Vestince
| Vestince | |
|---|---|
 Vestinlerin ülkesi, Pescara'dan Gran Sasso'ya bakarken | |
| Bölge | Doğu-Merkez İtalya |
| Dönem | yaklaşık MÖ 250-100 |
| Dil ailesi | Hint-Avrupa
|
| Dil kodları | |
| ISO 639-3 | xvs |
| Dilbilimci listesi | xvs |
| Glottolog | Yok |
Vestince, Roma Cumhuriyeti'nden kalan yalnızca iki yazıtla belgelenmiş soyu tükenmiş bir İtalik dildir. Antik çağda, o zamanlar Doğu-Merkez İtalya'daki Gran Sasso'dan Adriyatik Denizi'ne kadar, şimdiki Abruzzo bölgesinde yaşamış olan Vestinler (Vestini) tarafından konuşulduğu düşünülüyor. Vestini, Romalıların halk için kullandığı bir egzonimdir. Varsayılan dili, İtalik'ten öteye sınıflandırmak için yeterince kanıt bulunmamaktadır. Vestince, Roma'nın hemen doğusundaki Apeninler'in küçük bölgelerinde konuşulan ve genellikle "küçük lehçeler" diye adlandırılan az sayıdaki tasdiklenmiş İtalik dillerden biridir. Şu anda kesin sınıflandırmaları hakkında bir uzlaşma bulunmamaktadır.[1]
Külliyat[değiştir | kaynağı değiştir]
Sadece iki yazıt günümüze ulaşmıştır.
Örnek metin[değiştir | kaynağı değiştir]
Abruzzo'daki Navelli yakınlarında bulunan CIL 12.394, MÖ 3. yüzyılın ortalarında yazılmıştır:[2]
Vestince metin:
- t.vetio | duno | didet | herclo | iovio | rende | veri
Latinceye çevirisi:
- T. Vetius donum dedit Herculi Jovio. Grate data.
İtalyancaya çevirisi:
- Tito Vetius ha dato un dono a Ercole Giovo. Dato con gratitudine.
İspanyolcaya çevirisi:
- Tito Vetius le dio un don (regalo) a Hércules Jovio. Dado con gratitud.
İngilizceye çevirisi:
- Titus Vetius gave (this as) a gift to Hercules Jovius. Gratefully given.
Türkçeye çevirisi:
- Titus Vetius (bunu) Herkules Jovius'a bir hediye (olarak) verdi. Minnetle verildi.
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Stuart-Smith 2004, s. 123
- ^ The foundations of Latin. Berlin: Mouton de Gruyter. 2002. s. 140. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım)
Ek kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Stuart-Smith, Jane (2004). Phonetics and philology: sound change in Italic. Oxford: Oxford University Press.