İhracat

Vikipedi, özgür ansiklopedi

İhracat ya da dışsatım, bir malın veya hizmetin yurt dışındaki alıcılara satılmasıdır. Devletler, tüzel kişilikler ve gerçek kişilikler tarafından gerçekleştirilir. İthalatın karşıtıdır ve dış ticaret dengesini oluşturan etkenlerden biridir.

Döviz kuru[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir malın uluslararası pazarda rekabet gücü döviz kuruyla da doğrudan ilgilidir. Döviz kurunun düşmesi, yani yerli paranın yabancı para karşısında değer kazanması, söz konusu malı uluslararası pazarda daha pahalı hale getireceğinden malın rekabet gücünü azaltır.

İhracat, bir ülkenin en önemli döviz kaynakları arasında yer almaktadır.

Makroekonomi[değiştir | kaynağı değiştir]

Makroekonomide ihracat ve ithalat arasındaki fark, tüketim, yatırım ve devlet harcamalarıyla birlikte GSYİH'i oluşturan temel bileşenlerden biridir. İhracata yönelik dış talep, yabancı ülkelerdeki gelirin yükselmesiyle doğru orantılıdır. Üretici ülkenin para biriminin değeriyle ise ters orantılıdır.

Bir ülkeden ihraç edilen ürünler, eğer ithalatı yapan ülke yerli üreticileri korumayı amaçlayan bir politika izliyorsa ekonomik engellerle karşılaşabilmekte ve vergiye maruz kalabilmektedir. Bu politikanın ülkeler arasında gerginliğe yol açması halinde, Dünya Ticaret Örgütü devreye girmekte ve sorunun çözülmesi için çalışmaktadır. Ancak ihracatı yapan ülke, alınan kararlardan bazı durumlarda tatmin olmamakta ve diğer ülkenin ithal ürünleri üzerinde benzer bir politika izlemektedir.

Avantajları[değiştir | kaynağı değiştir]

İhracatın, ekonomik gelir elde etmek başta olmak üzere devletler ve şirketler için birçok avantajı bulunmaktadır. Bu avantajlardan bir kısmı aşağıdaki gibidir:

  • Diğer ülkelerde üretim operasyonları kurulması maliyeti ortadan kaldırılmaktadır. Bir ülkede üretilen mal ve hizmetler, ulaşım yoluyla diğer ülkelerde de kullanılabilmektedir.
  • Deneyim eğrilerinden yararlanılmakta ve ürün geliştirme yeteneği artırılmaktadır. Uluslararası pazarların şartları incelenmekte ve elde edilen sonuçlar iç piyasa başta olmak üzere birçok alanda değerlendirilebilmektedir.
  • Konum ekonomilerinin oluşmasına katkıda bulunulmakta ve değer zincirleri oluşturulmaktadır. Mekansal dağılım başta olmak üzere ürünleri birçok yönden etkileyen bileşenler incelenebilmekte ve verimin artırılması için sonuçlara ulaşılabilmektedir.
  • Bazı ürünleri üretmekte doğal avantajlara sahip olan ülkeler, düşük seviyede risk ve yüksek olmayan bir yatırımla bu avantajlarını satış getirisine çevirebilmektedir.
  • Temel yetkinliklerin oluşturulması sağlanmakta ve üretim kontrolünün uygulanmasına katkıda bulunulmaktadır. Daha başarılı ekonomi politikaları oluşturulmasında etkili olmaktadır.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]