Volkanik patlayıcılık indeksi

Vikipedi, özgür ansiklopedi
(Volkan patlama endeksi sayfasından yönlendirildi)
VPİ ve ejekte hacim korelasyonu

Volkanik patlayıcılık indeksi (VPİ), volkanik patlamaların patlayıcı özelliğinin göreli bir ölçüsüdür. 1982'de Amerika Birleşik Devletleri Jeoloji Araştırmaları Kurumu'ndan Chris Newhall ve Hawaii Üniversitesinden Stephen Self tarafından tasarlandı.

Patlayıcılık değerini belirlemek için patlamanın ortaya çıkardığı maddenin hacmi, bulut yüksekliği ve "yumuşak"tan "mega-devasa"ya kadar değişen terimlerle nitel gözlemler kullanılır. Ölçek, 8 büyüklüğüne kadar yani tarihin en büyük volkanik patlamalara kadardır. Patlamadan kaynaklanmayan patlamalar için 0 değeri kullanılır ve 10.000m³'den daha az tefranın açığa çıkması olarak tanımlanır. olarak tanımlanır. 1,0×1012 m3 tefra çıkarıp 20 km'den yüksek bulut sütun yüksekliğine sahip olan patlamalar, mega-devasa patlamayı temsil etmektedir. Ölçekte VPİ 2 ve üstü logaritmiktir ve 1 endeksin artması 10 kat daha güçlü bir patlamayı temsil eder.

Sınıflandırma[değiştir | kaynağı değiştir]

İndeksler 0 ila 8 arasında değişirken, patlama ile ilişkili VPİ, volkanik maddenin ne kadar yüksekliğe, ne kadar uzun süre patlamasına bağlıdır. VPİ 2 ve üstü logaritmiktir; 1 endeksin artması 10 kat daha güçlü bir patlamaya işaret etmektedir. 1 ve 2 arasındaki VPİ tanımında bir süreksizlik vardır. Ejekta hacminin alt sınırı 10.000'den 1.000.000 m³'e 100 kat yükselirken, diğer tüm yüksek indeksler arasındaki faktör 10'dur. Aşağıdaki tabloda, her bir VPİ'nin sıklığı, o VPİ veya daha yüksek yeni patlamaların yaklaşık sıklığını göstermektedir.

VPİ Ejekta hacmi Sınıflandırma Açıklama Bulut Sıklık Troposferik enjeksiyon Stratosferik enjeksiyon[1]
Örnekler
0 < 104 m3 Hawaii Coşkulu < 100 m sürekli önemsiz yok
Kīlauea (aktif), Mawson Peak (aktif), Dallol (2011), Holuhraun (2014-2015), Fagradalsfjall (2021-2023), Piton de la Fournaise (2022), Mauna Loa (1975, 1984, 2022)
1 > 104 m3 Hawaii / Stromboliyen Yumuşak 100 m – 1 km günlük küçük yok
Yakedake (1995), Raoul Adası (2006), Havre Deniz Dağı (2012), Dieng Yanardağ Kompleksi (1964, 1979, 2017), Nyiragongo (1977, 2002, 2021)
2 > 106 m3 Stromboliyen / Vulkaniyen Patlayıcı 1–5 km 2 hafta ılımlı yok
Stromboli (1934'ten beri), Etna (aktif), Unzen (1792), Ruang (1871), Ritter Adası (1888), Galeras (1993), El Hierro (2011-2012), Whakaari / White Island (2019)
3 > 107 m3 Stromboliyen / Vulkaniyen / Pelé / Alt-Plinien Sert 3–15 km 3 ay büyük olası
Surtsey (1963-1967), Nevado del Ruiz (1985), Redoubt Dağı (1989-1990), Soufrière Tepeleri (1997), Ontake (2014), Fuego (2018), Cumbre Vieja (2021)
4 > 0.1 km3 Pelé / Plinien / Alt-Plinien Felaket > 10 km 18 ay büyük kesin
Laki (1783), Bandai Dağı (1888), Pelée Dağı (1902), Lamington Dağı (1951), Eyjafjallajökull (2010), Merapi Dağı (2010), Taal (2020), Semeru (2021)
5 > 1 km3 Pelé / Plinien Felaket > 10 km 12 yıl büyük büyük
Vezüv (79), Fuji Dağı (1707), Tarawera Dağı (1886), Agung Dağı (1963), St. Helens (1980), El Chichón (1982), Puyehue (2011), Hunga Tonga–Hunga Haʻapai (2022)
6 > 10 km3 Plinien / Ultra-Plinien Devasa > 20 km 50–100 yıl büyük büyük
Santorini (MÖ 1620), Ilopango Gölü (450), Huaynaputina (1600), Krakatoa (1883), Santa Maria (1902), Novarupta (1912), Pinatubo Yanardağı (1991)
7 > 100 km3 Ultra-Plinien Süper devasa > 20 km 500–1,000 yıl büyük büyük
Long Valley (760 kyr), Campi Flegrei (37 kyr), Aira (22 kyr), Mazama (MÖ 5700), Kikai (MÖ 4300), Samalas (1257), Tambora (1815)
8 > 1,000 km3 Ultra-Plinien Mega devasa > 20 km > 50,000 yıl[2][3] çok büyük çok büyük
Flat Landing Brook (Ordovician), Wah Wah Springs (30 Mya), La Garita (26.3 Mya), Yellowstone (2.1 Mya, 640 kyr), Toba (74 kyr), Taupō (26.5 kyr)

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Volcanic Explosivity Index (VEI)". Global Volcanism Program. Smithsonian National Museum of Natural History. 10 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ağustos 2014. 
  2. ^ Dosseto, A. (2011). Turner, S. P.; Van-Orman, J. A. (Ed.). Timescales of Magmatic Processes: From Core to Atmosphere. Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4443-3260-5. 
  3. ^ Rothery, David A. (2010), Volcanoes, Earthquakes and Tsunamis, Teach Yourself 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]