Z Kuşağı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Batı dünyasında adlandırılan nesiller

Z Kuşağı (İngilizce: Generation Z veya kısaca Gen Z), Milenyumlar'dan sonra ve Alfa Kuşağı'ndan önce gelen demografik kohorttur. Halk arasında "zoomer" olarak bilinir.[1][2] Araştırmacılar ve popüler medya, 1990'ların ortalarını ve sonlarını doğum yıllarının başlangıcı ve 2010'ların başlarını da doğum yıllarının sonu olarak almaktadır. Z Kuşağı'nın çoğu üyesi X Kuşağı'nın çocuklarıdır.[3]

Küçük yaşlardan itibaren internete ve taşınabilir dijital teknolojiye erişimle büyüyen ilk sosyal nesil olan Z Kuşağı üyeleri,[4] dijital okuryazar olmaları gerekmese de "dijital yerliler" olarak adlandırılmaktadır..[5][6] Ayrıca ekrana maruz kalma süresinin olumsuz etkileri, küçük çocuklara kıyasla en çok ergenler üzerinde belirgindir. Önceki nesillerle karşılaştırıldığında, bazı gelişmiş ülkelerdeki Z Kuşağı üyeleri iyi huylu, pervasız ve riskten kaçınan kişiler olma eğilimindedir.[7] Kendi yaşlarındayken seleflerinden daha yavaş yaşama eğilimi gösterirler,[8][9] daha düşük genç gebelik oranlarına sahiptirler ve daha az sıklıkla alkol tüketirler[10][11] ancak diğer psikoaktif ilaçları zorunlu olarak kullanmazlar.[12][12] Z Kuşağı gençleri, akademik performans ve iş beklentileri açısından yaşlı kuşaklara oranla daha fazla endişe duymakta[7][8] ve bu endişelerine rağmen 1960'lardaki emsallerine göre doyumu ertelemede daha iyiler.[13] Ergenler arasında sexting yaygınlaşırken bunun sonuçları tam olarak belirsizdir.[14] Bu arada gençlik altkültürü daha sessizdir ve ister istemez ortadan kaybolmamıştır.[15][16]

Küresel olarak kızlar arasında ergenliğe başlama yaşının 20. yüzyıla kıyasla önemli ölçüde azaldığına dair kanıtlar var[17][18] ve bu da onların refahı ile geleceği üzerinde etki etmektedir.[17][19][20][21] Buna ek olarak Z Kuşağı'ndaki ergenler ve genç yetişkinlerin alerji oranları,[22][23] akıl sağlığı sorunlarının farkındalığı ve tanıları[7][10][24][25] ile uykudan mahrum kalma olasılıkları daha yüksektir.[6][26][27] Birçok ülkede, Gen Z gençliğine yaşlı nesillere göre zihinsel yetersizlik ve psikiyatrik bozukluk teşhisi konma olasılığı daha yüksektir.[28][29]

Dünyanın her yerinde Z Kuşağı üyeleri, elektronik cihazlara daha fazla zaman harcarken eskisine göre kitap okumaya daha az zaman ayırmaktadır.[30][31][32] Bu durum; modern ekonomideki geleceklerinin yanı sıra dikkat süreleri,[33][34] kelime dağarcıkları[35][36] ve dolayısıyla okul notları[37] üzerinde etki etmektedir.[30] Asya'da 2000'li ve 2010'lu yıllarda eğitimciler tipik olarak en iyi öğrencileri araştırıp desteklerken Batı Avrupa ile Amerika Birleşik Devletleri'nde düşük performans gösterenler üzerinde duruldu.[38] Buna ek olarak, Doğu Asyalı ve Singapurlu öğrenciler, 2010'larda uluslararası standart testlerde sürekli olarak en üst sıralarda yer aldı.[39][40][41][42]

Etimoloji ve isimlendirme[değiştir | kaynağı değiştir]

"Z Kuşağı" adı, Y Kuşağı'yla (Milenyumlar) alfabetik sırayı sürdüren X Kuşağı'ndan sonraki ikinci kuşak olduğu gerçeğine bir göndermedir.[43][44]

Nesil için önerilen diğer isimler arasında iKuşağı,[45] Anavatan Kuşağı,[46] Net Gen,[45] Dijital Yerliler,[45] Neo-Dijital Yerliler,[47][48] Çoğulcu Kuşak,[45] İnternet Kuşağı,[49] Yüzyıllıklar[50] ve Post-Milenyumlar[51] yer almaktadır. İnternet Kuşağı terimi, internetin kitlesel olarak benimsenmesinden sonra doğan ilk kuşağın olduğu gerçeğine atıfta bulunmaktadır.[49]

Psikoloji profesörü ve yazar Jean Twenge, yayıncısı Atria Publishing Group tarafından reddedilmeden önce iKuşağı (İngilizce: iGeneration veya kısaca iGen) terimini kullandı ve aslında bunu 2006 yılında Millenyumlar hakkındaki kitabının başlığı -Generation Me- olarak kullanmak niyetindeydi. O dönemde iPod ve iMac bilgisayarlar vardı ama iPhone veya iPad'ler yoktu. Twenge daha sonra bu terimi 2017 kitabı iGen için kullandı. Bu terimin, 2009 yılında demograf Cheryl Russell tarafından yaratıldığı da iddia edildi.[45]

2014 yılında yazar Neil Howe, Anavatan Kuşağı (İngilizce: Homeland Generation) terimini William Strauss ile Strauss-Howe kuşak teorisinin bir devamı olarak kullandı. "Anavatan" terimi, 11 Eylül saldırılarından sonra İç Güvenlik Bakanlığı gibi koruyucu gözetim devlet önlemlerinin yürürlüğe girmesinden sonra çocukluğa giren ilk nesil anlamına gelir.[46]

Pew Araştırma Merkezi, 2019'da Google Trendler'de bu kohortun çeşitli adını araştırdı ve ABD'de "Z Kuşağı" teriminin ezici bir çoğunlukla en popüler olduğunu gördü. Merriam-Webster ve Oxford sözlüklerinden her ikisi de Z Kuşağı için resmî girdilere sahiptir.[52]

Japonya'da bu kohort, "Dijital Yerliler" olarak tanımlanan önceki kohortun bir adım ötesinde "Neo-Dijital Yerliler" olarak tanımlanmaktadır. Dijital Yerliler öncelikle metin veya sesle iletişim kurarken Neo-Dijital Yerliler video, görüntülü telefon ve filmler kullanır.[47][48]

"Zoomer" terimi; genellikle ironik, esprili veya alaycı bir tonda Z Kuşağı üyelerine atıfta bulunmak için kullanılan resmî olmayan bir terimdir.[2] Z Kuşağı'nın "Z" harfi ile baby boomer'larda kullanılan "boomer"ın "b" harfi olmaksızın birleştirilmesiyle (Z + (b)oomer = Zoomer) oluşmaktadır.[1] Bu kullanımdan önce, 2000'lerde, özellikle aktif bebek patlamalarını tanımlamak için "zoomer" kullanılmıştır. Mevcut kullanımdaki "zoomer" terimi, "Zoomer" olarak adlandırılan bir Wojak karikatürü aracılığıyla Gen Z ergenleriyle alay eden bir 4chan internet meme'inde kullanılmasıyla 2018'de popülaritesini artırdı.[53][54]

Tarih ve yaş aralığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Oxford Dictionaries, Z Kuşağı'nı "1990'ların sonlarında veya 21. yüzyılın başlarında doğan, çok genç yaşlardan itibaren dijital teknoloji, internet ve sosyal medya kullanımına aşina olarak algılanan nesil" olarak tanımlamaktadır.[55] Oxford Learner's Dictionaries, Z kuşağını "90'ların sonu ile 2010'ların başı arasında doğmuş bir grup insan" olarak açıklamaktadır. Merriam-Webster Online Dictionary, Z kuşağını "1990'ların sonunda ve 2000'lerin başında doğan insanların nesli" olarak tanımlar.[56]

Pew Araştırma Merkezi, 1997'yi Z Kuşağı için başlangıç doğum yılı olarak belirleyerek bu tarihi yeni teknolojik ve sosyoekonomik gelişmeler gibi "farklı biçimlendirici deneyimler" ile 11 Eylül saldırılarından sonra bir dünyada büyüdükleri için seçti.[52] Pew, Z Kuşağı için bir bitiş noktası belirtmezken 2019 raporunda 2012'yi geçici bir bitiş noktası olarak kullandı.[52] The New York Times,[57] The Wall Street Journal,[58] PBS,[59] NBC News,[60] NPR,[61] The Washington Post,[62] CNBC,[63] Axios,[64] Forbes,[65] Newsweek[66] ve Time[67] gibi önde gelen medya kuruluşları Pew'in tanımını alıntıladı. Statistics Canada, Pew Araştırma Merkezi'nden alıntı yapıp Z Kuşağı'nı 1997'den 2012'ye kadar uzanan bir dönem olarak tanımlamıştır.[68] Amerika Birleşik Devletleri Kongre Kütüphanesi, Pew'in tüketici araştırma raporlarından birinde Z Kuşağı'nı tanımladığını belirtmesine rağme "kuşakları tanımlamanın kesin bir bilim olmadığını" açıkladı.[69] Gallup[70] ve Ipsos MORI[71] Z Kuşağı'nı 1997'de başlatırken Associated Press de 1997'yi Gen Z için başlangıç noktası olarak kullanmıştır.[72] 2020'deki bir ABD Nüfus Sayımı yayını, Z Kuşağı'nı 1996'dan sonra doğan kohortun en yaşlı üyelerine sahip “genç ve mobil” nüfus olarak tanımladı.[73] Brookings Enstitüsünün kıdemli üyesi William H. Frey, 2020 Nüfus Sayımı analizinde Pew Araştırma Merkezinin tanımını aktardı.[74][75]

Psikolog Jean Twenge, Z Kuşağı'nı 1995 ve 2012 yılları arasında doğan bir diziyi kullanan "iGeneration" (çev. 'iKuşağı' ya da 'iNesli' ya da 'iJenerasyonu') olarak tanımladı.[76] Avustralyalı McCrindle Araştırma Merkezi, Z kuşağı'nı 1995 ile 2009 yılları arasında doğanlar olarak belirtti.[77] Financial Times,[78][79] Fortune,[80] CBS News,[81] Inc.,[82] ve Bloomberg Law[83] dahil olmak üzere çeşitli medya kuruluşları Z Kuşağı'nı tanımlamak için 1995'i başlangıç doğum yılı olarak kullananlardır.[84] Deloitte,[85] McKinsey,[86] ve PricewaterhouseCoopers[87] da Gen Z için başlangıç noktası olarak 1995'i kullanmaktadır. Center for Generational Kinetics, Z kuşağını 1996-2015 yılları arasında doğanlar olarak tanımlamaktadır.[88]

Milenyumlar ve Z Kuşağı'nın başlangıç yıllarında doğan bireyler bazen her iki kuşağın da özelliklerini taşıyan bir "mikro kuşak" olarak tanımlanmıştır. Bu yıllara verilen en yaygın isim Zillennials'tır (çev. 'Zilenyumlar').[89][90]

Sanat ve kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Mutluluk ve kişisel değerler[değiştir | kaynağı değiştir]

The Economist, Z Kuşağı'nı önceki kuşaklara göre daha eğitimli, iyi huylu, stresli ve depresif bir kuşak olarak tanımlamaktadır.[7] 2016 yılında, Varkey Vakfı ve Populus, yirmi ülkede (Arjantin, Avustralya, Brezilya, Kanada, Çin, Fransa, Almanya, Hindistan, Endonezya, İsrail, İtalya, Japonya, Yeni Zelanda, Nijerya, Rusya, Güney Afrika, Güney Kore, Türkiye, Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri) 15 ila 21 yaşları arasındaki 20 binden fazla kişinin tutumlarını inceleyen uluslararası bir araştırma yürüttü. Z Kuşağı gençlerinin kişisel yaşamlarında (%59) genel olarak mutlu olduklarını gördüler. En mutsuz gençler Güney Kore (%29) ile Japonya'dan (%28), en mutlu olanlar ise Endonezya (%90) ile Nijerya'dan (%78) geldi. Her ülke için genel 'mutluluk puanını' belirlemek için araştırmacılar, mutlu olduklarını söyleyenlerin oranından mutsuz olduğunu söyleyenlerin yüzdesini çıkardılar. En önemli mutluluk kaynakları arasında fiziksel ve zihinsel olarak sağlıklı olmak (%94), ailesiyle iyi ilişkiler içinde olmak (%92), arkadaşlarıyla iyi ilişkiler içinde olmak (%91) yer aldı. Genel olarak daha genç ve erkek olan katılımcılar daha mutlu olma eğilimindeydi. Dini inanç %44 ile son sırada yer aldı. Bununla beraber din; Endonezya (%93), Nijerya (%86), Türkiye (%71), Çin ve Brezilya'dan (her ikisi de %70) Z Kuşağı gençleri için büyük bir mutluluk kaynağı oldu. Endişe ve stresin en önemli nedenleri para (%51) ile okul (%46) yer alırken listenin sonunda %10 ile sosyal medya ve temel kaynaklara (yiyecek ve su gibi) erişim yer aldı. Gıda ve su konusundaki endişeler en ciddi şekilde Çin (%19), Hindistan (%16) ile Endonezya'da (%16) yüksekken genç Hintlilerin sosyal medya nedeniyle stres bildirme olasılığı da ortalamadan daha yüksekti (%19).[91]

Varkey Vakfı'nın bahsi geçen çalışmasına göre, bu insanlar için en önemli kişisel değerler ailelerine ve kendilerinin hayatta ilerlemelerine yardımcı olmak (her ikisi de %27) ve bunu dürüstlük (%26) izliyor. Ailesel değerler özellikle Güney Amerika'da (%34) güçlüyken bireycilik ve girişimci ruh, Afrika'da (%37) popüler olduğunu göstermiştir. Gençleri en çok etkileyenler ebeveynler (%89), arkadaşlar (%79) ve öğretmenlerdir (%70). Ünlüler (%30) ve politikacılar (%17) son sırada yer aldı. Genel olarak genç erkeklerin, kitapları ve kurgusal karakterleri tercih eden genç kadınlardan ziyade sporculardan ve politikacılardan etkilenme olasılığı daha yüksek görülmüştür. Ünlü kültürü özellikle Çin (%60) ile Nijerya'da (%71) etkiliyken özellikle Arjantin ve Türkiye'de (her ikisi de %19) önemsiz görülmektedir. Gençler için mevcut veya gelecekteki kariyerleri için en önemli faktörler arasındabecerilerini geliştirme olasılığı (%24) ve gelir (%23) üstte yer alırken en önemsiz faktörler ise şöhret (%3) ve çalıştıkları kurumun dünyaya olumlu bir etki yapıp yapmaması (%13) oldu. Gençlerin gelecekleri hakkında en önemli etkenleri aileleri (%47) ve sağlıkları (%21) iken genel olarak dünyanın refahı (%4) ve yerel toplulukları (%1) listenin en altında yer aldı.[91]

Ortak kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Lille, Fransa'daki Palais des Beaux-Arts'da selfie çeken iki genç kadın (2016)

2000'ler ve özellikle 2010'lar boyunca, 20. yüzyılın sonlarında var olanlar kadar etkili olan gençlik altkültürleri, sürekli akran gözetiminin farkındalığı nedeniyle daha kıt ve daha sessiz (n azından gerçek hayatta, internette zorunlu olmasa da) ve ironi ve özbilinç ile daha baskın hale geldi.[15][16] Örneğin Almanya'da gençler; popüler kültür, cazibe veya tüketimcilikten ziyade okulu bitirmek, banliyölerde bir eve sahip olmak, dostlukları ve aile ilişkilerini sürdürmek ve istikrarlı istihdam gibi hedeflere sahip daha yaygın bir yaşam tarzıyla daha fazla ilgileniyor gibi görünmektedir.[92]

Farklı gençlik altkültürleri arasındaki sınırların bulanıklaştığı ve nostaljik duyguların arttığı görülmektedir.[15][16] 2018'de 'cottagecore' olarak adlandırılan bir estetik uzun yıllardır var olmasına rağmen,[93] COVID-19'un yayılmasıyla mücadele etmek için uygulanan kitlesel karantinaların ardından[94] özellikle çeşitli sosyal medya ağlarında Z Kuşağı'nın bir alt kültürü haline geldi.[95] Bir kaçış [93] ve özlem dolu nostalji[96] biçimi olan cottagecore, şarkıcı ve söz yazarı Taylor Swift'in 2020 albümü Folklore'un ticari başarısı sayesinde daha da popüler hale geldi.[97][98][99]

Z Kuşağı arasında nostalji kültürü otomobil kullanımına kadar uzanmaktadır: Endonezya gibi bazı ülkelerde, daha önceki yıllardan kullanılmış araba satın alma konusunda sosyal medya toplulukları oluşturulmuştur.[100]

OnePoll tarafından 2018'de gerçekleştirilen bir anket, 18 ila 30 yaş arasındaki Britanyalılar arasında müzeler ve miras alanlarının popülerliğini korurken, %19'unun bir önceki yıl buraları hiç ziyaret etmediğini ortaya koydu. Kadın katılımcıların %16'sı ve erkek katılımcıların %26'sı müzeleri hiç ziyaret etmediğini söyleyerek bu konuda cinsiyet farkını ortaya çıkarmıştır. Z kKuşağı, müze veya galeri gezmek yerine evde kalmayı ve televizyon izlemeyi ya da sosyal medya ağlarında gezinmeyi tercih etmektedir. Araştırmacılar ayrıca daha ucuz biletlerin, daha etkileşimli sergilerin, daha fazla etkinlik çeşitliliğinin, daha fazla yiyecek ve içecek seçeneğinin, daha uygun çalışma saatlerinin ve daha fazla çevrimiçi varlığın daha fazla gencin dikkatini çekebileceğini ortaya çıkardı.[101] Öte yandan, vintage modası, Milenyumlar ile Gen Z tüketicileri arasında popülaritesini artırmıştır.[102]

Childwise'ın 2019 tarihli bir raporu, Birleşik Krallık'taki beş ila on altı yaş arasındaki çocukların her gün ortalama üç saatini çevrimiçi geçirdiğini ortaya koydu. Araştırmaya göre önceki hafta yaklaşık %70'i Netflix'i izlerken yalnızca %10'u televizyonda en sevdikleri programları izledi. İsteğe bağlı programları izleyenlerin %58'i bunu cep telefonunda, %51'i televizyonda, %40'ı tablet üzerinden, %35'i oyun konsolunda ve %27'si dizüstü bilgisayarda seyretti. Her dört kişiden biri, Alexa gibi sesli komut bilgisayar yardımcıya sahip ailelerden gelmiştir. Childwise ayrıca 1990'lar ile 2000'lerin başında yayınlanan Friends gibi bazı televizyon dizilerinin 2010'ların gençleri arasında popüler olduğunu kanıtladı..[103]

Nielsen ve Magna Global'den alınan rakamlar; Disney Channel, Cartoon Network ve Nickelodeon gibi çocuklara yönelik kablolu televizyon kanallarının izlenme oranlarının 2010'ların başından itibaren sürekli düşüşünü sürdürdüğünü ve COVID-19 pandemisi sürecinde ebeveynler ve çocuklar evde olmasına rağmen çok az etki gösterdiği veya pek hafifletici etki göstermediğini ortaya koydu.[104][105] Özellikle Disney Channel, 2020'de izleyicilerinin üçte birini kaybetti ve bu da İskandinavya, Birleşik Krallık, Avustralya ve Güneydoğu Asya'da kanalın kapanmasına yol açtı.[105]

21. yüzyılın ilk yirmi yılında, hayran kurgusu (İngilizce: fan fiction) yazmak ve okumak dünya çapında yaygın bir faaliyet haline geldi. Çeşitli yerlerden alınan demografik veriler, hayran kurgusu okuyup yazanların ezici bir çoğunlukla genç ve yirmili yaşlarında ve kadın olduğunu ortaya koydu.[106][107][108] Örneğin fanfiction.net sitesinden veri bilimci Cecilia Aragon ve Katie Davis tarafından 2019'da yayınlanan bir analiz, medyan yaşı 15,5 olan 10 milyon İngilizce konuşan kişi tarafından son 20 yılda yaklaşık 60 milyar kelime içerik eklendiğini gösterdi.[108] Hayran kurgusu yazarları; çalışmalarını doğal afetler gibi yaşamları için önemli olduğunu düşündükleri diğer şeylerin yanı sıra K-pop, Star Trek, Harry Potter, Twilight, Doctor Who, Star Wars ve Walt Disney'in 'canon' olarak bilinen çeşitli eserleri gibi uluslararası alanda popüler olan çeşitli kültürel fenomenlere dayandırır.[106][107][108] Hayran kurgularının çoğu, ilgi çekici kurgusal karakterlerin romantik eşleşmesi veya 'ilişki' ile ilgilidir. Bilişim uzmanı Rebecca Black, hayran kurgusu yazmanın da İngilizce öğrenenler için yararlı bir kaynak olabileceğini ekledi.[109] Gerçekten de Aragon ile Davis'in analizi, bir hayran kurgusu yazarının aldığı her 650 inceleme için kelime dağarcıklarının bir yaş geliştiğini gösterdiğini ancak bu, daha yaşlı kohortlara genelleme yapılamayacağını ortaya çıkardı.[110] Öte yandan, hayran kurgusu içeriklerine göz atan çocuklar siber zorbalığa, kaba yorumlara ve diğer uygunsuz materyallere maruz kalabilir.[109]

Z Kuşağı, müzik tüketimi söz konusu olduğunda son derece kişiselleştirilmiş bir deneyime izin veren çok sayıda seçeneğe sahiptir.[111] Dijital medya şirketi Sweety High'ın 2018 Z Kuşağı Müzik Tüketim ve Harcama Raporu'na göre, Z kuşağı kadınları arasında müzik dinlemede Spotify birinci, karasal radyo ikinci sırada yer alırken YouTube'un müzik keşfi için tercih edilen platform olduğu bildirildi..[112] Ek araştırmalar, son birkaç on yılda popüler müziğin yavaşladığını gösterirken genç ve yaşlı dinleyicilerin büyük çoğunluğunun yeni şarkılara ayak uydurmak yerine eski şarkıları tercih ettiği görülmektedir.[113]

Okuma alışkanlığı[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir köpeğe ve eğitmenine kitap okuyan bir kız (2009). 2000'lerin sonlarında ve 2010'larda çocukların zevk için okuma oranı eskiye göre çok daha azalmıştır.

Yeni Zelanda'da çocuk gelişim psikoloğu Tom Nicholson, okul çocukları arasında kelime kullanımı ve okumada belirgin bir düşüş olduğunu ve birçoğunun sözlük kullanmada isteksiz olduğunu belirtti. Ulusal Eğitim İzleme Projesi tarafından 2008 yılında yapılan bir ankete göre, dört ve sekiz yıllık öğrencilerin yaklaşık beşte biri hobi olarak kitap okumakta ve bu da 2000'e göre yüzde on düşüşü göstermektedir.[35]

Birleşik Krallık'ta, Nielsen Book tarafından 2013 yılında 2 bin ebeveyn ve çocukla yapılan bir ankete göre çocukların %36'sının her gün ve %60'ının haftalık zevk için kitap okuduğu ortaya çıkmıştır. %72'sine ebeveynleri tarafından haftada en az bir kez kitap okunmuştur. Britanyalı çocuklar arasında en popüler boş zaman etkinlikleri televizyon izlemek (%36), okumak (%32), sosyal ağda gezinmek (%20), YouTube videoları izlemek (%17) ve cep telefonlarında oyun oynamak (%16) idi. 2012 ve 2013 yılları arasında çocukların video oyunları, YouTube ve mesajlaşmaya daha fazla zaman ancak okumaya daha az zaman harcadıkları bildirdi (yüzde sekiz düşüş). 11-17 yaş arası çocuklar arasında, 2012 ve 2013 yılları arasında okumayanların oranı %13'ten %27'ye yükseldi, ayda bir ila üç kez okuyanlar (ara sıra okuyanlar) %45'ten %38'e düştü. Haftada ortalama 15 dakikadan fazla olmayan okumalar (hafif okuyucular) %23'ten %27'ye yükseldi, haftada 15 ila 45 dakika arasında okuyanlar (orta okuyucular) %23'ten %17'ye düştü ve okuyanlar haftada en az 45 dakika (ağır okuyucular) %15'ten %16'ya hafifçe yükseldi.[114]

National Literacy Trust tarafından 2019'da yapılan bir anket, 18 yaşın altındaki kişilerin yalnızca %26'sının her gün en az bir süre kitap okuduğunu gösterdi; bu, 2005'te kayıtların başlamasından bu yana en düşük seviyedir. Zevk için okumaya olan ilgi yaşla birlikte azalmaktadır: beş ila sekiz yaşındakiler, on dört ila on altı yaşındakilere kıyasla okumaktan zevk aldıklarını söyleme oranı iki katıydı. Gönüllü okumada önemli bir cinsiyet farkı vardı: erkeklerin sadece %47'si, kızların %60'ı zevk için okuduklarını söyledi. Her üç çocuktan biri okuyacak ilginç bir şey bulmakta zorlandıklarını bildirdi.[31]

Yukarıda bahsedilen Nielsen Book araştırması, en az bir elektronik tablete sahip Britanyalı hanelerinin payının 2012 ve 2013 yılları arasında %24'ten %50'ye yükseldiğini ortaya koydu.[114] Beş ila on altı yaş arasındaki 2.200 İngiliz çocukla yapılan görüşmelere dayanan 2020 Childwise raporuna göre, gençler günümüzde cep telefonlarına büyük ölçüde bağımlı hâldeler. Çoğu, ilk cihazlarını yedi yaşında almaktadır. On bir yaşına gelindiğinde, cep telefonuna sahip olmak neredeyse tüm dünyada geçerli. Yedi ile on altı yaş arasındakiler arasında her gün telefonda geçirilen ortalama süre üç ve üçüncü saattir. Yüzde 57'si yanlarında telefonlarıyla yattıklarını ve yüzde 44'ü araştırmacılara, telefonlarının yokluğunda "rahatsız" hissettiklerini söyledi. Bu teknolojinin doğası gereği (cep telefonları kişisel ve özel cihazlardır) ebeveynlerin çocuklarının aktivitelerini izlemesi ve onları uygunsuz içerikten koruması zor olabilir.[115]

Demografi[değiştir | kaynağı değiştir]

  • 2017'deki verilere göre ülkelerdeki ortalama yaş. Genç nüfus artışı Güneydoğu Asya, Orta Doğu, Afrika ve Latin Amerika'nın bazı bölgelerinde daha belirgindir.
    2017'deki verilere göre ülkelerdeki ortalama yaş. Genç nüfus artışı Güneydoğu Asya, Orta Doğu, Afrika ve Latin Amerika'nın bazı bölgelerinde daha belirgindir.
  • 2018'de dünya nüfus piramidi.
    2018'de dünya nüfus piramidi.

Birçok ülkenin nüfusunun yaşlanması ve doğum oranlarının azalmasına rağmen, Z Kuşağı şu anda dünyadaki en kalabalık nesildir. Bloomberg'in Birleşmiş Milletler verilerinin analizi, 2019'da Z Kuşağı üyelerinin 7,7 milyar Dünya nüfusunun 2,47 milyarını (%32) oluşturduğunu ve 2,43 milyarlık Y Kuşağı nüfusunu aştığını öngördü. Bu analiz için Z Kuşağı ve Y Kuşağı'nın kuşak sınırı 2000 ila 2001 olarak belirlendi.[116][117]

Afrika[değiştir | kaynağı değiştir]

Z Kuşağı şu anda Afrika nüfusunun çoğunluğunu oluşturuyor.[118] 2017'de Afrika'da yaşayan 1,2 milyar insanın %60'ı 25 yaşının altına düştü.[119] 2019'da Güney Afrika nüfusunun %46'sı veya 27,5 milyon kişi Z Kuşağı üyesidir.[120] Birleşmiş Milletler'in 2019'daki istatistiksel çalışmalarında, 2020'de Nijer halkının medyan yaşının 15,2, Mali 16.3, Çad 16,6, Somali, Uganda ve Angola'nın tümü 16,7, Demokratik Kongo Cumhuriyeti 17,0, Burundi 17,3 ve Mozambik ie Zambiya17,6 olarak belirtildi. Bu, nüfuslarının yarısından fazlasının 21. yüzyılın ilk yirmi yılında doğduğu anlamına geliyor. Bunlar medyan yaşa göre dünyanın en genç ülkeleri.[121]

Asya[değiştir | kaynağı değiştir]

2020 McKinsey & Company analizine göre, Z Kuşağı (1996'dan 2012'ye kadar doğan olarak tanımlanır), 2025 yılına kadar Asya-Pasifik bölgesinin nüfusunun dörtte birini oluşturacaktır.[122]

Kültürel idealler, hükûmet politikası ve modern tıbbın bir sonucu olarak Çin ve Hindistan'da ciddi cinsiyet nüfus dengesizlikleri meydana gelmiştir. Birleşmiş Milletler'e göre 2018'de 15 ila 29 yaşları arasındaki her yüz kadına 112 Çinli erkek düşerken Hindistan'da o yaş grubundaki her yüz kadına 111 erkek düşmüştür. Çin'in toplam 34 milyon ve Hindistan'ın 37 milyon fazla erkeğe sahip olması, Malezya'nın tüm nüfusundan fazladır. Çin ve Hindistan toplamında, 20 yaşın altında 50 milyon fazla erkeğe sahipti. Böyle bir tutarsızlık, diğer toplumsal sorunların yanı sıra yalnızlık, insan kaçakçılığını (Asya'nın başka yerlerinden, Kamboçya ve Vietnam gibi) ve fuhuşu körüklemektedir.[123]

Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]

2019'da Birleşik Krallık'taki yaklaşık 66,8 milyon insandan, 1997'den 2012'ye kadar doğanlar olarak tanımlanırsa, Z Kuşağı'nda yaklaşık 12,6 milyon kişi (%18,8) vardı.[124]

Z Kuşağı, ulusal köken açısından Avrupa Birliği'ndeki en çeşitli nesildir.[125] Avrupa'da genel olarak, 2019'da 14 yaş ve altındakilerin (daha eski Alfa Kuşağı dahil) %13,9'u başka bir AB üyesi devlette doğdu ve %6,6'sı AB dışında doğdu. Lüksemburg'da, %20,5'i büyük ölçüde AB içinde olmak üzere başka bir ülkede doğmuştur; İrlanda'da %12,0'si başka bir ülkede doğmuştur; İsveç'te, %9,4'ü büyük ölçüde AB dışında başka bir ülkede doğmuştur. Finlandiya'da 2020'de 14 yaş ve altındaki kişilerin %4,4'ü yurtdışında doğmuş ve %10,1'i yabancı kökenliydi.[126] Bununla birlikte, Doğu Avrupa'dan gelen Z Kuşağı çok daha homojendir: Hırvatistan'da 14 yaş ve altındakilerin sadece %0,7'si yabancı uyrukludur; Çek Cumhuriyeti'nde 14 ve daha küçük yaştakilerin %1,1'i yabancı uyrukluydu.[125]

2019'da (daha genç Y kuşağı dahil) Avrupa'daki 15 ila 29 yaş arasındakilerin büyük kısmı, yabancı doğumluydu. Lüksemburg, yabancı bir ülkede doğan gençlerin en yüksek payına (%41,9) sahipti. AB üyesi olmayan genç yetişkinlerin en yüksek payları İsveç, İspanya ve Lüksemburg'a aittir. 14 yaşın altındakiler gibi, Doğu Avrupa'daki ülkeler de genellikle çok daha küçük yabancı doğumlu genç yetişkinlere sahiptir. Polonya, Litvanya, Slovakya, Bulgaristan ve Letonya, toplam yaş grubunun %1,4 ila %2,5'i ile yabancı doğumlu gençlerin en düşük paylarına sahiptir.[125]

Kuzey Amerika[değiştir | kaynağı değiştir]

2017'de yayımlanan Kanada istatistiklerinden elde edilen veriler, Z Kuşağı'nın Kanada nüfusunun %17,6'sını oluşturduğunu gösterdi.[127]

Brookings Enstitüsü'nden demograf William Frey tarafından hazırlanan bir rapor, Amerika Birleşik Devletleri'nde Y Kuşağı'nın, büyük ölçüde beyaz olan Milenyumlar öncesi (X Kuşağı ve onların öncülleri) ile daha çeşitli Milenyumlar sonrası (Z Kuşağı ve onların ardılları) arasında bir köprü olduğunu belirtti.[128] Frey'in ABD Nüfus Sayımı verilerinin analizi, 2019 itibarıyla Z Kuşağı'nın %50,9'unun beyaz, %13,8'inin siyah, %25,0 Hispanik ve %5,3'ünün Asyalı olduğunu gösteriyor.[129]

Dini eğilimler[değiştir | kaynağı değiştir]

Varkey Vakfı ve Populus tarafından yerleşik tüm kıtalardan yirmi ülkeden 15 ila 21 yaşları arasındaki 20.000 kişi üzerinde yürütülen 2016 tarihli bir anket, dini inancın katılımcıların %42'sinde etkili ve %39'unda önemsiz olduğunu ortaya koydu. Bununla birlikte, yaş alt grupları arasında açık bir fark var: 15-16 yaş arasındaki kişilerin dine önemli olarak değer verme olasılığı 19-21 yaşındakilere göre biraz daha fazlaydı (%47'ye karşı %43). 2016 Britanya Sosyal Tutum Anketi, 18 ila 24 yaş arasındaki insanların %71'inin dini olmadığını tespit etti, bu oran bir önceki yıl %62'ydi.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b "Words We're Watching: 'Zoomer'". Merriam-Webster. October 2021. 11 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ekim 2021. 
  2. ^ a b "zoomer". Dictionary.com. 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2020. 
  3. ^ "Who Are the Parents of Gen Z?". Signal Vine. 26 Ağustos 2021. 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mart 2022. 
  4. ^ Strauss, Valerie (16 Kasım 2019). "Today's kids might be digital natives — but a new study shows they aren't close to being computer literate". The Washington Post. 17 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2019. 
  5. ^ Turner, Anthony (2015). "Generation Z: Technology And Social Interest". Journal of Individual Psychology. 71 (2): 103-113. doi:10.1353/jip.2015.0021. 
  6. ^ a b Twenge, Jean (19 Ekim 2017). "Teens are sleeping less – but there's a surprisingly easy fix". The Conversation. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  7. ^ a b c d "Generation Z is stressed, depressed and exam-obsessed". The Economist. 27 Şubat 2019. ISSN 0013-0613. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mart 2019. 
  8. ^ a b "Teenagers are better behaved and less hedonistic nowadays". The Economist. 10 Ocak 2018. 19 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2020. 
  9. ^ Twenge, Jean (19 Eylül 2017). "Why today's teens aren't in any hurry to grow up". The Conversation. 15 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2020. 
  10. ^ a b Chandler-Wilde, Helen (6 Ağustos 2020). "The future of Gen Z's mental health: How to fix the 'unhappiest generation ever'". The Telegraph (İngilizce). ISSN 0307-1235. 10 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2020. 
  11. ^ UCL (6 Ağustos 2020). "How to fix the 'unhappiest generation ever'". UCL News (İngilizce). 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ağustos 2020. 
  12. ^ a b Schepis, Ty (19 Kasım 2020). "College-age kids and teens are drinking less alcohol – marijuana is a different story". The Conversation. 21 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2020. 
  13. ^ Protzko, John (May–June 2020). "Kids These Days! Increasing delay of gratification ability over the past 50 years in children". Intelligence. 80 (101451). doi:10.1016/j.intell.2020.101451. 3 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  14. ^ Del Rey, Rosario; Ojeda, Mónica; Casas, José A.; Mora-Merchán, Joaquín A.; Elipe, Paz (21 Ağustos 2019). Rey, Lourdes (Ed.). "Sexting Among Adolescents: The Emotional Impact and Influence of the Need for Popularity". Frontiers in Psychology. 10 (1828): 1828. doi:10.3389/fpsyg.2019.01828 Özgürce erişilebilir. PMC 6712510 $2. PMID 31496968. 
  15. ^ a b c Petridis, Alexis (20 Mart 2014). "Youth subcultures: what are they now?". The Guardian. 22 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
  16. ^ a b c Watts, Peter (10 Nisan 2017). "Is Youth Culture A Thing of the Past?". Apollo Magazine. 7 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
  17. ^ a b Weir, Kirsten (March 2016). "The risks of earlier puberty". Monitor. American Psychological Association. 47 (3): 40. 17 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  18. ^ Eckert-Lind, Camilla; Busch, Alexander S.; Petersen, Jørgen H.; Biro, Frank M.; Butler, Gary; Bräuner, Elvira V.; Juul, Anders (2020). "Worldwide Secular Trends in Age at Pubertal Onset Assessed by Breast Development Among Girls: A Systematic Review and Meta-analysis". JAMA Pediatrics. American Medical Association. 174 (4): e195881. doi:10.1001/jamapediatrics.2019.5881. PMC 7042934 $2. PMID 32040143. 
  19. ^ Lamothe, Cindy (12 Haziran 2018). "The health risks of maturing early". BBC Future. 25 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  20. ^ University Of Southampton (1 Aralık 2005). "New Research Shows How Evolution Explains Age Of Puberty". Science Daily. 1 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Aralık 2020. 
  21. ^ Hochberg, Ze′ev; Konner, Melvin (2020). "Emerging Adulthood, a Pre-adult Life-History Stage". Frontiers in Endocrinology. 10 (918): 918. doi:10.3389/fendo.2019.00918 Özgürce erişilebilir. PMC 6970937 $2. PMID 31993019. 
  22. ^ Graphic Detail (3 Ekim 2019). "The prevalence of peanut allergy has trebled in 15 years". The Economist. 4 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2019. 
  23. ^ "Why everybody is suddenly allergic to everything". National Post. 30 Temmuz 2019. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2019. 
  24. ^ American Psychological Association (15 Mart 2019). "Mental health issues increased significantly in young adults over last decade". Science Daily. 20 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Aralık 2020. 
  25. ^ Schraer, Rachel (11 Şubat 2019). "Is young people's mental health getting worse?". BBC. 5 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Aralık 2020. 
  26. ^ Kansagra, Sujay (May 2020). "Sleep Disorders in Adolescents". Pediatrics. American Academy of Pediatrics. 145 (Supplement 2): S204-S209. doi:10.1542/peds.2019-2056I Özgürce erişilebilir. PMID 32358212. 29 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  27. ^ University of Rochester (9 Ocak 2020). "Parents aren't powerless when it comes to sleep-deprived teenagers". Science Daily. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  28. ^ Maulik, Pallab K.; Mascarenhas, Maya N.; Mathers, Colin D.; Dua, Tarun; Saxena, Shekhar (2011). "Prevalence of intellectual disability: A meta-analysis of population-based studies". Research in Developmental Disabilities. 32 (2): 419-436. doi:10.1016/j.ridd.2010.12.018. PMID 21236634. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  29. ^ Buckley, Nicholas; Glasson, Emma J.; Chen, Wai (30 Mayıs 2020). "Prevalence estimates of mental health problems in children and adolescents with intellectual disability: A systematic review and meta-analysis". Australian and New Zealand Journal of Psychiatry. The Royal Australian and New Zealand College of Psychiatrists. 54 (10): 970-984. doi:10.1177/0004867420924101. PMID 32475125. 29 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  30. ^ a b Thomas, Leigh (3 Aralık 2019). "Education levels stagnating despite higher spending: OECD survey". Reuters. 5 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Şubat 2020. 
  31. ^ a b Ferguson, Donna (29 Şubat 2020). "Children are reading less than ever before, research reveals". The Guardian. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  32. ^ Sliwa, Jim (20 Ağustos 2018). "Teens Today Spend More Time on Digital Media, Less Time Reading". American Psychological Association. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Kasım 2020. 
  33. ^ "How Technology Affects the Attention Span of Children". Your Therapy Source. 18 Nisan 2019. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. 
  34. ^ "Too Much Screen Time?". Penn State University. 17 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2021. 
  35. ^ a b Massey University (20 Eylül 2010). "Vocabulary on decline due to fewer books". Phys.org. 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  36. ^ Adams, Richard (19 Nisan 2018). "Teachers in UK report growing 'vocabulary deficiency'". The Guardian. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  37. ^ Busby, Eleanor (19 Nisan 2018). "Children's grades at risk because they have narrow vocabulary, finds report". The Independent. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2020. 
  38. ^ Clynes, Tom (7 Eylül 2016). "How to raise a genius: lessons from a 45-year study of super-smart children". Nature. 537 (7619): 152-155. Bibcode:2016Natur.537..152C. doi:10.1038/537152a Özgürce erişilebilir. PMID 27604932. 
  39. ^ Chhor, Khatya (8 Aralık 2016). "French students rank last in EU for maths, study finds". France24. 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2020. 
  40. ^ Alphonso, Caroline (3 Aralık 2019). "Canadian high school students among top performers in reading, according to new international ranking". The Globe and Mail. 3 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2019. 
  41. ^ DeSilver, Drew (15 Şubat 2017). "U.S. students' academic achievement still lags that of their peers in many other countries". Pew Research Center. 20 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2020. 
  42. ^ Wai, Jonathan; Makel, Matthew C. (4 Eylül 2015). "How do academic prodigies spend their time and why does that matter?". The Conversation. 23 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2020. 
  43. ^ Shapiro, Jordan (2018). The New Childhood: Raising Kids to Thrive in a Connected World. Little, Brown. 
  44. ^ "Generation Z". Lexico. Oxford University Press. 17 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2021. 
  45. ^ a b c d e Horovitz, Bruce (4 Mayıs 2012). "After Gen X, Millennials, what should next generation be?". USA Today. 28 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2012. 
  46. ^ a b Howe, Neil (27 Ekim 2014). "Introducing the Homeland Generation (Part 1 of 2)". Forbes. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2016. 
  47. ^ a b Thomas, Michael (19 Nisan 2011). Deconstructing Digital Natives: Young People, Technology, and the New Literacies (İngilizce). Taylor & Francis. ISBN 978-1-136-73900-2. 
  48. ^ a b Takahashi, Toshie T. "Japanese Youth and Mobile Media". Rikkyo University. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2016. 
  49. ^ a b "Generations in Canada". www12.statcan.gc.ca. 22 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  50. ^ "Meet Generation Z". CBS News. 21 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2021. Generation Z is also hugely synonymous with technology because Centennials grew up in the era of smartphones. In fact, most of today's youth can't even remember a time before social media. 
  51. ^ Fry, Richard; Parker, Kim (15 Kasım 2018). "Early Benchmarks Show 'Post-Millennials' on Track to Be Most Diverse, Best-Educated Generation Yet". Pew Research Center. 1 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  52. ^ a b c Dimmock, Michael (17 Ocak 2019). "Defining generations: Where Millennials end and post-Millennials begin". Pew Research Center. 17 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2019. 
  53. ^ Tiffany, Kaitlyn (3 Şubat 2020). "The Misogynistic Joke That Became a Goth-Meme Fairy Tale". The Atlantic. 4 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  54. ^ "ᐅ Zoomers – Meaning & origin of the term". SlangLang. 21 Ocak 2020. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  55. ^ "Generation Z". OxfordDictionaries.com. 17 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ağustos 2019. [ölü/kırık bağlantı]
  56. ^ "Generation Z". Oxford Learner's Dictionaries. 8 Mart 2021. 4 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2021. 
  57. ^ Levin, Dan (28 Mart 2019). "Generation Z: Who They Are, in Their Own Words". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2021. 
  58. ^ Zimmer, Ben (1 Şubat 2019). "'Z' Is for the Post-Millennial Generation". The Wall Street Journal (İngilizce). ISSN 0099-9660. 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2021. 
  59. ^ "How new Gen Z voters could shape the election". PBS NewsHour (İngilizce). 31 Ekim 2020. 11 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2021. 
  60. ^ "Gen Z group seeks to flood anti-abortion websites after draft opinion overturning Roe". NBC News (İngilizce). 20 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2022. 
  61. ^ "The first Gen Z candidates are running for Congress — and running against compromise". NPR (İngilizce). 28 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. 
  62. ^ "Gen Z women are breaking into the venture-capital boys club". Washington Post (İngilizce). ISSN 0190-8286. 16 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2022. 
  63. ^ Jackson, Ashton (15 Haziran 2022). "These are Gen Z's top work priorities—and remote isn't one of them". CNBC (İngilizce). 12 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Temmuz 2022. 
  64. ^ Kingson, Jennifer A. (23 Haziran 2022). "What Gen Z really wants". Axios (İngilizce). 23 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2022. 
  65. ^ Dolgorukov, Dmitry. "Council Post: How Gen Zers Are Choosing Their Financial Services Provider And Why This Matters". Forbes (İngilizce). 28 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. 
  66. ^ Small, Jalen (21 Temmuz 2022). "Gen-Z struggles to launch as median U.S. monthly rent hits record $2,000". Newsweek (İngilizce). 27 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Temmuz 2022. 
  67. ^ "Homeownership May Seem Out of Reach for Generation Z. How You Can Prepare Now". Time (İngilizce). 5 Ağustos 2022. ISSN 0040-781X. 6 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ağustos 2022. 
  68. ^ "A generational portrait of Canada's aging population". Statistics Canada. 2022. 27 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2022. 
  69. ^ Burclaff, Natalie. "Research Guides: Doing Consumer Research: A Resource Guide: Generations". guides.loc.gov (İngilizce). 4 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2022. 
  70. ^ "Create a Culture That Inspires: Generational Differences at Work". Gallup.com (İngilizce). 26 Ağustos 2020. 24 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2021. 
  71. ^ "LGBT+ Pride 2021 Global Survey points to increasingly positive attitudes in Canada toward LGBT+ individuals". 9 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  72. ^ "Sorry, boomers: millennials and younger are new US majority". AP NEWS (İngilizce). 20 Nisan 2021. 24 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  73. ^ U.S. Census Bureau. "Reaching Out to the Young and Mobile to Respond to the 2020 Census". United States Census Bureau (İngilizce). 16 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2021. 
  74. ^ Frey, William H. (30 Temmuz 2020). "Now, more than half of Americans are millennials or younger". Brookings (İngilizce). 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2022. 
  75. ^ Frey, William H. (11 Ocak 2021). "What the 2020 census will reveal about America: Stagnating growth, an aging population, and youthful diversity". Brookings (İngilizce). 28 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2022. 
  76. ^ "Move Over, Millennials: How 'iGen' Is Different From Any Other Generation". The California State University. 22 Ağustos 2017. 15 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  77. ^ Gen Z and Gen Alpha Infographic Update 17 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Mark McCrindle
  78. ^ Tringham, Melanie. "Advising generation Z". Financial Times (İngilizce). 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2020. 
  79. ^ Hays, Brooks (18 Ağustos 2020). "Youngest American voters dislike the choice in front of them". Financial Times (İngilizce). 17 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2020. 
  80. ^ "Are employers just paying lip service mental health? Many Gen Z and millennial workers think so". Fortune (İngilizce). 18 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  81. ^ "Meet Generation Z". CBS News (İngilizce). 20 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2022. 
  82. ^ Curtin, Melanie (29 Ocak 2019). "3 Ways Millennials Differ from Generation Z in 2019 Trends". Inc.com (İngilizce). 20 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2022. 
  83. ^ "Generation Z Law Students Want Remote Work Option, Survey Says". Bloomberg Law. 20 Nisan 2021. 15 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  84. ^ "Gen Z cares about sustainability more than anyone else – and is starting to make others feel the same way". World Economic Forum (İngilizce). 19 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  85. ^ "Millennials and Gen Z: Leading and Retaining Talent in The Multigenerational Workplace". Deloitte United States (İngilizce). 12 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2022. 
  86. ^ "Generation Z characteristics and its implications for companies | McKinsey". www.mckinsey.com. 7 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ağustos 2022. 
  87. ^ "Gen Z is Talking. Are you Listening?" (PDF). pwc.de. 8 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 20 Mayıs 2022. 
  88. ^ "Learn About Gen Z (aka Generation Z) on GEN HQ". The Center for Generational Kinetics (İngilizce). 7 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2021. 
  89. ^ Farren, Maisy (20 Ağustos 2020). "'Zillennials' Are Haunted By Their Internet History". Vice (İngilizce). 16 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2020. 
  90. ^ Pence, Laura (26 Mayıs 2021). "There's a New Term for People Who Aren't a Millennial or Gen Z". WFXB. 27 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Kasım 2021. 
  91. ^ a b Broadbent, Emma; Gougoulis, John; Lui, Nicole; Pota, Vikas; Simons, Jonathan (January 2017). "Generation Z: Global Citizenship Survey" (PDF). Varkey Foundation. 20 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 15 Kasım 2019. 
  92. ^ "Germany's youth 'have lost their sense of fun', study finds". The Local (Germany). 24 Temmuz 2020. 6 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
  93. ^ a b Frey, Angelica (11 Kasım 2020). "Cottagecore debuted 2300 years ago". JSTOR daily. 5 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2021. 
  94. ^ Amelia Hall (15 Nisan 2020). "Why is 'cottagecore' booming? Because being outside is now the ultimate taboo: The visual and lifestyle movement is designed to fetishise the wholesome purity of the outdoors". The Guardian. Londra. 18 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2020. 
  95. ^ Velasquez, Angela (10 Haziran 2020). "In Times of Crisis, Gen Z Embraces Escapist Fashion". Sourcing Journal. 19 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  96. ^ Isabel Slone (10 Mart 2020). "Escape Into Cottagecore, Calming Ethos for Our Febrile Moment". The New York Times. 10 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2020. 
  97. ^ Kashi, Anita Rao (8 Aralık 2020). "'Cottagecore' and the rise of the modern rural fantasy". BBC. 6 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2021. 
  98. ^ Corr, Julieanne (17 Ocak 2021). "Taylor photo sparks Swift sales jump for Aran sweaters". The Times (İngilizce). ISSN 0140-0460. 17 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2021. 
  99. ^ Emma Bowman (9 Ağustos 2020). "The Escapist Land Of 'Cottagecore,' from Marie Antoinette to Taylor Swift". NPR. 31 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2020. 
  100. ^ "Berjaya di Era 90-an, 5 Mobil Ini Sekarang Jadi Incaran Pecinta Mobil Bekas". 5 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  101. ^ Rowland, Miles (10 Aralık 2018). "Museums are most popular heritage attraction among young people". Museum Association. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
  102. ^ Jacobs, Bel (26 Kasım 2020). "Why buying vintage clothes is 'the new luxury'". BBC Culture. 17 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2021. 
  103. ^ Coughlan, Sean (30 Ocak 2019). "The one about Friends still being most popular". BBC News. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
  104. ^ Low, Elaine (9 Nisan 2020). "Nickelodeon, Cartoon Network and other kids cable channels see viewership declines as streaming grows". Chicago Tribune. 7 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2020. 
  105. ^ a b "Disney Channels Lose 33% Of Its Audience In 2020". What's on Disney Plus. 29 Aralık 2020. 1 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ocak 2021. 
  106. ^ a b Anderson, Porter (25 Ekim 2017). "YA Reading and Writing Trends from Wattpad's 60 Million Users". Publishing Perspectives. 7 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2020. 
  107. ^ a b Clements, Mikaella (8 Ağustos 2018). "From Star Trek to Fifty Shades: how fanfiction went mainstream". The Guardian. 29 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2020. 
  108. ^ a b c Aragon, Cecilia (27 Aralık 2019). "What I learned from studying billions of words of online fan fiction". MIT Technology Review. 15 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2020. 
  109. ^ a b Knorr, Catharine (5 Temmuz 2017). "Inside the racy, nerdy world of fanfiction". CNN. 7 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
  110. ^ Beck, Julia (1 Ekim 2019). "What Fan Fiction Teaches That the Classroom Doesn't". The Atlantic. 4 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2021. 
  111. ^ ter Bogt, Tom; Canale, Natale; Lenzi, Michela; Vieno, Alessio; van den Eijnden, Regina (9 Haziran 2019). "Sad music depresses sad adolescents: A listener's profile". Psychology of Music. 49 (2): 257-272. doi:10.1177/0305735619849622. 14 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  112. ^ Hodak, Brittany. "New Study Spotlights Gen Z's Unique Music Consumption Habits". Forbes. 1 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mart 2018. 
  113. ^ McAlpine, Fraser (12 Şubat 2018). "Has pop music lost its fun?". BBC. 11 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Aralık 2020. 
  114. ^ a b Dredge, Stuart (26 Eylül 2013). "Children's reading shrinking due to apps, games and YouTube". The Guardian. 6 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  115. ^ Coughlan, Sean (30 Ocak 2020). "Most children sleep with mobile phone beside bed". BBC News. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2020. 
  116. ^ Miller, Lee; Lu, Wei (20 Ağustos 2018). "Gen Z Is Set to Outnumber Millennials Within a Year". Bloomberg. 7 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
  117. ^ Forum, World Economic (27 Ağustos 2018). "Generation Z will outnumber Millennials by 2019". The European Sting - Critical News & Insights on European Politics, Economy, Foreign Affairs, Business & Technology - europeansting.com (İngilizce). 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
  118. ^ "African Millennials: The Myths, The Reality". GeoPoll (İngilizce). 9 Mart 2018. 1 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  119. ^ "Africa's growing youthful population: reflections on a continent at a tipping point". Mo Ibrahim Foundation (İngilizce). 1 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  120. ^ "Gen Z population credit-active has reached 10% in Africa [Partnered Content]". Ventureburn (İngilizce). 1 Temmuz 2020. 1 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  121. ^ Myers, Joe (30 Ağustos 2019). "19 of the world's 20 youngest countries are in Africa". World Economic Forum. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019. 
  122. ^ "What makes Gen Z in Asia different? | McKinsey". www.mckinsey.com. 17 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
  123. ^ Deyner, Simon; Gowen, Annie (24 Nisan 2018). "Too many men: China and India battle with the consequences of gender imbalance". South China Morning Post. 26 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2019. 
  124. ^ "UK generation population 2019". Statista (İngilizce). 1 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2021. 
  125. ^ a b c "Next generation or lost generation? Children, young people and the pandemic" (PDF). European Parliament. December 2020. 31 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Ağustos 2021. 
  126. ^ "Väestö 31.12. Muuttujina Maakunta, Taustamaa, Sukupuoli, Ikä, Syntyperä, Vuosi ja Tiedot". 15 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2022. 
  127. ^ Patel, Arti (18 Haziran 2018). "Generation Z: Make room for Canada's connected, open and optimistic generation". Global News. 24 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Aralık 2019. 
  128. ^ Frey, William H. (January 2018). "The millennial generation: A demographic bridge to America's diverse future". The Brookings Institution. 10 Ağustos 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2019. 
  129. ^ Frey, William (24 Haziran 2019). "Less than half of US children under 15 are white, census shows". Brookings Institution. 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2020. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Z_Kuşağı&oldid=32360911" sayfasından alınmıştır