Servet-i Fünûn edebiyatı: Revizyonlar arasındaki fark

[kontrol edilmemiş revizyon]

[kontrol edilmiş revizyon]

← Önceki sürümle aradaki fark Sonraki sürümle aradaki fark →

İçerik silindi İçerik eklendi

Satır içi

Sayfanın 19.34, 13 Aralık 2015 tarihindeki hâli

Edebiyat-ı Cedide veya bilinen diğer ismiyle Servet-i Fünun Edebiyatı, II. Abdülhamid döneminde, Servet-i Fünun adlı derginin çevresinde toplanan sanatçıların Batı etkisinde geliştirdikleri bir edebiyat hareketidir. Bu hareket 1896'dan 1901'e kadar etkili olmuştur. 16 Ekim 1901 yılında Hüseyin Cahit Yalçın'ın Fransızcadan çevirdiği "Edebiyat ve Hukuk" başlıklı, Fransa'nın 1789 rejimine rastgele bir atıfta bulunan makalesi, sansürcüler tarafından fitneci olarak mahkum edildi ve dergi birkaç haftalık kapatıldıktan sonra,yine Ahmet İhsan'ın sorumluluğunda derginin tekrar çıkmasına izin verildi. Fakat en iyi yazarlar gitmiş, dergi etkisini yitirmişti, dolayısıyla Servet-i Fünun topluluğunun faaliyetleri de son bulmuştu. 1908 Devrimi'nden sonra bir süre de günlük gazete olarak varlığını sürdürmeye çalıştı.^[1]

Servet-i Fünun

Servet-i Fünun dergisi aslen bir bilim dergisi olarak, Recaizade Mahmud Ekrem'in Mekteb-i Mülkiye'den öğrencisi Ahmet İhsan Tokgöz tarafından 1891'de çıkarılmaya başlanır. Recaizade Mahmud Ekrem bu dergiyi bir edebiyat dergisi haline getirmek için Ahmet İhsan ile anlaşır. Galatasaray Lisesi'nden öğrencisi olan Tevfik Fikret'in derginin Kısm-ı edebi ser-muharrirliği (edebiyat bölümü başyazarlığı) görevine getirilmesini sağlar. Recaizade Mahmut Ekrem, 1895 sonunda, Malumat adlı bir dergide yazan Muallim Naci ve onun izleyicileriyle, kafiyenin göz için mi, yoksa kulak için mi olduğu tartışmasına giriştiğinde; bu gazeteye karşı cevaplarının bir kısmını Servet-i Fünun dergisinde yayımlar. 1896'da yazarın etrafındaki gençlerin de dergi çevresinde toplanmasıyla Servet-i Fünun topluluğu meydana gelir ve bilim dergisi yerini tamamen bir edebi dergiye bırakır. Bu hareketin 1901 yılında, Hüseyin Cahit Yalçın’ın Fransızcadan çevirdiği “Edebiyat ve Hukuk” adlı makalesinin II. Abdülhamid yönetimince kışkırtıcı bulunarak, derginin kapatılmasıyla son bulduğu kabul edilir.^[2] Bu hareket, derginin kapatılışından sonra, kendilerine Fecr-i Aticiler denilen Ahmet Haşim, Refik Halit Karay ve Ahmet Rasim gibi yazar ve şairler tarafından gözlemlenmiştir.

Dönemin başlıca sanatçıları

Şairler

Yazarlar

Kaynakça

^ Lewis, Bernard (1996). Modern Türkiye'nin Doğuşu. Türk Tarih Kurumu. s. 190. ISBN 975-16-0303-X.
^ ibid. s. 190

[1] Lewis, Bernard (1996). Modern Türkiye'nin Doğuşu. Türk Tarih Kurumu. s. 190. ISBN 975-16-0303-X.

[2] . s. 190

[1]

[2]

@@ 1. satır: / 1. satır: @@
 {{Türk edebiyat tarihi}}
-FENERBAHÇE ANANIN AMI
 '''Edebiyat-ı Cedide''' veya bilinen diğer ismiyle '''Servet-i Fünun Edebiyatı''', [[II. Abdülhamid]] döneminde, Servet-i Fünun adlı derginin çevresinde toplanan sanatçıların Batı etkisinde geliştirdikleri bir edebiyat hareketidir. Bu hareket [[1896]]'dan [[1901]]'e kadar etkili olmuştur. [[16 Ekim]] [[1901]] yılında [[Hüseyin Cahit Yalçın]]'ın [[Fransızca]]dan çevirdiği "Edebiyat ve Hukuk" başlıklı, Fransa'nın 1789 rejimine rastgele bir atıfta bulunan makalesi, sansürcüler tarafından ''fitneci'' olarak  mahkum edildi ve dergi birkaç haftalık kapatıldıktan sonra,yine [[Ahmet İhsan Tokgöz|Ahmet İhsan]]'ın sorumluluğunda derginin tekrar çıkmasına izin verildi. Fakat en iyi yazarlar gitmiş, dergi etkisini yitirmişti, dolayısıyla Servet-i Fünun topluluğunun faaliyetleri de son bulmuştu. 1908 Devrimi'nden sonra bir süre de günlük gazete olarak varlığını sürdürmeye çalıştı.<ref>{{Kitap kaynağı
  | last =Lewis
@@ 13. satır: / 10. satır: @@
 == Servet-i Fünun ==
-Servet-i Fünun dergisi aslen bir bilim dergisi olarak, [[Recaizade Mahmud Ekrem]]'in [[Mekteb-i Mülkiye]]'den öğrencisi [[Ahmet İhsan Tokgöz]] tarafından [[1891]]'de çıkarılmaya başlanır. Recaizade Mahmud Ekrem bu dergiyi bir edebiyat dergisi haline getirmek için Ahmet İhsan ile anlaşır. [[Galatasaray Lisesi]]'nden öğrencisi olan [[Tevfik Fikret]]'in derginin ''Kısm-ı edebi ser-muharrirliği'' (edebiyat bölümü başyazarlığı) görevine  getirilmesini sağlar. Recaizade Mahmut Ekrem, 1895 sonunda, Malumat adlı bir dergide yazan [[Muallim Naci]] ve onun izleyicileriyle, kafiyenin göz için mi, yoksa kulak için mi olduğu tartışmasına giriştiğinde; bu gazeteye karşı cevaplarının bir kısmını Servet-i Fünun dergisinde yayımlar. [[1896]]'da yazarın etrafındaki gençlerin de dergi çevresinde toplanmasıyla ''Servet-i Fünun topluluğu'' meydana gelir ve bilim dergisi yerini tamamen bir edebi dergiye bırakır.
+Servet-i Fünun dergisi aslen bir bilim dergisi olarak, [[Recaizade Mahmud Ekrem]]'in [[Mekteb-i Mülkiye]]'den öğrencisi [[Ahmet İhsan Tokgöz]] tarafından [[1891]]'de çıkarılmaya başlanır. Recaizade Mahmud Ekrem bu dergiyi bir edebiyat dergisi haline getirmek için Ahmet İhsan ile anlaşır. [[Galatasaray Lisesi]]'nden öğrencisi olan [[Tevfik Fikret]]'in derginin ''Kısm-ı edebi ser-muharrirliği'' (edebiyat bölümü başyazarlığı) görevine getirilmesini sağlar. Recaizade Mahmut Ekrem, 1895 sonunda, Malumat adlı bir dergide yazan [[Muallim Naci]] ve onun izleyicileriyle, kafiyenin göz için mi, yoksa kulak için mi olduğu tartışmasına giriştiğinde; bu gazeteye karşı cevaplarının bir kısmını Servet-i Fünun dergisinde yayımlar. [[1896]]'da yazarın etrafındaki gençlerin de dergi çevresinde toplanmasıyla ''Servet-i Fünun topluluğu'' meydana gelir ve bilim dergisi yerini tamamen bir edebi dergiye bırakır.
 Bu hareketin 1901 yılında, Hüseyin Cahit Yalçın’ın Fransızcadan çevirdiği “Edebiyat ve Hukuk” adlı makalesinin [[II. Abdülhamid]] yönetimince kışkırtıcı bulunarak, derginin kapatılmasıyla son bulduğu kabul edilir.<ref>ibid. s. 190</ref>
 Bu hareket, derginin kapatılışından sonra, kendilerine [[Fecr-i Ati]]ciler denilen [[Ahmet Haşim]], [[Refik Halit Karay]] ve [[Ahmet Rasim]] gibi yazar ve şairler tarafından gözlemlenmiştir.