Vincent van Gogh'un otoportreleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Vincent van Gogh, Sakalsız Otoportre, Eylül sonu 1889, (F 525), tuval üzerine yağlı boya, 40 × 31 cm., özel koleksiyon. Bu van Gogh'un son otoportresi olabilir. Annesine yaşgünü hediyesi olarak vermiştir.[1]

Vincent van Gogh'un otoportreleri yaptığı resimler içinde önemli bir kısmı oluşturmaktadır. Otoportreleri yaparken muhtemelen ayna kullanan ressamın yüzü aynada göründüğü gibi resmedilmiştir, yani resimdeki yüzünün sağı aslında yüzünün soludur.

Dönemler[değiştir | kaynağı değiştir]

Paris 1886[değiştir | kaynağı değiştir]

Günümüze kadar gelebilmiş ilk otoportresi 1886 tarihlidir.

Paris 1887[değiştir | kaynağı değiştir]

Theo'nun Portresi, Mart ya da Nisan 1887, (önceden Hasır Şapkalı Otoportre olarak biliniyordu), 2011 yılında Van Gogh Müzesi tarafından yeniden adlandırılmıştır, Amsterdam (F294)
  • Pipolu ve Bardaklı Otoportre, 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F263a)
    Pipolu ve Bardaklı Otoportre, 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F263a)
  • Gri Fötr Şapkalı Otoportre, Mart/Nisan 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F296)
    Gri Fötr Şapkalı Otoportre, Mart/Nisan 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F296)
  • Otoportre, İlkbahar 1887 Chicago Sanat Enstitüsü (F 345)
    Otoportre, İlkbahar 1887
    Chicago Sanat Enstitüsü (F 345)
  • Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F469)
    Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F469)
  • Hasır Şapkalı Otoportre (ters imaj), 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F61v)
    Hasır Şapkalı Otoportre (ters imaj), 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F61v)
  • Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1887 Detroit Sanat Enstitüsü (F526)
    Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1887
    Detroit Sanat Enstitüsü (F526)
  • Hasır Şapkalı Otoportre, 1887 Metropolitan Museum of Art (F365v)
    Hasır Şapkalı Otoportre, 1887
    Metropolitan Museum of Art (F365v)
  • Hasır Şapkalı ve Pipolu Otoportre (ters imaj), 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F179v)
    Hasır Şapkalı ve Pipolu Otoportre (ters imaj), 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F179v)
  • Otoportre, Yaz 1887 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F 356)
    Otoportre, Yaz 1887
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F 356)
  • Otoportre, Yaz 1887, Paris Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F77v)
    Otoportre, Yaz 1887, Paris
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F77v)
  • Otoportre, Yaz 1887, Paris Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F109v)
    Otoportre, Yaz 1887, Paris
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F109v)
  • Otoportre, Sonbahar 1887 Musée d'Orsay, Paris (F320)
    Otoportre, Sonbahar 1887
    Musée d'Orsay, Paris (F320)
  • Japon Baskılı Otoportre Aralık 1887 Kunstmuseum, Basel (Emily Dreyfus Vakfı'ndan ödünç) (F319)
    Japon Baskılı Otoportre Aralık 1887
    Kunstmuseum, Basel (Emily Dreyfus Vakfı'ndan ödünç) (F319)
  • Gri Fötr Şapkalı Otoportre, Kış 1887/88 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F344)
    Gri Fötr Şapkalı Otoportre, Kış 1887/88
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F344)
  • Otoportre, 1887-88, (F1672a)
    Otoportre, 1887-88, (F1672a)
  • Otoportre, 1887-88 E.G. Bührle Vakfı koleksiyonu, Zürih (F366)
    Otoportre, 1887-88
    E.G. Bührle Vakfı koleksiyonu, Zürih (F366)
  • Ressam Olarak Otoportre, Aralık 1887 - Şubat 1888, Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F522)
    Ressam Olarak Otoportre, Aralık 1887 - Şubat 1888,
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F522)

Arles[değiştir | kaynağı değiştir]

Çalışmaya Giden Ressam: Vincent van Gogh Montmajour yolunda
Ağustos 1888 (F 448)
Tuval üzerine yağlı boya, 48 × 44 cm
önceden Kaiser-Friedrich-Museum, Magdeburg, II. Dünya Savaşı sırasında çıkan yangında yok olduğu düşünülmektedir.
  • Pipolu ve Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1888 Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F524)
    Pipolu ve Hasır Şapkalı Otoportre, Yaz 1888
    Van Gogh Müzesi, Amsterdam (F524)
  • Paul Gauguin'e Adanmış Otoportre, Eylül 1888 Fogg Art Museum, Cambridge, MA (F476)
    Paul Gauguin'e Adanmış Otoportre, Eylül 1888
    Fogg Art Museum, Cambridge, MA (F476)
  • Otoportre, Arles, Kasım/Aralık 1888 özel koleksiyon (F501)
    Otoportre, Arles, Kasım/Aralık 1888
    özel koleksiyon (F501)
  • Sargılı Kulaklı Otoportre, Ocak 1889 özel koleksiyon (F529)
    Sargılı Kulaklı Otoportre, Ocak 1889
    özel koleksiyon (F529)
  • Sargılı Kulaklı, Şövaleli ve Japon Baskılı Otoportre, Ocak 1889 Courtauld Institute Galleries, Londra (F527)
    Sargılı Kulaklı, Şövaleli ve Japon Baskılı Otoportre, Ocak 1889
    Courtauld Institute Galleries, Londra (F527)

Saint-Rémy[değiştir | kaynağı değiştir]

Vincent van Gogh'un Saint-Rémy'de yaptığı tüm otoportreler başını soldan, yani kesilmemiş olan kulağının olduğu taraftan gösterir.

  • Otoportre, Ağustos 1889 National Gallery of Art, Washington D.C. (F626, JH1770)[2][3][4][5]
    Otoportre, Ağustos 1889
    National Gallery of Art, Washington D.C. (F626, JH1770)[2][3][4][5]
  • Otoportre, Eylül 1889 Musée d'Orsay, Paris. Bu portrenin van Gogh'un son otoportresi olması mümkündür.[6] (F627)
    Otoportre, Eylül 1889
    Musée d'Orsay, Paris. Bu portrenin van Gogh'un son otoportresi olması mümkündür.[6] (F627)
  • Sakalsız otoportre, Eylül sonu 1889 özel koleksiyon. Van Gogh'un son otoportresi olması muhtemel bir başka resim. (F525).
    Sakalsız otoportre, Eylül sonu 1889
    özel koleksiyon. Van Gogh'un son otoportresi olması muhtemel bir başka resim. (F525).

Auvers-sur-Oise[değiştir | kaynağı değiştir]

Van Gogh, Auvers-sur-Oise'da yaşamının son haftalarında hiç otoportre yapmamıştır.

Gözlemler[değiştir | kaynağı değiştir]

  • F208a: Koyu Fötr Şapkalı Otoportre Vincent'ın ilk otoportrelerinden biridir. Aile koleksiyonunda oldukça geç ortaya çıkarılan bu tablo 1945'ten önce sergilenmemiştir. Nerede ve ne zaman yapıldığı hakkında görüşler farklılıklar gösterir. De la Faille bu resmin Anvers'de 1886'dan önce yapıldığını düşünürken Hulsker Paris'te 1886 İlkbaharı'nda yapıldığını düşünür. Hendriks ve Tilborgh ise Vincent'ın 1886 Kışında yeni izlenimcilik akımını uygulamaya başladığı eserlerine olan benzerliği nedeniyle 1886 Sonbaharı olduğunu öne sürerler. X ışını analizi bu otoportrenin altında bir nü etüdü olduğunu gösterir. Anvers'de öğrenciler nü modeller ile çalışmadığı için, bu bulgu Vincent'ın bu resmi Fernand Cormon'un atölyesinde çalışmaya başladığı Paris'te yaptığını gösterir. Vincent'ın eserleri arasında bu otoportreyi tamamlayan başka bir resim olmadığı için Dorn gibi bazı yazarlar resmin van Gogh'a ait olup olmadığını sorgulamıştır.[7] Ancak Hendriks ve Tilborgh ise resmin Vincent'ın Paris'teki ilk yılında yaptığı ya da başladığı resimlerle tutarlı olduğunu düşünmektedirler.[8] Biyografi yazarı Marc Edo Tralbaut yazdığı biyografinin kitap kapağının içine bu resmi koyarak ayrı bir önem verdiğini göstermiş ve Vincent'ın bu otoportrede kendini yalın olarak gösterdiğini söylemiştir.[9] Tralbaut, bu dönemde Vincent'ın muhtemelen model bulmakta zorluk çekmesi nedeniyle çok sayıda otoportre yaptığını belirtir. Sağlığı kötü durumda olan ve dişleri düşmeye başlayan Vincent bunu saklamak için bıyık bırakmaya başlamıştır. Bu dönemde ressam olarak kendisine geleneksel bir kariyer yapmaya çabaladığı için orta sınıf geçmişini vurgulamak üzere şehirli elbiseleri giymektedir.
  • F627: Vincent'ın kardeşi Theo'ya verdiği bu tablo son otoportresi olabilir.[6]
  • F525: Vincent'ın annesine yaşgünü hediyesi olarak verdiği bu tablo son otoportresi olabilir.[1][10] Van Gogh Sakalsız Otoportre tablosunu sakalını kestikten sonra yapmıştır. Jan Hulsker bu tabloyu Arles'da hastaneye yatırıldıktan sonra yaptığını düşünmektedir. Kulağını kestikten sonra yatırıldığı hastanede yaptığı F527 ve F529 katalog numaralı "sargılı kulaklı" otoportrelerinde de sakalsızdır. Bu tablo, Orsay Müzesi'nde bulunan Arles'daki Yatakodası tablosunun üçüncü ve küçük versiyonunda görülebilir. Bu otoportre tüm zamanların en pahalı tablolarından biridir; 1998'de New York'ta 71,5 milyon ABD Dolarına satılmıştır.

Skandallar[değiştir | kaynağı değiştir]

Nazi Almanyasında, Vincent van Gogh tabloları "yozlaşmış sanat" eserlerinden sayılmaktaydı. Aralarında 1888 Eylül ayında Paul Gauguin'e adadığı otoportre de olmak üzere ressamın eserleri Alman yetkililer tarafından çalınmış ve/veya yok edilmiştir.

Sahteleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Kesik kulaklı otoportre, 1889? (F 528)
Tuval üzerine yağlı boya, 40 × 31 cm
National Gallery, Oslo

Jacob Baart de la Faille, hemen hemen catalogue raisonnési yayımlandığında kalitesi ve kaynakları şüpheli bazı resimleri kataloguna eklediğini kabul etmiştir. Kısa bir süre sonra, 1930'da de la Faille ilk olarak kataloguna eklediği otuz kadar resmin de van Gogh'a ait olmadığını belirtmiştir. Katalogu çıkarmadan önce reddettiği 100 kadar resimle birlikte 130 kadar resim içinde Otoportreler ve Ayçiçekleri önemli bir yer tutmaktaydı. 1970'te de la Faille'in el yazmalarını öldükten sonra yayımlayan editörü bu şüpheli otoportrelerin çoğunun taklit olduğunu belirtmiş[11] ancak biri hariç tartışmalar sonuçlanmamıştır:

  • O zamanlar Los Angeles'ta William Goetz koleksiyonunda olan Japon Baskılı Otoportre' kataloga eklenmişti ancak tüm editörler resmin van Gogh'a ait olmadığını savunmaktadır.[12]

Bu arada ikinci bir "otoportre"nin de van Gogh'a ait olup olmadığı sorgulanmaya başlanmıştır:

  • 1910 yılında Nasjonalgalleriet tarafından alınan 'Kesik Kulaklı' Otoportre uzun yıllar boyunca araştırmacılar ve bilim insanları tarafından van Gogh'un yapmadığı bir resim olarak kabul edilirken müzenin teknik ekibinin araştırmaları pro domo olarak aksini iddia etmektedir.[13] Tartışmalı durum süregelmektedir.

Diğer ressamların yaptığı Vincent van Gogh portreleri[değiştir | kaynağı değiştir]

Fotoğrafları[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Vincent van Gogh, 19 yaşında, yak. 1873
    Vincent van Gogh, 19 yaşında, yak. 1873
  • Vincent van Gogh, 19 yaşında, yak. 1873[14]
    Vincent van Gogh, 19 yaşında, yak. 1873[14]
  • Victor Morin tarafından çekilen fotoğraf, yak. 1886, Quebec. 1990'ların başında bulunan bu fotoğraf muhtemelen Vincent'ın 1886'da çekilmiş bir fotoğrafıdır.[15]
    Victor Morin tarafından çekilen fotoğraf, yak. 1886, Quebec.
    1990'ların başında bulunan bu fotoğraf muhtemelen Vincent'ın 1886'da çekilmiş bir fotoğrafıdır.[15]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Özel[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b Pickvance 1986, s. 131.
  2. ^ "Vincent van Gogh - Self-portrait". Online catalogue. National Gallery of Art, Washington, DC. 3 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Şubat 2017. 
  3. ^ "To Theo van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, Thursday, 5 and Friday, 6 September 1889". Vincent van Gogh: The Letters. Van Gogh Müzesi. Note 4. 14 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2012. People say – and I’m quite willing to believe it – that it's difficult to know oneself ... 
  4. ^ "To Theo van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, on or about Friday, 20 September 1889". Vincent van Gogh: The Letters. Van Gogh Müzesi. Note 14. 3 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2012. I have another one which is an attempt from when I was ill. 
  5. ^ "To Willemien van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, Thursday, 19 September 1889". Vincent van Gogh: The Letters. Van Gogh Müzesi. Note 16. 29 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Şubat 2012. Lately I’ve done two portraits of myself, one of which is quite in character, I think, ... 
  6. ^ a b Walther 2000, s. 74.
  7. ^ Dorn 2005, s. 19,21.
  8. ^ Hendriks & van Tilborgh 2011, s. 271-3.
  9. ^ Tralbaut 1961, s. 188-89.
  10. ^ "To Theo van Gogh. Saint-Rémy-de-Provence, Saturday, 28 September 1889". Vincent van Gogh: The Letters. 1r:1: Van Gogh Müzesi. 29 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2017. ... a little portrait of me. 
  11. ^ De la Faille 1970, nos. CHK
  12. ^ De la Faille 1970, no. 476a: inscribed étude à la bougie
  13. ^ Marit Ingeborg Lange: The provenance of Vincent van Gogh's 'Self-portrait' in Oslo, Burlington Magazine CXLVIII/1235, Şubat 2006, p.113-116
  14. ^ "letters". 20 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2017. 
  15. ^ "Arşivlenmiş kopya". 25 Ekim 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2017. 

Genel[değiştir | kaynağı değiştir]

  • Dorn, Roland (2005). Vincent, portraitiste: Bemerkungen zu ein paar heissen Eisen. Lukas Gloor, ed.: Van Gogh echt falsch: Zwei Selbstbildnisse der Sammlung Emil Bührle. Zürih. 
  • Hendriks, Ella; van Tilborgh, Louis (2011). Vincent Van Gogh Paintings: 2. Lund Humphries. ISBN 978-1848220836. 
  • Pickvance, Ronald (1986). Van Gogh In Saint-Rémy and Auvers. New York: Metropolitan Museum of Art. ISBN 0-87099-477-8. 
  • Tralbaut, Marc Edo (1961). Vincent van Gogh. Londra: Macmillan. ISBN 033-3109104. 
  • Walther, Ingo (2000). Van Gogh. Köln: Taschen. ISBN 978-3-8228-6322-0. 

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Vincent_van_Gogh%27un_otoportreleri&oldid=31136634" sayfasından alınmıştır