Ventriküler fibrilasyon

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Ventriküler fibrilasyon (VF), kalbin ventriküllerinin sağlıklı atım yapamayıp bunun yerine titreştiği anormal bir kalp ritmidir.[1] Düzensizleşmiş elektriksel aktiviteden kaynaklanır.[1] Ventriküler fibrilasyon, bilinç kaybı ve nabızın kaybolmasıyla kardiyak arrest'e neden olur.[2] Kardiyak arrest tedavi edilmezse ölüm ile sonuçlanır.[1]

Ventriküler fibrilasyon, koroner kalp hastalığı, kalp kapak hastalığı, kardiyomiyopati, Brugada sendromu, uzun QT sendromu, elektrik çarpması veya kafa içi kanama nedeniyle ortaya çıkabilir.[1][2][3] Teşhis, herhangi normal bir P dalgası olmaksızın, düzensiz ve şekillenmemiş QRS komplekslerini gösteren tipik bir elektrokardiyogram (EKG) görüntüsüyle ile konur.[2] Önemli bir ayırıcı tanı ise torsades de pointes'dir .[2]

Tedavi kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR) ve defibrilasyon ile yapılır.[4] Bifazik defibrilasyon, monofazik defibrilasyondan daha iyi olabilir.[4] İlk tedaviler etkili değilse ilaç epinefrin (erişkinler için 1 mg) veya amiodaron (erişkinler için 300 mg) verilebilir.[2] Aritmi saptandığında hastane dışında olanlarda sağ kalım oranları yaklaşık %17 iken hastanede yaklaşık %46'dır.[2][5]

Ritim şeridinde görüldüğü gibi ince tip ventriküler fibrilasyon[6]
Ultrason ile teyit edilmiş bir vf[6]
Derivasyon II'de görüldüğü gibi ventriküler fibrilasyon

Tedavi[değiştir | kaynağı değiştir]

Defibrilasyon, ventriküler fibrilasyonun yegane tedavisidir. Defibrilasyonun kullanma eğitimi genellikle dünya çapında başta doktorlar, yardımcı sağlık personelleri olan hemşireler ve diğer sağlık görevlilerine verilir. Defibrilasyon girişimleri arasında kardiyopulmoner resüsitasyon (CPR)'a devam edilir. ALS/ACLS algoritmaları ilaç kullanımını da teşvik etse de her şeyden önce defibrilasyonun (başka bir müdahale için) geciktirilmemesi gerektiğini ve gerekli kardiyopulmoner resüsitasyonun minimum kesinti ile verilmesi gerektiğini belirtirler.

Prekordiyal yumruk, elektriksel bir müdahale olan defibrilasyona karşı mekanik bir alternatif olarak bilinen bir manevra olsa da, bazı gelişmiş yaşam desteği algoritmaları, bir hastayı başarılı bir şekilde sinüs ritmine döndürme olasılığı düşük olduğundan (defibrilasyonun başka bir tıbbi uygulama için geciktirilmesi önerilmediğinden ayrıca vf başlangıcının ilk dakikasından itibaren yaşama şansı hızla azaldığından) yalnızca tanık olunan [kaynak belirtilmeli] ve izlenen Vf arrestlerinde kullanımını savunurlar.

Kullanımı ve yaygınlığı giderek azalma eğilimindedir. Kurtarıcının el bileğine kimi zaman zarar verebildiği (el bileği kırıkları) gözlenmiştir.

Epidemiyoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Ani kalp durması, sanayileşmiş dünyada önde gelen ölüm nedenidir. Bu ölümlerin çoğu, miyokard enfarktüsüne veya "kalp krizine" ikincil ventriküler fibrilasyondan kaynaklanmaktadır.[7] Ventriküler fibrilasyon sırasında, kalp debisi sıfıra düşer ve derhal giderilmediği takdirde genellikle dakikalar içinde ölüm meydana gelir.

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ a b c d "Types of Arrhythmia". NHLBI. 1 Temmuz 2011. 7 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2016.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "NIH2011" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ a b c d e f Baldzizhar (September 2016). "Ventricular Tachycardias: Characteristics and Management". Critical Care Nursing Clinics of North America. 28 (3): 317-29. doi:10.1016/j.cnc.2016.04.004. PMID 27484660.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "Bal2016" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  3. ^ Clinical Anesthesia (İngilizce). Lippincott Williams & Wilkins. 2009. s. 168. ISBN 9780781787635. 8 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ a b Neumar (3 Kasım 2015). "Part 1: Executive Summary: 2015 American Heart Association Guidelines Update for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care". Circulation. 132 (18 Suppl 2): S315-67. doi:10.1161/cir.0000000000000252. PMID 26472989. In the appendix 
  5. ^ Berdowski (November 2010). "Global incidences of out-of-hospital cardiac arrest and survival rates: Systematic review of 67 prospective studies". Resuscitation. 81 (11): 1479-87. doi:10.1016/j.resuscitation.2010.08.006. PMID 20828914. 
  6. ^ a b "UOTW #37 - Ultrasound of the Week". Ultrasound of the Week. 11 Şubat 2015. 9 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2017.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: "UOTW37" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  7. ^ Myerburg RJ et al. 1995