Wilhelm Ostwald: Revizyonlar arasındaki fark

Vikipedi, özgür ansiklopedi
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
İçerik silindi İçerik eklendi
By erdo can (mesaj | katkılar)
k →‎top: Düzenleme AWB ile
YBot (mesaj | katkılar)
k Ulam güncellendi
53. satır: 53. satır:
[[Kategori:Esperantistler]]
[[Kategori:Esperantistler]]
[[Kategori:Prusya Bilim Akademisi üyeleri]]
[[Kategori:Prusya Bilim Akademisi üyeleri]]
[[Kategori:Riga Teknik Üniversitesi mezunları]]
[[Kategori:Riga Teknik Üniversitesi'nde öğrenim görenler]]
[[Kategori:St Petersburg Bilimler Akademisi'nin muhabir üyeleri]]
[[Kategori:St Petersburg Bilimler Akademisi'nin muhabir üyeleri]]

Sayfanın 20.49, 2 Mart 2019 tarihindeki hâli

Wilhelm Ostwald
Wilhelm Ostwald, 1909
DoğumFriedrich Wilhelm Ostwald
2 Eylül 1853
Riga, Rus İmparatorluğu
(günümüz Letonya)
Ölüm4 Nisan 1932 (78 yaşında)
Leipzig, Almanya
MilliyetAlman
EğitimTartu Üniversitesi
Ödüller Nobel Kimya Ödülü (1909)
Kariyeri
DalıFiziksel kimya
Çalıştığı kurumlarTartu Üniversitesi
Riga Teknik Üniversitesi
Leipzig Üniversitesi
Doktora
danışmanı
Carl Schmidt
Doktora öğrencileriArthur Amos Noyes
Georg Bredig
Paul Walden
Frederick G. Donnan

Wilhelm Ostwald (let. Vilhelms Ostvalds), (d. 2 Eylül 1853, Riga, Letonya – ö. 4 Nisan 1932, Leipzig), kimyager. 1909 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazandı.

Dorpat Üniversitesi'nde okudu. Riga Politeknikumu'nda kimya (1881), Leipzig Üniversitesi'nde fizikokimya profesörü oldu (1897) ve aynı şehrin Elektrokimya Enstitüsü'nün başına getirildi (1898). Özellikle elektrolitler ve kataliz üstüne çalışmalarıyla tanındı. 1888 yılında elektrolitlerin iyonlaşmasına kütle etkisi kanunu uygulayarak, kendi adıyla anılan seyreltikleşme kanununu buldu. Seyreltiklik, sınırsız olarak artarsa, iyonlaşma da tam olur. Ostwald, tepkime hızını tanımlayarak, kataliz olayını bir kimyasal kinetik problemi haline getirdi. 1907 yılında, amonyağı katalizle yükseltgeyerek, nitrik asidi sınaî olarak üretti. Fakat, atomların gerçekliğini kabul etmeyerek, 1908 yılında evrenin enerjetik bir tanımlamasını yaptı ve böylece enerjetiğe dayanan bir felsefe okulunun şeflerinden biri oldu. 1887 yılından sonra Van't Hoff ile birlikte Zeitschrift der Physikalische Chemie'yi yayımladı. 1909 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü kazandı.

Eserleri

  • Lehrbuch der Allgemeinen Chemie (Genel Kimya Ders Kitabı), (1884-1887)
  • Electrochemie (Elektrokimya), (1894)
  • Schule der Chemie (Kimya Okulu), (1903)
  • Grosse männer (Büyük Adamlar), (1909)
  • Harmonie der Farben (Renk Uyumu), (1918)