce: Fulcher of Chartres) (yaklaşık.1059 Chartres ya da yakınları[1] - 1128 sonrası) rahipti ve Birinci Haçlı Seferi'ne katıldı. Uzun yıllar Kudüs Kralı I. Baudouin'e hizmet etti ve Haçlı Seferi'nin tarihini Latince yazdı.
Hayatı
Foucher 1059 yılında doğdu.[2] 1097 yılında I. Baudouin'in özel papazı olarak atanması onun bir papaz olarak yetiştirildiğini gösterir, muhtemelen Chartres Okulu'ndan mezun olmuş olabilir. Yazdığı Tarih isimli vakainamesinde, Clermont Konsili hakkında anlattığı detaylar bu konsile katıldığını düşündürmekte,[2] ya da Foucher'ın Roma Katolik Kilisesi reformu ve Kutsal Roma İmparatorluğu ile yaşanan göreve getirme ihtilafı hakkındaki görüşlerini de etkileyen Chartres piskoposu Ivo'yu gibi katılan birini tanıyordu.
Foucher, 1096'da Güney Fransa ve İtalya üzerinden, Bari'den Doğu Roma İmparatorluğu'na geçen ve 1097'de Konstantinopolis'e gelip Birinci Haçlı Seferi'nin diğer ordularına katılan Blois Kontu Stephen ve Normandiya Dükü Robert Curthose'in[2] yakın çevresinin bir parçasıydı. Ordunun 1097'de Antakya'ya gelmesinden kısa bir süre önce Küçük Asya üzerinden Maraş'a gitti ve burada Baudouin'e özel papaz olarak atandı.[2] Ana ordudan ayrılıp Urfa Kontluğu'nu kuracağı Urfa'ya hareket eden yeni efendisi Baudouin'i takip etti.[2]
1099 yılında Kudüs'ün düşmesinden sonra Foucher ve Baudouin hac yolculuğunu tamamlamak için şehre gittiler. Baudouin 1100 yılında Kudüs kralı olduktan sonra, Foucher onunla beraber Kudüs'e geldi ve Baudouin'in öldüğü 1118 yılına kadar özel papazı olarak hizmet etmeye devam etti.[2] O zamanlar Fulcher, Zeytindağı'nda papaz olarak görev yapmış olabilir.[2] 1115'ten sonra muhtemelen Kutsal Kabir katedral rahiplerine bağlı olan Kutsal Kabir Kilisesi katedral rahibiydi ve büyük olasılıkla kilisedeki kutsal emanetlerden ve hazinelerden sorumluydu. Foucher 1127 yılına kadar Kudüs'te ikamet ediyordu. O tarihten sonra onun hakkında başka bir şey bilinmemektedir. Ölümü ile ilgili herhangi bir detay bilinmemektedir.
Vakainamesi
Foucher, üç kitaptan oluşan haçlı seferinin bir tarih yazdı. [3] 1101'de yazmaya başladı ve 1128 civarında bitirdi.[2] Vakainame, haçlı seferinin en iyi kayıtları arasında sayılmaktadır.[2] Vakainame'de, Papa II. Urbanus'un Kasım 1095'teki Clermont Konsili'nde Birinci Haçlı Seferi için çağrıda bulunduğu konuşması da yer almaktadır:
Doğuda yaşayan kardeşleriniz yardımınıza acilen ihtiyaç duyuyorlar ve onlara sıklıkla söz verilen yardımı vermek için acele etmelisiniz. Çünkü çoğunuzun duyduğu gibi, Türkler ve Araplar onlara saldırdılar ve Romanya [Yunan imparatorluğu] topraklarını işgal edip St. George kolu adı verilen Hellespont [Çanakkale Boğazı] ve Akdeniz kıyısına kadar Batıya ulaştılar. Bu Hristiyanların topraklarını gittikçe daha fazla işgal ettiler ve yedi savaşta onları aştılar. Birçok insanı öldürüp yakaladılar, kiliseleri yok ettiler ve imparatorluğu harap ettiler. Bu kirliliğin bu şekilde devam etmesine izin verirseniz, Tanrı'ya olan inancı onlar tarafından çok daha büyük bir saldırıya uğrayacaktır.[4]
Kaynakça
- Özel
- ^ Thomas & Mallett 2011, s. 401.
- ^ a b c d e f g h i Peters 1971, s. 23.
- ^ Peters 1971, s. 23-90.
- ^ "Urban II (1088-1099): Speech at Council of Clermont, 1095, Five versions of the Speech". Midieval Sourcebook. Fordham University. 2019-10-01. Erişim tarihi: 2020-01-15.
- Genel
- Peters, Edward, (Ed.) (1971). The First Crusade (İngilizce). Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 0812210174.
- Riley-Smith, Jonathan (1997). The First Crusaders, 1095-1131 (İngilizce). Londra: Cambridge University Press.
- Runciman, Steven (1951). A History of the Crusades, Volume One: The First Crusade and the Foundation of the Kingdom of Jerusalem (İngilizce). Londra: Cambridge University Press.
- Thomas, David; Mallett, Alex, (Ed.) (2011). Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History, (1050-1200) (İngilizce). Vol. 3. Brill.
İleri okuma
- Fulcher of Chartres, 'Chronicle', tr. M. E. McGinty, in The First Crusade: the Chronicle of Fulcher of Chartres and other source materials, ed. e. Peters (2nd. ed. 1998), p. 47-101.
- Fulcher of Chartres, A History of the Expedition to Jerusalem, 1095-1127, trans. Francis Rita Ryan, ed. Harold S. Fink, 1969.
- Fulcheri Carnotensis Historia Hierosolymitana (1095-1127), ed. Heinrich Hagenmeyer, Heidelberg, 1913.
