Uzay atlayışı

Vikipedi, özgür ansiklopedi
Dünya atmosferinin katmanları
(ölçeğe göre yerleştirilmiştir)

Uzay atlayışı, paraşütle atlamaya benzer şekilde kişinin uzaydan Dünya'ya doğru bir uçak ya da uzay aracından serbest düşme şeklinde atlamasıdır. Uzayın başlangıç yeri olarak genel kabul gören tanımlama, yeryüzünden 100 km yukarıda olan Kármán hattıdır. Bu tanımlamaya göre mevcut en yüksekten atlama rekorunu 2014 yılında 41.4 km yükseklikten atlayarak kırmış olan Alan Eustace bile teknik olarak "uzay atlayışı" yapmamış durumdadır, benzer tüm atlayışlar stratosfer katmanı içinde gerçekleştirilmiştir.[1]

Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]

Tarihteki öne çıkan uzay atlayışları şunlardır:

Kittinger 31.300 metreden atlarken
Tarihte öne çıkan uzay atlayışları
Tarih Kişi Ülke Atlama yüksekliği
16 Kasım 1959 Joseph Kittinger 23.300 metre
11 Aralık 1959 Joseph Kittinger 22.800 metre
16 Ağustos 1960 Joseph Kittinger 31.300 metre
1 Kasım 1962 Yevgeni Andreyev 25.500 metre
1 Kasım 1962 Pyotr Dolgov 28.000 metre  (ölü)
1 Mayıs 1966 Nick Piantanida 37.000 metre  (ölü)
15 Mart 2012 Felix Baumgartner 21.818 metre
25 Temmuz 2012 Felix Baumgartner 29.460 metre
14 Ekim 2012 Felix Baumgartner 38.969 metre
24 Ekim 2014 Alan Eustace 41.422 metre

Teknik zorluklar[değiştir | kaynağı değiştir]

Uzay atlayışı yapan kişiler özel basınç dengeliyici giysi giyerek maruz kaldığı aşırı koşulların etkisine karşı korunur. Uzay atlayışı sırasında kişi serbest düşme şeklide hem uzay hem de atmosferik koşullara maruz kalır. Teknik anlamda tam bir uzay atlayışı yapılması için dünyanın yakın yörüngesindeki bir mekikten atlamak ve atmosfere giriş yapabilmek için füze benzeri çeşitli itki sistemlerine gereksinim duyulacaktır.

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

  1. ^ Space.com adresindeki ilgili makale 20 Mayıs 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 22 Aralık 2022 tarihinde erişilmiştir