Müzik teorisi

Müzik kuramı terimi genel olarak iki farklı ama bibiriyle ilgili anlamda kullanılır:

1. Müziğin temel yapıtaşları.
2. Bu yapıtaşları ile müziğin incelenmesi, sınıflandırılması ve hatta bestelenmesini konu alan bilim dalı.

İlk anlamdaki Müzik kuramı, müziğin temel yapıtaşlarını tanımlar (porte, nota, artikülasyon, açkılar, ton, gam, ritim, melodi, harmoni vb.)

Diğer bir deyişle müzik dilinin kurallarını belirler ve bunların kullanılışlarını açıklar.

İkinci anlamdaki müzik teorisi 1950'lerden sonra özellikle Kuzey Amerika kıtasında müzikolojiden özerkleşerek kendi başına müziği inceleyen bir bilim dalı haline gelmiştir. Müzikoloji (veya tarihsel müzik) ve etnomüzikolojiden farkli olarak pozitif bilimleri (matematik, fizik vb.) de kullanması gerekçe olarak gösterilmektedir. Kıta Avrupasında ise müzik teorisi, müzik tarihi gibi müzikolojinin bir alt dalı olarak kabul edilmektedir, Recep Uslu'nun Müzikoloji ve Kaynakları çalışmasında belirttiği gibi Dünyada yaygın olan kanaat da budur.

Müziğin yapıtaşlarının tüm müzisyenler tarafından öğrenilmesi her durumda aranılan bir nitelik olsa da müziğin bilimsel olarak incelenmesi özel olarak müzik kuramcıları tarafından gerçekleştirilir. Doğu müziğinde genellikle Edvarlar müzik kuramı eserleridir.

Tarih

Müzik teorisinin Pisagor'dan başlayan çok eski ve uzun bir tarihi vardır. Doğu müziğinde ise teori tarihi Kindi ile başlar. Anadolu'da ilk müzik teorisi 15. yüzyıl başlarında Yusuf Kırşehri tarafından yazılmıştır.

Ayrıca bakınız

• Akustik

Dış bağlantılar

• Müzikolog Sosyal Paylaşım Platformu
• Society for Music Theory (İngilizce)
• Music Theory Online (İngilizce)
• RowyNet Music glossary in English, Deutsch, Français and Nederlands.