Huoching: Revizyonlar arasındaki fark
| [kontrol edilmiş revizyon] | [kontrol edilmiş revizyon] |
İçerik silindi İçerik eklendi
"Huoching" sayfasının çevrilmesiyle oluşturuldu. Etiket: İçerik Çevirmeni |
kDeğişiklik özeti yok |
||
| 1. satır: | 1. satır: | ||
'''Alamanyalı Huoching '''(675-744) Alamanyalı asilzadedir. Thegan tarafından yazılmış ''Vita Hiudowici ''kitabına göre, Agilolfing Hanedanı'na mensup Gotfrid'in (650-709) oğludur. Huoching'in oğlu Hnabi (Nebi) Alamanya'ya bir süre hükmeden olacak Ahalolfingler Hanedanı'nın kurucusudur. Agilolfinglerin |
'''Alamanyalı Huoching '''(675-744) Alamanyalı asilzadedir. [[Thegan]] tarafından yazılmış ''Vita Hiudowici ''kitabına göre, Agilolfing Hanedanı'na mensup [[Gotfrid]]'in (650-709) oğludur. Huoching'in oğlu [[Hnabi]] (Nebi) Alamanya'ya bir süre hükmeden olacak Ahalolfingler Hanedanı'nın kurucusudur. Agilolfinglerin çöküşü bilimi de çöktürmüştür. Wenskus Huoching ve Hnabi'nin İskandinav Mitolojisindeki olaylara benzediğini söyledi. Jänichen (1976) baba oğulu Hoc ve Hnaef ile Huoching ve Hnabi'yi [[Alman Destansı Şiir Çağı]]'nda kıyaslamaktadır. Bunda, Jänichen, 1849'da John Mitchell Kemble'nin ''İngiltere'deki Saxonların Tarihi ''önerisini takip etmektedir. |
||
== References == |
== References == |
||
Sayfanın 18.23, 14 Ocak 2016 tarihindeki hâli
Alamanyalı Huoching (675-744) Alamanyalı asilzadedir. Thegan tarafından yazılmış Vita Hiudowici kitabına göre, Agilolfing Hanedanı'na mensup Gotfrid'in (650-709) oğludur. Huoching'in oğlu Hnabi (Nebi) Alamanya'ya bir süre hükmeden olacak Ahalolfingler Hanedanı'nın kurucusudur. Agilolfinglerin çöküşü bilimi de çöktürmüştür. Wenskus Huoching ve Hnabi'nin İskandinav Mitolojisindeki olaylara benzediğini söyledi. Jänichen (1976) baba oğulu Hoc ve Hnaef ile Huoching ve Hnabi'yi Alman Destansı Şiir Çağı'nda kıyaslamaktadır. Bunda, Jänichen, 1849'da John Mitchell Kemble'nin İngiltere'deki Saxonların Tarihi önerisini takip etmektedir.
References
- Michael Borgolte, Die Grafen Alemanniens (1986), p. 184.
- Hans Jänichen Die alemannischen Fürsten Nebi und Berthold und ihre Beziehungen zu den Klöstern St. Gallen und Reichenau, Blätter für deutsche Landesgeschichte (1976), pp. 30–40.[1]