Venedik Gettosu

Koordinatlar: 45°26′43″K 12°19′35″D / 45.44528°K 12.32639°D / 45.44528; 12.32639
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Venedik Gettosu'nun ana meydanı.

Venedik Gettosu, Venedik Cumhuriyeti altında yaşayan Yahudilerin Venedik'te yaşamaya zorlandığı muhittir. Getto kelimesinin kökeni, İtalyanca "ghèto"dan gelmektedir.

Etimoloji[değiştir | kaynağı değiştir]

Venedik'te Cannaregio'nun konumu.

Türkçede kullanılan getto kelimesi dile İtalyancadan hatta, Venedikçeden, cüruf anlamına gelen "ghèto" kelimesinden gelmiştir.[1] Alternatif etimolojiye göre ise bu kelime "kasaba/kaza" anlamına gelen İtalyanca borghetto kelimesinden türemiştir.[2]

Konum ve coğrafya[değiştir | kaynağı değiştir]

Getto, Venedik'in Cannaregio bölgesinde bulunmakta ve yan yana iki gettodan oluşmaktaydı. Bu gettolar Ghetto Nuovo ("Yeni Getto") ve Ghetto Vecchio ("Eski Getto") idi. Bu isimler yanıltıcıdır çünkü sıfatlar buralarda bulunan dökümevlerinin kullanılış zamanlarını belirtmektedir; aslen getto olarak Ghetto Nuovo, Ghetto Vecchio'dan daha eskidir.

Kültür[değiştir | kaynağı değiştir]

Levantine Sinagogu.

Bölgedeki Yahudi nüfusu fazla olsa da, Venedik Gettosu'ndaki Yahudiler bir "Venedik Yahudisi" etnik grubunu oluşturacak kadar asimile olmadı. Burada bulunan beş sinagogdan dördü belirli etnik gruplara aitti: Almanlara ait Scuola Grande Tedesca, İtalyanlara ait Scuola Italiana, İspanyol ve Portekiz Yahudilerine ait Scuola Spagnola ve Levanten Sefarad cemaatlerine ait Scola Levantina sinagogları yer almaktaydı. Scuola Canton adını taşıyan beşinci sinagog ya bir Fransız sinagogu ya da sinagogu yaptıran ailelerin özel sinagoguydu. Bugün Venedik'te Aşkenaz Yahudileri de bulunmaktadır ve bunlar genelde Chabad'a aittir.

Gettoda kullanılan diller arasında Venedikçe, İtalyanca, Ladino, Yahudi Arapçası, Fransızca ve Almanca bulunur. Dini dil İbranice'dir. Dükkân ve müzelerde, İngilizce konuşan tursitlerin çokluğu nedeniyle İngilizce de konuşulmaktadır.

Bugünkü getto[değiştir | kaynağı değiştir]

Eski Getto'daki Venedik Yahudi Cemaati.
Eski Venedik Gettosundaki Lubavitch yeşivası.

Bugün, Getto hala şehirdeki Yahudi yaşamının merkezini oluşturmaktadır. Venedik Yahudi Cemaati sadece 500 kişiden oluşmasına rağmen, kültürel canlılığı nedeniyle tüm şehrin kültürel merkezidir.[3]

Cemaatin küçük boyuna tezat olarak birçok kültürel aktiviteler gerçekleştirilmektedir. Örneğin, her yıl uluslararası İbrani Çalışmaları konferansı düzenlenir. Bir yıl içinde konferanslar, fuarlar ve seminerler gibi çeşitli etkinliklere ev sahipliği yapar.

Sinagoglarda ibadet haricinde, çocuklara ve yetişkinlere kutsal metinler ve Talmud dersleri verilir, modern İbranice kursları sunulur. Yuva, yaşlılar yurdu, misafir evi gibi tesisleri bulunan cemaatte The Kosher House Giardino dei Melograni, "Hostaria del Ghetto" gibi kaşer lokantaları ve bir de fırını bulunur. Mimari ve artistik anıtlarının yanı sıra bir Yahudi Sanatları Müzesi ve Renato Maestro Kütüphanesi yer alır.

Getto bölgesinde ayrıca bir yeşiva, çeşitli Yahudi ürünleri satan dükkânlar ve Chabad sinagogu bulunur.[4] 300'ü Venedikli olmak üzere Getto'da yaklaşık 1000 Yahudi yaşar. Yahudiler bayramlarda Getto'daki beş sinagogdan sadece ikisini kullanırken diğer üçü Yahudi Cemaati Müzesi'ne bağlıdır.

Tanınmış Venediklileri[değiştir | kaynağı değiştir]

Tanınmış Yahudi dinadamlarından Fransız kökenli Modenalı Leon Getto sakinlerindendi, ayrıca onun öğrencisi Sarah Coppio Sullam da Gettoluydu. Kendine ait bir buluşma odası olan Sarah, kendini ıspatlamış yazarlardan ve mektuplaşmalar yoluyla münazaracılardandı. Tanınmış camcılardan olan Meir Magino, yine bu gettodan gelmekteydi.

Kurgu[değiştir | kaynağı değiştir]

Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ "Definition on etynline.com". 3 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2012. 
  2. ^ The New Oxford American Dictionary, Second Edition, Erina McKean, Oxford University Press, ISBN 0-19-517077-6
  3. ^ "Jewish Community of Venice". 1 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2012. 
  4. ^ Chabad of Venice
  5. ^ Wesker, Arnold. The Merchant with Commentary and notes. London: Metheun, 1983.

Bibliyografi[değiştir | kaynağı değiştir]

Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]